Aanvaarding

02 augustus 2011

Vanavond zou ik als laatste les een niet onbelangrijk item willen aanstippen en u daar even over onderhouden, namelijk: aanvaarding. Aanvaarding is iets dat voor de huidige mens, en dan spreek ik niet alleen over de leden van deze groep maar dan spreek ik over de huidige mens, soms heel moeilijk is. Jullie leven allemaal nogal in een maatschappij waar je heel gemakkelijk contesteert, waar je heel gemakkelijk ervan uitgaat: “ik weet het beter”, of waar je  uitgaat van: ”ik heb andere rechten” of “ik heb andere eisen”. Dit is allemaal zeer mooi en wanneer dit in de maatschappij is, dan is dit een maatschappelijk probleem waar wij, vanuit onze zijde en zeker vanuit deze magische groep, eigenlijk weinig mee te maken hebben. Maar wanneer we zien dat binnen deze magische groep dit soms ook een probleem is, dan hebben wij daar wel mee te maken. En dan is het wel noodzakelijk dat we bepaalde zaken voor jullie zeer duidelijk maken. Op het ogenblik dat, wanneer u magisch wilt werken en wat naar de toekomst toe, zeker in uw maatschappij, grote voordelen zal inhouden, dan is één van de punten die zeker van belang is dat u zaken kan aanvaarden zonder dat u daartegen in verweer gaat. U kunt nu eenmaal geen magische resultaten  bereiken wanneer u in verweer gaat tegen bepaalde oefeningen, tegen bepaalde denkbeelden. Want dan hebt u eigenlijk alles al, voor uzelf althans toch, ontrafeld en uit elkaar gehaald zodat het niet meer kan functioneren.

Er zijn er verschillende onder u die met de oefeningen die we gegeven hebben, duidelijk hebben kunnen ervaren dat u wanneer je ze op de juiste wijze, zoals ze gebracht zijn, uitvoert, wel degelijk zeer goede en soms verbluffende resultaten kunt behalen.
Anderzijds krijgen we degenen die het wel proberen maar moeilijk kunnen aanvaarden dat de wereld en de mogelijkheden anders zijn dan zij ze zien of inschatten. Zolang je dit niet kan aanvaarden, kom je in moeilijkheden. Ik ga u trachten met voorbeelden iets duidelijk te maken. Stel, u wil bij voorbeeld mensen met hun gezondheid helpen. Dat willen er velen. Velen willen op dat terrein onderlegd zijn. Nu kunt u in magie zeer veel daar bereiken. Dat is geen enkel probleem. Maar wanneer u enkel de theorie gaat volgen, dan gaat u niet ver komen. Dan bent u zoals diegene die bij voorbeeld een medisch lexicon van A tot Z bestudeert, leest en dan zegt: “nu ben ik veel meer waard dan eender welke geneesheer want ik ken de theorie”.

Lieve vrienden, dit is natuurlijk bullshit, om het met een hedendaags woord te zeggen. Het is niet omdat u veel theoretische kennis hebt opgedaan dat u capabel bent om te genezen, dat u capabel bent om aan te voelen wat er fout zit, laat staan om via uw feeling verbindingen te leggen. Wanneer we dit nu vertalen, niet naar uw rationele standaardwereld maar naar de groep ‘Magisch Werken’, dan krijg je dat iemand die zegt: “ja, ik ken de theorie”, dat is wel heel mooi, maar wanneer je deze theorie niet in praktijk omzet en er 100 % zeker van bent dat je met hetgeen wat in u leeft en met de krachten rondom u het juist kunt aanvoelen en juist kunt werken, ja, dan gaat u weinig of geen resultaat bereiken. Dan moogt u zich plaatsen bij diegene die zegt: “ja, ik heb een diploma van dit of dat en nu ben ik de heer ingenieur of de heer dit of de heer dat”. Sorry, kijk naar uw maatschappij en zie wat het teweeg brengt. Maar dat is uw maatschappij. Maar in magie ligt het wel even anders. In magie zit de kern dat, wanneer je deze zaken zo gaat toepassen, je heel gemakkelijk vervalt in wat we zouden kunnen omschrijven als de ‘zwarte magie’ of ‘het duister’. Omdat het ganse geheel vertrekt vanuit een begeertepatroon; een begeertepatroon om uzelf te manifesteren en duidelijk te maken van: kijk eens, ik kan iets wat een ander niet kan. En dat, lieve mensen, moeten we ten koste van alles vermijden. Daarom is het belangrijk om uzelf, om te beginnen, te aanvaarden in uw werkelijke waarde, te zien wie u werkelijk zijt, zoals we dat tevoren al meer naar voor hebben gebracht: uzelf te beschouwen, te omschrijven en van daaruit te vertrekken. Dan kun je, zonder dat je teveel potten breekt, wel degelijk via de juiste feeling, via de juiste weg, de juiste resultaten bereiken, op welk terrein dan ook. Want dan kom je tot al de andere zaken die je geleerd hebt, dat je wel degelijk een tweede werkelijkheid voor uzelf kan uitwerken en binnen die tweede werkelijkheid handelen. Nu, ook deze aanvaarding is niet te onderschatten naar de toekomst toe. Om te beginnen: kunnen aanvaarden wie je bent en wat je mogelijkheden zijn, is goud waard. Op het ogenblik dat je verwerpt wie je bent en dat je daar iets voor in de plaats zet dat helemaal daar niets mee gemeen heeft, zit je op het foute spoor. Aanvaarden bij voorbeeld hoe uw lichaam functioneert en daarmee trachten in harmonie te zijn, is de beste gezondheidsregel die je in deze tijd kan hebben. Al de rest mag je vergeten. Op het ogenblik dat je in strijd gaat omdat je niet aanvaardt dat je bij voorbeeld dit of dat mankeert of niet goed functioneert, zit je al op het verkeerde spoor. Met als gevolg dat je alle energieën en alle krachten de mogelijkheid geeft om in uw strijd van het niet te aanvaarden sterker te worden waardoor u, misschien onbewust omdat u er niet wil bij stilstaan, uzelf verder en verder ondermijnt. Dan wanneer u aanvaardt hoe een situatie is, u de mogelijkheid geeft uzelf een evenwicht bij te brengen en zelfs, en dat zien we dikwijls, in voertuigen waar een ernstige afwijking is, deze ernstige afwijking blijft wel bestaan, is latent aanwezig, maar het voertuig kan verder functioneren en de geest kan ermee zijn taak afronden waarvoor hij hier op aarde is gekomen.
Aanvaarden is de kunst, ook wanneer u in een groep als deze wilt functioneren. Aanvaarden is de kunst dat ieder in deze groep zijn plek heeft, dat ieder volgens zijn kunnen, zijn mogelijkheden, daarin past en mee kan doen. Op het ogenblik dat u uzelf op een andere plaats in die groep gaat zetten, gaat het niet meer functioneren, gaat het spaak lopen. En dat is iets dat we, zeker naar de toekomst toe, willen vermijden.

