17 januari 2012
Zo, we hebben ons hier allemaal tezamen naartoe gerept, vanavond. Zoals we vorige maal hier hebben naar voor gebracht, dat je als groep eigenlijk aardig wat resultaat kunt behalen, en de tips die we u hebben gegeven, hebben we vanuit onze zijde opgemerkt dat jullie, wanneer je met het gebrachte bezig was, nogal wat onzekerheden had, en bij nogal een aantal leden van de groep hebben we ook opgemerkt dat zij bij die onzekerheden ook nog een beetje angsten ontwikkelden. Het valt ons op dat, ondanks alles wat we hier al naar voor hebben gebracht, en al hetgeen wat u van ons al aan praktische oefeningen hebt gekregen, er nog altijd een groot deel zijn die zich in bepaalde sferen laten vangen. En, ja, hoe zal ik het zeggen, daardoor eigenlijk steeds weer een beetje de houvast verliezen, die je na al deze lessen toch al voor uzelf zou hebben moeten opgebouwd.
We weten vanuit onze zijde dat u in een zeer beweeglijke en, voor de doorsneemens, onstabiele tijd leeft. Dat er enorme gedachtepakketten, veelal onder astrale vorm, rond de aarde gaan. Maar toch zouden jullie met jullie oefeningen al zo ver moeten staan dat u daar geen deel meer van bent. En we zien nog teveel dat, en dat is soms misschien zonder dat u er erg in hebt, dat u toch mee gaat in een algemene sfeer, die op een bepaald ogenblik deel is van uw gemeenschap. En daar zou ik vanavond een beetje de accenten willen op leggen, om jullie nog meer te krijgen naar eerstens, het samenhorigheidsgevoel van de groep, maar ook een grotere zekerheid in uzelf. Doordat u nogal eens, en ja, u bent mens en u hebt dagelijkse beslommeringen, maar deze dagelijkse beslommeringen nemen soms voor jullie de bovenhand. Daar zou je, langzaam maar zeker, steeds weer opnieuw een halt moeten kunnen aan toeroepen. Daarmee wil ik zeggen van, als u aanvoelt dat u gedreven wordt in een bepaalde situatie, en dat kan een huiselijke situatie zijn, dat kan een werksituatie zijn, noem maar op, dat kan zelfs in het verkeer zijn, tracht van op het ogenblik dat u het aanvoelt, na te gaan wat u eigenlijk zo drijft. Wat u eigenlijk zo opjaagt, om het zo te zeggen. En dikwijls zien we, dat is toch bij velen van jullie, dat juist door die stuwing, als het ware, er angsten en onzekerheden ontstaan. Men wordt angstig dat men niet gaat rondkomen met wat men bezig is, of dat men niet op tijd gaat zijn, of noem het maar op. Men krijgt zijn werk niet gedaan, men heeft daar te kort. Dit zijn zaken, die voor jullie eigenlijk al aan de zijlijn zouden moeten staan. Want door u mee te laten drijven, ja, dan bent u één met wat voor u negatief is en versterkt u het enkel maar. Het mooie voorbeeld vanavond hier, voor de leden die hier aanwezig zijn, is het idee dat sommigen hadden dat ze er helemaal niet zouden kunnen geraken, gezien de enorme verkeerschaos die op ‘t ogenblik hier in deze streek was. En wanneer we het zo bekijken, was hier iedereen goed op tijd.
Ik kan dit nu als praktisch voorbeeld aanhalen, omdat iedereen ermee geconfronteerd is geworden. De gedachte van: “oei, wij hebben een afspraak om acht uur, ik ga er niet geraken”, blijkt niet te kloppen. Het algemene beeld dat er was, door de verkeerschaos, geeft aan: “ik kom te laat, ik raak er niet door.”
Maar jullie moesten al beter weten. Jullie moesten beseffen dat, ondanks alles, je hier wèl op tijd zou kunnen zijn. Nu hebben sommigen onder u, ik zou bijna zeggen, zweet en tranen gelaten om toch maar te geraken waar zij wilden komen. Als je nu, zoals we al dikwijls naar voor gebracht hebben, vertrouwen had gehad, eerstens in uw eigen kunnen en het opbouwen van uw eigen tweede werkelijkheid, dan had u deze problematiek niet ervaren, dan had u op dezelfde wijze hier aanwezig geweest. Alleen had het u minder energie van uw zenuwstelsel, om dan nog maar te zwijgen van uw aura, gekost. Nu, doordat u zich hebt laten meeslepen met een enorm gedachtepakket van effectief duizenden en duizenden die dachten: “ik kom te laat!!” – het ging hier niet om enkele personen, het ging hier om zeer velen met een enorm gedachtepakket, als u dat zou zien, dat is als het ware als een donkergrijze wolk, die over de streek hangt – daar bent u in mee gegaan, uw aura als het ware heeft zich mee daarin vermengd, met alle, voor u, spanningen op uw zenuwstelsel, van dien. Wat niet nodig was! Wanneer u, voor uzelf, had gezegd van: “kijk eens hier, ik moet daar zijn, ik zál daar zijn, dat komt in orde”, dan was u rustig geweest, geen paniek gekend, geen onzekerheid, en dan was u op dezelfde wijze, en misschien in sommige gevallen nog eerder ietske sneller, ter plaatse geweest. Ik ben eigenlijk dankbaar voor wat er hier vandaag in deze streek is gebeurd, omdat dit een praktisch voorbeeld was dat iedereen begrijpt. En ook degenen die niet hier aanwezig zijn, maar die mee volgen, kennen het verkeer en weten hoe je kunt komen vast te zitten met alle gedachtebeelden van dien.
