4 juni 2013
We zijn de eerste samenkomst na de Wessac en deze bijeenkomst zou ik u graag onderhouden over de veranderingen die gaan plaatsgrijpen. U allen hebt de Wessac meegemaakt. U hebt uw eigen indrukken ervan kunnen opdoen en waarschijnlijk hebt u ook bepaalde gedachten gehad bij hetgeen wat, naar aanleiding van wat de celebrant ging doen, gebracht werd. Door de Krachten die zich ontwikkeld hebben van op het ogenblik dat het brandpunt, als het ware, werd geraakt, tot heden, moet ik zeggen dat er al heel veel zaken in gang zijn gezet. Als u een aandachtige toeschouwer bent geweest, wereldwijd, dan zult u wel al opgemerkt hebben dat er aardig wat aan het verschuiven is. Maar dit is nog maar de aanzet.
U hebt kunnen opmerken dat de hoofdkracht dit jaar ‘rood’ was. Rood betekent dat er enorme emoties gaan plaatsgrijpen, dat er enorme onbeheerstheden gaan gebeuren, dus dat zit hem in de volle lijn van de verandering. Daarbij kun je zeggen dat dit niet alleen voor de mens geldt, want men bekijkt dit meestal nogal vanuit het standpunt van de mens, maar dat dit ook geldt voor alles wat hier op deze aarde werkzaam is. Dat wil zeggen dat de invloed die de aarde gaat uitoefenen ook zeer sterk zal zijn en anders zal zijn dan dat verwacht wordt.
U hebt allen al veel geklaagd over het feit dat de lente op zich laat wachten, dat de weersomstandigheden niet zo zijn zoals u ze verwacht. Op zich is dat allemaal maar klein bier. Hetgeen wat erachter zit en wat er de gevolgen van zijn, die zullen veel zwaarder overkomen en deze worden nog genen dele ingeschat.
Ach, men gaat er nog altijd van uit: “ja, het is een beetje wisselvallig” en “het komt wel allemaal goed”. Het komt goed en het zal positief verlopen. Maar of dat de mens dit als positief zal erkennen, is nog maar de vraag. Want de kwestie is dat u naar de toekomst toe, u zo weinig mogelijk vast ankert aan hetgeen wat u gewoon bent. Dat u zich zo flexibel mogelijk opstelt en zo weinig mogelijk denkt aan: “dat is mijn recht”. Eerder geven wij jullie de raad van te denken: “wat kan ik hier doen?” En vooral, vertrekkende vanuit uzelf. Het heeft weinig zin te zeggen: “het is mijn recht, dit en dat” wanneer de natuur u duidelijk maakt dat u helemaal geen rechten hebt. Er zijn al grote delen van de wereld waar de mensen dat kunnen erkennen. Maar het komt overal.
Het is niet de aarde die heel plaatselijk iets zal veranderen. Nee, de veranderingen gaan over alles. En daarom hebt u ook gehoord dat er gewag werd gemaakt van een nieuwe werkgroep. Het is te zeggen: vanuit onze zijde hebben we beslist van de groeigroep, die toch redelijk sterk functioneert, een andere werking te geven. Dat wil zeggen dat we overstappen van het louter theoretische naar een meer praktische groep, een groep die, in de veranderingen die volop bezig zijn, er zal moeten staan en vooral mee zal moeten kunnen de veranderingen sturen.
En waarom werd die ‘Aarde’ genoemd? Wel, heel simpel: omdat de grote veranderingen vanuit de aarde zelf zullen plaatsgrijpen.
Er zullen veel zaken aan de orde zijn die op dit ogenblik misschien beschouwd worden als een vorm van bijgeloof, maar die plots geen bijgeloof zullen blijken te zijn. Er zullen veel zaken zijn die op het ogenblik in uw ogen, laat me toe te zeggen, voor de mens en de wereld schadelijk zijn of giftig zijn of hoe u het wilt omschrijven, die plots noodzakelijk zullen zijn en niet meer zullen zijn wat u er altijd van dacht. Zaken die u tot op heden hebt verworpen als zijnde onaanvaardbaar zullen plots in een andere context komen te staan en zal je blij zijn dat je ze kan aanvaarden. En daarom is het noodzakelijk dat we kunnen steunen op groepen die daarin geschoold worden, die daarin thuis zijn. Maar het is niet zo dat we van iedereen vragen van daaraan deel te nemen, verre van. Daarom hebben we ook besloten dat een groep als deze verder kan bestaan, maar de basis zal lichtjes anders liggen. We zullen ook moeten zien of we voldoende sprekers hebben om steeds weer een onderwerp aan deze groep te koppelen.
We hebben voor deze groep opgemerkt dat, wanneer we, en het is toch de titel of de naam die de groep droeg van nogal mystiek te zijn, magisch-mystiek, dat we opgemerkt hebben dat er wel zeer aandachtig geluisterd werd, maar tot onze grote spijt hebben we moeten vaststellen dat buiten het luisteren bij velen er weinig gebeurde. Dat wanneer we zelfs maar kleine hints gaven van: “probeer dit eens” of “doe dat eens”, dat men dit gewoon terzijde legde. Dit mag u, u hebt de volledige vrijheid, daar is geen enkel probleem mee. Maar dat wil ook zeggen dat wij op dit terrein eigenlijk niet verder kunnen, omdat er onvoldoende draagkracht is en omdat u dikwijls onvoldoende doorhad wat er eigenlijk is gebracht geworden.