Als u mij toestaat zou ik hier graag een kleine geschiedenis vertellen, een geschiedenis die ook teruggaat naar het aanleren van magisch werken maar dat zich heeft afgespeeld in de 18e eeuw ergens in Indië. Er was toen ‘een meester’ die een leerling bij zich had. De meester was gekend als een zeer groot magiër, gerespecteerd in het ganse land, om het zo te zeggen. En op een dag wandelden ze ergens, als ik het goed voorheb is het de streek van Bengalen geweest, op een weg en daar zat een man langs de kant. En plots, vόόr de magiër en zijn leerling, springt er een tijger uit de kant, valt die zittende mens aan en verslindt die. De leerling is ontzet en zegt tegen zijn meester: “Meester, grijp toch in, waarom laat je dat toe? Jij kon die tijger heel gemakkelijk tegenhouden maar je hebt hem die mens laten verslinden. Doe toch iets; ik kan dit niet aanzien; ik wil dit niet.”
De meester zegt tegen zijn leerling: “Ach, gij domme jongen toch, wat moet gebeuren, gebeurt.”
“Nee, ik wil dit niet, meester; ik wil dit niet; ik wil niet dat deze mens verslonden wordt door deze tijger. Ik wil dat je dat ongedaan maakt, jij die alles kan, jij die dat kan.”
Dat is goed. De meester zegt tegen de jongen: “Goed, als jij het zo ziet, zal ik aan uw wens tegemoet komen, maar weet dat je van dan af verantwoordelijk bent voor alle gevolgen die eruit voortkomen.”
“Ja, dat is goed, meester, maar dit kan niet! Dit aanvaard ik niet!”
De meester herhaalt nogmaals: “Denk goed na want u bent verantwoordelijk voor de gevolgen daaruit, als ik dit stop.”
“Ja, doe maar meester.”
En de meester spreekt een formule uit en ineens zie je dat die man daar terug zit en de tijger er voorbij wandelt zonder iets te doen. En de leerling is goed gezind. De meester heeft onrecht hersteld. En ze zijn nog geen vijf meter, bij wijze van spreken, voorbij deze man en er komt een ganse familie aan: man, vrouw, kinderen. En wat doet die man, die daar zit? Die pakt zijn krom mes, die valt die mensen aan en snijdt ze allen de hals af. Want de man, die daar zat, was een vereerder van Kali, die daar enkel zat om de reizigers op te wachten en te vermoorden ter ere, zogezegd, van zijn godin.
De leerling, natuurlijk, is ontzet.
Dan heeft de meester gewoon gezegd: “Kijk, dit is nu uw verantwoordelijkheid; dit zul jij moeten kunnen rechtzetten.”
Nu, als u het vervolg van het verhaal wilt kennen: die leerling was eigenlijk een prins van daar. Die is later Maharadja geworden en heeft één van de bloedigste regimes in die streek gehandhaafd, die er ooit gekend is. Gewoon omdat hij er nooit nog in zijn leven mee klaar is gekomen van wat toen is gebeurd. Hij kon niet aanvaarden wat op het normale pad lag, is in zijn eigen overschatting van waarde gegaan en heeft zo een periode van toch een dertig tot veertig jaar van enorme miserie en ellende gecreëerd.