Nu, wanneer we vanuit dat gedachtebeeld overstappen naar andere dagelijkse zaken, dan zien we dat ongeveer dezelfde sferen ontstaan tijdens handelingen, die u volgens gewoontepatronen laat verlopen. Ook hier merken we op, verliest u dikwijls de juiste denkpatronen. U kent ze. U hebt er al veel mee geoefend, en toch geraakt u opgewonden, onzeker, en in sommige gevallen angstig, omdat u denkt van: het loopt niet zoals ik het gepland heb. Maar u creëert het zelf! Op het ogenblik dat u de planning, die u in uw achterhoofd steeds maakt, kunt loslaten en u kunt permitteren van gewoon te reageren op wat plaatsgrijpt, gaat u zien dat al wat in planning zat, veel gemakkelijker verloopt, veel minder afgeremd wordt, en dat u na verloop van tijd waarschijnlijk nog meer tijd over hebt dan dat u had ingepland. Want het is juist doordat u teveel zaken op voorhand wilt vastleggen, dat het mis gaat. U leeft nu eenmaal op dit ogenblik in een periode dat je eigenlijk niets zou mogen vast plannen, als het ware. U kunt een algemeen patroon hebben, en dan kun je voor uzelf zeggen: “kijk, naar gelang de mogelijkheden wordt dit uitgewerkt, maar wanneer er iets tussen komt, dan zie ik wel.” En waarom leg ik daar zo’n accent op? Wel, om volgende reden. In de komende weken en maanden zal je steeds meer en meer geconfronteerd worden met onvoorziene omstandigheden. Hou daar rekening mee. In de komende maanden zul je steeds meer flexibel moeten zijn om hetgeen wat in u leeft, te kunnen ontwikkelen. Dat wil zeggen, in dit geval, u bent bezig met magisch-esoterisch werken en studie, in de komende tijd ga je meer en meer geconfronteerd worden met mensen rondom u, die beroep zullen doen op uw hulp. En ja, dan loopt het in de war! Want, als u een planning hebt en plots vraagt iemand uw hulp, kun je moeilijk zeggen: “sorry, binnen veertien dagen, kom eens terug, dan zal ik u inplannen.” Dat gaat niet! Als iemand op de basis, waarop u wilt werken, uw hulp vraagt, ja, dan geeft u die hulp. En dan zeg je niet: “sorry, maar ik moet eerst mijn boekhouding afwerken”, of: “ik moet eerst nog mijn boodschappen gaan doen” of: “ik moet mijn auto naar de garage doen”, nee! De hulp wordt gevraagd, u reageert erop. En u zult opmerken, als u dat doet, dat al de rest zijn normale verloop kent zonder echte problemen. Dat is de kunst van dat te aanvaarden. Als u zegt: “ja maar, wacht even, een ogenblikje; ik moet nog even naar een of ander groot warenhuis boodschappen gaan doen, kom binnen een uurtje maar eens terug of telefoneer maar eens terug”, dan zal u zien, dan loopt het fout. Dan zal die planning, die u hebt, niet uitkomen en zelfs na dat uurtje heb je niet de mogelijkheid, volgens uw idee, om tot actie over te gaan.
U moet er eens goed voor uzelf over nadenken. Ieder lid van de groep. Want u bent bezig met een spirituele ontwikkeling. Een zeer sterke ontwikkeling. En nu kunt u misschien denken: “ach, het is weer hetzelfde wat gene zijde vertelt.” Klopt niet, vrienden. Het is effectief hetzelfde wanneer je naar de basis kijkt. Alleen, op een avond als deze trachten we voor ieder van u ergens iets in gang te zetten. Laat ons zeggen, een lichtje aan te steken in uzelf. Waardoor u zich nog sterker met elkaar verbonden voelt. Waardoor u er in kunt slagen werkelijk te gaan voor wat u eigenlijk in de kern van uw wezen wenst. Maar, door uw dagelijkse bezigheden, door uw deelgenootschap aan een maatschappij waarin u leeft, steeds weer in confrontatie komt. Want ja, “ik moet om negen uur op mijn werk zijn”, een ander wat vroeger, een ander wat later, “ja, ik moet dit doen.”
Zolang u daar zelf in gelooft, dat u dat allemaal moet doen, dan bent u slaaf van iets wat eigenlijk niet het uwe is. Dan bent u slaaf van een maatschappij die u een illusie oplegt van: “u moet dit zo doen.” En u weet wat in deze maatschappij de laatste tijd met deze illusiewerelden gebeurt. Kijk maar eens rondom u; als u nog maar alleen denkt aan uw economische wereld, welke luchtballon het was, dan zegt dat al genoeg. Maar al de rest is op een even grote illusie gebaseerd. Daarmee wil ik zeggen dat er maar één punt voor u belangrijk is, en dat is u zelf, uw eigen bewustzijnsweg. En die kan niet bepaald worden door “ik moet zo of ik moet zo, want de maatschappij eist dat van mij, of verwacht dat van mij”, wanneer er niets aan de hand is. En is er niets aan de hand, dan kunt u doen wat u wilt. Maar wanneer er iets op uw pad komt dat uw hulp nodig heeft, en dat steeds meer zal gaan voorkomen en steeds sterker zal dan naar voor treden, dan is er wel iets aan de hand. Dan is deze vraag voor hulp belangrijker. Dan is het bieden van bijstand belangrijker.
Ik ga het cru zeggen: U krijgt te horen dat iemand uit uw kennissenkring stervende is. Is het dan belangrijk dat u rap naar uw werk gaat en uw werk gaat volvoeren? Nee! Wanneer u dat te horen krijgt, dat iemand in uw omgeving stervende is, die uw hulp verlangt, dan laat u alles en dan gaat u daar naartoe. En dan begeleidt u de overgang. Zo simpel is het. En u maakt zich heus geen zorgen of u op uw werk aanwezig moest zijn, ja of nee. Of dat u boodschappen had moeten doen of een woning moest onderhouden of eender wat. Dan doet u dat. Wanneer er iemand in psychische nood zit en uw hulp vraagt, dan luistert u. Want misschien is dat luisteren al voldoende om deze persoon verder te helpen.
