Achter de coulissen

uit de cursus ‘Achtergronden van de werkelijkheid’ (hoofdstuk 9) – juni 1976

Achter de coulissen.

Als u deze cursus heeft gevolgd, dan bent u overspoeld met infor­matie over stralingen, gedachteninvloeden, allerlei psychologische effecten en zelfs over al datgene wat uit de kosmos en uit deze wereld het gebeuren overal beïnvloedt. Nu wordt het tijd dat we ook achter de coulissen gaan kijken.

Het is eenvoudig te zeggen: de kosmos is een uurwerk. Maar zo eenvoudig is dat ook weer niet. Want als we de gehele historie van de wereld nagaan, dan blijkt dat er altijd wel kritieke punten zijn waarop een ontwikkeling plotseling kan omslaan. Maar het blijkt ook dat de mogelijkheden, die op zo’n ogenblik aanwezig zijn, veel verder reiken dan in die tijd eigenlijk werd beseft. Als wij achter de coulissen van het wereldgebeuren willen kijken, dan moeten we ons realiseren dat een dergelijk cruciaal punt in de historie is aangebroken.

De kosmos, ach, die is druk bezig en de mensen ook. Het enige verschil is: de kosmos openbaart zichzelf en de mens is bezig met zichzelf. De gehele opbouw laat ons een aantal verschillende effecten zien. Ik zal proberen die achter elkaar en zo duidelijk mogelijk uit te leggen.

1ste fase:  De politiek

Daaronder reken ik ook de religie. Want de religie is een vorm van pressie op de naaste en als zodanig een vorm van politiek. In politiek en in religie is het erg belangrijk dat er werkelijk iets gebeurt. U kunt nu wel zeggen: later zal dit of dat gebeuren, of ik streef naar dit of dat. Maar de wereld als zodanig wil gevolgen zien. De Chinezen hebben daarvoor een heel mooie uitdrukking. Als er mensen waren die veel drukte en lawaai maakten en weinig werkelijk succes produceerden, dan zeiden ze: Dat zijn papieren tijgers. Tijgers vind ik nog te ver gaan. Als ik moest spreken over de voormannen die vandaag proberen de wereld te regeren of doen alsof, dan zou ik ze papieren huiskatjes willen noemen.

2e fase: Fluctuaties

Er zijn zoveel fluctuaties, zowel in het denken en de gewoonten van de mensen als ook in de wijze waarop zij geloof en idealisme verwerken en verwezenlijken, dat geen enkel openbaar lichaam en ook geen enkele politieke partij of kerk in staat is voortdurend daarop te reageren. Dit is een uitholling van het gezag. Aan de andere kant is het duidelijk dat er toch een gezag functioneert hoe dan ook. Dit gezag is kennelijk niet zichtbaar. De Wereld wordt op het ogenblik geregeerd door belangengemeenschappen. Soms zijn deze van ambtelijke soms van zakelijke structuur. Idealen zijn misschien de verklaring die men geeft voor zijn bestrevingen. De feiten zijn eenvoudig: winst maken, aanzien gewinnen, macht in handen houden.

De wereld wordt daardoor langzaam maar zeker wakker.

3e fase: Aanvoelen en gezond verstand.

Zeer veel mensen voelen aan dat er iets niet zuiver is. Steeds meer mensen hebben genoeg gezond verstand om te be­grijpen dat ze genomen worden. Ze voelen zich machteloos. Die machteloosheid is dan ook de oorzaak dat fase 2 nog steeds aan het bewind is. Maar ook dit ontwikkelt zich verder. Deze drie fasen bepalen het uiterlijk van de wereld waarin u leeft.

Wat zien we nu achter de coulissen? Want elke keer komt er weer de een of andere figuur daaruit te voorschijn springen. En voordat je het weet is er een nieuwe ster geboren, een nieuwe verlosser, een nieuwe staatsman, een nieuwe president of misschien zelfs een nieuw wetenschappelijk wondermens. Er staan altijd vele figuren te wachten achter de coulissen.