Dit is een verhaal dat u eigenlijk kan nagaan want het is echt gebeurd. Ik wil maar naar voor brengen: aanvaard wanneer je niet kunt begrijpen wat er juist plaatsvindt, maar wanneer u een instantie bij u hebt die de zaken wel kan doorzien of overschouwen, en stop ermee van voor uzelf in verweer te gaan.
En dit is nu misschien een heel zwaar en cru verhaal, maar plaats u even terug in deze tijd. Plaats u even terug naar alles wat rondom u gebeurt en vraag u eens af hoe dikwijls u voor uzelf, met de kennis die u al hebt wel te verstaan, nog in verweer gaat. Hoe u zaken niet aanvaardt, om allerlei redenen. Meestal bouwt u voor u redenen op die u kan aanvaarden omdat u denkt dat het eigenlijk zo zou moeten zijn. Zonder te beseffen dat veel van die redenen, die u zo opbouwt, niet gestoeld zijn op echte fundamenten, maar meestal gestoeld zijn op begeerten, die in u leven. Soms zelfs begeerten die u niet wilt erkennen maar die toch u drijven.
Wanneer iemand van u zich niet goed voelt, wanneer iemand van u zich ziek voelt, dan hebt u zeer snel de neiging om alles te gaan doen om die ziekte te bestrijden. Want ziek zijn, past nu eenmaal niet in het plaatje, is begrijpelijk. Maar hebben jullie al eens stil gestaan bij de vraag: waarom ontstaat deze ziekte bij mij? Waarom word ik door dit getroffen?
De meeste zullen dit zeer snel wegduwen. Want dan moet je naar de kern van uw wezen gaan. Want ziekte hangt samen met disharmonie, in het totale plaatje. En dat aanvaardt de mens niet graag, dat hij niet, volgens zijn beeld, de perfecte, harmonische verhoudingen heeft. Maar op het ogenblik, en dat is iets wat wij u hier trachten bij te brengen, dat u kunt aanvaarden dat u dat niet bent, dan is de eerste stap naar vooruitgang gezet. Wanneer u het kunt aanvaarden dat uw lichaam maar een tijdelijk gebruiksmiddel is in uw totale patroon, dan gaat u er zoveel aandacht niet meer aan besteden. En dan creëert u een sfeer waarin het wel degelijk zichzelf kan onderhouden, zichzelf kan helen, bij wijze van spreken, en verder komen.

O, ik weet het, dat is iets dat in de huidige maatschappij, waarin u leeft, helemaal niet meer past. We hebben voor alles wat. Voor elke ziekte, die je maar kunt bedenken, hebben we wel een middeltje. Alleen, spijtig genoeg, bestaan er geen ziekten. Oei, ik vloek voor velen. Neen, er bestaan alleen zieken, er bestaan alleen mensen, stoffelijke voertuigen, die in disharmonie zijn. En dan kan het zijn, effectief, dat voor sommigen bepaalde middelen helpen om terug een harmonie te creëren. Maar in eerste instantie vertrekt het vanuit uw geest.

Ik ga u een vraag stellen: jullie kennen allemaal de figuur Jezus; hebben jullie er ooit bij stilgestaan waarom dat deze figuur tijdens zijn bestaan niet iedere zieke genas? Want dat kon hij toch. Als je de geschriften leest en gelooft wat de kerk u vertelt, dan had hij maar ‘zo’ te doen (knipt met de vingers) en dankzij zijn goddelijkheid was iedere zieke genezen. Nochtans, wanneer u wat beter leest in de bijbel, zult u opmerken dat hij zeer selectief te werk ging. Wanneer men tien blinde personen bij Jezus bracht, dan zou hij er waarschijnlijk ene hebben uitgenomen en tegen die ene gezegd hebben: vriend, uw zonden zijn u vergeven, ga naar huis en zie. En die waren zijn zonden, bij wijze van spreken, opgeheven. Het is te zeggen, de psychologische barrière waar die man of vrouw in zat, werd opgeheven door zijn toedoen en daardoor kon de persoon weer zien. De negen andere zou hij vriendelijk toegesproken hebben maar zou hij zeker niet van hun blindheid genezen hebben. Begrijp je? Hij nam enkel diegene eruit bij wie hij aanvoelde: hier kan ik een wisselwerking van harmonie nog hebben, hier kan ik nog duidelijk maken van: “kijk, uw blindheid ontstaat daaruit.” Bij de negen andere was dit niet mogelijk omdat zij dit niet aanvaardden. En dit beeld zien we bij alle zieken.