Oh, ik weet, dit past niet in het plaatje van het moderne leven. Alles moet volgens de elektronische agenda kunnen verlopen. Maar die bestaat ook geen eeuwigheid meer. Maak u geen zorgen. Langzaam maar zeker komt, kosmisch gezien, het nieuwe programma, als ik het zo mag zeggen, naar voren. Dat wil zeggen dat je, als mens, in de eerste plaats moet reageren volgens uw aanvoelen, volgens uw inzicht. U moet afstand kunnen nemen van de maatschappelijke voorschriften, de maatschappelijke structuren. Want het zijn juist deze maatschappelijke opbouwen die er voor zorgen dat velen die op het ogenblik met ons deze opleidingen volgen nog steeds geconfronteerd worden door onzekerheid, door angsten, omdat zij zich vast ankeren aan wat de maatschappij voorschrijft. En niet durven gaan voor wat in hen leeft, wat niet alleen hun eigen geest of uw eigen geest, maar zelfs uw eigen stoffelijk voertuig, als ’t ware, aanvoelt als zijnde juist. Want vergeet niet, uw stoffelijk voertuig is een dierlijk voertuig. Een dierlijk voertuig dat instincten heeft. En deze instincten kun je ook niet programmeren volgens wetten en voorschriften. Als je naar uw maatschappij kijkt, dan zie je genoeg. Of waarom denkt u dat uw maatschappij hier zo ontwricht geraakt? Waarom er zoveel spanningen zijn? Heel simpel, deze maatschappij beantwoordt niet meer aan ofwel de natuurlijke gang van zaken van een dierlijk voertuig, of anderzijds de ontwikkeling van de spiritualiteit of het geestelijke, of uw eigen geest die tracht met het voertuig iets te bereiken. Uw maatschappij is op alle terreinen te ver af gaan dwalen. Met als gevolg dat er in uzelf, ook nog op dit moment, ondanks alle kennis die u hebt, te grote spanningen ontstaan. Spanningen die leiden tot zaken dat u niet meer zeker bent van wat er morgen zal gebeuren, van wat er overmorgen zal gebeuren; ‘want, ja, ik moet mij toch kunnen handhaven in deze maatschappij!’ Maar niemand zal er in slagen zich te handhaven in deze maatschappij op de oude wijze. Of dat u nu minister bent – want dat is toch een gewoon beroep in dit land, zoals er zovele zijn – of u bent iemand die met de vuilkar rijdt; als u het volgens de oude wijze wilt handhaven, loopt het fout.
De minister kan wetten uitvaardigen en kan eisen stellen, enz. en zien dat er niemand gevolg aan geeft. En de man met de vuilkar kan rondrijden, ook zonder enig resultaat. Want men geeft er ook geen gevolg meer aan. Omdat, langzaam maar zeker, alles, zoals men u al heel lang heeft voorzegd, in een chaos komt. En juist dat moet u voor uzelf kunnen vermijden: dat u mee in dat patroon gaat. En u hebt de laatste maanden alle mogelijke werktuigen gekregen om dit te vermijden. U hebt alle mogelijke werktuigen gekregen om voor uzelf een nieuwe sfeer, een nieuwe omgeving, als het ware, op te bouwen. Maar u moet het durven, u moet het doen! En niet steeds weer opnieuw zeggen: “ja, maar …ja maar….ik moet dit, ja maar, kijk eens hier, als ik nu dat doe, dan is binnen 20 jaar geen zekerheid meer!” U weet zelfs niet of dat u binnen 20 dagen nog leeft! Waarover spreekt u: over 20 jaar?! “Ja maar…ik moet toch zorgen dat …” Wat moet u zorgen? U weet niet wat u moet zorgen! Leef vandaag, leef volgens het gevoel van wat u vandaag moet doen. En ga er voor, doe het, handel er dan naar! Als dat gevoel u zegt van: “oké, ik ga naar mijn werk en ik doe mijn werk, en ik doe het graag”, geen enkel probleem. Maar als uw gevoel u zegt: “het moet nu toch eens gedaan zijn met datgene wat ik dagelijks doe, want dit hangt nu werkelijk mijn voeten uit”, mooi uitgedrukt, wees dan consequent met uzelf en ga iets doen dat wel u voldoening geeft.
Moeilijk, hè? Want u houdt zich allemaal op het ogenblik nog vast aan zaken, die aan het wegglijden zijn. U houdt zich allemaal vast aan ideeën dat uw wereld, zoals hij vandaag nog functioneert, alhoewel, hij hangt met haken en ogen aan elkaar, zoals men dat in uw taal uitdrukt, dat dat zal blijven functioneren. Vergeet het! Degenen die op dit moment volgens zijn of haar aanvoelen beslissingen neemt, zal meestal de juiste beslissingen nemen. En dan durf ik er gerust nog iets aan toevoegen: je bent veel beter, in deze tijd zeker, van beslissingen te nemen, dan geen beslissingen te nemen. En voort te blijven modderen met hetgeen waarmee je bezig bent. Want een verkeerde beslissing, broeders en zusters, bestaat in feite niet. Wanneer je aanvoelt dat je iets moet doen, dan doe je dat, dan ga je er voor. En dan zul je opmerken dat de ganse kosmos, als het ware, dat ondersteunt, achter u staat. Wanneer u geen beslissing neemt, ja, dan krijg je ook geen hulp! Want dan doe je niks. Dan blijf je maar aanmodderen en aan zelfbeklag doen. En zie rondom u, de onzekerheden, de angsten maar sterker worden.
Dan zou ik er nog een accent willen aan toevoegen, dat in deze tijd ook nogal eens de kop opsteekt, dat zijn de begeerten. Begeertepatronen die nog steeds door uw maatschappij zeer sterk gecultiveerd worden. Ook dat is iets wat je op dit ogenblik best loslaat. Zie wat u dienstig is. Gebruik wat u dienstig is, maar ga niet mee in alles wat men u tracht duidelijk te maken dat voor u onmisbaar zou zijn. Besef dat u allemaal op dit ogenblik veel te veel aan materie rondom u hebt. Iedereen! Maar u hebt het idee dat u het allemaal nodig hebt. In wezen is dit niet zo. In wezen heeft een mens, wanneer hij in deze maatschappij een dak boven zijn hoofd heeft en voedsel heeft, bij wijze van spreken, meer dan voldoende om zijn weg te kunnen gaan. Oh ja, sommigen denken nu: “de geest kan het mooi zeggen, ze hebben er allemaal geen last van.” Nee, maar vergeet één ding niet, wij hebben ook in de stof geleefd. Het was een andere tijd, misschien, juist, ja. Maar, de principes, de basissen, de kosmische wetmatigheden blijven dezelfde. Alles wat u teveel hebt, is voor u een ballast. Denk maar even na: u moet allemaal bij wijze van spreken, een dak boven uw hoofd hebben. Dat is heel mooi, u mag allemaal een dak boven uw hoofd hebben, maar wanneer u de meeste daken bekijkt, dan zijn dat zeer zware rugzakken, die u draagt. Met alles erin dat u dagelijks belast, dat u aanzet om dat te doen, dit te doen, want u moet toch alle kosten daarvan kunnen blijven bekostigen en dragen. En u ziet die kosten steeds meer verhogen. En langs de andere kant, dikwijls ziet u het steeds meer verminderen.