Sommige onder u hadden de gedachte: “ach, wij kennen dit allemaal, wij hebben dat allemaal al eens gehoord”. Juist door deze gedachte misliepen ze aardig wat zaken die erin lagen. En dit zijn punten waar we nu, na de Wessac, echt rekening mee moeten houden dat we u niet meetrekken in iets waar u, om het zo te zeggen, niet tegenaan kunt, de gevolgen ervan niet kunt verwerken. En daarom hebben we besloten dat, en de keuze is vrij natuurlijk, voor deze groep, wij deze gewoon als een open groep gaan zien waarin we wel bepaalde onderwerpen – en dan zullen het meestal wel onderwerpen zijn die door de leden gevraagd worden – willen behandelen en uitdiepen, maar zonder dat daar een verdere verplichting is. We zullen proberen van ook de groep een soort samenwerking te geven via meditatie en zo verder, maar zonder dat men zich daaraan, als het ware, moet gebonden voelen. In tegenstelling tot de ‘werkgroep Aarde’, daar kunnen we wel degelijk gaan spreken van een echt engagement. Dat wil zeggen dat je u ten volle inzet voor deze groep, dat de praktische zaken die in deze groep naar voor komen ook telkenmale volvoerd worden, dat is zeer belangrijk, en dat het besef van eenheid en vanuit die eenheid werkende, zeker aanwezig is.
Daarbij wordt verlangd, natuurlijk, dat in de eerste plaats voor uzelf beseft wordt dat het werken met zo’n groep eerst komt, wat voor sommigen in deze maatschappij misschien zeer moeilijk valt. En daarom halen we dit ook naar voor. De meesten onder u zitten in bepaalde relaties en trachten deze relaties te koppelen aan de werkzaamheid en de mogelijkheden binnen een groep. Ach, tot op heden, kunnen we zeggen, is dit gegaan zonder veel problemen. Ik kan jullie wel op voorhand zeggen dat in de ‘werkgroep Aarde’, het daar enigszins anders zal liggen. Daar is, zoals ik zojuist gezegd heb, de deelname aan de groep prioritair ten opzichte van alle mogelijke andere relaties in de stof. En ik kan mij voorstellen dat je daar heel goed moet over nadenken, want dat dit voor velen toch een serieus dilemma kan betekenen. Maar we kunnen niet anders. Gezien hetgeen aan veranderingen afkomt, zijn we verplicht, vanuit onze zijde gezien, van met stoffelijke groepen te kunnen werken die zich aan een engagement houden en er, laat ons zeggen, voor 100 % voor gaan. Dit is ook noodzakelijk om zo alles te kunnen opvangen wat rond zo’n groep ontstaat. Want u begrijpt best dat de bewegingen die bezig zijn op aarde, dat deze ook niet aan zo’n groep voorbijgaan en dat het van belang is dat de evenwichten die kunnen gecreëerd worden vanuit zo’n werkgroep, dat deze stabiel blijven en dat men, steeds weer opnieuw, kan rekenen op de samenwerking. Een samenwerking die niet kan onderbroken worden, omdat eender welke stoffelijke reden zich zou voordoen waardoor dat een lid zou zeggen van: “nee, nu gaat het niet”.
Vanuit onze zijde zullen we zorgen dat de leden die zich engageren zo goed mogelijk afgeschermd zijn, zo goed mogelijk begeleid worden. Maar het moet in de eerste plaats vanuit uzelf komen, de zekerheid van: “ik wil voor deze taak gaan, ik wil mij daarvoor volledig inzetten”. Oh, ik weet het, dit is misschien veel gevraagd, maar we kunnen op dit moment het niet anders.
En daarom nemen we niemand, maar ook niemand, iets kwalijk wanneer deze zegt van: “kijk, nee, ik blijf liever bij mezelf en ik kom liever af en toe eens luisteren, maar dat engagement is voor mij een beetje te zwaar.” Dat is heel begrijpelijk en er zal u niemand met de vinger wijzen, integendeel. Ik hoop dat ik dit zeer duidelijk nu naar voor heb gebracht en dat zowat ieder van de aanwezigen hier rustig voor zichzelf in ogenschouw kan nemen waar je naartoe wil en of je ervoor openstaat.
We moeten rekening houden – en dat zult u ook opmerken – dat de aarde op dit moment aardig wat in beweging aan het zetten is en je mag dit als dusdanig niet als negatief beschouwen, integendeel, alles wat er op het ogenblik gebeurt, kunnen we zeggen, is een vernieuwing, een vernieuwing die in volle kracht gaat, een vernieuwing die inhoudt dat de mens anders zal moeten gaan kijken t.o.v. zijn eigen leven, anders zal moeten gaan kijken t.o.v. de maatschappij waarin hij leeft.
En nu ga ik misschien iets heel eigenaardigs zeggen, maar de toekomst is aan het individu. Dat wil zeggen dat de strijdkreten van de huidige maatschappij zoals ze is van: ‘wij moeten alles gezamenlijk’ en ‘wij moeten alles in groep’, het sociale gegeven van deze maatschappij, gaat in versneld tempo afbrokkelen. Het is niet houdbaar en het kan ook niet meer blijven bestaan. We gaan krijgen dat het individu het voortouw zal nemen, niet het individu in de vorm van een egoïstisch personage dat alles naar zich trekt, nee, het individu dat gaat voor het geheel. Dit is iets totaal anders dan wat uw maatschappij tot op heden heeft gekend. En dit zal, langzaam maar zeker, beginnen. U zult dat hier zien, u zult dat daar zien en, langzaam maar zeker, zal dit opgebouwd worden. En door het feit dat het vanuit de individuen komt, kan de verandering op een zeer mooie wijze eigenlijk plaatsvinden. Want diegene die de juiste instelling daarin heeft, gaat mee met de krachten van het Licht, wordt daarin ondersteund. Al de rest dat zich ertegen afzet, dat, bij wijze van spreken, het oude intact wil houden, komt in botsing met de krachten van het Licht en gaat zich als dusdanig beklagen dat het toch onrechtvaardig is, dat het dus niet kan, dat dit toch niet aanvaardbaar is, of noem maar op, hoe je het wilt omschrijven. Dit is wat aan het broeden is en wat in de komende maanden en jaren zeer sterk zich zal manifesteren.