Waarom slaagde Jezus erin, bij voorbeeld, heel gemakkelijk vele kinderen te genezen, meer dan dat er genoteerd staan in uw literatuur over hem? Omdat kinderen vrij zijn van de gedachten van de volwassenen, hoe alles moet. Een kind nam veel gemakkelijker aan wat deze man zei. En daardoor kreeg hij ook daar zeer goede resultaten mee. En nu kun je zeggen: is dit magie? Ja, dit is magie, dit is 100 % magie. En je zou kunnen zeggen: dit is magie van de aanvaarding, van de erkenning. En wanneer jullie in het volgende jaar dat komt, verenigingsjaar om het zo te zeggen, verder willen evolueren, wanneer jullie nog meer praktische zaken willen kennen en kunnen, dan zult u in de komende rustperiode over deze laatste avond goed moeten nadenken. En zult u voor uzelf moeten uitmaken of u dit wel aankan, of u daar wel in verder kan. Want het heeft weinig nut of zin, lieve vrienden, u te beperken tot een theoretische kennis. Theoretische kennis is mooi, dat is zoals een mooi boek dat je leest. Daar kun je van genieten maar wanneer het boek uit is, is het ook gedaan.

Wanneer je magie wilt bedrijven, ligt het wel even anders. Wanneer je deze kennis wilt gebruiken, en zeker naar de toekomst toe, moet je de moed hebben om jezelf te aanvaarden zoals je bent. Moet je durven kijken naar uw ware ‘IK’ en te vertrekken vanuit dat ware ‘IK’ en u niet gaan verbergen achter alle grote formules, grote illusies, die uw huidige maatschappij zo eigen is. Moet je durven de zaken anders te benaderen, anders aan te pakken. En dan zou ik zeggen: overloop eens alles wat we u geleerd hebben in dit jaar, vooral het werken met de tweede werkelijkheid. Fris deze kennis eens terug op. Probeer deze kennis terug in de praktijk om te zetten. U hebt zoveel ondersteuning gekregen. Wij hebben u de mogelijkheden gegeven tot ontwikkeling van een persoonlijk zegel. Hoeveel onder u hebben er gebruik van gemaakt? O, er zijn er. Maar bij de meeste, tot onze grote spijt, is het gebleven bij een ontwerpje. Het ligt mooi in de kast. Dat is niet de bedoeling, lieve mensen. De bedoeling is van werkzaam te zijn.

U ziet, het is misschien wel onze laatste les van dit verenigingsjaar, maar het is niet de minste. We hebben hier toch een beetje accenten gaan leggen, die nodig zijn, willen we verder kunnen. In de toekomst, zelfs in de nabije toekomst, zul je opmerken dat je veel meer resultaten zult verkrijgen in wat je doet wanneer je kunt vertrekken vanuit uw magisch denken, vanuit magische zekerheden dan wanneer u gewoon erop staat van te bouwen op hetgeen wat de maatschappij u voorhoudt. Want tot mijn spijt zullen jullie moeten ervaren dat veel van wat u nu denkt dat uw zekerheden zijn, op illusie gebaseerd is. En waarvan u denkt: “ach, dit is verteld in de groep, maar ja, dat is een mooi verhaal”, dat in de toekomst juist die kennis, dat mooie verhaal de zekerheid is om verder te kunnen gaan. En dan is het toch niet onbelangrijk dat je deze kennis al in uw vingers hebt, dat je daarmee als een zekerheid kunt omgaan. Want wat ben je met de theoretische kennis dat je een auto kunt besturen wanneer je op een moment komt dat je ermee moet rijden maar dat je het nooit gedaan hebt. De meeste onder u kunnen met de wagen rijden en beseffen heel goed wat ik nu zeg. Maar dat is nog hetgeen wat hier teveel in deze groep aanwezig is: de theoretische kennis. Maar wanneer er gaat gezegd worden: “daar staat de wagen, rij!!”, dan gaat het zijn: “oei, oei, op welke bladzijde staat waar ik de sleutel moet steken?” Nee, dat kan niet, lieve vrienden. De tijd is daar van handelen. De tijd is daar dat je kan aanvaarden dat een tweede werkelijkheid even krachtig kan zijn als de werkelijkheid waarin je leeft. De tijd is daar dat de wereld van de geest u kan helpen, dat je dat kan aanvaarden. De tijd is daar dat je daarvoor kunt openstaan. De tijd is daar dat je durft de inspiratie, die u kunt ontvangen, gaat gebruiken. Dat je je niet alleen beperkt tot regelmatig even naar een medium te luisteren en voor de rest: “och, we zien wel weer”.

