31 januari 2012
Zo, even een kleine andere omgeving. Ook een beetje last van de weersomstandigheden? Waarom merk ik dit op? Omdat dit eigenlijk gewoon een gevolg is van wat vorige week heeft plaats gevonden: de communicatie tussen de zon en de aarde. En nu kunt u misschien denken: als de zon invloed heeft op de aarde, dan zal het misschien warm en goed weer zijn, maar u ziet, het speelt wel even anders. Dit hoort bij wat u in dit nieuwe jaar eigenlijk allemaal mag verwachten. Zaken die niet op tijd komen, die onverwacht komen. Zaken die een enorme impact gaan hebben op het verloop van vele zaken. De zonnestorm, die u vorige week hebt meegemaakt en die ervoor gezorgd heeft dat hier op aarde de laatste dagen enorm verkeerde beslissingen zijn genomen, gaat er nu ook voor zorgen dat de natuur een paar hartige woordjes, wereldwijd, gaat meespreken.
En het is niet zozeer de temperatuur, die de hoofdrol in de toekomst zal spelen maar het gaat vooral zijn de mogelijkheid die nu ontstaat tot ontwikkeling van allerlei organismen, die heel snel ervoor kunnen zorgen dat heel veel zaken op deze planeet fout lopen. Het is daarom dat ik deze avond met deze verwittiging wil beginnen. De avond zal iets anders zijn dan normaal omdat er ons ook gevraagd is om in te spelen op wat leeft in deze groep. Maar u zult in de komende maanden, ik zeg wel maanden, rekening mee moeten houden met deze nieuwe invloeden, die door deze zonnestormen op aarde zijn ontstaan. En één van de grote adviezen, die wij u willen meegeven, is: blijf uit grote menigten, dat is één, en tweedes: blijf ook uit uw grote klinieken, dat is twee. Het zijn twee belangrijke zaken; als u daar rekening mee houdt, dan gaat u weinig problemen in de komende maanden hebben. Indien u dit over het hoofd ziet, dan zou u wel waarschijnlijk in dezelfde miseries kunnen komen zoals velen binnen enkele tijd dit zullen moeten ervaren, tot hun grote spijt.
Verder wil ik deze avond besteden aan het rechtzetten van een paar zaken.
Deze groep is een groep met heel goede bedoelingen, maar we merken op dat nogal veel deelnemers van deze groep zaken interpreteren zoals zij denken dat deze zaken, volgens hun visie, juist zijn. We hebben meermaals hier zaken gecorrigeerd, maar telkens weer opnieuw zien we dat de mens zaken hoort, die door ons als het ware niet naar voor worden gebracht en dat er nogal eens vrije interpretatie is van wat gebracht wordt. Nu, wanneer dit enkel voordrachten zouden zijn, dan zouden we daar niet zwaar aan tillen want ieder heeft het recht zijn eigen mening te vormen en ermee te doen wat hij of zij wil. Maar we zitten hier wel in een magisch-esoterische werkgroep waar we afgesproken hebben van toch een scholing te ondergaan en met deze scholing een resultaat te creëren in de vernieuwing en de verandering, die op het ogenblik op deze planeet, en zeker voor de mensheid, gaande is. En dan liggen de kaarten toch enigszins anders. Het is niet dat wij van jullie verwachten dat je zonder nadenken achter ons aanloopt, verre van. Maar wanneer er oefeningen gegeven worden, dan verlangen we wel dat deze oefeningen zo goed mogelijk uitgevoerd worden. We zien ook graag gebeuren dat de verschillen, die nogal kunnen voorkomen en effectief bestaan tussen sommige mensen, zich nivelleren, dat ieder zich in de groep als gelijkwaardig ziet en vanuit een gelijkwaardigheid kan samen functioneren.
Verder, en daar merken we ook dat sommigen daar moeite mee hebben, zien we niet graag dat de leringen, die we voor deze groep geven, buiten deze groep worden overgedragen. Waarom zien we dat niet graag? Omdat, wanneer iets tweedehands, derdehands wordt, meestal al enkele ernstige fouten in zich draagt. En wanneer dan zaken fout gaan, dan heeft natuurlijk de geest het gedaan, die het zou gezegd hebben, en men vergeet dan alras of al te graag dat men zelf de zaken verkeerd heeft voorgesteld. Tot heden toe hebben we dit allemaal redelijk aanvaard en er weinig of geen reactie op gegeven. Maar nu, vandaag, zitten we in de periode dat één verkeerd woord een lawine van fouten, een lawine van verkeerde zaken kan doen ontstaan. En dit heeft te maken, effectief, met wat de zon op het ogenblik nog uitwisselt met uw planeet aarde. Het heeft te maken effectief met de storingen in de magnetische velden in uw dampkring, en het heeft nu ook te maken met de reactiepatronen van elke kern van de aarde, om het zo te zeggen, of het zenuwcentrum van de aarde op deze invloeden. Met als gevolg dat één klein gegeven ervoor kan zorgen dat, bij wijze van spreken, er een catastrofe zich ontwikkelt. U zult dit ten andere in de komende tijd meer dan genoeg op vele plaatsen kunnen opmerken. U hebt het grote voordeel te behoren tot een magisch-esoterische groep, die veel groter en uitgebreider is dan de enkele hier aanwezige mensen, maar niettemin zijn jullie een belangrijk en niet te missen onderdeel van de groep en de werkzaamheden. Het is dank zij deze werkzaamheden dat het hier op dit ogenblik allemaal nog redelijk aanvaardbaar is voor iedereen.
Maar daarom zou ik vandaag zeker een oproep willen doen tot nog meer discipline voor u zelf. U moet het heus niet voor ons doen, hoor! Wij zijn hier om een bepaalde gang van zaken te laten verlopen en tegelijkertijd om degenen, die het Licht dierbaar zijn, te helpen deze gang van zaken op een juiste wijze door te maken en mee te helpen om alles in een toch voor u ook zo harmonisch mogelijke wijze, kosmisch gezien, te laten voltrekken.
We zitten, en we hebben dat al lang gezegd vroeger, en nu zeg ik het weer, op de zware keerpunten. Voor een mens is dit misschien herhaling in de gedachte van: het is al zo dikwijls gezegd, en dat komt ook omdat u in tijd beperkt bent. U leeft in tijd, u leeft met tijd. Maar de ganse kosmische evolutie kent geen tijd en daardoor heb je als mens daar ook niet het juiste zicht op en denk je soms dat zaken, die wij naar voor brengen, “ach, dat loopt wel of we zien wel.” En plots is het daar dan. Plots is uw wereld veranderd.
