28 juni 2005
Zoals gewoonlijk wil ik jullie aan het begin van deze avond er opmerkzaam op maken dat je zelf moet nadenken over wat gebracht wordt en dat wij het appreciëren dat je uw eigen mening hebt.
Voor het eerste deel vanavond hebben we van onze zijde een heel praktisch deel voorzien; misschien iets dat niet direct jullie enthousiasme zal wegdragen, maar toch iets waarvan wij vinden dat voor deze groep, en zeker naar de toekomende tijd toe, van groot belang kan worden.
Ik zou jullie vanavond namelijk willen onderhouden, maar dan met praktische zaken, over hoe je het best een overgang kunt begeleiden. Ik hoop dat niemand daar iets op tegen heeft?
U denkt misschien wat dat te maken heeft met wat we tot hiertoe allemaal al geleerd hebben. We werken met krachten, we werken met de elementalen enz. Wel, wanneer je met krachten wilt werken, is het ook van belang dat je beseft hoe zaken functioneren. Iedereen van de aanwezigen hier weet hoe een incarnatie gebeurt, of daar mogen we toch van uitgaan, dat de geest op zoek is naar een stoffelijke ervaringswereld en als dusdanig een lichaam kiest om zich daar gedurende een tijd aan te binden. Dat stoffelijk leven is voor de geest eigenlijk maar een zeer beperkt gegeven, een leerschool die, wanneer ze vervuld is, liefst zo rap mogelijk achter zich wordt gelaten en met het geleerde verder gaat.
Nu, voor de mens is dit wel iets anders. De mens heeft in zich de neiging om het leven in stand te houden, dat is een biologisch feit. Van daaruit is het soms ook voor veel mensen, zeker wanneer zij geestelijk minder ver staan, zeer moeilijk om afscheid te nemen of een lichaam los te laten. Nu komen we in een periode, mijn beste vrienden, waar je er rekening zult moeten mee houden dat de meesten onder u gaan geconfronteerd worden met overgang van gekenden, van mensen rondom u enz. Om dit gemakkelijker te kunnen aanvaarden, en zeker om te kunnen helpen, willen we u vanavond enkele tips geven die ertoe kunnen bijdragen dat de overgang voor de medemens toch gemakkelijker wordt wanneer u erbij kunt zijn of wanneer u er kort na de overgang bij bent.
Wat we zeker niet willen, is jullie de idee geven dat je pastoor mag spelen en dat je de mens op die wijze kunt helpen. Dit is in de meeste gevallen zeker niet de juiste manier. Om te beginnen is het zeer boeiend wanneer iemand aan het overgaan is en er is nog leven en nog contact met de persoon zelf, bewust contact, dat u met deze persoon spreekt over aangename zaken; zaken die de persoon in zijn of haar leven goed heeft gedaan, goed heeft gevonden, geluk heeft gekend. In vele gevallen zal dit voor de persoon rustgevend zijn waardoor de geest ook gemakkelijker verder kan gaan. Er zal minder een blokkering zijn.
Wanneer de persoon zich zorgen maakt over bv. zaken die hij niet heeft kunnen volvoeren, niet heeft kunnen afwerken en waar hij veel belang aan hecht, dan is het best dat u gewoon zegt dat de zaken zich verder allemaal wel zullen oplossen en dat hij of zij daar geen zorgen om hoeft te hebben. Het is essentieel dat je, wanneer je bij iemand bent die stervende is, onder welke conditie ook – is dit door een ongeval, door een ziekte of gewoon door ouderdom – dat je deze personen geruststelt, dat je deze personen de idee geeft dat hun leven zinvol is geweest. Wie het ook is, maakt niet uit. Zelfs wanneer je zou geconfronteerd worden met iemand waarvan u denkt dat die man of die vrouw zijn of haar ganse leven niets anders dan crapuul is geweest, niets dan slecht heeft gedaan, toch zou het fout zijn om op het ogenblik dat deze stervende zijn, hen daarmee te confronteren. Je weet niet wat de leerscholen zijn die daarachter zitten. Dus is het van belang dat je steeds probeert de personen in kwestie gerust te stellen op een heel rustige manier. Het is zelfs ook zo dat je best niet begint te weeklagen of dat je begint van: “Het is nu toch erg …” enz. Laat zulke zaken volledig achterwege.