Ik weet het, zeker in deze streken is het tientallen en tientallen jaren aan de orde geweest van: “we gaan naar de geest luisteren en hij zegt er dan telkens nog bij: je moet er uw plan mee trekken, je moet er zelf over nadenken en zo voort, en zo voort”. Het was heel mooi, dit heeft heel mooi gewerkt in vorige eeuw. Maar wanneer we nu ernstig met onszelf zijn en eerlijk zijn en we zien wat er nu aan het gebeuren is, de versnellingen die plaatsgrijpen doordat ge van heerser gewisseld zijt, dan moet je toch voor uzelf kunnen vaststellen dat tussen de mooie theorieën, en die zeer juist waren, die vorige eeuw steeds weer voorgelegd zijn, en hetgeen vandaag de dag aan het gebeuren is, reeds een wereld van verschil is. Ook dat zul je moeten kunnen aanvaarden. Je zult moeten kunnen aanvaarden dat de theorie en de mooie theoretische wereld, die in de laatste dagen van het vorige tijdperk zijn opgang vond, dat deze in de opkomst en de ontwikkeling van het nieuwe tijdperk enkel maar houdbaar is wanneer deze in praktijk wordt omgezet. We komen terug, en dit is misschien voor jullie ook niet onbelangrijk te weten, we komen terug, eigenlijk, in een periode zoals het duizenden jaren geleden, +- 4000 jaar en meer geleden, was. De krachten van toen herhalen zich nu. En de aarde als jullie dragende planeet, als jullie moeder als het ware, is dit terug in evenwicht aan het brengen. O ja, dat duurt een tijd en de aarde heeft tijd, daar gaat het niet over. Maar het is toch voor jullie van belang te beseffen dat de kennis die er is, een kennis is die in de praktijk moet worden toegepast en niet meer de kennis is van het belijden van woorden zoals het eeuwenlang is geweest in alle mogelijke religies. Luister naar de woorden maar kijk zeker niet naar de daden. Luister naar de mooie verhalen en doe voor de rest uw zin.

Lieve mensen, ‘t is voorbij, ‘t gaat niet meer, ‘t gaat echt niet meer. O ja, hier in Brussel weten ze dat nog niet. Daar zijn ze nog altijd mooie verhalen aan het spinnen. En ze weten echt niet dat het al voorbij is. Ze zullen het wel opmerken, maar dat is later. Zoals gans uw Europese Gemeenschap dit nog niet beseft en plots voor voldongen feiten zal staan. Maar goed, dat moeten zij weten, wij zijn geen politiekers. Wij houden ons met andere waarden bezig. Niet dat ik wil zeggen dat politiek minderwaardig is, daar gaat het niet over. Maar wij zijn hier een groep die deel uitmaakt van de vele groepen die toch als eerste punt hebben: de bewustzijnsverruiming van de geest via de mens. Dat is toch wel even een beetje anders dan gaan discussiëren over politiek.
En daarom is een avond zoals deze, nogmaals, belangrijk. Dat u tot dit besef komt, dat u daar doordringt, dat u kunt aanvaarden dat het oude voorbij is, dat u kunt aanvaarden dat ook voor uzelf het oude patroon voorbij is. En u hebt eigenlijk niet veel mogelijkheden: ofwel beseft u dat en gaat u verder, stoffelijk-geestelijk, zonder problemen, ofwel weigert u dat te erkennen en blokkeert u, stoffelijk en in vele gevallen spijtig genoeg ook geestelijk. En dat zou echt zonde zijn. Want je hebt de kans, je hebt de mogelijkheid nu om door te stoten, als het ware, om echt een voortrekkersrol te spelen in de veranderingen die volop gaande zijn.

Vragen.

• Broeder, in vorige les is over het creëren van de tweede werkelijkheid, over gezondheid gesproken: ‘Zelfs al heeft u een bepaalde afwijking of mankement in uw gezondheid, door dit in een tweede werkelijkheid te brengen kan u dat eigenlijk oplossen.’ En dan zeggen jullie nu: ‘Maar als je het niet aanvaardt, dan lukt het niet.’ Kan u dat nog even duidelijk maken a.u.b.?