Het besef dat het ook anders kan, duwt u weg. Want u denkt dat u dan minder bent. Neen, lieve mensen, u bent hoegenaamd niet minder. Integendeel. In de meeste gevallen zult u, wanneer u van zo’n last bevrijd bent, u aardig wat beter voelen. En zult u voor uw omgeving ook een betere en intensere waarde hebben. En zo is het met veel zaken. Wanneer u voor uzelf, en nu zeg ik niet dat u allemaal morgen alles moet buiten gooien, dat is de bedoeling niet. De bedoeling is dat u daarover nadenkt. En wanneer u voor uzelf kunt besluiten van: “oké, dit is nu wat aan mij gebonden is, maar ik lig er niet van wakker, als het morgen verdwenen is, dan zie ik wel verder”, dan zit u op het goede spoor. Als u vandaag, om dat dak boven uw hoofd niets speciaals moet doen, en dat u het kunt gebruiken, dan gebruikt u het toch? Geen probleem. Maar wanneer het morgen een hindernis voor u is, een beperking, dan laat u het toch voor wat het is? Daar wil ik met jullie naartoe! Het besef dat al die stoffelijke zaken, ach, u mag ze gerust hebben, geen probleem, zolang zij voor u geen remming in uw ontwikkeling betekenen. En dat is juist het probleem op dit ogenblik. De tijd van 50 jaar terug, dat de stoffelijke maatschappij heel stabiel kabbelde en verder evolueerde, die is voorbij. Alles verschuift. Waarden verschuiven. Waar je vandaag denkt: “dit is zoveel waard”, is morgen waardeloos. En waarvan je denkt: “dat kan ik nu toch echt niet, want dat trekt op niks”, is morgen het waardevolste waar je van kunt dromen.
U hebt dank zij de groepswerkingen in deze streken veel zaken in evenwicht gehouden. Maar voor hetzelfde geld gaat er morgen iets mis. Ik zeg niet dat het gebeurt, ik breng dit gewoon naar voor als voorbeeld. En wordt gans deze regio onleefbaar. Nou, waar bent u dan met al hetgeen wat zo belangrijk was voor u? Het is ineens onbruikbaar, verdwenen. En je moet maar zien dat je verder kunt. Op vele plaatsen in de wereld hebben mensen dit al meegemaakt. O ja, allemaal heel ver van nu, om ‘t zo uit te drukken. Maar het kan snel veranderen in een tijd als deze. En juist daarom is het van belang dat u zich niet bindt aan deze zaken. Dat u zich niet vast laat ketenen in gewoontepatronen; of dat het nu over een dak boven uw hoofd gaat of een ijzeren paard met vier wielen. Maakt niet uit.
U hebt zo nog veel van die zaken. U moet in deze tijd beseffen en door hebben dat, wanneer je verder wil komen in uw ontwikkeling, van uw leven iets waardevols wil maken, dat u al deze zaken mag bezitten, dat u al deze zaken mag gebruiken, geen enkel probleem, maar dat u zich er niet aan gebonden mag voelen. Want op het ogenblik dat u er zich aan gebonden voelt, beperkt u zich, creëert u onzekerheden, creëert u angsten, creëert u begeertepatronen, en gaat u mee in de golven, die in die materie steeds sterker over u heen gaan. Op het ogenblik dat u kunt zeggen: “oké, ik heb een dak boven mijn hoofd, het is in orde, maar dat dak boven mijn hoofd bepaalt niet mijn doen en laten”, dan mag dat de meest riante villa zijn of kasteel zijn, dan stoort dat niet. Maar als u in een hutje op de hei woont, en u wilt per se dat hutje in de hei behouden, want dat is het jouwe, hoe klein en hoe kramakkelig ook, dan is dit veel erger dan dat kasteel. Want dan ga je in dat hutje op de hei aardig wat negativiteit kunnen ervaren. En dat is nou juist de bedoeling niet.
Ik hoop, broeders en zusters dat u over wat ik nu vanavond hier uitgesproken heb, verder nadenkt. En ik hoop ook dat u uw levensstijl daarnaar aanpast. Vroeger is er al gesproken dat, wanneer u twee mantels hebt, u er maar een kan dragen. En wanneer iemand kou heeft, deze mantel van u op overschot gerust kan gebruiken. Dit is de realiteit. Uw maatschappij vindt dat niet, natuurlijk. Die zou zeggen: dat is diefstal. Maar de realiteit is dat de materie op het ogenblik, wanneer u ze bezit, mag en kan gebruikt worden zonder problemen, maar ze mag niet voor u de ballast zijn, dat je uw geestelijke bewustwording gaat afremmen, gaat ondermijnen omdat u wil beantwoorden aan iets wat een maatschappij, een stoffelijke maatschappij, voorschrijft als zijnde, zogezegd, het ideaal. Een maatschappij die vecht op het ogenblik om de oude standaarden te bewaren. Maar ze zijn er al lang niet meer! Uw maatschappij geeft voor dat iedereen geld bezit. Dit is een illusie! Dat hebt u vorig jaar verschillende malen kunnen ervaren. En zult u in de toekomst nog meer ervaren. Uw ware bezit is uw kennis en kunde. En met wat u hier de laatste tijd geleerd hebt, het werken op magische basis, bezit u een veel groter fortuin dan eender welke kapitalist met vele nulletjes op een bankrekening. Want dat valt weg en die staat naakt in de wereld, om het zo te zeggen. Maar u kan met wat u is geleerd, met wat u weet, met wat in u is open gebloeid en tot ontwikkeling komt en verder zal komen, steeds weer verder gaan. En dan hebt u misschien geen bankrekening met vele nulletjes. Maar dan hebt u waardevolle zaken, die steeds mee met u gaan. En wanneer de bankmanager, of hoe u het ook noemt, aan onze zijde komt, met zijn grote nulletjesrekening, blijft het een nul. Maar wanneer u, na een leven met deze kennis en deze werkingen aan onze zijde komt, heb je een grote meerwaarde. Want die neemt u mee. De nulletjes en al wat materie aangaat, is waardeloos. Dat blijft waar het is.