Nu kan het dat personen stervende zijn, of de overgang is bezig, en dat zij naar stoffelijke normen niet meer kunnen praten of dat u denkt dat zij u niet horen. Dit is een totaal foute interpretatie van de stofmens. Iemand die zich in een overgangsfase bevindt, zelfs wanneer de organische functies zijn weggevallen, hoort veel beter, neemt veel sterker waar dan de ‘gewone’ stervende patiënt die alles nog kan zeggen en die zogezegd nog stoffelijk kan horen.
Maar om terug te komen op deze eerste die zogezegd stoffelijk niet meer hoort, niet meer kan spreken, daar is het van belang dat u zich ook normaal gedraagt. U kan tegen zo’n persoon gewoon praten. Wanneer dit innerlijk zou zijn, wanneer bv. anderen erbij zijn die dit niet appreciëren, is het voldoende om gewoon via gedachtekracht gedachten van tevredenheid, van positiviteit te richten op de persoon.
Wees ervan overtuigd dat iemand die op dat punt is, deze gedachte zeer sterk zal waarnemen en zelfs eerder zal ontvangen dan de klaagzangen van familieleden die zich staan te beklagen omdat iemand uit hun omgeving aan het overgaan is. Wanneer dan, en nu wordt het nog belangrijker voor de hulp, de persoon in kwestie werkelijk overlijdt, stoffelijk gezien, en de geest het lichaam loslaat, zit je in een periode dat er tussen het lichaam en de geest nog een wisselwerking is. Wanneer de geest voldoende bewust is, zal deze, wanneer hij opmerkt dat er niets meer mee te volvoeren is, het lichaam achter zich laten en meegaan met diegenen die vanuit onze zijde de opwachting maken, wat vroeger reeds gezegd is: de afhaaldienst van de geest. Deze vangen normaal op, gaan mee met diegene die overgegaan is, maar veel mensen, zeker in deze maatschappij, verwerpen gewoonweg dat er leven na de dood is, of anderen zijn bv. godsdienstig overtuigd dat er een bepaald afhaalcomité, engelen enz., zouden moeten aanwezig zijn en dat zij toch het recht hebben op de zetel naast God.
Al dit soort gevallen levert bij overgang meestal nogal eens een strijd op voor de geest die het lichaam eigenlijk niet wil of durft loslaten. Op dat ogenblik is het van belang dat, wanneer je daar bij bent en je voelt aan dat – en wees ervan overtuigd dat wanneer je iemand begeleidt bij overgang, je dit zeker zult waarnemen; ieder van de aanwezigen hier heeft deze gevoeligheid al, dus ik zie daar geen probleem van: “Ik merk niets op.” – je zult aanvoelen, je zult waarnemen dat er een ongerustheid is, dat er een angst is voor loslaten, op dat ogenblik ben je het best dat je, bij de overledene staande, gewoon ook weer positieve gedachten uitstraalt. ’t Is te zeggen dat je naar diegene die is overgegaan, zegt: “Kijk, alles is goed geweest, laat dit lichaam maar los, ga maar mee met de broeders die u hier willen verder helpen.” Desnoods zal van onze zijde wel een stukje theater a.h.w. worden opgevoerd om te trachten de persoon in kwestie te begeleiden.
Het is van belang dat, wanneer je in deze helpt, dat je zelf een positief signaal geeft; zeker niet een signaal van: “Het is nu erg, je bent dood.” of zeker ook niet: “Ik ben blij dat ik van u af ben.” Beiden zijn fout. Het signaal dat je als helper hier kunt geven, is: “Kijk, ik sta nog steeds bij jou. In wezen is er niets veranderd. Het is alleen het stoflichaam dat je hier achterlaat.” En je geeft de impuls mee van: “Ga maar gerust mee met de broeders die hier zijn; alles komt in orde.”
Dit is van groot belang. Zo kun je voor velen die overgaan, die nog niet heel ver gevorderd zijn op geestelijk gebied, de overgang tot een zeer waardevol gebeuren maken. Dit geldt voor alle soorten van overgang. Of het nu gaat om een kind of om een ouderling. Of het nu gaat om een jeugdige in volle ontwikkeling of een doorsnee persoon van middelbare leeftijd. Het maakt niet uit. De kwestie is dat je steeds de juiste impuls kunt geven en vooral dat jijzelf, zeker wanneer je betrokken partij bent, uw emoties aangaande de overgang onder controle hebt.