En nu zitten we, effectief, in een zeer sterke wisselende werking op bijna alle terreinen, die uw leven uitmaken. Daarom wil ik ook vanavond in het eerste gedeelte al jullie een mogelijkheid geven om individueel uw problemen, maar dat is niet de juiste uitdrukking, want dan gaan sommigen denken dat er zaken niet gaan of fout zitten; ik zou het liever omschrijven als ‘verduidelijkingen’, en daarom zou ik stellen dat ik ieder van u vanavond hier de kans geef om voor zichzelf één vraag te stellen, die u aanvoelt als zijnde noodzakelijk op dit ogenblik. Een vraag die niet alleen voor u noodzakelijk is, maar die tevens voor alle leden van de groep hier aanwezig meer duidelijkheid kan schenken, meer inzicht kan geven. Ik sta er nogal sterk op dat ieder van u de moeite neemt om te spreken om zo ook de eenheid en het harmonisch gevoel met ieder sterker te maken. Ik hoop dat ieder van u het hiermee eens kan zijn. En dan stel ik voor dat we gewoon de cirkel afgaan. En laat ons gewoon beginnen aan de rechter zijde van het medium en laat ons zo ieder zijn mogelijkheid bieden. Waarde broeders en zusters, ik luister.
Vragen.
Broeder, ik zit zelf met het idee dat ik meer actie moet ondernemen; ik neem aan dat er in de groep zeker nog andere mensen zullen zijn naar aanleiding van vorige zittingen en wat toen gegeven is. Nu, na gesprekken daarover ben ik eigenlijk een beetje in actie geschoten, in de zin dat ik probeer te schrijven, ik ga inspiraties opschrijven. Is het de bedoeling dat ik die deel met de andere leden van de groep of is het de bedoeling dat ik daar iets anders mee doe of wordt het nog wel duidelijk?
Wanneer u het gevoel hebt dat u tot actie moet overgaan, dan wil dit zeggen dat u bepaalde invloeden steeds sterker bent gaan waarnemen. U moet met het volgende rekening houden: u zit in een magisch-esoterische werkgroep. Hierdoor worden gevoeligheden, die sluimeren, geactiveerd. Als het ware kneedt uw eigen geest uw lichaam en krijg je de neiging om over te gaan tot handeling. Dit is zeer goed.
Wanneer u nu zegt: ik begin dit te noteren, dan werkt u met woorden en woorden die vergaan zeer snel. Wanneer u deze woorden kunt omzetten in daden, dan zit u op het spoor dat u het snelste verder kan brengen. Het spoor van bewustzijnsontwikkeling. En dat is iets wat hier voor ieder van de groep telt. Hier worden veel woorden gebruikt, gesproken, geschreven, zoals u de woorden wilt omschrijven. Maar woorden moeten naar daden overgaan, zeker in een periode als deze. En u moet heus niet gaan zoeken welke daden. U zult rustig aan, meer en meer, geconfronteerd worden met toestanden waar u volgens uw gevoelen moet optreden. Tracht dan ook hierin juist te handelen. En dan zal u zien dat u telkens weer een stap verder komt. En dan let er u niets dat u van wat gebeurt, nota neemt en dit ook later kunt gebruiken ten opzichte van medebroeders en –zusters om hen hiermee verder te helpen. Maar alleen woorden schrijven of spreken, is in deze tijd onvoldoende geworden. Zo, ik denk dat dit antwoord niet alleen voor u zeer helder is maar dat ieder van de groep hier mag over nadenken en dit zeker in praktijk kan omzetten.
Broeder ik heb al een keer 4 of 5 proberen te helpen bij een overgang van een oud dametje van 88, Francine zal ik ze noemen. Ik heb gewerkt met het zegel van de groep, dus de kracht gevraagd van de groep, zonder… alle, mijn inziens, want we zien het plaatje niet volledig, zonder resultaat. Ze heeft zelf wel al te kennen gegeven, vroeger, want nu is ze een heel stuk dement, te kennen gegeven dat ze liever dood zou zijn. Mag het nog niet of maak ik soms een fout of zijn er krachten die niet groot genoeg waren? Wat is hier de reden alstublieft?
De reden is dat u de wenselijkheid hebt van hier hulp te bieden volgens uw idee dat het juist is. Dat is hier het probleem. We hebben hier, en ook weer: dit geldt voor ieder van de leden van de groep, al meermaals gezegd: je mag hulp bieden, je kan hulp bieden, maar steeds onder de noemer ‘dat het juiste geschiede, kosmisch gezien’. Dat voor de mens, de geest in zijn evolutie, in zijn ontwikkeling het juiste plaatsgrijpt.
Een fout die door velen gemaakt wordt, is te gaan bepalen wanneer een mens, bijvoorbeeld zoals hier in het voorbeeld naar voor komt, gezien wordt als zijnde dement of ongeneeslijk ziek, dat hierin geen leerschool meer kan zitten. Ook hier komt het gevoel van de mens ter sprake. U hebt medelijden met iemand te zien lijden en u vergeet op dat ogenblik, dat is menselijk, dat het misschien zou kunnen zijn dat de geest van deze persoon wel degelijk deze ervaringen wil doormaken. Daarom is de beste instelling: ‘dat het juiste geschiede’; niet dat de persoon stopt in het ziektepatroon zoals volgens uw gevoel wenselijk is, neen, maar dat het juiste geschiede. Door die instelling en die benadering te geven naar de persoon in kwestie, kunt u hier een aanzet geven tot inzicht in hetgeen wat gebeurt en zou het best mogelijk zijn dat de geest van de persoon in kwestie, daarop inspelende, effectief het lichaam loslaat. Maar dit is iets totaal anders dan de gedachte: ik wens u uit uw lijden te verlossen.
Kijk, ik ga er nog een kleine tip aan toevoegen. Jullie zijn hier allemaal in een redelijk christelijk milieu groot gekomen. U hebt allemaal als voorbeeld de figuur Jezus die mensen genas. U moet eens nagaan onder welke conditie hij dit deed. Hij genas niet iedereen, verre van. Hij genas enkel diegenen, die inzicht hadden in hetgeen wat er met hen gaande was. Uw kerk heeft dat dan mooi in de geschriften vertaald als zijnde: “uw zonden zijn u vergeven”, maar daar ging het helemaal niet om. Het ging er bij Jezus om, wanneer hij een zieke hielp, dat deze zieke besefte wat de bronnen waren. En op het ogenblik dat deze dit besef kon bezitten, kon hij ingrijpen en kreeg je de zogezegde miraculeuze genezingen, die niet door Jezus werden uitgevoerd maar door de persoon of de patiënt in kwestie zelf. Zo, ik denk dat ik hier voldoende heb verteld en dat deze vraag zeer gunstig was voor ieder van de aanwezigen hier.
Ja, ik denk wel eens: waarom wordt niet wat positiever gereageerd op de pogingen die de leden van de groep ondernemen om de aanwijzingen van gene zijde op te volgen, zo goed als in hun mogelijkheden ligt?
Ach mijn lieve vriend, wanneer daar niet positief door ons zou op gereageerd worden, dan had u al lang geen groep meer gehad. U bekijkt de zaken een beetje zoals men hier te lande vroeger zei: met een paardenbril. Dat wil zeggen: u hoort bepaalde zaken, deze zaken toucheren u en u denkt: aai, dit is nu toch niet wat ik wens te horen. Maar het zijn juist deze punten, die u niet wenst te horen, die de stimulans kunnen zijn, en in de meeste gevallen de stimulans zijn, om verder door te gaan om de zaken juister en beter te benaderen. Wanneer je een kind hebt dat naar school gaat en wanneer je altijd maar tegen dat kind zegt: ja, het is goed mannetje, je hebt uw best gedaan, het is goed, het is goed, het is goed, het is goed, dan gaat dat kind heel snel denken dat het heus niets meer moet doen want het is toch allemaal goed. En dan loopt het fout.