Op het ogenblik dat in de wereld alles stuurloos is, ontstaat er een effect van chaos. Nu is chaos eigenlijk niets anders dan de volledige ongevormdheid. De meeste mensen denken dat het verwarring betekent, maar dat is het niet. Als de oude Grieken het hadden over chaos, dan hadden ze het over het ongevormde, het vormloze, het niet concreet zijn. Waar chaos ontstaat wordt vorming aangetrokken, want geen enkel beginsel op aarde of wat dat be­treft in de kosmos en in de sferen kan bestaan zonder dat zijn tegendeel manifest wordt. Zolang er een schijnbare orde is en zolang die een mate van wan­ordelijkheid verbergt, gebeurt er niets. Maar er komt een ogenblik dat er in feite een zo sterke toename van chaotische invloeden is dat hierdoor het evenwicht wordt verstoord. En achter de coulissen staan de helden klaar om op te treden. In de volkomen verwarring van een soort Göttdämmerung staan de nieu­we goden klaar om compleet met toneelbliksem, zwaan of welke voertuigen ze ook mogen gebruiken te verschijnen en alles te veranderen.

Welke invloeden zou men op het ogenblik kunnen verwachten? Wat voor hoofd­rolspelers zullen er zo dadelijk komen? Dat is zeer belangrijk. Het is duidelijk dat we van de organisaties van de mensen weinig meer kunnen verwachten. Een organisatie is, of ze het wil zijn of niet, een establishment, ze behoort bij de bestaande orde. Een vakbond kan alleen bestaan zolang er werknemers zijn om tegen te opponeren, dat vergeet men wel eens, anders is het geen vakbond meer. Dan is het gewoon een ambtelijke regeringsinstantie gewor­den. Een politieke partij kan alleen bestaan zolang er idioten genoeg zijn om hun vrijheid, geld, goed en tijd te besteden aan iemand die loze beloften doet. Die dingen zijn er in deze tijd eigenlijk in steeds mindere mate. Steeds meer mensen gaan gewoon van zichzelf uit en van hun eigen groepje. Als ze het niet krijgen, dan nemen ze het. De mensen hebben bv. het recht genomen om vrouwen, die dat wensen, te aborteren. Toen nam de minister van Justitie het recht om alles in beslag te ne­men, wat hij eigenlijk niet in beslag mocht nemen, om te voorkomen dat de artsen de abortus konden uitvoeren. Nu kunt u zeggen dat is goed of dat is kwaad. Iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken. Maar het is wel duidelijk: de minister van Justitie handelt tegen een rechtsbeginsel in, want je kunt het niet drie jaar dulden en dan plotseling aanvallen. De mensen die daar hebben ingegrepen, vochten voor een, in hun ogen, rechtvaardige zaak, maar ze ontken­den gelijktijdig het gezag van de Staat; en dat kun je ook niet opzij schuiven.

Nu is dat in de historie heel vaak voorgekomen. Er is een tijd geweest dat de steden in opstand kwamen tegen de edelen. Hoe de steden dat gedaan hebben was altijd verschillend. Maar één ding is zeker: er moest altijd weer een figuur zijn die het brandpunt werd. Voor Antwerpen was dat bv. Jan Breydel. In Frankrijk was het een zekere Guy de Soissons. (Overigens meer poison dan soissons, want het was maar een giftig ventje.) Maar hij kreeg de mensen achter zich. In Duitsland was het een zekere Kraus, die met verschil­lende achternamen werd aangesproken en die ook een opstand wist op touw te zetten. Een verzet eerst tegen de roofridders en veel later heeft men dat weer gedaan als een boerenopstand tegen de steden. Wat we op het ogenblik dus kunnen verwachten zijn figuren, die een opstand beginnen tegen de heersende machten. Wie kunnen dat zijn? Nu, ik heb daar wel een paar oplossingen voor.