Als u zich daar kunt op richten, dan kun je er van op aan dat uw onzekerheden weg smelten als sneeuw voor de zon, dat uw angsten oplossen in rook, want u hoeft niet onzeker te zijn, u hoeft niet angstig te zijn. En begeerten, die spoelen weg. Want wat zou je begeren? Je hebt alles! Je hebt alle mogelijkheden. Want door uw kennis, door het besef in u te hebben dat u deel bent van de Goddelijke Kracht, dat u deze Kracht steeds weer opnieuw kunt aanwenden, begrijp dat goed. U kunt dat steeds weer opnieuw gebruiken! Het enige is, dat u er voor moet gáán. Dat u niet moet zeggen: “een ander doet het”, maar ú doet het. Dan bent u toch op deze wereld, op deze aarde, de rijkste en de gelukkigste mens die er kan rondlopen. Wetende dat je deel bent van die Oerkracht, of hoe u het wilt omschrijven. U mag er GOD van maken, u mag er de BRON van maken, het LICHT, maakt niet uit. Als mens kun je toch niet de juiste definitie geven. Maar het gevoelen, dat kun je wel hebben. Dat zit wel in jou. Je voelt het, je ervaart het. Woorden schieten misschien te kort, ja, maar niet de KRACHT, die je in u draagt. Die schiet nooit te kort. En ga daar voor.
Dan kunnen we zeggen dat de komende tijd voor ieder van u, en voor de groep gezamenlijk, een gouden tijd zal zijn. Een tijd, waarin het Licht niet zal doven, integendeel, een tijd, waarin het Licht zal schitteren, grootser en mooier dan ooit tevoren.
Zo, mijn beminde broeders en zusters, dit was het betoog dat ik u vanavond wou geven. Denk niet: dat hebben we al duizend keren gehoord. Denk er over na, doe er iets mee. Het is nu dat u moet handelen. Niet morgen, overmorgen, of binnen een maand, een jaar of 20 jaar. Nee, het is NU de tijd om te handelen. En u moet niet handelen omdat ik op een avond als deze u dit zeg, maar u moet handelen omdat u in uzelf het aanvoelt. U moet handelen omdat u de Krachten in uzelf ervaart. En van daaruit het besef hebt van: “dit is mijn weg, daar ga ik voor.” Dan kun je zeggen, dan ben je werkelijk een vertegenwoordiger van het Licht op deze aarde. Een ware Christos, om het in westerse termen te zeggen.
Vragen.
Broeder, wanneer contacteer je eigenlijk de groep i.v.m. hulp geven?
Ho, dat is heel simpel. Op het ogenblik dat je aanvoelt dat de hulp, die moet geboden worden, efficiënter, beter, doeltreffender is wanneer een groep er kan op inwerken dan dat u het zelf alleen kan, dan hebt u reden genoeg om dit in de groep te brengen. Ik wil daar direct aan toevoegen dat het daarom niet altijd noodzakelijk is een stoffelijk contact met de groep te leggen. Vele zaken kun je via gedachtekracht zo doen dat het wel degelijk in de groep komt en dat het vanuit de groepswerking gebeurt. Voor sommige zaken kan het zijn dat het effectief best is dat u ieder lid van de groep contacteert. Maar met de moderne middelen kan dit ook nooit een probleem zijn.
Ja broeder, maar vorige zitting werd er gezegd dat aan de persoon, die de vraag gesteld heeft: ik leg verbinding met de groep, dat die efficiënter, beter de groep zou contacteren voor meer samenhorigheid.
Maar dit is een ander punt. Daar hebt u gelijk in. De samenhorigheid van de groep kan door regelmatig contact met elkaar, stoffelijk, verbeteren. Maar dat is een ander item. Dit is niet direct… uw vraag was over hulp geven.
Maar dat was ook met de vraag.
Ja, ja, ja maar, je moet een onderscheid maken. Dus het eerste wat ik u antwoord is: de mogelijkheden tot hulp geven. Het tweede wat u vraagt is: de eenheid in de stof, of beter gezegd: de eenheid binnen het stoffelijke deel van de groep en daar is niks op tegen. Maar kijk, ik zal het u duidelijk maken. Het kan zijn dat iemand bijna onmiddellijk hulp van de groep nodig heeft. Dan hebt u in de moderne tijd niet de mogelijkheid om met moderne middelen iedereen direct op te trommelen. Geestelijk hebt u die mogelijkheid wel. Dus dan gaat u het geestelijk zo doen dat de groep ingeschakeld is. U kunt achteraf nog eventueel dat bevestigen, stoffelijk. Dat is weer iets anders. Dat was het antwoord op uw eerste deel van uw vraag. Begrijpt u het verschil?
Neen. Ik ben eerlijk.
Ik zal trachten een tekeningetje te maken.
U hebt iemand die aan u dringend hulp vraagt. En de hulp houdt in dat eigenlijk het gaat over leven en dood en dat het, heel simpel, van u afhangt, door de mogelijkheid die u hebt om te helpen om het leven in stand te houden. Begrijpelijk hé? Dus het gaat hier om, laat ons zeggen, seconden. Het kan bijvoorbeeld in een ongeval zijn. U hebt op dat ogenblik niet de tijd om even uw moderne gsm of uw computer te nemen en iedereen van de groep te verwittigen. Dat gaat niet. Maar u kunt wel ineens aanzetten op de groep en via de kracht van de groep in dat ongeval optreden waardoor het mensenleven gered is. Is dat duidelijker?