Ja, ik denk dat u hier even niet aandachtig geluisterd hebt. De broeder van het eerste gedeelte heeft u duidelijk gemaakt dat, wanneer u in de stof een mankement van de stof niet kan aanvaarden en daar in strijd tegen gaat, dat u eigenlijk dit mankement nog versterkt. Dat het de kunst is om het stoffelijk voertuig de afwijking als normaal te laten aanvaarden waardoor de kans op een volledige harmonisering in het lichaam veel groter is dan wanneer u er de strijd gaat tegen aanbinden.
Wanneer u echter in een tweede werkelijkheid gaat werken, in een tweede werkelijkheid kan u voor uzelf een voertuig opbouwen dat volledig in harmonie is. Dat wil zeggen dat, zelfs wanneer u in de eerste werkelijkheid bijvoorbeeld een voertuig hebt dat problemen heeft met het zenuwstelsel, heel veel voorkomend in deze maatschappij, wanneer u in deze maatschappij en in de stof tegen dat zenuwstelselprobleem gaat strijden, dan zal dit waarschijnlijk versterken en voor de rest van het stoffelijk bestaan van dat voertuig aanwezig blijven en zelfs versterken.
Wanneer u nu een tweede werkelijkheid opbouwt, dan kan u perfect in deze tweede werkelijkheid een harmonie creëren waarin voor u uw voertuig volledig in evenwicht is. Wanneer u dit goed doet en wanneer u dan, is niet onbelangrijk, deze tweede werkelijkheid kan aanvaarden als zijnde voor u de ware werkelijkheid, dan zal deze tweede werkelijkheid dat automatisch afstralen op het stoffelijke voertuig, zogezegd de eerste werkelijkheid, waardoor zelfs dat stoffelijke voertuig meer harmonisch gaat worden dan dat u ooit zou kunnen bereiken met eender welke therapie of medicatie.
Het is dus zeker niet in strijd met hetgeen wat hier gebracht is, integendeel. Het komt er steeds op neer dat u, in plaats van wat u gewoon bent in deze maatschappij: iets te gaan bestrijden, het te leren aanvaarden. En binnen die aanvaarding dus de harmonie creëren. Wanneer u nu effectief naar uw oefening van de tweede werkelijkheid gaat, dan hebt u een grote stap voor. Want u kunt via die tweede werkelijkheid een zeer sterke impact uitoefenen op die stoffelijke werkelijkheid. U ziet, er is geen tegenspraak, integendeel, het vloeit in elkaar als een geheel. Want alles is gebaseerd op die harmonie.

Nou, als ik zo zie wat er allemaal in jullie hoofden aanwezig is als vraagtekens, dan moet ik zeggen dat ik het spijtig vind dat u deze niet durft uiten in de groep. U zit hier nu al zo lang gezamenlijk. Waarom hebben jullie nog zoveel schroom om hetgeen wat in jullie leeft, te uiten? Durven jullie nog niet jullie zelf te zijn.

• Mag ik een opmerking maken, broeder?

Van mij mag u gerust een opmerking maken. Het doet mij genoegen dat iemand wil inspelen op hetgeen ik naar voor breng. U hebt mijn zegen. Zeg het maar, zuster.

• Persoonlijk ben ik een beetje beducht voor de strakheid die nu een keer met de broeders, die hier spreken, samenhangt; terecht waarschijnlijk, maar het is ook bijzonder moeilijk om goed te formuleren, en ook die eis is gesteld; en lang niet iedereen valt het gemakkelijk genoeg, voelt zich zeker genoeg om goed te kunnen formuleren. De een kan dat makkelijker en de ander moeilijker. Maar persoonlijk zit ik wel degelijk met een vraagteken in dit opzicht. Ik heb een heleboel jaren kanker gehad en daar wist ik niets van. Althans, later is dat zeer onverwachts gebleken. Ik kan mij ook niet verzet hebben tegen die kanker als zodanig en ik herinner mij dat ik zo goed mogelijk in die situatie mij heb trachten in het leven te bewegen. Wat zie ik nu verkeerd?

Ach, mijn beminde zuster, kijk, wanneer men last heeft van de strikte lijn die hier gevolgd wordt, dan zou ik willen zeggen: een kind dat wordt opgevoed, is het ook niet altijd eens met de ouders. Want het kind heeft zijn eigen wereld en denkt dat in die wereld toch eigenlijk het veel meer mag en kan dan de ouders het willen toelaten. Nu, als ouder kunt u dit ook bevestigen, dat u die lijn voor het kind, voor de juiste weg, en om het kind niet in tien valkuilen tegelijk te laten lopen, hebt aangehouden. Nu, hier is duidelijk van in den beginne gesteld dat het een magische groep is. Dat we gingen de magie terug leren gebruiken. U mag dan toch de sprekers niet kwalijk nemen  dat zij daarin strikt zijn, dat zij trachten te voorkomen dat u uzelf beschadigt. Want dat zou dus het laatste zijn wat we zelf wensen.
Vervolgens, wanneer u zegt dat men angst heeft of onzeker is voor de juiste formulering van een vraag. Ach, zelfs wanneer de vraag niet juist geformuleerd zou zijn, wij weten toch genoeg wat in u leeft en wat in u omgaat, om zelfs bij een onjuiste formulering u op een juiste weg te zetten. Dus dit mag toch ook geen reden zijn om niet met een vraag naar voor te komen. Allen hier aanwezig weten toch goed genoeg hoe gene zijde functioneert, hoe wij de mogelijkheid hebben aan te voelen wat in u leeft.
En dan tenslotte, om even te komen op hetgeen wat u eigenlijk als uw kanker omschrijft: mag ik er u op attent maken dat u reeds in stof heel lang rondloopt en dat u, dankzij het feit dat u niet op de hoogte was van hetgeen wat in uw lichaam plaatsgreep, een zeer waardevol leven al geleid hebt. Dat zelfs, wat toen aanwezig was, u weinig of geen hinder heeft opgeleverd omdat u effectief daar niet dadelijk bewust, ik zeg wel bewust, van op de hoogte was. Nu, op het ogenblik dat u daar op attent gemaakt werd, is voor u even de situatie gewijzigd, maar heeft men dan weer door een ingreep, laat ons zeggen, u wat meer mogelijkheden gegeven. Maar wanneer u nu even voor uzelf eerlijk bent, hetgeen wat in uw lichaam aanwezig is, was eigenlijk al aanwezig van toen u kind was en is op een bepaald ogenblik door angsten beginnen te ontwikkelen. U hebt dit gans uw leven in u gehad zonder dat het eigenlijk uw leven drastisch heeft getekend. U bent, nu uw lichaam naar het einde toe gaat, gaan opmerken van: hé, daar is iets dat er eigenlijk niet hoort omdat die woekering, als ik het zo mag zeggen, ook minder aan energie kon opnemen en daarmee storend werd. Nu goed, als u had geweten, laat ons zeggen, dat u deze woekering op een leeftijd van, sta mij toe te zeggen, 18 jaar had vastgesteld, dan had u enorme angsten gehad. In die tijd had men minder mogelijkheden gehad en u had een totaal, maar totaal ander leven doorlopen. Juist door het feit dat u dit niet wist, bent u een levend voorbeeld van wat hier vanavond aan de orde is. U hebt daar meer dan 60 jaar mee in uw lichaam gelopen zonder dat we kunnen zeggen dat het noemenswaardige hinder meebracht. En zo is het met vele zaken.
De les die voor u daar in zit, mijn beminde zuster, is dat hetgeen wat hier vanavond naar voor is gebracht, voor u ook een waarheid is. En als u daar over denkt, dan hebt u nu de werktuigen als het ware om met uw eigen stoffelijk voertuig nog aardig wat te realiseren. Voilà, u ziet: een vraag formuleren, zelfs wanneer zij complex is als deze hier, is echt niet zo moeilijk.