Degene die werkelijk iets tot stand brengt, is niet de figuur die vrij­heid brengt. Denkt u dat niet. Het is iemand die rechtlijnig genoeg is in zijn denken en tevens gewetenloos genoeg in zijn optreden om een ambtelijk apparaat, dat niet gehoorzaamt of dat te traag werkt, uit te roeien, om een land dat niet wil gehoorzamen desnoods af te sluiten en te veranderen in een concentratiekamp. Het zijn geen prettige figuren die achter de cou­lissen staan, maar dat is wel nodig. Want de enige samenhang zoals die nu bestaat is onaanvaardbaar geworden. Zo’n persoon kan echter niet meer zoveel voor elkaar brengen als vroeger. Het optreden van een Hitler, of een pseudo Hitler, zou in deze dagen nog mo­gelijk zijn. Over ongeveer 20 jaar bestaat die mogelijkheid niet meer, omdat de mensen sensitiever worden, omdat ze redelijker denken, meer kritisch re­ageren en gelijktijdig beseffen dat je niet iets kunt tolereren waar je zelf niet absoluut mee eens bent.

In de komende tijd verwacht ik dan ook mensen die wat dictatorialer zullen optreden. Onder hen zal er waarschijnlijk een of twee politici zijn, die tot het uiteenvallen of tot het totaal krachteloos worden van de U.N.O. zullen bijdragen. Ik zoek één in de Ver. Staten, de tweede zoek ik in Azië, waarschijnlijk in het zuiden. Deze figuren zijn reeds geboren. Zij hebben alle mogelijkheden en ze beginnen de leeftijd te bereiken waarop ze kunnen optre­den. Dat vergt misschien nog 5 à 6 jaar.

Wat de geestelijke leiders betreft. De huidige Paus heeft ook het eeu­wige leven niet al hoopt hij dat. Hij mag in de eeuwigheid leven, maar dan krijgt hij toch geen leven zoals hij heeft gedacht. Hij wordt niet op de draag­stoel het koninkrijk der hemelen binnen gedragen. Voor hem in de plaats komt er een paus die zal proberen om het christendom te politiceren, dus op een andere manier dan tot nu toe is gebeurd om te draaien en helemaal op de so­ciale toer te gaan. Dat zal in het begin wat verwarring verwekken. In Rome zullen er heel wat hoofden sneuvelen en bovendien gaan er heel veel oude heren met pensioen. Dit betekent dat de Kerk van Rome een voorbeeld stelt waarop andere christelijke groeperingen moeten reageren. Het is krankzinnig je voor te stellen dat de pastoor loopt te paraderen met een orkest, zoals het Leger des Heils heeft gedaan. Die kans zit er echter in. Het klinkt mis­schien wat vreemd, als je zegt dat het geloof hier en daar een beetje de kant uit gaat van een Rotary bijeenkomst. Dat zit er ook in en binnen niet zo lange tijd. Een à twee jaar nog en dan begint de ommekeer en voordat het helemaal loopt duurt het wel tien jaar.

Er is ook een grote tegenstander, die zeer waarschijnlijk uit de moslims voortkomt, de mohammedanen zoals men hier zegt. Deze man is wetgeleerde. Hij is prediker. Hij werkt op het ogenblik reeds als leerling in verschillen­de Arabische landen. Niet dat die man nu een ideale figuur is, hij is bereid iedereen te vermoorden als hij maar zelf een stap verder komt. Maar zoiets past in deze tijd. Deze figuur zal waarschijnlijk binnen korte tijd erin slagen om praktisch de gehele islamitische wereld te verenigen, om de godsdienstwetten weer bijzonder scherp te doen uitvoeren, om de controversen tussen de gelovigen en niet gelovigen op een bepaalde manier te definiëren, een manier die samenhangt met commerciële belangen en politieke bestrevingen. Dergelijke figuren staan klaar achter de coulissen. Maar er staat nog meer klaar.