Zo ook is dit in een magisch–esoterische werkgroep. Wanneer we niet telkens weer de kleine onhebbelijkheden bijsturen, dan zou, als het ware, het ganse geheel indommelen. En dat is zeker niet geraadzaam. Maar juist door het feit dat we steeds opnieuw herhalen, geven we jullie telkens weer een stimulans. En het is heus niet, zoals u stelt, dat de groep het niet goed zou doen, de groep tot hier toe heeft al heel veel bereikt, maar we zitten op het ogenblik in zulke versnelling dat we de noodzaak voelen, ook aan onze zijde, om steeds beter en meer de accenten te leggen, enerzijds op de mogelijkheden, maar anderzijds ook op de foute benaderingen, die er nogal eens in voor komen.
Dus ik zou zeggen, en dit geldt ook voor ieder lid van de groep: stap even af van het idee dat alles door ons negatief zou bekeken worden, verre van. Want als dat zo was, dan zouden we de moeite niet nemen om jullie te helpen en telkens opnieuw weer mee te trekken, als het ware. Dan zouden we het anders aanpakken. Misschien zoals vroeger in deze streken de pastoors het deden:. ’s zondags op de kansel een grote rede geven en dan voor de rest: trek uw plan. Maar dat doen we niet. We trachten zoveel mogelijk, steeds weer, bij jullie te zijn, te inspireren en te helpen. Maar daar tegenover staat dat we ons het recht voorbehouden van af en toe eens met de grove borstel te keren.
Zo, ik denk dat dit als antwoord nog iets is waar u even kunt over nadenken.
Broeder, u ziet ons, u ziet mij, beter dan wij ons zelf zien, maar naar u en de groep toe, ik weet niet hoeveel tijd ik nog mag hebben en hoe dat zal gaan. Ik probeer voor mezelf meer uit te drukken wat ik voel dat waardig is en mijn waarde is om uit te stralen dan… wat ik daaraan zou kunnen doen want ik had niet het gevoel dat ik erg veel kan doen.
U doet erg veel en als u vraagt: hoeveel tijd heb ik nog? Lieve zuster, u hebt de eeuwigheid. Waar maakt u zich zorgen over? Denkt u nu werkelijk, wanneer u aan onze zijde komt, dat er iets verandert? Alles gaat gewoon zijn gang verder, hoor! Dat is de illusie die de stofmens koestert, maar het is niet zo. Wanneer u in uw leven van auto bent verwisseld, denkt u dan nog aan die auto van over 20 jaar? Neen. En is er iets verandert bij u? Neen, u hebt gewoon verder geleefd, u bent u gewoon verder gaan blijven verplaatsen. Dus, als lid van een groep als deze maakt het niet uit of u veel of weinig tijd hebt. U hebt alle tijd. En het maakt heus niet uit of u nu hier stoffelijk of geestelijk aanwezig bent. Uw waarden veranderen niet, uw inzet zal niet veranderen, de verpakking misschien. Maar verpakking, dat weet u, wat doen de mensen daarmee? Dat gooien ze weg. Dus maak u daar heus geen zorgen over, maak u heus geen zorgen over het feit dat er in deze groep jongeren zijn die, in uw ogen, misschien meer kunnen en ouderen die, in uw ogen, misschien beperkt zijn. Ook dit klopt niet.
De jongeren in de groep moeten nog heel veel doormaken en leren om de kennis en de ervaring en de wijsheid op te doen die u, dank zij uw leven, dank zij alles wat u hebt doorgemaakt, hebt kunnen opbouwen. Alleen al door uw aanwezigheid in een groep als deze kunnen we stellen dat u voor ieder lid van de groep een waardevolle meerwaarde bent door uw stoffelijke levenservaring, getoetst aan uw geestelijke ervaring en kennis. Dus stop er even mee met de underdog te willen spelen en wees uzelf. En dan zult u zien, dan loopt het wel. En maak u heus geen zorgen hoeveel tijd in de stof u hebt. Want u zal niet eens opmerken, wanneer u uit de stof bent, dat u in de geest bent. Zo simpel gaat het in wezen. Wanneer u effectief gaat voor hetgeen waarin u gelooft, en dat kunt u wel. Zo, ik denk dat dit meer dan voldoende is.
Broeder, ik heb al een tijd lang het gevoel dat ik grondig mijn leven moet veranderen op materieel gebied, op gebied van werk, om mezelf meer geestelijk te ontplooien. Maar ik krijg vaak, of toch tamelijk vaak de reactie:… ja … dat ik goed moet nadenken over wat ik doe. Is dat zo? Ben ik niet beter dat ik dat gevoel volg of moet ik inderdaad hier luisteren naar mijn verstand?
Kijk, wanneer u bepaalde wenselijkheden naar voor schuift die vooral een achterliggend begeertepatroon willen vervullen, dan komt u op drijfzand terecht. Dit heeft weinig te maken met uw ratio. Het punt is dat u teveel afwijkt van hetgeen wat u werkelijk bent, wat u werkelijk kunt. Deze afwijking komt doordat u toegelaten hebt dat te velen rondom u, u van alles hebben aangebracht. U hebt dit in u opgenomen als zoete koek, zoals men dat hier zegt, en daaruit is een verkeerd beeld ontstaan. Wanneer er nu broeders en zusters rondom u zijn die zeggen: let op, dan is dit begrijpelijk. De buitenstaander die uw geschiedenis mee gevolgd heeft, ziet wat er gaande is, ziet ook dat je zaken naar voor schuift die de jouwe niet zijn, maar waarvan je denkt dat het uw deel is. Let daar mee op. Als ik u een raad mag geven, dan zou dit de volgende zijn: gooi hetgeen wat je de laatste jaren allemaal in uw rugzak hebt gestoken van u af. Ga voor uzelf rustig in meditatie en stel u in uw meditatie voor dat u voor uzelf het juiste beeld of het juiste gevoel kan ontwikkelen van wat voor jou het meest aanvaardbare is. Verzet u dan niet tegen de beelden, die opkomen want daar zit nog een zwak punt. Want de beelden die opkomen, zullen in eerste instantie niet de beelden zijn die u begeert. Let daar op. Maar wel de beelden die voor u waardevol zijn. En laat dat rustig ontwikkelen. Wanneer u dat op zo’n wijze aanpakt en u gebruikt de mogelijkheden die u binnen de groep gekregen hebt, dan kan ik zeggen dat u de zaken kunt keren op minder dan 90 dagen. Maar u moet dan wel de moeite nemen en de durf hebben om dit door te maken. Wij zullen u daar alle steun in geven. En dan zal voor u het duidelijker worden wat uw weg is. En ik kan u wel op dit moment, de situatie overschouwende en kennende, zeggen dat dit niet het beeld is dat u op dit ogenblik denkt dat u moet gaan doen. En daar kun je dan weer zeggen dat de broeders en zusters, die u daarin trachten bij te staan, voor u een grote steun kunnen zijn.