We kunnen ongeveer een kleine inschatting maken dat de gehele omwenteling, met alles erop en eraan, zo ongeveer een kleine vijftig jaar zal duren nog. En dan zal je een totaal ander beeld, een totaal andere maatschappij krijgen, een maatschappij waarin hetgeen wat op het ogenblik overal tegen elkaar staat, of het nu vanuit religieuze denkpistes is, of het nu vanuit racistische denkhoeken is, maakt niet uit, zal uitgezuiverd zijn. Maar dit kan alleen allemaal gebeuren wanneer er voldoende harmonieën aanwezig zijn en daarom hebben we mensen nodig die zich daarvoor willen inzetten, die daarvoor gaan. Het zal geen gemakkelijke weg zijn, dat is zeker. Maar zelfs in een groep, en in alle groepen die we op dit ogenblik sturen, is het individu belangrijk, is het, het individu dat moet handelen, is het, het individu dat de verantwoordelijkheid neemt. Dat wil ook zeggen, wanneer ge u engageert, dat ge volledig mee verantwoordelijk zijt voor hetgeen waarvoor ge u geëngageerd hebt. Daarbij komt nog, en dit is zeker niet onbelangrijk, dat het volgen van zoiets op afstand, zoals het nu gebeurt, voor dergelijke werkgroep niet meer mogelijk is. Tot op heden hebben we alles altijd overbrugd en aan elkaar gesloten maar door de nieuwe omstandigheden, de nieuwe vormingen, is het belangrijk dat, wanneer er met kracht gewerkt wordt en wanneer dat dit aangeleerd wordt, dat u daar stoffelijk ook bij aanwezig zijt.
U hebt een klein voorbeeld gehad op de Wessac, diegenen die openstonden en diegenen, en dat is toch belangrijk, die hun oefeningen gedaan hadden zoals gevraagd, hebben al kunnen ervaren wat het betekent ‘beroerd worden door deze Krachten’. Maar nu gaan we verder. We gaan in de praktijk, als het ware, met deze Krachten gaan werken. U verstaat dat een cursus, bv. autorijden, via een handboek, misschien heel mooi is, maar wanneer u dan achter het stuur van een auto kruipt en u gaat hier op een autosnelweg rijden, zul je niet ver geraken, wanneer je nooit praktische ervaren hebt hoe het met een wagen rijden is. En dan kan je misschien theoretisch vanuit uw boek alles kennen, maar praktisch staat u nergens. En de eerste de beste keer dat u in de wagen stapt en in het verkeer komt, dan hebt u brokken. Dat willen we juist vermijden. We willen ertoe komen dat diegenen die zich engageren ook voor 100 % meekunnen en, langzaam maar zeker, voor zichzelf alle mogelijke handelingen, alle mogelijke ervaringen, als het ware, kunnen opdoen zodat zij te allen tijde binnen de groep, als individu, verder kunnen en zonder dat er daar dan gevaren aan verbonden zijn.
Daarom is het ook zo dat diegenen die zich hierbij aansluiten 100 % verantwoordelijk zijn voor hetgeen zij leren, dat zij deze verantwoordelijkheid zo dragen dat zij deze ook niet naar buiten toe brengen. Alleen via hun houding en hun handelingen zal de wereld rondom hen kunnen opmerken dat zij over mogelijkheden beschikken die blijkbaar anders zijn dan in de gewone maatschappij aanwezig. Dus, u begrijpt ook dat hier een grote verandering plaatsgrijpt.
En ten slotte wil ik er nog aan toevoegen, voor diegenen die meewerken, dat het niet is van: “ik ga het eens proberen”. Dit stevent af, als u dit zou doen, op, sta mij toe te zeggen, een vorm van stoffelijke catastrofe. Je moet rekening houden, wanneer je in een vliegtuig zit, ik zal het in moderne termen zeggen, en je wilt ergens naartoe vliegen en je beseft op een bepaald ogenblik: “eigenlijk wil ik daar niet naartoe, dus stap ik hier uit”, dat dit geen haalbare kaart is. Maar je kunt ook niet meevliegen. Dus u begrijpt dat daar zeer grote moeilijkheden ontstaan voor uzelf. En daar geven wij iedereen de raad: als je enigszins twijfelt, stap dan niet in het vliegtuig, laat het rustig vertrekken, uw weg ligt misschien anders en u hebt misschien op andere terreinen andere mogelijkheden. Maar op het ogenblik kunnen we niet anders dan de zaken zo naar voor brengen en, ik moet zeggen, om de Krachten die bezig zijn juist te kunnen omlijnen en er juist mee te kunnen omgaan, moeten we – en of dit nu vanuit de geest is of vanuit de stof – ons houden aan bepaalde spelregels, kosmische regels. Dit gaat veel verder dan gewoon maar één stoffelijk leven. Dit heeft te maken met het Bestaan zelf. Daar moet u goed bij nadenken.