Er is bij elk groot toneel nog de afdeling “speciale effecten”. Als er toneelwagens worden gebruikt voor snelle wisselingen van decors, dan zijn het die mannetjes die een aardbeving creëren door aan die dingen te rukken, of die een engeltje naar boven hijsen aan twee kabels. Deze speciale effecten bestaan onder meer in de aanwezigheid van atoomwapens in een paar staten waarvan men denkt dat zij ze nog niet hebben of ternauwernood zouden kunnen hebben. Er zijn enkele landen in het Midden-­Oosten die op dit moment ook over een beperkt aantal atoomkoppen beschik­ken en die bereid zijn om ze ook te gebruiken. Nu zal dat voorlopig wel niet het geval zijn, want als ze dat te vroeg doen, voordat het mag, dan krijgen ze immers geen wapens meer en wat moeten ze dan? Maar als het no­dig is, dan kan men praktisch heel Noord- Afrika uitschakelen. Nu, dat zijn nu speciale effecten. Een voortijdige explosie zou meer dan genoeg zijn. Het zou mij niets verbazen als die binnen 1/2 jaar plaatsvond. Dat schrikt de wereld dan wel even wakker.

De natuur is dan ook opstandig. Als u misschien wel heeft geconstateerd, zitten we in een hele reeks continentale beweging, magmastuwing en dergelijke verschijnselen. Indirect wordt ook de beweging van de atmos­feer daardoor sterker beïnvloed, zodat er heel wat rampen, stormen e.d. kunnen gebeuren. Maar als die op het juiste ogenblik komen, kunnen ze heel wat meer tot stand brengen dan als ze zo maar gebeuren. Laat mij u een voorbeeld geven.

Er is ergens een samenkomst van eerste ministers of zelfs van staats­hoofden die tezamen iets bespreken. Op dat ogenblik vindt er een aardbe­ving plaats. Op dat ogenblik is er een overstroming. Op dat ogenblik trekt een wervelstorm plotseling over een stad. Eigenaardig, nietwaar? De toneeleffecten staan klaar. Ik denk dat we die al van september af mo­gen verwachten.

Daar heeft u de achtergronden. En dan heb je natuurlijk ook verandering van decors nodig.

Als je achter de coulissen kijkt, dan ontdek je dat op bepaalde ogen­blikken met een toverslag Amerika kan worden veranderd in het Hemelse Rijk. De volgende scene speelt dan onder sterk Chinese invloed. Dergelijke felle wisselingen zijn van belang. Plotselinge verkoelingen van vriendschappen zullen in de komende 15 jaar zeker een grote rol spelen. Zo gezien is dus achter de coulissen alles klaar om er een werkelijk spektakelstuk van te maken. Zo nu en dan is er wat afleiding nodig. En om nu iedere keer dezelf­de balletgirls voor het gordijn de Unowals of de Unctarapsodie te laten uitvoeren, heeft ook weinig zin. Ik denk dat de vrolijke intermezzi vooral voortkomen uit de meest krankzinnige stakingsacties, de meest ongeremde verklaringen en handelingen van mensen over de gehele wereld; vooral men­sen die wat in de melk te brokkelen hebben. Dat impliceert dus dat de scene klaar staat voor een aantal verbluffend snelle veranderingen met veel spectaculaire effecten

U zult het mij niet kwalijk nemen dat ik even terugga naar het verleden om een paar soortgelijke zaken te vinden.