Zo, ik zou zeggen zijn er nog gegadigden?

• Ja broeder, ik zou ook graag nog iets willen weten. In die les met die zuilen en dan dat zegel en die spiegeling waar we dan een probleem in kunnen leggen, is er gezegd: “Het eerste dat in komt, is niet goed, er gaan dan kleuren komen en het tweede is het, ook al het schijnt het, in dat eerste schijnt dat goed te zijn, niet aanvaarden, je moet het tweede antwoord nemen. Daar heb ik dat moeilijk mee. Ik zie daarbij geen kleuren en over het algemeen is het tweede hetzelfde als dat eerste als ik dat nog eens herdoe. Waar ligt mijn fout dan?

Je ziet hé, als je ze een mogelijkheid geeft dat ze dan degelijk vragen durven formuleren. Waar ligt uw fout? Lieve zuster, in uw redenering. Kijk, u benadert de ganse oefening vanuit een rationele hoek. Doordat u het vanuit een rationele hoek benadert, blokkeert u de mogelijkheden die rondom u opborrelen en krijgt u, of ik zal het anders formuleren, ankert u zich aan het eerste vast waardoor u stelt dat het eerste steeds weer terug komt. Nu, dat eerste, wanneer u heel goed kijkt, komt niet terug zoals de eerste maal maar onder een andere vorm. Het moment dat u durft loslaten, durft loslaten, zal u waarnemen dat u plots totaal andere inzichten voor u ziet verschijnen, om het zo uit te drukken.
Ik zou u hier de raad willen geven: vergeet eens alles wat je tot hiertoe heel mooi volgens de regeltjes hebt trachten te volvoeren en vertrek eens gewoon van uw buikgevoelen, van uw aanvoelen. Laat uw rationele overleg, dat bij u nogal zeer sterk speelt, tracht het even los te laten. Misschien moet je maar eens aan iets totaal anders gaan denken terwijl dat je de oefening doet. En dan geef je de mogelijkheid om vanuit het inspiratieve de zaken te laten opborrelen en je zal zien, het zal een totaal ander effect geven. Probeer het maar.

Meditatie: Geestelijke eenheid.