Mijn dierbaren, ik denk dat ik de boodschap gebracht heb, die ik vanavond hier wou brengen. Er wordt u niet gevraagd van nu te zeggen: ja of nee. We geven rustig iedereen de tijd en we kunnen zelfs stellen dat we, wat betreft het van start gaan met de ‘werkgroep Aarde’ dit zich ongeveer zal situeren in de periode van, ach sta mij toe te zeggen, eind september. We krijgen een periode nu van overdenking, Iedereen krijgt tijd genoeg om alles een beetje te laten bezinken en voor zichzelf, voor zichzelf, beslissingen te nemen. Een beslissing die, let wel, niet mag afhangen van wat iemand anders binnen de groep doet. Want als u dat doet, zit u op het verkeerde spoor. Wanneer u zegt: “ach, mijn vriend of vriendin wil dit doen, dus doe ik het ook”, dan loopt het fout. U kan het dan niet waarmaken omdat u het doet om de foute reden. Wanneer u wenst mee te gaan in de ‘werkgroep Aarde’, dan is het zoals ik daarjuist zei, individueel, een individuele beslissing die, eens ze genomen is, voor u alleen geldig is. Geen ander mens heeft daar iets mee te maken, maar je neemt ze ook niet omdat een ander het doet. Ik weet dat in uw maatschappij dat heel gemakkelijk aan de orde is: “ach, iedereen doet het, dus ik doe het ook, want dan zal het wel goed zijn”. Dit werkt niet in deze gevallen.
U zult in de paar bijeenkomsten die er nog zijn, voordat we definitief met de cursussen beginnen, nog vragen kunnen stellen. U zult uzelf kunnen oriënteren, u mag gerust via ons vragen of dat u geschikt bent, dat kan u ook doen, u moet dat zelfs niet in het openbaar. U kan gerust in meditatie gaan en u met ons in verbinding stellen, zodat u vanuit een rustig oogpunt een antwoord kan krijgen. U bent allen ver genoeg om vertrouwen te kunnen hebben in de inspiratie die langs zulke weg, wanneer u het oprecht doet, doorkomt.
Wanneer u met ons meegaat in de ‘werkgroep Aarde’, dan kan u ervan op aan dat wij vanuit onze zijde ook er alles aan zullen doen opdat u er zoveel mogelijk resultaat, harmonisch resultaat, kan uit boeken.
En wat betreft de andere groep, daar zullen we trachten van op een rustige wijze de mogelijkheid te geven van u ook geestelijk nog verder te ontwikkelen en je krijgt ook de mogelijkheid, eventueel, van binnen die groep nieuwe mensen te laten proeven van hetgeen dat u al hebt kunnen ondervinden.
Zo, dit was het dan. Het loopt allemaal misschien een beetje snel, maar het is nu eenmaal zo dat de Krachten van de Wessac niet stil hebben gezeten – om het zo uit te drukken, menselijk – en ook in de komende maanden niet zullen afzwakken, integendeel nog op vele plaatsen de zaken zullen versterken. U kijkt in de wereld rond en u ziet van alles gebeuren en alles schuift steeds verder. Het is voor u ook belangrijk te beseffen dat strijden tegen de verandering, het trachten het oude te handhaven, een zinloos gegeven is. U kunt nu eenmaal niet, om het zo te zeggen, tegen de natuur in handelen. Als mens heeft men dat dikwijls gedacht en geprobeerd, maar wanneer u nu rondom u kijkt en u ziet wat er allemaal plaatsgrijpt, dan moet u toch, langzaam maar zeker gaan beseffen dat er iets aan de hand is. U hebt hier nog voorlopig het geluk dat u met niet te zware problemen wordt geconfronteerd. Ja, het weer, het dagdagelijkse onderwerp, maar let op, het is niet omdat het nu rustig is, dat het, bij wijze van spreken, zo steeds zal blijven. Ook hier, mijn dierbaren, en luister en kijk rondom u, heerst er een enorme spanning, is er, sta mij toe te zeggen, een zware disharmonie in uw maatschappij. Uw maatschappij kent haat, op voor u misschien onvoorstelbare wijze, maar velen van u op dit ogenblik, aanvaarden niet meer de maatschappij zoals ze is, omdat ze zich tekort gedaan voelen en omdat ze vinden dat de ander alles krijgt wat zij niet krijgen. En hier is het dan misschien in deze streken niet zo direct een fanatiek religieus gegeven, ik zou het hier eerder omschrijven als een zeer sterk opstekend racistisch gegeven.
Maar deze zaken creëren en dat mag u niet vergeten, en ik zeg niet dat jullie hier aanwezig hier de schuld van zijn, maar het is er en het creëert enorm onevenwicht. Dit onevenwicht gaat in deze tijd, zeker door de invloed die er nu is van het rode Licht, proberen van een evenwicht te creëren, niet het evenwicht dat u voor ogen hebt, maar een evenwicht dat de disharmonie, de haat en de begeerte in zich draagt. U kunt zich voorstellen dat dit voor een maatschappij als deze niet zo ideaal zal zijn en dat er op bepaalde ogenblikken ook extremen zullen gebeuren waarvan u zegt: “hoe is het nu mogelijk?” Wel, het ontstaat vanuit hetgeen dat ik u hier naar voor breng. Maar niet alleen moet je denken aan de mens, want dat is het minste. Ach, als de mens vecht en zichzelf uitmoordt, dat is niets. Uiteindelijk ga je verder en zie je wel. Je wordt wel geconfronteerd met uw daden. Maar de natuur, de aarde, de ganse atmosfeer is doorspekt van deze negatieve instellingen, van deze negatieve gedachten en reageert daarop. Want zij wil de harmonie terug herstellen.