Goed. U hebt een ander geval. Tweede tekeningetje. Er is bijvoorbeeld iemand die langzaam maar zeker zich voorbereidt om naar onze kant te komen. U voelt dat aan en u wilt dat ondersteunen. U voelt aan dat het nog enkele dagen gaat duren. Dan hebt u de tijd om rustig iedereen van de groep op de hoogte te brengen met de vraag om op deze persoon mee te werken. Daar is geen probleem want dat gaat, daar heb je de tijd voor.
In het eerste tekeningetje had u de tijd niet, in het tweede wel. In het eerste deed u beroep op de groep geestelijk vanuit uw gedachten, zag u de groep samen, zag u de groepswerking en alles en u hebt hulp geboden en u hebt resultaat gehad. U kan dan achteraf heel gemakkelijk via uw middelen iedereen ervan op de hoogte stellen. U kan zelfs iedereen bedanken ondanks het feit dat de meesten op dat moment het misschien wel hebben aangevoeld maar niet direct beseft hebben.
In het tweede geval gaat u gewoon anders te werk en krijgt u dan dat iedereen van de groep bewust daar op inzet. In het tweede tekeningetje heb je natuurlijk, zoals u in het tweede deel van uw vraag stelt, de mogelijkheid om de groepswerking en het eenheidsgevoel te versterken.
Nu kan ik daar direct nog een kleine toevoeging aan doen. Of u nu geestelijk dit gedaan hebt of stoffelijk, voor ieder van de groep zal dit een meerwaarde zijn, zal de groep sterker worden.
Is mijn kunstenaarseigenschap goed genoeg? Of is het nog niet duidelijk genoeg?
Ja, duidelijk.
Mensen kunnen het voor zich soms ingewikkeld maken. Maar je moet even anders gaan redeneren. Je moet even loslaten dat het stoffelijke voertuig steeds nummer één is. Uw capaciteiten, geestelijk, kunnen dikwijls het halen op uw stoffelijke capaciteiten wanneer het noodzakelijk is. Even stof om over na te denken hé?
Goed. Lieve mensen, jullie kunnen allemaal veel meer dan dat je van jezelf vertrouwt. Denk daar maar eens over na.
Is het ‘menselijk’ dat we de groep dichter bij elkaar moeten brengen of is het ‘geestelijk’?
‘Menselijk’ is aan te raden omdat hoe meer u met elkaar stoffelijk een evenwicht bereikt, hoe sterker u staat.
‘Geestelijk’, en dan spreek ik niet alleen over jullie geestelijke kan”, maar ook over alle entiteiten die jullie mee ondersteunen, zit je al zeer dicht bij elkaar. In die zin dat we kunnen zeggen dat, geestelijk gezien, er een zeer sterke harmonie in de groepen aanwezig is over tijd en ruimte heen. En daardoor krijg je ook dat stoffelijk er stilaan beter en betere wisselwerkingen ontstaan.
Natuurlijk zit je in de stof altijd met de karaktertrekken van ieder van jullie. Maar dat is geen probleem. Wij zien vanuit de geest de verschillen in karaktertrekken dikwijls als een meerwaarde. En het is juist omdat in de stof het ene lid van de groep het andere kan triggeren, dat daarin een ontdekking kan zijn voor beiden van zaken, die zij anders nooit van zichzelf zouden hebben herkend. En juist door die spiegelingen, om het zo te zeggen, die binnen de groep aanwezig zijn, wordt ieder stoffelijk lid van de groep telkens weer naar een hoger niveau getild. Soms gaat dat met, laat ons zeggen, een beetje spanning, of sommigen voelen zich een beetje bedrukt of beschaamd of het is gelijk wat. Maar dat zijn menselijke reacties. Maar elke zaak gaat u stukje bij beetje verder brengen. En dat is juist het mooie en de kracht van zulke groep.
Is het dan de bedoeling dat wij buiten de zittingen frequenter bij elkaar komen en koffieklets houden?
Nou, ik denk dat er al genoeg gekletst wordt op de wereld, dat dit niet direct een noodzaak is. Maar niets let jullie, wanneer, om welke reden ook, er een samenkomst wenselijk is, dat u dit doet. Dit kan veel redenen hebben.
Kijk, nu hebt u een gewoontepatroon opgebouwd om samen te komen als wij hier spreken via het medium. Misschien zou u er eens bij kunnen stilstaan dat het boeiend kan zijn van samen te komen zonder het medium en zelf te proberen, aan de hand van uw gevoeligheden een gemeenschappelijke noemer, een gemeenschappelijke gedachtegang binnen de groep te ontwikkelen en te bespreken. Dit kan zeer verrijkend zijn. Er let u ook niets, maar dan moet je wel op gaan letten dat je niet in de fout van de gewone maatschappij vervalt, van leden onder elkaar samen te komen, eventueel bepaalde werkingen te doen, samen, zolang dat het maar binnen die spirituele context zit. Wenst u daarbuiten samen te komen om koffie te kletsen, zoals u het zo mooi zei, dat maakt onze rekening niet. Dat mag u perfect maar dat mag u niet als een meerwaarde gaan beschouwen naar de groep toe. De groep gaat niet sterker worden omdat u bij wijze van spreken allemaal, bijvoorbeeld, een keer op weekend aan de zee gaat en daar gaat dineren, uitwaaien enz. Wanneer u een bridgeclub bent, kun je dat doen. En dan zal dit voor die club een meerwaarde hebben. Dit heeft geen meerwaarde voor een spirituele groep. Wat wel een meerwaarde zou kunnen hebben, is dat u bijvoorbeeld samen komt in de natuur en daar gezamenlijk, in die natuur, bijvoorbeeld een meditatie doet. Dat is weer iets anders.
In een magische groep is de kracht van de groep niet afhankelijk van de zwakste schakel maar van de sterkste schakel. Kan u dat toelichten?