Wij hebben nu hier vele keren samen geweest, wij hebben veel samen kunnen beleven. En weet je, zonder dat je het stoffelijk beseft, heb je heel veel geestelijk samen uitgewerkt. Dat is het mooie. En laat ons daar nu juist even onze aandacht aan geven. Onze geestelijke eenheid. Deze krachtige samenwerking, deze krachtige bron, als het ware, van energie. Wat je misschien als mens nog niet hebt tot u laten doordringen, is wel doorgedrongen in jullie geest. De samenwerking, de wisselwerking tussen jullie geestelijke gedeelten, om het zo uit te drukken, is zeer lichtend, is zeer mooi. En ook ziende hoe deze kracht zich koppelt aan de vele bewegingen die bezig zijn. Want we zijn omsloten door heel vele geestelijke sferen. Allemaal sferen die, elk op zich, met de kracht van het Licht trachten de vernieuwende evolutie luister bij te brengen. Want wij allen, of dat we nu allen jong of oud zijn in de stof, zijn geesten die gezamenlijk werken aan de nieuwe mogelijkheden die op deze aarde, op deze planeet aan het ontwikkelen zijn, gekoesterd in het Licht. En zoals de ouden zegden: “het wordt gedragen door de zon”, omdat de zon voor hen het symbool was van het Licht, kunnen we dit in deze dagen ook herhalen. De vernieuwing en de verandering waarin we opgenomen zijn, waarin we volop medewerkend zijn, wordt gedragen door het Licht. En wanneer we dan zeggen: ja, die zon kan de symboliek zijn van de goddelijke kracht, kan de symboliek zijn van de Christos in ons.
Ieder voor zich heeft zo wel zijn ankerpunt. En dat ankerpunt is belangrijk, want daar kunnen we steeds terug op vallen. De Bron, de Kracht, de Christos. En zo zijn we één, één in sfeer, één in harmonie, één in gedachten. Allen stralend in het Licht. En weet u wat zo mooi is? Dat Licht is een amalgaam van kleuren. Want de ene straalt meer uit, bijvoorbeeld blauw, de andere straalt groen, de andere geel, de andere violet, naar gelang uw eigenschappen, uw capaciteiten, uw mogelijkheden, naar gelang de geest gekozen heeft voor het voertuig dat hem het meeste lag. En vanuit dat voertuig de werking en de ervaring opdoet en ondergaat en weer doorgeeft.
Want ach, hier gezamenlijk zitten we als stoffelijke mensen bij elkaar, maar wat betekent dat stoffelijke voertuig voor ons? Ach, dit is maar een fractie van ons bestaan, even een instapje om iets te leren en dan stappen we weer uit en gaan verder in ons bestaan. Hebben we weer meer de mogelijkheden om te gaan naar de Bron, waar we ooit zijn uitgekomen. Maar waar we toch zo de behoefte hadden om onszelf te leren, om onszelf te erkennen, om zoals vanavond hier gezegd is, vooral onszelf te aanvaarden.
En als we dat dan gevonden hebben, ach, dan let er ons niets meer om op te gaan in dat geheel, om één te zijn met die Kracht, met die Bron, met dat Licht. Om daarin te functioneren, het besef dat we onafscheidelijk daar van zijn. En is het dan niet mooi, mijn beminde broeders en zusters hier aanwezig, dat wat er ook geschiedt hier in de stof, ach, dit maar even van voorbijgaande aard is. Wanneer we, wat er ook geschiedt, het besef in ons hoog kunnen houden van: „we zijn meer dan alleen maar dat hoopje cellen, we zijn veel meer, we zijn de kracht van de Bron‟, wat let er ons dan van ook in die stof, wat er zich ook manifesteert, ons krachtig en gelukkig en harmonisch te voelen, met deze kosmos. En als we dat dan kunnen, ons één voelen met deze kosmos, dan zijn we op aarde de rijkste mensen die er bestaan. Want geen stoffelijke rijkdom kan op tegen het gevoel van eenheid, tegen het gevoel van harmonie. Wanneer we in ons de Christos geboren voelen, om het zo uit te drukken in menselijke termen, dan is er toch geen rem meer die ons geluk kan beperken. Dan zijn we toch het Licht zelve, de Kracht zelve. Dan zijn we één met die Christos, één met dat ganse universum.
Ach, mijn beminde broeders en zusters, ik hoop dat ik jullie op deze laatste bijeenkomst van dit jaar, van dit cursusjaar, om het zo te zeggen, dit gevoel kan laten ervaren. Ik hoop dat jullie allen deze eenheid in uzelf kunt vastleggen. En dan kan er in de stof gebeuren wat wil. U bent onraakbaar. Want u kent de echte werkelijkheid, de eenheid met het Licht, de eenheid met de Christos, de eenheid met de Vader.

Sta mij toe dit jullie toe te wensen. Sta mij toe, mijn beminde broeders en zusters, het oude gebaar voor de stof toe te passen, namelijk de zegening door handoplegging. Ervaar deze kracht, het symbool dat het Licht u geschonken wordt, het symbool van gebonden en eenheid met de kracht van de Vader, met de kracht van de Christos. Dit oude magische symbool, laat dit op een avond als deze de bevestiging van de eenheid van ons zijn, zodat wij allen, niet alleen geestelijk maar ook stoffelijk, één zijn in ons streven. Dit zij bevestigd in naam van de Christos, in naam van de Gezalfde.

Zo, mijn beminde broeders en zusters, mijn taak zit er op. De verbindingen zijn gelegd, het is aan jullie om er verder mee te gaan. Het is aan jullie om er mee om te gaan.
Ik wens jullie in deze stof waarin u nu nog verkeert, veel kracht, veel licht, veel inzicht, veel harmonie. En wanneer de stof nu eenmaal zegt: “ik speel niet meer mee”, dan zeg ik tegen jullie: “wees welkom in mijn wereld.” Want we gaan samen verder op de weg die we reeds zo lang samen begaan. En dat het Licht steeds onze leidsman mag wezen.