Broeder, een tijd geleden werd er gezegd dat we meer hulp moeten bieden rondom ons. Moet dit dan eigenlijk altijd gevraagd worden of moeten we daar zelf uit afleiden? Daar heb ik het soms moeilijk mee.
Ja, dit kan ik begrijpen en dit is ook soms niet gemakkelijk. Maar toch zou ik u de raad geven om de regel te handhaven dat het moet gevraagd worden. Dit wil niet zeggen dat u niet de mogelijkheid hebt om, wanneer u ziet dat iemand moeilijkheden heeft, gelijk welke aard, dat u zonder enige opdringerigheid een hint kan geven van wat mogelijk is, omdat u misschien aanvoelt van: kijk, hier zou ik toch moeten kunnen helpen. Als u een hint geeft en men speelt er op in, dan is de vraag gesteld. Maar voor hetzelfde geld voelt u aan of krijgt u juist tegenwind en dan weet u: ik blijf er liever af. Want ook hier weer speelt de emotie een grote rol. U kent zaken, u kan resultaten bereiken maar, en dat mag u niet uit het oog verliezen, niet ieder die een probleem heeft, of het nu gezondheid is, familiaal, financieel, noem maar op, wil zijn probleem opgelost zien. U zou ervan verbaasd staan, wanneer u bij velen de werkelijke achtergrond van wat zij doormaken, zou kennen. Een groot aantal zieken wensen ziek te zijn, wensen hoegenaamd geen genezing. En dit kun je zien in alle takken van uw maatschappij. Dus let op. Want op het ogenblik dat u zegt of aanvoelt: ach, die arme man of vrouw, ik weet hoe ik ze kan helpen en zij wenst dit niet en u geeft hulp, dan moet u opletten op het boemerangeffect. Want u bent magisch bezig. Dat wil zeggen: wanneer degene die geen hulp wenst, aanvoelt van: er is iemand die mij wil helpen, ik gooi het terug, dan kan dit voor u, wanneer u dit niet zou doorhebben – wij hebben dit in vorige lessen al naar voor gebracht – schadelijk zijn. En dit is zeker niet wenselijk vanuit het oogpunt dat u dus vertrekt met uw hulp. Dus let op. En dit geldt voor iedereen. Hulp moet gevraagd worden. En vertrek niet vanuit de gedachte van: ik denk dat ze hulp gevraagd heeft, want dan zit je al naast de weg te trappen. Als je dat in uw achterhoofd houdt, kan er weinig verkeerd gebeuren. U kan altijd, en dat is een zaak ernaast, voor u zelf in meditatie aan de kosmos als het ware vragen om inzicht in het geheel. Maar dan mag u ook niet verschieten welke inzichten soms tot u komen. Dat kan u ook helpen. Sta er dan ook niet van verbaasd dat u inspiratief ineens weet wat er werkelijk aan de hand is. Zo, ik denk dat dit voldoende is en dat u daarmee kan werken.
Broeder, ik heb al verscheidene malen bij iemand overgang voorvoeld. Eens door beelden, soms door reuk maar ook met een druk, een emotionele druk op mijn hart. Ik heb dit een tijdje geleden gehad en toen is mijn schoonbroer plotseling overleden. Dat is dan een paar weken weg geweest en nu zit ik terug met zo een gevoel. Ik probeer dan in de tweede werkelijkheid een evenwicht te vinden maar dat gevoel komt steeds terug. Wil dat iets zeggen?
Ik zou u de raad geven, als u zulke gevoelens waarneemt, van heel rustig u terug te trekken en in contemplatie te gaan. In contemplatie en dan liefst over iets dat voor u Licht betekent. U kunt bijvoorbeeld een kaars gebruiken of een mooie bloem of eender wat. Vanuit dat contemplatieve laat u zich dan gewoon maar wegdrijven. U zult daarna opmerken dat u duidelijker weet wat er gaande is. Het is juist door het contemplatieve dat je in een sfeer kunt komen die voor u meer opening geeft. Dat is iets anders dan meditatie, ik denk dat u wel mee kunt volgen, hé?
Op het ogenblik dat u in deze sfeer komt, kan u waarnemen waar het over gaat. Op dat ogenblik moet je wel opletten dat u zich niet gaat binden maar dat u gewoon voor uzelf stelt: dat het beste geschiede. U zult waarschijnlijk, als u dit zo uitvoert, op het ogenblik dat u in contemplatie in de sfeer komt waar het over gaat, hulp van onze zijde krijgen, in die mate dat u zult opmerken dat er iemand naast u staat. Luister gewoon naar hetgeen wat deze entiteit u brengt. Tracht niet in wisselwerking te gaan maar luister gewoon. Tracht ook niet op dat ogenblik te fixeren. Laat alles gewoon rustig ontwikkelen. Dan zal je opmerken dat je weet waarover het gaat, ook aanvoelt wat mogelijk is. In vele gevallen zult u opmerken in deze sfeer dat u, mede met de entiteiten die rond het gebeuren aan het werk zijn, eventueel ondersteuning kunt geven, maar niet zelfstandig. Het zal in een beginfase misschien een kleine inspanning van u vergen om dit te doen.
Ik raad u aan om dit, indien het mogelijk is, dagelijks uit te voeren. U kunt dit best doen bij avond, als alles rustig is. Zorg ervoor dat je niet kan gestoord worden; en dan ga je heel snel deze gevoeligheid, die bij u sterk aanwezig is, om overgang waar te nemen, kunnen ontwikkelen en ook naar de toekomst voor velen gebruiken en dan kun je op deze wijze heel waardevol zijn, niet alleen voor uw medemens maar ook voor uw medegeesten, als het ware. Maar het zal wel een kleine inspanning vragen.
Het is niet wat in uw achterhoofd zit, dat er iets aan uw hart zou kunnen mankeren. Heeft daar niets mee te maken. Het is een connectiegevoel dat zich niet zozeer rond uw hart vastzet maar wel connecteert aan uw ruggenwervel via eigenlijk uw kundalini, om het zo juist uit te drukken, en dit ter hoogte waar dus de verbindingen liggen tussen hartchakra en het kundalini-energieveld. Maar dit zijn technische zaken waar u eigenlijk weinig aan hebt. Het heeft geen invloed op uw fysieke gezondheid. Voilà.
Broeder, ik weet eigenlijk niet goed hoe ik dat moet doen, die contemplatie.