Wij hebben allemaal wel de geschiedenis gelezen in de bijbel van Mozes en de plagen van Egypte. Wat is daar gebeurd? De Nijl als bloed. Dat is meer voorgekomen. Er zijn nl. in de bovenloop van de Nijl gebieden waar rode klei ligt. Door zeer hevige regen kan die klei worden meegevoerd met het water. De plaag van de sprinkhanen. Die is ook meer voorgekomen. Op het ogenblik zijn ze weer bezig de sprinkhanenzwermen op te sporen en door bespuiting te vernietigen. Dat gebeurt zelfs in de Ver. Staten en in enkele gebie­den van Afrika. Men hoort er wel weinig van, maar het is zo. Ook de Chine­zen zijn ermee bezig. De dood van de eerstgeborene. Ja, dat is erg spectaculair. Maar Spaanse griep bv. kan onder omstandigbeden precies hetzelfde veroorzaken. Later maakt men dan van iedereen een eerstgeborene omdat hij dood is. Het mirakel van de Rode Zee. Het was niet de Rode Zee, het was de Schelp­zee. Die zee is tamelijk ondiep. De waterdiepte in het grootste deel ligt tussen de 1,5 en 3,5 m. met uitzondering van een extra uitgebaggerd stukje kanaal. Denk even na: wanneer wind en tij samenvallen in een periode van weinig regenval, dan kun je inderdaad blootsvoets door dit stukje van de Rode Zee trekken. Maar als de wind draait, dan zit je in de modder vast. Die modder is nog niet eens zo erg gevaarlijk. Maar je zit wel in modder en drijfzand en daar kom je niet meer uit. Ze zeiden dat de golven boven de hoofden van de Egyptenaren zich sloten, maar dat is schromelijke over­drijving. Het is gewoon: je wordt verrast door het opkomende water en je kunt niet precies meer zien waar je wel en niet moet lopen, want er is geen recht pad meer. Dergelijke wonderen zijn er geweest.

Jezus zegt op een gegeven ogenblik tegen de storm: Wees stil; en hij was stil. Maar dat moet meteorologisch kunnen worden verklaard. Het gebeurt niet zo maar. Je kunt niet tegen de wind zeggen: Blaas hier niet. Het meest waarschijnlijke is dat de wind van richting is veranderd en dat daardoor de val over het meer van Tiberias zich wijzigde. Zo kan ik door­gaan met al die wonderen.

Over de hele wereld spreekt men steeds weer over wonderbaarlijke gebeurtenissen. Men spreekt over rampen met kosmische betekenis, maar als men het op de keper beschouwt, is het eigenlijk allemaal erg natuurlijk.

Wat blijkt er verder? Die rampen vinden plaats in perioden waarin grote spanningen heersen. In de tijd dat Mozes wilde wegtrekken met zijn volk, zoals hij het noemde, was er ook nog gerommel tussen de Egyptenaren en de Nubiërs. De zwarte goden waren toornig tegen de goden van Egypte. Dat is ook een typische situatie. Het volk onrustig, in opstand, stakingen. Denkt u niet dat het allemaal zo erg mooi is gegaan. In die chaos grijpt de natuur in, ze slaat a.h.w. toe. Ze grijpt de mogelijkheid om zich te manifesteren op een bepaalde manier. Een reeks verschijnselen, die an­ders alleen met grote tijdstussenruimten voorkomen, valt samen.

Datzelfde kunnen we ook zeggen voor Rome. Toen Rome zijn grootheid verloor, wat gebeurde er toen? De vulkanen werkten, de aarde beefde. Er waren overstromingen; waarschijnlijk in de Povlakte waar toen nog grote moerasgebieden waren. Er heerste een geheimzinnige ziekte. Tegenwoordig zouden we het tyfus noemen. Al die gebeurtenissen vielen samen en boven­dien kwam er ook nog een stelletje barbaren binnenvallen. Het gevolg was dat Rome zijn overwicht en kracht verloor en dat de strijd met Byzantium, om de suprematie, niet meer te winnen was. Alles wat er bestond moest veranderen, tot de oude goden toe. Wat blijkt nu? In die periode was er in Rome zelf een grote opstandigheid. Er was grote verdeeldheid, niet alleen over de christenen, maar ook al omdat men zoveel vreemde goden aanbad. Er waren bv. acties tegen de vereerders van Isis, Osiris en Anubis, die allen in Rome tempels hadden. In die dagen was de enige mogelijkheid om de mensen te overbluffen: geweld Er trokken benden van jonge patriciërs, vaak versterkt met gladiatoren, door de straten en oefenden een terreur uit op de burgers. Bezit werd niet meer gerespecteerd. De mensen veranderen hun gedrag, de discipline valt weg en plotseling gaat de natuur reageren op het ogenblik dat het evenwicht teloor gaat.