En dit is misschien interessant voor diegenen die heel goed opgelet hebben op het Wessac-gebeuren. U hebt een zuil gehad van rood Licht. Maar diegenen die goed gekeken hebben, hebben andere kleuren ernaast gezien. En sommigen hebben misschien zaken opgemerkt, anderen minder. Er was een omkapseling van goudgeel maar er was een doorspikkeling, en dat is belangrijk te beseffen, van groen. En wat betekent groen in deze? Totale verandering. De natuur, de aarde, de atmosfeer, de elementalen, hoe u het wilt omschrijven, waren diegenen die daar hun energie, als het ware, kwamen halen in deze uitstraling en dat gaat het tegengewicht maken t.o.v. dit krachtige rood.
De mens speelt daarin weinig rol, de natuur zoveel te meer. En dit kan op allerlei terreinen zijn. Ik ga u geen voorspellingen doen, want dan gaat u zich daarop focussen en dat is verkeerd. Maar u zult wel opmerken in de loop van de volgende maanden dat zaken niet meer kloppen en dan zal u misschien denken aan wat ik u vanavond verteld heb. En dan zal u doorhebben: “ach ja, dat is die groen-invloed, dat veroorzaakt dit”. En als je dat dan beseft en weet, wel, verzet u er dan niet tegen, aanvaard het gebeuren, zie wat je kan doen en ga verder. Klaag niet over: “het had anders kunnen zijn, er waren misschien andere mogelijkheden”. Nee, aanvaard het gebeuren en ga verder. Doe wat je kan doen. Wacht niet tot een ander u zegt: “doe dit of doe dat”. Nee, handel, want de aarde heeft nood aan mensen die handelen, niet aan mensen die meelopen; nee, mensen die handelen. Dat is belangrijk.
Het is al jaren terug dat voor deze periode is gewaarschuwd. Voor de ouderen onder u die reeds jaren dit volgen, kunnen gemakkelijk teruggaan tot de jaren negentig van vorige eeuw waarin dit al werd aangebracht dat het ging gebeuren. U kunt dit ten andere in de oude archiefstukken terugvinden. Maar daar hebt u niets aan. We zijn zover.
De veranderingen zijn bezig en, mijn dierbaren, het is onomkeerbaar. Of we dit nu graag horen of niet, het is onomkeerbaar. De weefsels, de oude weefsels vergaan, als het ware, als stof voor de zon, om het zo te zeggen, en het nieuwe weefsel ontwikkelt zich, langzaam maar zeker. Zorg dat je deel bent van het nieuwe weefsel, dat je daarin met de nieuwe mogelijkheden, de nieuwe krachten kunt leven en werken, want het is niet negatief, wat er gebeurt. Het is enkel maar negatief wanneer je het negatief wilt bezien. Het is enkel negatief wanneer je meegaat in de leuzen en de kreten die overal nu te lande opmars doen. Maar het is niet negatief wanneer u beseft dat u mens en de andere uw medemens is. Dat, wat er ook gebeurt, je deel bent van die natuur, dat je niet boven of buiten of naast die natuur staat maar dat je deel bent van die natuur.
Dat is niet negatief als je beseft dat de aarde uw bron is, dat de aarde uw voeding is en niet dat je boven de aarde staat of dat je meer bent dan die planeet. Want dat zijn de oude verkeerde denkbeelden.
Verder zou ik zeggen, mijn dierbaren, ik wens jullie veel inspiratie, veel Licht, veel Kracht, veel Harmonie in de komende tijd en dan gaat u een waardevolle tijd tegemoet, een waardevolle tijd, niet alleen geestelijk hoor, maar ook stoffelijk. Het zal anders worden maar daarom niet slechter en als u het mij vraagt, voor de meesten zelfs een aardig stuk beter.
Vragen.
Welke meerwaarde heeft het instappen in een geestelijke groep?
Kijk, het is niet zo – en dat wil ik toch wel even duidelijk naar voor brengen mijn beminde vrienden – het is niet zo dat, omdat je zegt: “ik wil daarin verder en ik wil daarvoor gaan”, dat je moet veronderstellen dat de anderen minder zijn als u. Dat heeft er helemaal niets mee te maken. U blijft uw waarde behouden. U blijft als mens gelijkwaardig. Dus u moet dat niet bezien als zijnde: als ik niet meedoe, dan ben ik minder of is dit een nederlaag. Helemaal niet. Helemaal niet.
Ieder mens op aarde heeft zijn mogelijkheden. Ieder mens op aarde heeft zijn weg die hij kan gaan. En je moet heus niet naar de ander kijken. Doe wat je aanvoelt in uw innerlijk, in uw binnenste.
In mijn tijd zou ik gezegd hebben: “luister naar uw ziel, luister naar God”. Maar dit is uit de mode in deze tijd. Maar goed, luister dan naar uw innerlijk, uw innerlijke stem. Volg die. En als die innerlijke stem zegt: “het is niks voor jou”, dan luister je daarnaar. Als die innerlijke stem zegt: “ja, dit is nu juist iets voor jou”, dan luister je daar ook naar en dan ben je consequent. Dan neem je ook alle gevolgen die daaruit voortvloeien. Want uit beide keuzes, en dat is altijd in het leven, komen gevolgen. Of dat je dat nu graag hebt of niet. Anders kun je nooit rijker worden, bij wijze van spreken. Rijker, bedoel ik hier geestelijk. En mensen spreken graag, in mijn tijd was dat ook zo, van inwijding. Oh vader, kunt gij ons inwijden? Neen, dat kunnen we niet. Dat kun je alleen zelf, door te handelen, door te volgen wat in u leeft, dat aan te voelen. En als je dat aanvoelt, dan ga je ervoor. Wees dan consequent en volg de lijn. Zeg niet: “ja, ik heb het zo aangevoeld, maar ik doe zo.” Dat is hetgeen wat in de huidige maatschappij veelal gebeurt. En je ziet waar uw maatschappij toe geleid heeft.