Op het ogenblik dat dat dan voltrokken is, dan zal de persoon in kwestie meestal met de broeders die komen afhalen in eerste instantie meegaan. Op dat ogenblik zal ook, hoogstwaarschijnlijk, voor de meesten wat men noemt: ‘de gouden koord’ gebroken zijn. Eens de gouden koord gebroken, is er geen terugweg mogelijk. Maar dit wil niet zeggen dat de geest in kwestie daarom 100 % akkoord is om het lichaam achter te laten. We zien nog dikwijls dat vele geesten proberen om toch bij dit lichaam te blijven tot op het ogenblik dat het lichaam hetzij in de grond verdwijnt en bedekt wordt met aarde, hetzij verbrand wordt.
Wanneer de geest dit niet heeft willen loslaten, is dit weer op dit moment een zeer pijnlijke situatie. Ook dit zul je waarschijnlijk kunnen meemaken. Op dat ogenblik, wanneer je bv. tijdens het begrafenisritueel merkt dat de overgegane het stoffelijk overschot niet kan loslaten, dan is het van belang dat je hier ook weer gewoon het signaal tracht te geven: “Vriend, alles is goed, laat het achter u.”
Wanneer je eventueel zou opmerken dat de persoon in kwestie – ik moet zeggen: de geest in kwestie – nog bepaalde boodschappen wilt doorgeven, kun je deze aanvaarden en kun je de geruststelling geven door te zeggen dat je zal zorgen om de boodschap door te geven. Het is hier weer zo dat het van belang is dat de geest daarop ingaat. Want anders krijgen we het fenomeen, dat komt ook voor, dat de geest die niet bewust genoeg is, zich uit angst inkapselt bij het stoffelijk overschot ondanks het feit dat het verbrand wordt of in de grond wordt gelegd en daar dan blijft rondhangen omdat deze steeds opnieuw tracht de link te leggen naar de stof, met alle gevolgen van dien. We leven nu eenmaal in een periode waarin veel mensen het noorden kwijt zijn. In uw westerse maatschappij veel meer nog dan in de Oosterse maatschappij zijn de mensen als de dood voor de dood. Vroeger had men nog bepaalde overtuigingen, geloofde men nog in bepaalde zaken. Nu zien we dat door de indoctrinatie van uw maatschappij, anderzijds door de eigenwijsheid van veel mensen het zo ver is gekomen dat de overgang – dat eigenlijk een doodnormaal verschijnsel is en volledig overeenkomt met de geboorte in de stof, maar dan een geboorte in de geest – voor velen een zeer zwaar drama is geworden. Daarom is het van belang dat je hier op de juiste manier kunt op inspelen.
Nu is er nog een ander punt. U kunt evengoed geconfronteerd worden met overgang van iemand die bv. niet in uw buurt is, maar waar je toch een sterke binding mee hebt. Het kan zijn dat een kennis of een vriend die in een ander continent woont, iets tegenkomt en ook problemen heeft met loslaten. Op dat ogenblik kunnen jullie, door u erop in te stellen, gewoonweg tijd en ruimte uitschakelen en aanwezig zijn bij de overgang. Je kunt dit doen door u heel rustig in een meditatief proces te zetten. Je kunt dit gewoon doen door u even af te zonderen en in een gemakkelijke zetel te gaan zitten en u de persoon in kwestie voor de geest te halen – iedereen zal zo wel zijn eigen gewoonten en mogelijkheden hebben – maar je hebt de mogelijkheid, en daar komt het eigenlijk op neer, evengoed als een mens kan genezen op afstand, dat je een mens die overgaat, begeleidt op afstand. Je kan in dit geval dan ook weer de zaken zo positief mogelijk voorstellen. Je zult opmerken dat, ondanks tijd en ruimte verschillen, je heel duidelijk zult waarnemen wat er gebeurt. Dit kan ver gaan. Stel u voor dat er iemand is in Zuid-Amerika die je goed kent en die daar bv. in een treinongeluk omkomt. Op dat ogenblik kunt u, zelfs wanneer het – en dat is toch belangrijk – dagen na het gebeuren is, daarop inspelen en helpen.
Je moet beseffen dat in deze ‘tijd’ niet bestaat. En het is niet omdat u bv. 5 dagen na het overlijden op de hoogte bent, dat u niet bij machte bent om tijdens de overgang, die dus in stoffelijke termen 5 dagen tevoren is gebeurd, bij te staan, te helpen door positieve gedachten, door de zaken in een juist daglicht te plaatsen. Dus denk niet, beste vrienden, dat u omdat die kennis van u reeds 5 dagen dood is, dus niets meer kunt doen. Integendeel, wanneer je u daarop instelt, kun je heel veel.