Contemplatie is heel simpel, is zelfs gemakkelijker dan meditatie. U neemt in dit geval, zoals ik gezegd heb, misschien een kaars als symbool van Licht en u denkt daar gewoon over na. U concentreert u daarop. Op die kaars. En u zult opmerken dat, als u zich daarop concentreert, u denkt aan de vlam, u denkt aan de kaars, u denkt aan de wiek, noem maar op, u mag ook een bloem nemen, maakt niet uit. Juist door u daarop te concentreren, komt u in een gemoedstoestand. Maar u hebt al leren mediteren, dus u kent de knepen van het vak, om het zo te zeggen. En het is gewoon vanuit die concentratie dat u heel snel zult overgaan in een sfeer waar vanuit onze zijde kan op aangezet worden om u verder te helpen. U zult, als u dit bijvoorbeeld op een kaars doet, na ongeveer een kleine tiental minuten helemaal weg deemsteren; houd dit niet tegen en vooral, let op dat, en dat geldt voor iedereen die contempleert, denk niet: ik mag niet slapen. Want velen denken dat ze in slaap vallen, maar je valt niet in slaap je deemstert weg, dat is iets totaal anders en u krijgt de mogelijkheid om dus de fysieke denkbarrière te overschrijden en zo contact te leggen via uw eigen geest.
In dit geval, gezien het hier gaat om een eigenschap van aanvoelen naar overgang en wisselwerking, want u hebt dit ook naar geboorte, maar dit hebt u nooit beseft, krijgt u dat u heel gemakkelijk aan onze zijde wisselwerkingen hebt en dat u dus daar resultaten mee boekt. In eerste instantie zal u misschien de gedachte hebben: ik heb geslapen, ik heb gedroomd, het was een droom. Maar dan zal de realiteit, die erna komt in de loop van de dag of de dagen daarop, duidelijk maken dat uw droom wel degelijk realiteit was. En wanneer u droomt dat een bepaald persoon overgaat en die persoon gaat dan over, dan moet u niet twijfelen dat deze droom wel degelijk hetgeen was waar u aan gewerkt hebt en dat dit niet gewoon een hersenprikkeling was.
Broeder, ik krijg de laatste tijd in mijn meditatie bepaalde dingen, zaken door waar ik soms nogal aan twijfel of ik die ten uitvoer moet brengen zoals ik ze doorkrijg en ik probeer het dan los te laten, maar ik krijg er eigenlijk niet een echt duidelijk antwoord op.
Wanneer u zaken doorkrijgt en u voelt deze zaken aan als zijnde lichtend, harmonisch, dan moet u er niet aan twijfelen. Wanneer u zaken doorkrijgt waar u min of meer een wrang gevoel bij hebt, dan bent u best dat u dit gewoon ter zijde laat.
Een tip, die ik u kan geven en die u zeker zal kunnen helpen, is de volgende: wanneer u in meditatie gaat, eerst en vooral: bij de meditatie omkader u steeds met geel licht, geel licht in uw geval, niet met wit licht. U omkadert zich met geel licht, u laat het ganse meditatieve gebeuren plaatsgrijpen en wanneer in dat meditatieve gebeuren u zaken aanspreken waarvan u zegt: kijk, dit geeft mij een drang naar iets toe, dan bent u best dat u voor uzelf een notitieboekje aanlegt en deze zaken na het meditatief gebeuren noteert met enkele woorden. U moet geen boek gaan schrijven maar u noteert dat. U legt dat dan gedurende 24 uren weg zonder te herlezen. Na een dag kan u dit terug nemen, dit herlezen en u kunt er dan terug in meditatie over gaan. Wanneer u deze procedure toepast en hetgeen wat u neergeschreven hebt, voelt in de tweede sessie nog sterker aan als juist en als zijnde: dit is nu mijn weg, of dit moet ik uitvoeren, dan kunt u er zeker van zijn dat u daarin juiste stappen kunt ondernemen. Ook in dit meditatief proces, let op, gaat u na verloop dit neerschrijven. Ook dit legt u weer weg. Zo zult u, na verloop van tijd, voor uzelf een duidelijk beeld krijgen van wat er zich aan het ontwikkelen is. U zult daarin effectief sommige zaken erkennen als zijnde: dit behoort misschien tot mijn wenselijkheden, mijn begeerten, maar daar ben ik in se niets mee, daar blijf ik liever af. Maar anderzijds zult u in hetgeen wat de neerslag is van uw meditatie, ontdekken welke weg, welke lijn er in zit, die u wel kan helpen en waar u wel mee verder kan in dit leven. En dit is een kleine truc in feite die velen onder u kunnen toepassen. Wanneer u over iets mediteert en de meditatie is voorbij en u hebt die beelden nog die u aangesproken hebben, schrijf ze neer en leg het geschrevene minstens 24 uur weg. En dan kunt u terug in herhaling gaan. Het is het neerschrijven dat er voor zorgt dat de bouwstenen, langzaam maar zeker, bij mekaar gelegd worden en dat u een juist beeld kunt creëren. Want een stoffelijk voertuig heeft de zwakte van heel gemakkelijk zaken naar voor te brengen wanneer je in rust bent, wanneer je mediteert, wanneer je contempleert, noem maar op, maar even snel deze zaken te wijzigen en eventueel in de achterkamer van de hersenen te steken zodat ze niet meer bereikbaar zijn. Via deze simpele wijze kunt u dit voor uzelf als een waardevol gegeven bijhouden en hebt u in wezen een sleutel naar uw eigen innerlijk zijn. Zo, als je daarmee begint, ga je een hele stap verder geraken, vriend.
Broeder, via een oefening probeer ik momenteel te leren om, als ik signalen vraag, om het te leren aanvoelen en het dan ook toe te passen. Is er nog iets anders momenteel waar ik heel sterk op moet letten om verder te geraken?
Het voornaamste voor u is dat u er rekening mee houdt dat u als mens in de stof leeft. Het verlangen, geestelijk, kan zo groot zijn dat u bepaalde stoffelijke elementen niet meer onderkent. Daar moet u mee oppassen. Uw geest kan uw lichaam boetseren, dat is juist. Maar in eerste instantie is het belangrijk ook dat u stoffelijke zaken niet onderschat. Tracht in wat u nu doet, en u bent goed bezig, het volgende naar voor te brengen: een evenwicht tussen enerzijds het stoffelijke zijn, anderzijds het geestelijke. Het is nooit goed wanneer één van beide factoren de ander gaat overheersen. En we zien dit zeer dikwijls, wanneer iemand in volle energie probeert iets te bereiken, dat er een onevenwicht ontstaat. Hoe jeugdiger je bent, hoe gemakkelijker dit onevenwicht zich voordoet. Let daar voor op. Tracht voor uzelf steeds weer opnieuw een evenwicht te vinden.
Wanneer je aanvoelt dat uw geestelijke drang zo sterk is, durf zeggen: nu, hier stop ik even, even tot rust komen, even het stoffelijke laten functioneren. En door dat te doen, krijg je dat daar een harmonie ontstaat, een evenwicht dat veel soepeler gaat zijn en waardevoller gaat zijn om dan effectief wat je leert, in uitvoering te brengen in dit stoffelijk bestaan. En dat is een moeilijk punt voor velen soms, dat is dat evenwicht behouden. De ene keer gaat het zo hoog geestelijk en zit het stoffelijk hier (toont met de ene hand hoog, de andere laag). De andere keer zit het stoffelijk daar en zit het geestelijk daar (toont nu het omgekeerde). Dat moeten we trachten te vermijden. We moeten het evenwicht trachten te hebben tussen beiden (toont beide handen op gelijke hoogte).