Omdat de sterkste schakel de zwakste schakel mee optilt. Kijk, wanneer je in magie werkt, dan is de sterkste kracht diegene die sturend optreedt. Die sterkste kracht geeft door naar alle andere waardoor je op eenzelfde niveau komt. Zo simpel is het.
In de stof ligt het anders. Als je in de stof een keten hebt, is de keten zo sterk als de zwakste schakel. Omdat de sterkste schakel niet in staat is de zwakste schakel te versterken. Maar je bent met magie bezig. Dit is even een andere wereld met even andere spelregels.
Ik kan jullie misschien dat nog even met een mooi voorbeeld duidelijk maken, dat iedereen van jullie kent. Iedereen van jullie heeft al meerdere malen de Wessac meegemaakt. In de Wessac krijg je dat tijdens de opwekking van de Kracht en de wisselwerkingen enkele hoge geesten rond het altaar staan. Dan krijg je daarrond de verschillende cirkels met geesten die nog niet zo ver in ontwikkeling zijn. Toch zal zelfs de geest, die maar juist eraan deelneemt, en laat ons in bewustzijn dan zeggen: misschien de minste ontwikkeling heeft, even sterk deel hebben aan dat geheel, zal even sterk opgenomen worden in het gebeuren. Wanneer je dit in de stof zou doen, dus niet magisch, niet geestelijk, maar puur materieel, stoffelijk, dan viel iedereen dood. Begrijp je? Dat lichaam zou dat niet kunnen verwerken, stoffelijk gezien. Maar omdat het hier om magische Kracht gaat, en dit is misschien een beetje onderschat, het zijn de hoog Kosmische Krachten, maar goed tot daar toe, het is voor de mens een magisch concept, gaat die enorme Kracht zich ook geven aan dus diegenen die beneden aan die trap staan en zij gaan daar evenveel uit puren, volgens hun mogelijkheden, en even sterk meewerken aan dit gebeuren dan degene die aan het hoofdaltaar staat en of de celebrant die de regie voert, als het ware. Begrijp je? U hebt het allemaal al meegemaakt. U hebt het allemaal al doorgemaakt. Dus het kan niet voor jullie zo iets zijn van: hoe zit dat nou? U hebt het aan den lijve al ondervonden.
Dat waren de vragen, broeder.
Goed. Dan rest er mij alleen maar deze avond af te ronden.
Ik heb de indruk, aan de hand van wat ik hier aflees, dat deze avond bij verschillende van de aanwezigen hier iets heeft losgemaakt. Iets waar zij nog even moeten over nadenken en misschien is het hier zinvol dat je effectief onderling met elkaar deze zaken uitwisselt. Om in te spelen op uw vragen: ja, u kunt hierover samenkomen en uw gevoelens daarrond naar voor brengen. En nu zijn er weer die denken: “ja maar, gevoelens, dat is gevaarlijk want dat kan …”; neen, dat kan niet misbruikt worden binnen een magische groep.
Wanneer iemand binnen zulke groep misbruik zou maken van wat leeft in de groep, moet die beseffen dat hij zich onmiddellijk, maar dan ook onmiddellijk, zich daarbuiten stelt met alle gevolgen van dien. Ik denk dat ik dit niet te veel moet herhalen, dat iedereen dat beseft. De binding die jullie voor elkaar gemaakt hebben, is zeer sterk. En o ja, er kunnen, stoffelijk, tussen jullie wel eens een beetje onenigheden zijn. Dat is stoffelijk, dat is menselijk. Maar dat heeft eigenlijk niets te maken met de kracht van de groep zelf. En wanneer je over de inhoud van wat je hier leert en waar je mee werkt met elkaar van gedachten wisselt, uw gevoelens daarin naar buiten laat komen, dan is dit iets dat deel is van de groep en zich binnen de groep manifesteert en daar ook moet blijven. Je kunt dit niet gaan misbruiken. Dat is onmogelijk.
Je mag niet vergeten, dat is hier al meermaals naar voor gebracht, lieve vrienden, magie beantwoordt aan andere wetmatigheden dan uw stoffelijke wereld. U kunt met deze groep en met jullie kennis al heel veel bereiken. En u hebt al eigenlijk heel veel gerealiseerd, dikwijls zonder dat u het beseft. Maar stoffelijk ligt dat anders. En daar moet u altijd rekening mee houden. En als u dat goed tot u laat doordringen, dan zit u juist en dan beseft u dat ieder lid van de groep evenwaardig is. Dat ieder lid van de groep even belangrijk is binnen de groep en dat elke aanleg, elke kunde ook evenwaardig is. Soms is dat in een stoffelijke denkwereld moeilijk maar in een magische denkwereld is dit heel normaal. Want je behoort allen tot diezelfde cirkel, tot diezelfde kring.
Zo, dat was een kleine toegift. Nu gaan we rustig even de avond afronden met het meditatieve gedeelte.
Lieve vrienden, ik ga gezamenlijk met jullie een kracht opbouwen om deze kracht vrij te geven aan de natuur. Klinkt misschien raar, maar u zult begrijpen, en u zult het waarschijnlijk waarnemen binnen enige tijd, waarom dat we dit hier nu gezamenlijk doen, het ondersteunen van de natuur.
Meditatie: Eén zijn met de aarde.
Laat ons gewoon even één worden met elkaar. Eén worden, beseffende dat we deel zijn van de aarde, dat ons stoffelijk voertuig ontsproten is uit de aarde en uiteindelijk terug naar deze aarde zal keren als voedsel en als verdere evolutiemogelijkheid van deze aarde. Maar dat onze geest de harmonie van de aarde genegen is en steeds zal ondersteunen al was het maar uit dankbaarheid omdat we de kans krijgen een voertuig te hebben om zo ervaringen op te doen op deze aarde.