We zouden dergelijke verschijnselen ook in het noorden kunnen zoeken. Ook hier is het meermalen gebeurd dat ergens een samenhang wegviel. Neem nu de tijd van de St. Elisabethsvloed. Ga voor de aardigheid eens na wat er in die tijd allemaal was. Grote strijd, grote verdeeldheid, opstandig­heid van de standen, zelfs tegen elkaar…. en bom, een ramp! We kunnen zeggen: rampen vallen samen met het optreden van onevenwichtig­heden. Nu, weet ik wel, als je vertelt dat het de mentaliteit van de mensen is die een bepaalde ramp mogelijk maakt, dan zegt iedereen: Dat is onweten­schappelijk geklets. Er zijn nu eenmaal veel mensen, die horen liever weten­schappelijk geklets dan onwetenschappelijk.

Ik stel het volgende:

Op het ogenblik dat op een bepaalde plaats de uitstraling van een groot aantal mensen onevenwichtig wordt, kan niet meer worden voorkomen dat daar het een of ander gebeurt. De natuur reageert daarop, al is het alleen maar omdat potentialen, die verschillend zijn, de neiging hebben om zichzelf in evenwicht te brengen. In de toekomst kunnen wij dit zien gebeuren in bv. Amsterdam. Amsterdam, een mooie stad, heeft een toenemende onevenwichtigheid te verwerken. Dit zal waarschijnlijk nog wel even voortgaan. Het lijkt mij onvermijdelijk dat daar reeds dit jaar en vermoedelijk ook de jaren daarna nog meermalen ongevallen of rampen zullen plaatsvinden van zeer grote omvang. Schijnbaar hebben ze een natuurlijke oorzaak, blikseminslag in de oliehaven, een enorme explosie, enorme schade. Dat ligt aan de natuur, het komt niet door de verwarring. Het is dan wel vreemd dat het juist voor­komt op dat punt waar die verwarring het grootst is. Wat zou u ervan zeggen als er op een gegeven ogenblik een explosie plaatsvindt ergens op een belangrijk plein? Dat is natuurlijk een terrorist geweest. Maar hoe komt het dan dat daar, door een toeval natuurlijk, een benzinepomp, een van de weinige die in de stad staan, ineens de lucht ingaat? Let u maar eens op, u zult zien dat ze gebeuren. Dat zijn nu de neigingen om het evenwicht te herstellen.

In de historie zien we elke keer weer dat onevenwichtigheid een aantal ongewone verschijnselen veroorzaakt waardoor er een verschuiving ontstaat en een nieuwe benadering onvermijdelijk is geworden. Door die benade­ring ontstaat er dan weer een evenwicht.

Dat kun je natuurlijk niet zien op het schouwtoneel van de wereld van vandaag. Zelfs als je goed kijkt naar de achtergronden, die nu zichtbaar zijn, is alles wat ik vertel slechts een krankzinnige speculatie. Pas als je achter de decors kijkt, als je probeert door te dringen achter de werkelijkheid zoals die zich nu manifesteert en kijkt naar de mogelijkheden die op dit moment nog niet zijn geopenbaard, maar die wel aanwezig zijn, dan ga je zeggen: Dat zou best eens kunnen zijn.

Wij weten dat er overal inwijdingen plaatsvinden, ook in deze tijd. Wat is nu een inwijding?

Een inwijding is een verandering van inzicht. Vaak gaan daaraan vele fasen vooraf en heb je waarschijnlijk een scala van denkwijzen en levensgewoonten doorlopen. Als je die inwijding begint te krijgen, ontdek je in je­zelf andere krachten, nieuwe mogelijkheden. Je voelt de dingen anders aan, je ziet de zaak anders. Wat is de oorzaak daarvan? De oorzaak is doodge­woon dat je bent veranderd, dat je veel dingen waaraan je vroeger voorbij bent gegaan nu opmerkt. Misschien ben je ook niet meer zo ontzettend haastig. Iemand die naar krachten streeft, wil ze onmiddellijk gebruiken. Een inge­wijde gebruikt zijn kracht alleen als het onvermijdelijk is, als men er spe­ciaal om vraagt. Die soort van ingewijden neemt toch wel toe. De meesten weten zelfs nog niet eens dat zo een beetje ingewijd zijn. Dat hoeft ook niet.