Nu, bij sommigen onder u hier is de gevoeligheid wel al zo groot dat we weten dat, wanneer zoiets zou gebeuren, dat zij het gebeuren voorvoelen of op zijn minst aanvoelen op het ogenblik dat dit plaatsgrijpt. Het is dan ook van belang dat je, wanneer je zoiets voorvoelt – dit kan tijdens de nachtrust, maar het kan ook wanneer je zeer ontspannen naar muziek luistert bv. – dat je aandacht geeft aan dat voorvoelen en dat je zo goed mogelijk daarop tracht in te gaan. Ook op deze wijze kun je weer zeer intensief helpen.
Tenslotte kun je nog meemaken dat bv. overgegane personen u gewoon aanspreken of gewoon bij u komen aankloppen, zelfs personen die je niet gekend hebt. Dit kan gerust gebeuren op het ogenblik dat er zich rampen gaan voordoen en dat er een massa personen naar onze zijde komt. Ook hier is het van belang dat je, wetende wat er gebeurt, niet een reactie van schrik of van: “ach, wat gebeurt er nu?” toont maar dat je u gewoon zo natuurlijk mogelijk tracht te houden en dat je ook hier weer, wanneer deze personen u contacteren, hen gewoon duidelijk maakt: “Kijk, waarde vriend, je bent al in een andere sfeer, je lichaam is er niet meer bij, maar je kunt gewoon verder gaan. Kijk rondom u. Er zijn rondom u entiteiten, vrienden van u, krachten die u willen helpen. Ook dit is van belang, dat je hier een positieve houding naar voor brengt. Schrik niet van de beelden die je soms zult waarnemen want waar catastrofes gebeuren, ontstaan er zeer sterke angstbeelden. Mensen worden overvallen door iets, de angst slaat hen om het hart en zij kunnen dit moeilijk lossen. Zij dragen dit a.h.w. mee. Het is dan aan u, als helper, om die angst te ontzenuwen, om duidelijk te maken dat ze verlost zijn van hun lichaam; dat de angsten, de pijnen die dat lichaam kon veroorzaken, dat deze hen niet meer kunnen raken; dat ze bevrijd zijn en kunnen verdergaan op hun weg van ontwikkeling. Ik zeg dit wel zo en niet: ‘op uw weg naar het Licht.’ Want wees voorzichtig. Bij de overgang hebben velen een angst voor het Licht.
Waarom is dit? Omdat, wanneer men het Licht aanvaardt, men zichzelf moet aanvaarden zoals men is. En velen die overgaan, schrikken nogal eens als ze zien wie ze zelf zijn of voor wat ze gestaan hebben of voor wat ze staan. Met als gevolg dat zij zich heel gemakkelijk terugtrekken in een soort nevel of in duister. Daarom is het veel beter dat je hen in eerste instantie als mens gewoon verder helpt op hun weg, zonder, wanneer je niet zeker weet in welke sfeer zij thuishoren, te zeggen: “Ga maar naar het Licht.”
Laat dit maar aan ons over. De afhaaldienst van onze zijde kan veel gemakkelijker aanvoelen wat er leeft in deze overgegane en zal trachten, vanuit de beeldvorming die hij over zichzelf maakt, daarop aan te zetten en zo naar het Licht te voeren. Je zou dit het best kunnen vergelijken met het plots aansteken van de koplampen van een wagen wanneer het duister is en je zet daar iemand voor en je zegt: “Kijk er maar in.” Die gaat ook direct de ogen afschermen omdat het licht te sterk is en daar moet je, zeker bij overgang en zeker bij crisis-overgang, zoals we er in de toekomst zeer vele gaan kennen, ook in deze streken, rekening mee houden opdat je dit voorkomt.
Het beste is gewoon vanuit het stoffelijke steeds te trachten het positieve van de persoon naar voor te schuiven zodat hij zichzelf al durft erkennen; dat hij niet denkt dat hij dit of dat moet verbergen. Want op het ogenblik dat een overgegane iets tracht te verbergen, wat het ook zij, kapselt hij zich in, gaat hij zich harmoniëren met het duister en wordt het zeer moeilijk. Daarom is het dus steeds van belang de juiste impuls te geven.
Je vindt dit misschien een zwaar onderwerp voor een avond als deze maar wij hebben ervoor gekozen dit deze avond naar voor te schuiven omdat we vanuit onze zijde ook zullen trachten zoveel mogelijk van jullie kennis gebruik te maken bij de overgang van velen.