En wanneer we ons nu één voelen in een cirkel van Kracht. Een cirkel van Kracht die tot diep in de aarde doordringt en tot hoog in de atmosfeer, als het ware, een kegel opbouwt, dan zijn we verbonden, zo goed met de krachtstromen boven ons als met krachtstromen onder ons. En we laten deze wervelingen hier in ons midden samen komen. En nu fixeren we ons op deze Kracht. Deze Kracht die we zouden kunnen omschrijven als zijnde een krachtige lichtgroene zuil, de uitstraling van de aarde met daar rond een azuurblauwe veldvorming. En dit warrelt en warrelt met een enorme snelheid, een kracht, een energie. En de krachtsbron zit hem hier in het midden van ons. Een krachtsbron die groter is dan enig energieveld dat u stoffelijk u kunt voorstellen. Krachtiger dan eender welke atoomcentrale. Maar in tegenstelling tot uw atoomcentrale is deze Kracht een positief geladen Kracht die zich gaat verspreiden over en rond de aarde van hieruit, als het ware een vloedgolf van azuurblauw-groen gespikkeld licht. Deze Kracht gaat uit naar alle windrichtingen. Naar het Noorden, Zuiden, Oosten, Westen. Deze Kracht omsluit de aarde. Ze is één met deze planeet in deze kosmische structuur. Ze geeft als het ware uw planeet zuurstof. Een menselijke uitdrukking om te zeggen dat er vernieuwing mogelijk is. En de Krachten sluiten zich. De Kracht die via het Noorden gaat, komt in het Zuiden en die van het Zuiden gaat, komt in het Noorden, het Oosten in het Westen en het Westen in het Oosten. Het omsluit alles. Het Licht zuivert het geheel en wij zijn daar deel van, samen met vele andere. En overal raakt die Kracht de aarde, het is als het ware of de aarde zit in een heel mooie regenbui van Kosmisch Licht. En het is zoals na een onweeer dat de atmosfeer verfrist is, aanvoelt als zuiver.
Dan laten we deze Kracht gewoon terug naar ons midden komen. Midden in onze magische kring. Midden in onze magische cirkel. En weer zien we de kegel die hoog in de atmosfeer gaat en de kegel die heel diep in de aarde gaat. Zo beseffen we de eenheid. Want ook de aarde is één met de Bron. De aarde draagt in zich de goddelijke Kracht zoals elk wezen op aarde in zich die goddelijke Kracht draagt, deel is van die Kracht. En door deze bundeling hebben we deze Kracht geëxtrapoleerd. Hebben we deze Kracht zulke uitstraling gegeven dat zij overal de prikkel, de stimulans voor de vernieuwing heeft ondersteund en aangezet. Dit klinkt enorm, maar dit is het eigenlijk niet. Het is maar gewoon een bevestiging van deze Krachten, die er zijn. Het is gewoon voor de aarde de herkenning van haar mogelijkheden en het is de aarde nu die ons dankbaar is omdat wij haar ondersteunen, omdat wij haar evolutie ondersteunen, omdat wij in haar geloven, omdat wij haar kinderen zijn, ontstaan uit de aarde en één zijn met die aarde. En geestelijk, kunnen we stellen, zijn we één met de geest van de aarde. Voelen we aan dat zij zich wenst te vernieuwen. Voelen we aan dat zij eveneens de noodzaak ervaart van regelmatig een nieuwer, een beter voertuig te zijn voor hetgeen wat zij dragen moet. En daar nu hebben wij aan mee gewerkt. Daar nu hebben wij haar ondersteuning gegeven. Daar zijn wij nu deel van. Deel van die energie, stralen wij dit uit, dragen wij dit in ons. En de wisselwerking van deze actie is dat je nu veel beter zult aanvoelen wat de aarde doet, veel beter zult begrijpen waarom de aarde reageert. Je zult er niet meer van verbaasd staan maar je zult waarnemen en zeggen: ja, dat is nou eenmaal de vernieuwing, de geboorte van de nieuwe mogelijkheden, die de aarde aan het opbouwen is
En dan laten we rustig onze opgebouwde zuil van Licht opgaan in de atmosfeer, opgaan in de aarde. En dan zien we hier in ons midden een prachtig pallet van kleur. De kleuren die de aarde zo mooi maken. Die de aarde als planeet in dit stelsel zo waardevol maakt. Dan laten we dit alles rustig opgaan in het geheel in de kring en komen we rustig terug tot onszelf, beseffende dat we terug even één zijn geweest met onze moeder. Want we hebben in de Kracht van onze moeder terug bewogen. We zijn gevoed door de energieën die onze moeder aarde in zich draagt. We zijn gevoed door de vernieuwing die aan het ontluiken is. En we kunnen dan stellen dat wij ons, dank zij deze Kracht, meer één voelen met onze moeder, meer gaan begrijpen wat moeder aarde aan het doen is en ook aanvaarden en volgen in de verandering die dit met zich brengt. Want we beseffen dat dit een eenheid met de Bron is, dat dit een eenheid met het Licht is.
Dan kunnen we nu langzaam terug onszelf vinden. We vinden onszelf terug, geladen met energie, geladen met Kracht, de Oerkracht.
Zo kunnen we in de komende tijd, voor ons en voor diegenen die met ons gaan, deze Kracht delen en gebruiken. Zo zullen we in de komende tijd ons sterker, ons zekerder voelen bij alles wat er gebeurt. Het is als het ware of het oude hebben we weggespoeld en we zijn totaal vernieuwd. Vernieuwd in denken, in harmonie met de moeder aarde, de planeet die ons draagt, de planeet die ons lief heeft, de planeet die ons voedt en kracht geeft. De planeet die dezelfde Bron heeft als wij, die op haar mogen leven.
Eén zijnde met deze Kracht kunnen wij werken met deze Kracht. Eén zijnde met deze Kracht beseffen wij dat we één zijn met de Vader, die ons dit allemaal geeft en heeft mogelijk gemaakt. Dat is de Kracht van de kring, de Kracht van de groep maar ook de Kracht van het individu. Wees niet bang ze te gebruiken. Maar gebruik ze steeds weer opnieuw in het besef dat deze Kracht onuitputtelijk is, dat deze Kracht, hoe meer je ze aanwendt, hoe sterker ze wordt, hoe meer je in reserve hebt. Steeds opnieuw, opnieuw en opnieuw zodat voor ieder van u deze harmonie een normale ervaring moge wezen.
En hiermee is deze Kracht dan bevestigd en wil ik jullie danken voor jullie medewerking.