Nu, voor u zit je heel goed, maar de meesten zitten stoffelijk daar en geestelijk daar. Nu zit je geestelijk daar en stoffelijk hier. Je moet die balans trachten te krijgen en dan ga je zien, dan gaan zich zaken ook volvoeren.
Broeder, soms heb ik het gevoel dat ik gewoon ter plaatse blijf trappelen, dat er niks beweegt, dat niks meer lukt. U spreekt over lichtbakens, u spreekt over hulp geven, ik zie dat niet in mijn onmiddellijke omgeving, dat ik dat ook kan toepassen. Dus hoe kan ik dan mijn ingesteldheid veranderen of ja, waar zit de knoop?
Ik hoor altijd graag iemand die zegt van: ja, ik zie dat niet of ik kan dat niet en als je dan ziet wat die allemaal doen, ja, dan vraag ik mij soms toch wel af: welke bril heb je opgezet?
Lieve zuster, u hebt al zeer veel gerealiseerd, u hebt al zeer veel gedaan. Niet alleen binnen deze groep maar ook binnen andere groepen. Maar alsjeblief, begin niet te zoeken: hoe moet ik dit nu taxeren? Neem gewoon aan dat wat je doet, zijn resultaten heeft. Dat je voor heel velen een grote betekenis hebt gehad en nog hebt. En het is niet dat in uw leven alles fout gaat, integendeel. Ik kan u gelijk geven wanneer u zegt: stoffelijk is het misschien niet zoals mensen stoffelijk het begeren. Maar dat hoeft ook niet. Wanneer u kijkt welke mogelijkheden u hebt, dan, neem mij de uitdrukking niet kwalijk, behoort u tot de stoffelijk geprivilegieerden. Dat is één kant van u. De andere kant, geestelijk gezien, maakt u bij wijze van spreken, soms enorme sprongen. Hebt u de laatste jaren veel zaken geleerd, ontwikkelingen doorgemaakt en natuurlijk ja, u kunt zeggen: u hebt een stoffelijk voertuig dat soms zijn genetische ingesteldheid heeft, dat soms een beetje melancholisch daarop gaat reageren. Maar daar moet u niet van wakker liggen. U moet verder doen met de zaken waarmee u bezig bent. U bent geestelijk heel goed bezig, lijk de meesten hier in de groep. U bouwt voor uzelf een heel waardevol kader op. Ga er verder mee en twijfel niet steeds aan: heb ik wel resultaat? Het feit dat u hier zit, dat u deelneemt aan deze groep, is al voor u een fantastisch goed resultaat.
Broeder, u sprak in het begin eigenlijk over verkeerde beslissingen nemen in deze tijd. Kan u eventjes duiden voor hoe lang, welke periode we moeten inschatten? En wat ik daarbij wou vragen: het kan toch niet zijn dat iedere beslissing die we nemen, dat die verkeerd uitdraait?
Ik heb in het begin van deze avond gesproken over wat vorige week gaande was met dus de enorme impact van de zon op de aarde en dat tijdens die impact elke beslissing, die genomen werd, en dit was een periode van ongeveer 48 uur, foute beslissingen waren. Wanneer u even gaat nakijken wat soort beslissingen alleen politiek genomen zijn in die periode en waar ze naartoe leiden, dan zijn mijn woorden hier al bevestigd. Ik heb niet gezegd dat elke beslissing in de toekomst een foute beslissing gaat zijn. Ik heb dit gesteld als inleiding om duidelijk te stellen wat er op het ogenblik aan de hand is, een enorme wisselwerking tussen de zon, de aarde, andere planeten ook maar voor jullie is de aarde van belang. Er is een versterkte invloed op de natuur hier met alle gevolgen van dien. Er komen wijzigingen in organismen die dus dan weer een impact zullen hebben op de mensheid. Maar goed tot daar toe.
U moet zeker niet denken dat elke beslissing, die u gaat nemen in de toekomst, fout is. Waar ik u wel zou op willen attenderen is: probeer in deze tijd geen snelle en zeker geen emotionele beslissingen te nemen. Waarom niet? Op het ogenblik is alles in werking. In de natuur is er een enorm spanningsveld opgebouwd. Dat zit in de atmosfeer. En u mag niet vergeten dat de stofmens, dus ieder van u die hier in de stof leeft, daar gevoelig aan is. U gaat opmerken in de komende tijd wat die spanning van allerlei zaken met mensen gaat doen. Onder andere zul je veel verkeerde emotionele beslissingen zien gebeuren. Maar dit heeft niets meer te maken met die periode van 48 uur. Dit heeft te maken met wat nu in de atmosfeer ontstaan is en in ontwikkeling gaat.
Kijk, als u belangrijke beslissingen moet nemen, ik zeg ‘belangrijke beslissingen’, dan geef ik voor iedereen die hier aanwezig is de raad: stel elke belangrijke beslissing uit, tenminste met 48 uur en binnen die 48 uur, neemt de moeite om in alle rust over de te nemen beslissing na te denken. Liefst misschien met een kleine meditatie. Als in deze rustsituatie de beslissing aanvoelt op dat moment als zijnde juist, dan kunt u er van op aan dat u deze kunt nemen. Wanneer echter u het gevoelen hebt van onrust, het gevoel hebt van: er is iets dat ik niet kan duiden, dan bent u best dat u de beslissing niet treft. En de periode van 48 uur, dat ik u voorleg, heeft nog een ander groot voordeel. Wanneer u emotioneel beslist en iets onmiddellijk doet, dan is dit voltrokken. Dan geeft u de kosmos niet de kans om eventueel voor u als het ware een hulp te zijn. Door een beslissing die, hoe belangrijk ze ook kan blijken voor de mens, maar voor de mens zijn meestal beslissingen altijd heel belangrijk, maar door ze 48 uur op te schorten, krijgt u dat de kosmos rondom u de mogelijkheid heeft om ook duidelijk te maken of de beslissing juist of niet juist is. Als de beslissing voor u disharmonisch zou zijn, negatief zou zijn, dan zal er gemakkelijk binnen die 48 uur iets duidelijk worden dat u aantoont van: let op, u kunt hier de verkeerde weg op gaan. Verwacht niet dat de kosmos u gaat verbieden een beslissing te nemen. U gaat enkel een indicatie hebben. Het is aan jou van de keuzes te maken. De kosmos gaat u heus niet voor een muur zetten dat u niet kunt kiezen. Maar het kan u wel de hints geven en de duidelijkheid van: doe het zo of doe het zo.