Ach, het is niet alleen hier, in dit groepje, dat we deze boodschap brengen. We zijn op vele plaatsen deze zelfde boodschap aan het brengen. En hoe meer mensen in de stof de idee achter zich kunnen laten dat overgang een eindpunt zou zijn, hoe beter en hoe sneller diegene die overgaat kan geholpen worden. Want dit is één van de grote minpunten in jullie maatschappij: de idee dat de stoffelijke dood toch iets ergs is, dat dit een zeer droeve gebeurtenis is.
Wanneer je het in de totaliteit van uw bestaan bekijkt, en dit geldt voor iedere stoffelijke mens, dit geldt ten andere voor elk leven op deze planeet, is de overgang of de dood een heel normaal verschijnsel, even normaal als u bv. dagelijks eet, ademt, enz. Kijk even naar uw dierenwereld: een dier aanvaardt, onder natuurlijke condities, de dood zonder enig verweer. Wanneer je bv. uw huisdier – of je nu een poes, een hond of een paard hebt – sterft, wat denkt u dat zo’n dier als dusdanig waarneemt en doet? Het dier volgt gewoon zijn gevoelens. Dit wil zeggen dat wanneer het huisdier overgaat, het gewoon vaststelt dat zijn stoffelijk zijn eigenlijk niet meer reageert op zijn impulsen. In de eerste omstandigheid en in het eerste moment zal het dier nog proberen dat stoffelijk lichaam even in beweging te krijgen. Maar op het ogenblik dat het voelt dat hij er geen vat meer op heeft, gaat het dier gewoon in de sfeer zijn weg verder. In sommige gevallen zal het dier volledig opgaan in de groepsgeest. In andere gevallen zal het een zelfstandige entiteit gaan vormen. Maar er is – en dat is toch belangrijk – bij het dier geen verzet tegen, ook geen angst. Mensen denken dikwijls dat dieren angst hebben om te sterven. Dit is niet waar. Een dier kent geen angst voor de dood. Een dier kent wel – en dat is iets anders – bv. angst op het ogenblik dat hij in een omgeving komt waar veel dieren gedood worden. Daar ontvangt het levende dier nog signalen van de dood en dan gaat het dier zelf, stoffelijk, reageren. Maar dit is ook geen angst. ’t Is een instinctieve reactie van: “Hier hoor ik eigenlijk niet.” Op het moment dat het dier dan gestorven is, gaat het gewoon zijn eigen gang verder.
Ik haal dit naar voor omdat we het belangrijk vinden dat jullie ook dat beeld van overgang als normaal zouden kunnen aanvaarden, dat jullie stoppen met zeggen dat het erg is wanneer iemand gestorven is zelfs wanneer het iemand is uit uw nabije omgeving of uit uw familie. Ik weet dat dit misschien zeer cru klinkt en zeer hard want de mens is toch nogal gebonden aan wat hij of zij denkt dat het zijne is. Doch vergeet niet dat niets, maar ook niets, het uwe is. Iedere persoon die leeft, is een individu. Je kunt een overeenkomst hebben met een bepaald persoon in de stof, je kunt daar bepaalde biologische bindingen mee hebben maar in wezen verandert er niets aan de essentie. Elke stoffelijke mens is een entiteit die in de stof is verpakt. De entiteit heeft zijn eigen bestaan, en in vele gevallen reeds zeer lang, opgebouwd en gaat na de overgang ook gewoon weer verder. Misschien tot een volgende stoffelijke incarnatie, dat kan zijn, maar het kan ook iets totaal anders zijn. Al de emotie van: “deze mens is mijn vriend; of: dit is mijn vrouw; of: dit is mijn man, mijn kind, mijn neef, mijn nicht, …” zou voor jullie geen barrière meer mogen zijn om juist te kunnen werken wanneer er iets gebeurt. Je zult ook opmerken, wanneer u zich kunt bevrijden van deze stoffelijke emotie en iemand op een juiste manier bij te staan in de overgang, dat u zich achteraf ook veel beter gaat voelen. Want i.p.v. het aanvoelen dat er een verlies is, zul je door uw hulp en ingesteldheid juist het omgekeerde ervaren. Je zult ervaren dat er een meerwaarde is ontstaan. Dit is misschien nog moeilijk te begrijpen, maar toch, eens je in deze zaken meer thuis zult zijn, zul je dit kunnen beamen.