Wanneer er een verandering van geestelijk klimaat plaatsvindt en er zijn mensen, die te zijner tijd het een of ander fenomeen kunnen vertonen dat niet zo gemakkelijk is weg te redeneren, al is het maar een genezing, een lichtschijnsel of iets dergelijks, dan wordt de wereld onzeker. En dat betekent ook dat allerlei zaken, die op dit ogenblik eigenlijk nog enigszins buiten de norm liggen, zeer belangrijk kunnen worden. Denkt u maar eens aan de bandjes met stemmen van overledenen. O ja, de helft ervan deugd niet, dat weet ik wel, maar er zijn er bij die reëel zijn. Denkt u eens aan die vreemde transcripties die ontstaan zijn bij een medium in Engeland, dat zegt contact te hebben met bewoners van Venus. Misschien droomt de man van Venus. Maar hij heeft dan toch een aantal gegevens verstrekt waarover redelijk gezien niemand op deze wereld, en zeker niet deze persoon, zou kunnen en mogen beschikken. Er zijn over de gehele wereld mediums en ze brengen allemaal hun boodschap­pen vanaf halleluja en de groeten van moeder tot een lezing toe. Maar soms beschikken zij over gegevens die niet zijn weg te verklaren, waarvan je zegt: hoe kan zo iemand dat weten, of: hoe is het mogelijk dat iemand dat vooruit kan zeggen. Deze verschijnselen betekenen dat de nadruk voor de mens ook wat meer gaat liggen op dat gebied van het geestelijke, het paranormale en wat daarbij hoort. En daar ik de wereld beschouw als een soort toneel, zou ik zeggen: het paranormale is de belichting.

Nu weet u allemaal, als u op straat loopt en u bekijkt iemands ge­zicht bij natriumverlichting, kwikdampverlichting, namaak daglicht of amberkleurig licht, het uiterlijk van de persoon erg verandert en ook de omgeving. Zoals men in mijn tijd wel zei: een rose of rode lampenkap brengt veel schoonheid naar voren wat het felle licht verbergt. Dat is nog steeds zo. Dus wanneer het licht verandert, verandert de nadruk.

Wanneer zelfs een groter deel van de wetenschap niet meer om de paranormale zaken heen kan, wanneer niet alleen gewone mensen, maar ook degenen die werkelijk een weten hebben die verder reikt, mensen die ach­tergronden kennen die voor u altijd gesloten zullen blijven, geconfron­teerd worden met deze feiten, dan ontstaat er een totaal nieuwe benade­ring van de samenhangen van het leven. De onevenwichtigheden in de conflicten van deze dagen zijn bezig zo groot te worden dat er een inwer­king is waardoor een nieuw evenwicht wordt geboren. Dat nieuwe evenwicht bevat dan meer geestelijke waarden.

Men zal het anders noemen, natuurlijk. Ik ben bang dat men in de eerste periode zelfs elke benadering die religieus lijkt zal willen ver­mijden. Maar zeker binnen 50 jaar is het voortbestaan na de dood een we­tenschappelijk feit. Alleen dit reeds zal voor onnoemelijk veel mensen een grote schok zijn, een verandering. Je gelooft er wel in, maar als je het nou zeker weet, dat is heel wat anders. Dan ga je anders reageren.

Het zal duidelijk worden dat een groot gedeelte van de energieën waarmee de mens werkt op een andere manier veel beter kan worden opge­wekt. De eerste psi-meter zal waarschijnlijk binnen 12 à 13 jaar functio­neren. Een kleine, een heel beperkte zeker, maar eentje die met een be­trekkelijk kleine concentratie een behoorlijke hoeveelheid kracht kan op­leveren. Het zal waarschijnlijk a.h.w. een ‘windmolen in het luchtledige’ zijn waarvan de as is gekoppeld aan een kleine dynamo of iets dergelijks.