Dus, mijn beminde vrienden, volg alstublieft uw innerlijk aanvoelen, volg uw innerlijke stem. Men heeft u aangeraden van: mediteer erover. Wel, in mijn tijd zou ik gezegd hebben: “bid tot de Vader”, maar mediteren is hetzelfde. Stel u open voor hetgeen tot u komt, luister ernaar en werk daarmee. Luister niet naar anderen. Niemand, maar ook niemand, ook ik niet, kan tegen jou zeggen: “je moet zo of zo”. Neen, het zit in uzelf, het is een aanvoelen. En wanneer dat aanvoelen zegt van: “je moet deze weg gaan”, volg die dan. Ach, ik zou zeggen, jullie zijn in deze tijd zo bevoordeeld.
De tijd dat ik hier op aarde rondliep, is een honderd jaar geleden. Als ik dat bekijk, dan was ik eigenlijk benadeeld. Want ja, ik had mijn functie en ik kon voor de mensen iets doen, maar er was geen verandering mogelijk. Alles zat star en vast gelijnd. Zelfs in mijn gedachten, wanneer ik het anders wou, was het bij wijze van spreken bijna niet realiseerbaar omdat het in het ganse geheel niet paste. Als ik nu zie hoe jullie leven, welke mogelijkheden jullie hebben, welke vrijheid van denken, de mogelijkheid tot zelf te beslissen wat er in u leeft en daarnaar te handelen.
In mijn tijd heb ik dikwijls tot Jezus gebeden van: ”ach Heer, help mij; help mij en geef mij inzicht”. Ik heb inzicht gekregen, ik heb hulp gekregen. Maar dat was het dan. De wereld, als het ware, rond mij bleef statisch. U hebt het grote voordeel dat dit niet is, dat alles in beweging is, dat alles in verandering is. U leeft in een wereld van enorme mogelijkheden. U hebt een stoffelijke incarnatie waar ieder van u een maximaal rendement kan uithalen. Er is geen enkele stoffelijke belegging die zo’n hoog rendement haalt als het stoffelijke leven dat jullie nu kunnen leiden. Jullie hebt de mogelijkheid om in dit leven verder te springen dan dat je in 10, 20 levens hiervoor ooit hebt kunnen bereiken.
Beminde vrienden, neem de koe bij de horens. Gebruik hetgeen wat u nu wordt aangeboden. Gebruik de mogelijkheden van deze tijd. Of dat je het nu individueel doet of dat je het nu in een groep doet, die je werkgroep aarde noemt, ach, dat maakt niet uit. Het maakt uit dat je ervoor gaat. Dat je gaat voor hetgeen wat je in de kern van uw wezen, in uw ziel voelt. En als je dat doet, ach, dan ga je, of dat je nu nog 10 jaar leeft of nog 50 jaar leeft, een prachtige tijd tegemoet. Een tijd die ontzettend leerzaam is en een tijd, als je dat wilt, waar je echt, maar echt betekenis kunt hebben voor uw medemens.
Ja, je hebt meer mogelijkheden dan dat ik in mijn laatste leven aan mogelijkheden had. Alhoewel dat ik alles gebruikt heb dat ik kon gebruiken en er steeds geweest ben voor mijn naaste, om het zo te zeggen. En ik heb er geen moment spijt van gehad. Alhoewel de maatschappij mij zag als een armoelijder. Maar ja, dat kon geen kwaad.
De aarde op het ogenblik, beminde vrienden, is eigenlijk een groot alchemistisch vat, als u dat kent. Zo een enorm vat zo met een vuur eronder en dat begint te broebelen. En hoe meer dat dat broebelt, hoe sterker de omzettingen en alles zijn; ook hoe sterker de verspreiding van de gassen enz. Het is volop bezig.
Maar zoals in de alchemie weten we niet wat het eindresultaat gaat zijn. Het kan zijn dat we harder moeten stoken om een mooi resultaat te hebben, maar het kan ook zijn dat we het iets langzamer aan moeten doen en dat we rustig het moeten laten broebelen, om het zo te zeggen.
Kijk, dat is nu altijd in veranderingen het probleem. Op sommige momenten kan dit misschien intens zijn en op andere momenten kan dit misschien heel rustig en langzaam zijn.
Maar – en dat is iets persoonlijks dat ik eraan wil toevoegen – wanneer ik in mijn tijd gekozen had om voor de mensen te werken en dienaar van de mensheid te worden, om het zo uit te drukken in mijn oude taal, dan heb ik daar niet bij stilgestaan of dat dit nu een 24 uurs-taak was of een vijfdagenweek, dat bestond ten andere niet in mijn tijd, daar gaat het niet om. En ik denk dat, wanneer u zegt: ik wens mij in te zetten voor de werkgroep aarde, zoals het nu omschreven is en duidelijk is geworden na het Wessac-gebeuren, dat het eigenlijk weinig rol mag spelen of dat u daar wekelijks, dagelijks, maandelijks mee bezig bent. Ik denk dat het een deel van uw wezen zal worden, een deel dat onomkeerbaar wordt. De werkgroep en hetgeen wat daaraan vasthangt, ben jij. En of je nu zegt: we komen wekelijks samen, veertiendaags, maandelijks, ik denk dat dit na verloop van tijd, wanneer het engagement er volledig inzit, eigenlijk niet uitmaakt. Ik denk dat dit allemaal, ja, zo een beetje problemen zijn die je denkt die mogelijk zijn, maar die eigenlijk niet aan de orde zijn. Dit is mijn nederige gedachte daarover.