Zo, dit is een korte maar zeer intensieve les die wij u deze avond hebben willen brengen. Mijn taak is hiermee afgerond. Ik ga dadelijk het medium vrijgeven. Praat gewoon met elkaar, rustig, over wat is gebeurd gedurende de korte pauze die jullie houden. Er zullen bij velen vragen zijn. Bij velen zullen misschien nogal geëmotioneerde vragen opkomen. Maar tracht vooral niet in de eerste plaats geëmotioneerd te reageren, maar tracht vooral te zien wat de waarde is van wat wij u hier trachten te brengen. Tracht vooral na te gaan hoe je hier praktisch mee overweg kunt. Want, beste vrienden, jullie willen allemaal zo graag met krachten werken; jullie willen zo graag in harmonie zijn met de aarde, met de natuur en deze mogelijkheden gebruiken. Vergeet dan niet dat ‘dood’ daar evengoed toe behoort.
Je kunt de dood niet ontkennen. Zij is nu eenmaal deel van dit stoffelijk bestaan, deel van deze aarde. Uw ganse systeem is er ook op gebaseerd. Dus, wil je verder kunnen, wil je kunnen werken, wil je – ik zal het heel krachtig zeggen – uw eigen weg van bewustwording verder ontplooien, dan moet je ook op dit terrein deze zaken kunnen hanteren.
Zo, beste vrienden, ik wens jullie nog een verfrissende pauze toe en tracht een beetje de zaken voor te bereiden voor het tweede gedeelte zodat we, zoals gewoonlijk, een korte vragenrubriek hebben met daarna een zeer intense meditatie. Ik dank jullie voor jullie zeer toegespitste aandacht. Het ga jullie goed.
Vragen.
Zo, mijn taak voor vanavond is jullie vragen te beantwoorden en u te begeleiden in een gezamenlijke meditatie. Daarom zou ik voorstellen om dadelijk met de eerste vraag een aanvang te nemen.
Er is op aangedrongen om bij een overgang alle emoties opzij te zetten en gewoon het werk te doen dat gedaan moet worden. Ik denk dat dat vrij evident en gemakkelijk is bij mensen die je niet kent, maar wat, vooral in het extreemste geval, denk ik, als het uw eigen kinderen zijn? Rationeel, denk ik, kan ik dat dan wel plaatsen dat je bepaalde dingen moet doen maar ik denk dat het emotioneel op zo’n moment toch heel zwaar is. Hebt u bepaalde hints of zijn er bepaalde technieken die je kunt toepassen om die emoties op dat moment echt uit te schakelen?
Op het ogenblik dat je beseft dat, zelfs wanneer het uw eigen kind is, dit kind zijn weg gaat die voor hem is uitgestippeld en zeker wanneer dit gaat om bewuste overgang, dan denk ik dat de benadering al totaal anders ligt. Er is natuurlijk altijd, wanneer het een direct familielid van u is, misschien raadzaam om u eventueel te laten bijstaan door iemand anders van de groep. Dit is misschien een te overwegen denkpiste.
Anderzijds, zou ik zeggen, moet je toch, wanneer u in een opleiding zit zoals deze, u kunnen vrijmaken van de gedachte: mijn kind, mijn vrouw, mijn man, mijn familie, … Want dit bestaat niet, lieve vriend, hoe cru dit ook klinkt, maar uw kind is niet uw kind. U bent maar verantwoordelijk voor die persoon tot zijn volwassenheid en dan gaat hij zijn eigen weg. De geest die daarin leeft, heeft in principe met u alleen de harmonie te maken. Op het ogenblik dat je dat beseft, dan maakt het niet uit of het kind nog met u in de stof is of het is aan onze zijde. Ach, ik weet het, voor de mens is dit moeilijk te begrijpen. Emotioneel ligt dit dikwijls heel moeilijk maar toch, dit moet ik benadrukken, moet je trachten te aanvaarden dat, zelfs wanneer het om een kind gaat, dit zijn eigen weg wil en moet gaan.
En je vraagt mij of er bepaalde handelingen zijn, bepaalde trucjes misschien? Op het ogenblik dat je ernstig probeert uit te voeren wat wij u tot hiertoe geleerd hebben en naar voor gebracht en u kunt vertrekken vanuit deze gedachte, dan heb je het beste trucje in handen om zelfs uw eigen emotie daarmee in evenwicht te houden. Voldoende?