De meeste mensen hebben de neiging in deze maatschappij van voor beslissingen, en zelfs voor zeer belangrijke beslissingen, geen tijd meer te nemen en dan krijg je dat ze achteraf zich komen beklagen. Mijn waarde broeders en zusters, er is niets in het leven zo belangrijk dat u onmiddellijk moet zeggen: ja of neen. Over alles kan rustig nagedacht worden en u zal zien, als u dat zo doet in deze tijd, dat u veel meer resultaten in alles zult halen dan al degenen die van het een op het ander springen, van de ene beslissing in de andere vallen. Hou er rekening mee: je leeft op het ogenblik in een tijd van ommekeer, van totale verandering. We hebben dat al meermaals gezegd en dit is niet negatief, dit is zeer positief. Je kunt geen lente krijgen als je geen winter hebt gehad, om het zo te zeggen. De winter kan heel onaangenaam zijn maar je kunt die ook aangenaam bekijken. En het is met alles zo. We zitten in de totale vernieuwing. Maar de totale vernieuwing houdt in dat het oude verdwijnt en dat willen de meesten onder u niet of kunnen het moeilijk aan dat het verdwijnt omdat je daar in de stof in ontwikkeld bent, om het zo te zeggen. De kunst is loslaten, achterlaten en het nieuwe zien en met het nieuwe verdergaan. Maar dat nieuwe, dat ontstaat, dat eist niet van u dat je vandaag zegt: nu zo en niet anders. Dat nieuwe, dat geeft u de mogelijkheid van rustig na te denken, van rustig te bekijken: hoe kan ik hier op de meest juiste wijze een beslissing nemen?
En daarom, waarde broeders en zusters, neem voor alles in de toekomst, wat belangrijke beslissingen aangaat, de tijd. Wanneer een dame goesting heeft om een kleedje te kopen, ja dan kun je dat beslissen; dat je er dan achteraf spijt van hebt, och ja, dat is maar een kleinigheid. Maar wanneer er iets moet beslist worden voor langere tijd wat heel belangrijk is voor u, doe dit dan niet zoals een kleedje kopen maar denk er eerst rustig over na en geef de kosmos de mogelijkheid om u de juiste hints te geven. En dan zal je opmerken, dan kom je er wel uit. En dan zal u opmerken dat, ondanks alle dramatiek die rondom u gebeurt in een instortende maatschappij, dat je het goed gaat hebben, dat je daaruit heel veel kan leren en dat uw leven als stofmens deze incarnatie voor ieder van u in deze tijd enorm leerzaam is en dat u dat allemaal, wanneer u naar ons komt, mee kunt nemen. Al de rest van stof, materie, noem maar op, dat kunt u toch niet meepakken. Maar hetgeen wat u nu kunt leren, wat u nu kunt als ervaring opdoen, dat is waardevol en daarmee kan u gewoon in de eeuwigheid verder.
Waarde broeders en zusters, u mag mij niet kwalijk nemen, maar ik ga hier het medium vrij geven want anders wordt deze avond te lang en te zwaar en dit moet ook vermeden worden. Ik dank jullie voor jullie medewerking en ik hoop dat ik ieder van u ergens heb kunnen, in zijn kern, in uw ziel, heb kunnen toucheren zodat u deze avond nog heel lang bij u zult dragen, nog veel zal over nadenken en dat deze avond voor u de aanzet mag zijn van op de juiste wijze de vernieuwing door te gaan. En ik wens jullie daarmee veel succes.
Deel 2.
Zo. Aan mij de eer om in het tweede gedeelte u voor te gaan in de Krachtsmeditatie. U zult begrijpen dat we in dit tweede gedeelte nu even niet over vragen stellen gaan beginnen. Zodat we hetgeen wat misschien in het eerste gedeelte naar voor is gekomen, samen gaan gieten, als het ware, en zo een alchemistisch geheel opbouwen van nieuwe Kracht, van nieuwe mogelijkheden.
Meditatie: De vernieuwing en eenheid met de Bron.
Ieder van u is een onderdeel van de vernieuwing die plaatsgrijpt. En, zoals de oude alchemisten al wisten, iedere grondstof is even belangrijk. Ik kan niet zeggen: ik gooi er dit of dat uit, want dan is uw eindresultaat niet meer wat het moet zijn. Daarom zou ik ook willen zeggen op een avond als deze: lieve vrienden, vergeet even wie u bent in uw stoffelijk bestaan. En geloof nu eens, voor uzelf, in uzelf, dat u allemaal, van de eerste tot de laatste, evenwaardig bent. Dat u allemaal, van de eerste tot de laatste, even noodzakelijk bent in het gebeuren. Dat u allemaal, van de eerste tot de laatste, wanneer u er niet zou zijn, de Schepping niet meer zou bestaan! Besef dat u allemaal deel bent van die Oerbron.
Ach, het is voor de mens misschien heel moeilijk te aanvaarden, omdat hij door zijn beperktheid van het voertuig, maar heel moeilijk het ganse plaatje kan zien. Maar tracht gewoon nou eens, gewoon met uw gevoel, hier samen te zijn. Gewoon aanvoelen dat u een onafscheidelijk deel bent van dat Grote Geheel. Dat Grote Geheel dat u soms ‘God’ noemt, de Oerkracht, het Licht, de Bron. Ach, het kind moet een naam hebben, zou ik zeggen. Maar tracht gewoon deel te zijn, u één te voelen met deze Kracht. En als u zich dan met deze Kracht één voelt, ja, dan beseft u toch dat u allen met elkaar één zijt. Dat u ook met ons één zijt. En dat is eigenlijk een fenomenale gedachte. Een gedachte van eenheid. Wij zijn allen met elkaar verbonden. Wij bestaan niet afzonderlijk, maar wij bestaan als één Geheel, en dat Geheel, dat is de Kracht. Dat Geheel, dat is hetgeen wat we zouden kunnen omschrijven als het Licht.
Als je dan beseft dat er niets, maar dan ook niets in de Kosmos kan bestaan waar je geen deel van bent, tracht dan ook te laten doordringen dat je alle mogelijkheden die u zich maar kan voorstellen tot de jouwe behoren. Want door het feit dat je deel bent, onafscheidelijk deel bent van die Kosmos, van dat Geheel, bestaat er voor ieder van u de mogelijkheid om, als het ware, deel te zijn van de kennis, van de Kracht die dat Geheel in zich draagt.
Ach, en we weten wel dat we als mens ergens onze grenzen hebben. Maar het mooie is dat we, telkens weer opnieuw, deze grenzen kunnen verleggen. U weet dat, als we tot op een bepaalde hoogte komen, en dat we dan denken van: ja, hier kan ik niet meer verder. Maar nu je weet dat je deel bent, onafscheidelijk van het Grote Geheel, besef dan telkens weer opnieuw, wanneer je op ‘t punt komt van: hier kan ik niet meer verder, dat je alleen maar de stap moet zetten en verder gaan. En dat je weer verder kan gaan, dat je weer nieuwe horizonten ontdekt, dat je weer nieuwe mogelijkheden tot de jouwe maakt. Dat je één bent met deze Kosmos; dat alles wat in deze Kosmos leeft en aanwezig is, ook in u aanwezig is, ook in u deel is. En dat het ook voor u bruikbaar is.