Tijdens de Wessac-viering zag ik een grote witte vogel rondcirkelen. Die bracht mij veel rust. Wat zou hier de betekenis van kunnen zijn?
Wanneer je spreekt over een grote witte vogel en u ziet dat binnen het Wessac-gebeuren, dan zou ik zeggen dat u voor uzelf de beeldvorming van een geestelijke rust en vrede hebt opgebouwd. Veel meer kan ik daar niet aan toevoegen. Alleen dat een grote vogel, een witte vogel, of dat je nu deze bekijkt als zijnde – en dan aan het gebied van de Wessac gekoppeld – een condor of je bekijkt het aan deze gebieden: een witte duif, de symboliek is steeds een zeer diepgaande vrede, een zeer diepgaande spirituele rust. En vanuit die spirituele rust, die diepgaande vrede, de harmonie opbouwende rondom u, voor u en dit als het ware kunnen doorgeven aan de wereld. Ik denk, en dit is misschien een beetje ook vanuit mijn oude christelijke achtergrond, maar ik denk dat dit toch de meest juiste verklaring zal zijn van dat beeld dat u hebt doorgemaakt.
Meditatie: de aarde.
Sta mij dan toe dat ik u, beminde vrienden, begeleid in een meditatie. Ach, we kunnen misschien even mediteren over de aarde, deze mooie planeet. De aarde die ach, al zo lang bestaat. Een planeet die voor de geest, in deze regio van de kosmos, zeer belangrijk is. Omdat zij toch al gedurende zeer lange tijd, ons de mogelijkheid geeft van te incarneren en telkens weer opnieuw ervaring op te doen. Het is een planeet die ontzettend veel toelaat. Ze is zoals een echte goede moeder, ze houdt van haar kinderen.
Maar op een bepaald ogenblik, ja, komen die kinderen nogal eens in opstand. Ach, dat hebben wij allemaal ook gedaan als wij jong waren. We kwamen allemaal op een punt dat we dachten dat we beter wisten; dat we dachten dat we de wereld konden verbeteren; dat onze moeder oude gedachten had die niet meer pasten in de moderne tijd.
En als ik de aarde nu zo bezie en ik bezie de mensheid van heden, dan moet ik denken aan de puberteit. Ja, de mensheid zit in zijn puberteit. De mensheid is nog allesbehalve volwassen. Wij hebben een tijd waarin de mensheid denkt dat zij het beter kent en weet dan de aarde. Zij denkt dat zij met haar beperkte, zeer beperkte, wetenschappelijke inzichten weet hoe de aarde functioneert, dat zij weet hoe de kosmos in mekaar zit. Zij denkt met een paar luciferdoosjes in de kosmos te sturen en rond de aarde te laten zweven, dat zij alle grote geheimen van de kosmos kan ontrafelen en ontdekken. Zij is gelijk de puber. De puber die zegt: “ik ga de wereld veranderen. Als ik groot ben zal het zo en zo zijn”. Maar och arme. Die jonge snaak weet eigenlijk nog niet eens hoe de wereld in elkaar steekt.
En zo is het met de mensheid ook. De mensheid die nu loopt te verklaren van dat zij alles, bij wijze van spreken, bijna weten en kennen en alles ontdekt hebben, hoe alles in elkaar zit, heeft nog niet een miljoenste deel van het geheel kunnen ontleden of ontdekken. Maar spijtig genoeg, en het is zoals bij de puber, zijn ze nogal halsstarrig. En vanuit deze halsstarrigheid, ja, moeten zij leren en zullen zij, als het ware, tegen muren opbotsen. En gelukkig is daar dan de moeder. De moeder die het begrijpt en zalvend, bij wijze van spreken, haar hand over de buil van de puber wrijft. En na verloop van tijd zal die puberende mensheid wel terug haar evenwicht vinden en zal zij binnen de nieuwe heerser Aquarius haar eerste volwassenheid kunnen ervaren.
Ja, en misschien is het dan tijd dat, want dan zijn we allemaal al lang aan de andere zijde, we misschien gezamenlijk terug eens incarneren om als volwassen mensheid om te gaan met deze mooie planeet. En dan zullen we misschien opmerken dat hetgeen wat we nu zien als zijnde storend, niet passend, misschien zullen we dan kunnen zeggen: “ah, dat zit zo, dat is mooi, de ganse puzzel is eigenlijk op deze wijze in elkaar gestoken”. En dan zijn we misschien één met die natuur. Dan zijn we misschien één met de bomen, misschien één met de struiken, met de dieren. Misschien begrijpen we dan waarom we die natuur nodig hebben. Waarom die natuur die harmonie geeft, die kracht geeft. Waarom we die nodig hebben.
In de tijd dat ik in mijn tuin zat, heb ik dikwijls met bewondering gekeken naar de bomen die daar stonden. Ja, want vroeger hadden wij een mooi huis en een mooie tuin. We waren nu eenmaal, of we het wilden of niet, de notabelen van het dorp. En dan zag je hoe die harmonie daarin speelde. Hoe die vogels één waren met die struiken en die bomen. Ik heb daar veel uit geleerd.
Ach, ik heb nog dikwijls met boeren gediscussieerd die wilden vele bomen weg hebben want bomen die namen voedsel uit de grond en dat was voor hen niet acceptabel want hun graan moest groeien. En wanneer ze dan, ja, in mijn streken stonden nogal veel berken, een berk of iets anders omkapten, dan stonden ze ervan verbaasd dat hun akkers minder opbrachten. Wanneer ik hun dan vertelde van: “je hebt die harmonie verbroken, je hebt die berken, je hebt die hagen, je hebt dat nodig”, dan keken ze mij aan en dan zegden ze: “ach, die oude pastoor, die is niet goed snik”. Maar mijn aanvoelen toen was wel juist. Ik ervaarde het geheel. Ik trachtte het over te brengen. Maar je weet, de Vlaamse boer was nogal stug. En spijtig genoeg is er zo redelijk wat fout gaan lopen.