Op het ogenblik dat iemand in de overgang zit, gebeurt het soms dat ze zeggen dat hun vader daar op bezoek is of hun moeder. Is dat dan werkelijk die persoon of is dat dat theater waarvan u sprak?
In sommige gevallen kan het wel degelijk zo zijn dat het een vader of een moeder is maar dan moet u er rekening mee houden dat dit zich niet als vader en moeder manifesteert maar wel de bepaalde harmonieën, de bepaalde bindingen die reeds lang in het bestaan van die entiteiten aanwezig zijn. Dit wordt dan door de stervende vertaald als zijnde vader, moeder, broer, zuster, enz. Laat ons zeggen dat bij deze uitspraken 85 % helemaal niets te maken heeft met vader of moeder, maar dit vertaald wordt in de stervende als vader of moeder.
Wat ook kan zijn, is – en dat is dan totaal de andere kant – wanneer van onze zijde de broeders die de afhaling verzorgen, opmerken dat er bepaalde problemen zijn, zullen zij trachten om de gemoedsgesteldheid van diegene die overgaat gerust te houden en hun ook een goed gevoel te geven, en zullen zij zich dikwijls projecteren als zijn vader, zijn moeder enz. Dit kan evengoed zijn, en neem mij niet kwalijk lieve mensen, dat dit ook bv. het beeld is van een vriend of een vriendin die heel goed gekend is geweest. Maar dit zal niet zo rap uitgesproken worden want dan zou de goegemeente op haar achterpoten staan. Nochtans, dit gebeurt heel vaak omdat het van belang is dat diegene die overgaat dit in alle sereniteit kan doormaken. En het zou niet de eerste keer zijn dat bv. een man die jarenlang een bezoek heeft gebracht aan een bepaalde prostituee, deze prostituee ziet bij de overgang en daarmee samen naar de andere zijde komt.
Oh, wat heb ik nu gezegd! Zeker niet aanvaardbaar voor deze maatschappij, nietwaar? Nochtans, er is niets nieuws onder de zon. Want 2000 jaar geleden, aan het begin van jullie Hebreeuwse wereld, om het zo te zeggen, het christendom, toen had je al lang de tentenprostitutie en dit was heel normaal. Dus, wat is er veranderd? Niet veel. Goed?
Iemand die zelfmoord pleegt, de tijd ervoor, die leeft toch ook in conflict met zichzelf? Kun je dat dan ook nog oplossen na zijn sterven?
Wanneer iemand zelfmoord pleegt en hij doet dat zeer bewust om anderen leed te besparen – bv. iemand is zwaar ziek en weet dat hij tot last zal zijn van anderen – dan is dit een zeer positieve overgang.
Wanneer iemand zelfmoord pleegt als vlucht voor het leven, dan zien we meestal dat deze personen zich na de overgang volledig inkapselen en afsluiten van alle mogelijke hulp. Daar zal het zeer moeilijk zijn om in te grijpen. Doch, en dat kennen we wel, wanneer u deze persoon die zelfmoord heeft gepleegd, zeer goed hebt gekend, wanneer u de goede kanten van die persoon ook kent, is het soms mogelijk door bv. gebruik te maken van een foto van die persoon, u daarop te concentreren en eventueel met het laten branden van enkele kaarsjes, als symbool van Licht voor u, de positiviteit die u kent van die persoon, naar dat beeld uit te stralen. Wanneer je een voldoende band hebt gehad met diegene die zelfmoord heeft gepleegd, kan het zijn dat je zo zijn afsluitcocon kunt doorbreken en dat je hem de hand kunt reiken om zo toelating te geven aan wie hem wilt helpen aan onze zijde om met hem verder te gaan. Maar het ganse probleem van een zelfmoord voor ontvluchting van, is dat de dader zich realiseert dat hij eigenlijk op herscholing moet om wat hij heeft ontvlucht terug door te maken en het op een juistere manier af te werken. En dit kan soms wel eens leiden tot een zeer lange, in mensentijd uitgedrukt, inkapseling in het duister, niet een duister van demonen maar een eigen duister waar je eigenlijk bijna totaal in vergaat.
Hoe kun je het best zwaar demente personen begeleiden in de overgang?