Al die dingen bij elkaar maken het duidelijk dat de inwijding, waar­over we altijd praten, niet een plechtig gebeuren is, het is een mentaliteitsverandering. Het is een plotselinge manifestatie van andere moge­lijkheden. Het doet een beetje denken aan het paleisdecor op het toneel waarin alles nog plechtstatig gaat en de edelen misschien een gavotte (nvdr. Franse dans) dansen, terwijl daarachter het doek reeds klaar hangt om met één ruk te worden weggetrokken en men opeens in de buitenlucht is en daar een to­taal ander spel van saters en nimfen of van jonge mensen die aan het badminton spelen zijn, te zien is.

Het licht is nu nog flauw, wisselend en vaak spookachtig. Maar het is op het ogenblik al in staat om bij flitsen een grote helderheid te geven, een plotseling begrip en inzicht, een doorschouwen van zaken. Nu zijn het alleen nog maar bliksemflitsen. Op de achtergrond van de dan­sende edelen rolt de donder. We zien een enkele keer een schicht en even wordt het een beetje spookachtig, maar zo dadelijk is het continu. Dan is er geen tijd meer voor een gavotte. Dan moet het decor plotseling worden veranderd, anders kun je als mens niet meer voortbestaan.

Nu zegt u waarschijnlijk: O, wat staat ons veel slechts te wachten. Ik zou u een kleine troost willen geven. Er was eens een dove man die rustig zat te lezen. Het was oorlog. Vak bij hem vielen de bommen – hij las verder. Er word geschoten zelfs, tot in zijn kamer – hij las verder. Eindelijk werd het dag. Hij had zijn boek uit. Hij sloeg het laatste blad om, deed het boek dicht, keek toen om zich heen en zei:  Mijn God, wat is er nu gebeurd!   Hij had niets van dat alles gemerkt. Een dwaas verhaal, denkt u, maar hoeveel mensen zijn niet doof voor wat er werkelijk rond hen gebeurt? Ik wil niet zeggen dat u allemaal even doof zult zijn, maar er zijn heel veel dingen, die u eenvoudig niet opmerkt voordat ze gebeurd zijn. Daarom behoeft u zich niet zoveel zorgen te maken, de wereld draait wel verder, ook al staat er op de achtergrond een totale verandering te wachten. De kans bestaat dat als u eindelijk begint te beseffen wat er is veranderd en u er nog blij mee bent ook. En degenen die dat alles niet kunnen verwerken, zijn over het algemeen voldoende gerijpt om voordat de veranderingen geconcretiseerd zijn en over­al worden erkend, onze wereld te betreden waar ze dan verjongd zich lang­zaam maar zeker kunnen aanpassen aan de nieuwe mogelijkheden.

Denk niet dat het voor u een treurige tijd wordt. Helemaal niet. U zult soms zelfs erg veel plezier hebben ondanks alles. U moet zich niet teveel zorgen maken over alle sombere boodschappen die u hoort. Dat is onzin. U moet gewoon leven met de mogelijkheden die u heeft. Maar daarnaast moet u zo nu en dan de ogen eens opslaan uit uw persoonlijk bestaantje en naar de wereld kijken. Misschien ontdekt u dat nieuwe hel­den van achter de coulissen tevoorschijn zijn gekomen, of meer zelfs: dat de belichting is veranderd en dat alles aanduidt dat er in zeer korte tijd een nieuwe scène in het toneelstuk van de mensheid zal beginnen.

Noot.

Onthou dit: als je een injectie krijgt om immuun te worden tegen bv. mazelen, dan is de prik van de spuit niet prettig. Het gevoel van de injectie is vervelend, je kunt er zelfs een paar dagen ziek van zijn. Maar op zich is het eigenlijk niet erg, tenzij je het in je gedachten zo erg maakt dat je flauw valt. Het heeft wel één voordeel: je bent tegen die ziekte dan enige tijd immuun, je kunt er niet meer door worden aan­getast. Veel van hetgeen er in de komende tijd gebeurt, zou men met een derge­lijke immunisatie-injectie kunnen vergelijken. Dit is dus een steuntje voor degenen die zo pessimistisch zijn.