En wanneer deze Kosmos op het ogenblik, in de beperkte sfeer waarin u zich bevindt, als, een vulkaan als het ware beweegt; een vulkaan die alchemistische vernieuwing brengt, want vuur geeft niet alleen Licht, geeft niet alleen vernieuwing, in vuur is alles omsloten. Dit vuur is de vernieuwing. En dit vuur maakt dat we kunnen de zaak herbekijken. In dit Licht van dit vuur zien we wat de toekomst gaat zijn. Worden we gedragen in het beeld van de vernieuwing. Want we zijn allen kinderen van de vernieuwing. De vernieuwing die ons de mogelijkheid zal bieden onze weg naar bewustzijn, onze weg naar de Bron, hoe je het maar omschrijft, maakt niet uit, maar verder te gaan, verder te evolueren. Het geluksgevoel, als het ware, te ontwikkelen van één te zijn met deze Krachten.
Want ja, ieder van ons is misschien een alchemist die de vernieuwing creëert. De alchemist die in zijn vuur en in het samenspel van zijn materialen de opbouw maakt van het nieuwe. Het nieuwe dat we dan kunnen uitdragen; het nieuwe dat we dan kunnen delen met al degenen die op dat ogenblik aan onze zijde zijn; met al degenen die kennis kunnen nemen van het resultaat. Want, zijn wij niet de uitdragers van de Boodschap? Zijn wij niet één, aanvoelende de eenheid met de Kracht, de eenheid met de Vader, die de Liefde van de Vader uitdragen, doorgeven aan al degenen die in besef en bewustwording nog niet zover zijn gekomen? Maar die wel snakken naar dit voedsel, die wel trachten dit Licht te ontdekken. Zijn wij niet van degenen die het Licht overal doen oplaaien?! Zoals we in ons alchemistisch laboratorium steeds weer opnieuw het vuur onder onze mengpotten opstoken, om het nieuwe te creëren. Het nieuwe, de nieuwe geestelijke gedachte. De nieuwe geestelijke inhoud.
Ja, wij zijn de voortrekkers, wij zijn de voorgangers. Wij zijn degenen die hier, op dit ogenblik de geestelijke fundamenten leggen van de vernieuwing. En dit beseffende, storen wij er ons niet aan van wat er gebeurt. We beseffen dat wat gebeurt, moet gebeuren; het kan niet anders. De alchemist weet dat hij de stoffen samen moet voegen en moet laten versmelten. Maar het is niet omdat de stoffen versmelten, dat ze hun eigenheid kwijt zijn. Het is niet omdat de poeders zich oplossen en tot één nieuw geheel vormen, dat er iets verdwenen is. Alles blijft in zijn waarde. Het neemt enkel een andere vorm aan, een nieuwe mogelijkheid, een nieuwe ontwikkeling, die ons langzaam maar zeker tot het inzicht brengt waarom we deze weg gekozen hebben. Want dat is nog steeds voor ieder van ons het grote raadsel. Wetende, aanvoelende die eenheid met de Vader. En toch zijn we op stap gegaan, toch hebben we gezegd, zoals de puber, ‘ik wil mijn wereld kennen!’. Hebben we gezegd: ‘nu weet ik het!’ Hebben we gezegd: ‘ik zal het veranderen!’ Het zijn al de wegen die we al gelopen hebben. Maar nu komen we, beseffende de kern, de vernieuwing, beseffende wat we kunnen betekenen voor deze Kosmos, tot het punt dat we terug aanvoelen wat het betekent, deze eenheid met de Vader, deze eenheid met de Bron. En misschien worden we wel één daardoor met de Bron. Misschien lossen we onszelf wel op in dit Geheel. En zijn we daarom verdwenen? Neen! Integendeel. Dan erkennen we onze eigen werkelijkheid. Dan ontdekken we de werkelijkheid waaruit alles is voortgekomen.
En dat, lieve vrienden, is misschien het mooiste wat ik u kan meegeven op een avond als deze. Het besef van eenheid met de Bron. Het besef van eenheid met het Albestaande; de Harmonie met al wat rondom u is. Beseffende van één te zijn in dit Licht. En wanneer u deze Kracht door u voelt gaan, misschien sommigen als een wervelwind, anderen misschien weer als een vloedgolf, en weer anderen misschien weer als het vuur van een vulkaan, of de trilling van de aarde, maakt niet uit, het is kwestie te beseffen, te ervaren, te voelen de eenheid met het Al; de Harmonie, de volledige wisselwerking met de Vader. En dat gevoelen, die Liefde die de Vader voor ons heeft, dat kan niemand ons ontnemen. Die Kracht, dat Licht, dat zijn wij! In en samen en met de Vader, met de Bron.
Wel, vrienden, vertrek dan vanuit deze Kracht, werk dan met deze Kracht, stoor u niet aan de wereld rondom u. Maar straal voor uzelf het Licht en de Harmonie uit. En ga uw alchemistisch pad. Ga en laat u niet beperken door de wereld. Maar voel u één met de Kosmos, voel u één met de aarde. Voel u één met alles wat ook met u in harmonie is. Wat ook met u deze Kracht draagt. En stoor u niet aan hetgeen wat er gebeurt. Wees alleen de vertegenwoordiger van het Licht. En als vertegenwoordiger van het Licht heb je de vrijgeleide om uw weg te gaan en iedereen het Licht te geven, aan te bieden die het ook maar enigszins verlangt. En vanuit deze eenheid, vanuit deze Kracht, bent u gesterkt om op deze aarde, uw moeder aarde, uw planeet, de vernieuwing praktisch en krachtig, zinvol, ook als mens in zijn beperktheid, door te voeren. Besef dat je nooit zonder Kracht bent. Besef dat, wat er ook gebeure, je nooit alleen staat. Dat steeds het Licht aan uw zijde is. Dat steeds ieder die met het Licht werkt, uw medestrijder is in deze ontwikkeling. Dat is de weg, dat is de Kracht. Dat is de Vader die ons leidt op de weg naar bewustwording.
En dan heb ik graag deze meditatie af te ronden met misschien een kleine symbolische handeling, ze is magisch, ze is stoffelijk, ze is menselijk. Maar ze is zo krachtig, omdat ze zo lang op deze aarde geldig is. Ik leg mijn handen over u heen, zodat u deel bent in de zegening van de opperste Kracht die op deze aarde gevestigd is. En in Zijn Naam, in Naam van de Vader, zegen ik jullie allen, en bevestig ik de Kracht van het Licht, zodat jullie ziel deze Kracht steeds weer opnieuw naar voor kan brengen. Zodat jullie geest steeds weer opnieuw vanuit deze Kracht zijn taak kan aanvangen. Zodat je steeds weer opnieuw het Licht aan uw zijde moge vinden. Dit zij bevestigd in de naam van al degenen die deze symbolische handeling ooit voor mij hebben gedaan. De Kracht zij met u, het Licht zij uw partner.
Lieve vrienden, het moment van afscheid is gekomen, is aangebroken. Maar het is niet omdat ik het medium vrij geef dat wij niet meer bij u zijn. Besef dat wij, zeker in deze tijd van verandering, steeds bij u aanwezig zijn, dat één gedachte aan ons voldoende is om hulp te ervaren. Dus twijfel niet, wanneer u ons nodig hebt, aan ons te denken. Wij staan u bij, wij helpen u, dit is de afspraak en deze komen wij na.
Lieve vrienden, veel sterkte, veel succes in de nieuwe ontwikkelingen.