Je zou kunnen zeggen dit was het begin van de puberteit van de mensheid. Het begin van: “wij weten het toch beter. De natuur is aan ons onderworpen en wij niet aan de natuur”. Maar het klopt niet. In mijn tijd, meer als honderd jaar terug, wist ik het al. Wij zijn deel van de natuur. Wij moeten trachten de harmonie aan te voelen. Ook nu, zoals we hier samen zijn, omringd door het groen terwijl de vogels voor ons zingen. Hun lied, zij vertellen ons van de harmonie die er heerst.
Kijk wat er rondom u groeit. Alles wat zich spontaan manifesteert, is hetgeen wat u nodig hebt. Neen, het is niet zoals men tracht de mensen wijs te maken, dat is onkruid, dat heb je niet nodig, dat is giftig, blijf daar af. Neen. Alles wat groeit in uw omgeving, heb je nodig, is deel van u, als het ware, deel van uw ziel. Want u bent deel van die natuur rondom u. Besef dat. Zelfs de kleinste kever die er kruipt, heeft u iets te vertellen. De vogel die nu zingt, vertelt u van de mooiheid van de kosmos, vertelt u hoe dankbaar hij is dat hij hier kan leven. Maar als puber gaan we eraan voorbij. Het is niet belangrijk. Ach, het is maar een vogeltje. Ach, het is maar een plantje. Ach, het is maar een struik of een boom. Wat belangrijk is, is wat ik denk wat mij standing geeft. Ik bouw fabrieken. Ik vervuil de zeeën. En ik vernietig de dieren die in mijn weg lopen. Dat is de puber van de laatste jaren.
En nu moet hij vaststellen dat alles verkeerd loopt. Dat het niet is zoals hij heeft ingeschat. Dat hij niet de resultaten haalt die hij dacht te behalen. Dat hij zelf niet over de kennis beschikt die hij dacht te hebben. Want wat blijkt nu? Dat hij niet alleen als puber iedereen heeft willen verblinden en zaken heeft aangebracht die niet waar waren, maar dat ook zijn medepubers hetzelfde hebben gedaan. En dat je een maatschappij hebt waar grote delen van op totale illusie zijn gebaseerd. Een illusie die kant noch wal raakt, maar die wel gemaakt heeft dat het natuurlijke van de aarde, het mooie van de aarde voor velen nu onbereikbaar is. En juist dat, juist dat, dat wordt nu door de moeder aarde met alle liefde opgeruimd. Je hebt de toelating gehad te puberen. Maar het is voorbij. Het pad naar volwassenheid ligt open. De poorten van Aquarius zijn geopend. En de puber moet aanvaarden dat de wereld toch anders is. En van op het ogenblik dat hij dat voor zichzelf kan aanvaarden, van het ogenblik dat hij dit ook in zijn innerlijk ervaart, zijn we op het goede spoor. Kan hij door de poort gaan van harmonie. Kan hij door de poort gaan van het Licht. En vormen we de nieuwe era, vormen we de nieuwe mogelijkheden die de nieuwe tijd, die Aquarius ons wil geven.
Eén zijn met de moeder, één zijn met de aarde, de kennis van de aarde terug opnemen. De kennis die de laatste eeuwen verloren is gegaan, terugbrengen en terug gebruiken. Ach, niet in de oude vorm, dat vraagt niemand, maar in de mogelijkheden die vandaag aanwezig zijn. In de vernieuwing die blijvend zal zijn voor heel lange tijd.
En zo, mijn beminde vrienden, kunnen wij één zijn met de kracht van de moeder, kunnen wij één zijn met de aarde. Zoals we één zijn geweest tijdens het Wessac-feest. Zoals we, als het ware, de Kracht in ons wezen hebben opgenomen. Een Kracht die elke kern in ons wezen heeft doen trillen. Die ervoor gezorgd heeft dat in ons wezen zaken zijn veranderd zodat we de mogelijkheid hebben de nieuwe tijd opgewekt, gelukkig, harmonisch tegemoet te gaan. We hoeven niet ongerust te zijn. We hoeven geen angst te hebben voor de verandering. Neen, we hoeven alleen in harmonie te zijn met de aarde, met onze moeder. En dan staan er ons heel spiritueel rijke, volwaardige tijden te wachten. Kunnen we rustig de evoluties en alles doormaken, zodat we een leven kunnen leiden dat ons, wanneer we teruggaan naar de andere zijde, verder brengt dan we ooit aan het begin hebben kunnen inschatten.
Is dat geen mooie belofte? Is dat geen mooi vooruitzicht? Een leven te kunnen leiden dat zo waardevol is dat je, wanneer je terug aan onze zijde komt, aardig wat verder kunt gaan. Want daarvoor ben je toch in de stof gekomen.
Mijn beminde vrienden, neem van mij aan, jullie behoren tot een geprivilegieerde generatie. Je maakt voorrechten mee die andere generaties hebben moeten missen. Maak er gebruik van. Wees gelukkig. Wees harmonisch. Voel u één met de aarde.
Zo. En sta mij nu toe mijn oude gewoonte even nog boven te halen. En dit komt uit het diepst van mijn wezen; dat ik jullie de zegen geef van het Licht, zodat u allen de juiste beslissing voor uzelf mag nemen en dat uw weg in de stof, een weg mag zijn die gezegend is met het Licht. Dat de Vader u steeds mag bijstaan.