Ach, lieve dame, in de overgang ben je niet zwaar dement, hoor. In de overgang ben je helder van geest. Een geest kan niet dement zijn. Dementie is eigen aan stoffelijke hersenen, aan een menselijk lichaam. Maar iemand die dement is en sterft, is op het moment dat het stoffelijk lichaam stervende is, helemaal niet meer dement. Want de geest bevrijdt zich juist van een kapotte verpakking waardoor dat deze geest alles zeer duidelijk waarneemt. Dus, het heeft weinig zin, wanneer je een demente kennis hebt die stervende is om daar tegen bezig te zijn: “’t Is toch erg …” Die geest zal in zichzelf denken: “Ach, wat weet jij nu van de werkelijkheid?” In veel gevallen zal de overgang van een dement persoon een bevrijding zijn wanneer de geest, wat betreft de dementie, dit eigenlijk niet gezocht heeft. Maar wanneer de geest een lichaam heeft gezocht met de afwijking tot dementie, wil hij dit doormaken en zal hij dit zo lang mogelijk trachten in stand te houden om er een zo groot mogelijke lering uit te trekken. Ook dit is weer voor u als mens zeer moeilijk plaatsbaar omdat u denkt dat dementie toch erg is. Maar in wezen moet je het zo zien dat het stoffelijk lichaam dat dement is, er eigenlijk geen last van heeft omdat dit nog uit pure instinctieve impulsen reageert. En de geest die het gezocht heeft, leert er veel uit. Dus, waarover maken we ons druk?
Ja, ik weet het, ik zeg hier zaken die jullie misschien niet zo aanstaan maar het is nu eenmaal de werkelijkheid, lieve mensen, besef dat wel. De werkelijkheid is niet datgene wat u dagelijks rondom u ziet, dat is illusie. Ach en maak jullie niet druk, hoor. Als je aan mijn kant komt, ga je dat allemaal direct zien en begrijpen en dan ga je misschien nog eens terugdenken aan een avond als deze waarop je het toch zo moeilijk had om dat allemaal te aanvaarden. En zo simpel is het.
Dus in de geest bestaat er geen illusie, broeder?
De geest is één illusie, dame! Want al wat jij denkt als geest, realiseer je, zo simpel is het. Omdat wij nu eenmaal energie zijn en geen stof en wat wij denken, is.
Dus, voor de mens is dit illusie. Maar wij zijn geen illusie! Moeilijk hé. Even nadenken.
Dus je kan na overgang best gewoon verder leven, hier op aarde, in uw illusiewereld?
O ja. Hoeveel illusiewerelden, zomerland-sfeertjes enz. bestaan er toch niet. Er zijn er zeer velen die overgaan en die zich in een ideale wereld gaan positioneren waar alles beantwoordt aan wat zij goed vinden, mooi vinden, enz. Alleen, het verveelt nogal rap.
Als je een godganse dag, bij wijze van spreken, als man in een prieeltje zit naar mooie dames te kijken die voorbij wandelen – authentieke verhaaltjes, hoor – ja, op den duur wil je wel eens iets anders zien, nietwaar? En dan kun je wel eens een ander idee maken, dat je bv. ergens op een eiland zit met kokosnoten en dan kun je weer eens een ander idee maken dat je weer ergens anders zit. Maar op de duur voldoet dat niet. En dan ga je zoeken. Dan ga je maar eerst beginnen aan uw zoektocht naar bewustwording. Maar het is daar dikwijls dat velen in die zomerland-sferen, en dan spreek ik nog van die positieve sferen want je hebt er ook al wat nevelige en je hebt er ook al wat duistere naargelang uw ingesteldheid; je hebt sferen waar men permanent oorlog voert; men vindt het fantastisch elkaar de duivel aan te doen. Het is uw eigen idee op dat moment, let wel, maar ze bestaan. Je moet daar als geest of als entiteit kunnen van loskomen om verder te evolueren. Maar daar loopt het nogal eens fout omdat velen trachten een illusie te gaan omzetten in een stoffelijke werkelijkheid met als gevolg dat ze wel eens op de verkeerde tram stappen. En dan beklagen ze zich weer dat ze in het leven zitten, met alle gevolgen van dien. Voldoende?
Als ik het eigenlijk bekijk, is de geest dan een verlenging van wat we hier op aarde doen in veel gevallen omdat je, als u zegt dat wij voor zoveel % in de illusie leven, bij overgang ook waarschijnlijk onze eigen illusie creërende, kun je daar wel een hele tijd mee vast hangen.
Natuurlijk! Er lopen bij ons nog altijd Romeinen rond en Atlantische zwarte priesters die denken dat Atlantis nog altijd de macht heeft. Natuurlijk! Waarom niet? Want bij ons bestaat ‘tijd’ gewoon niet. Bij ons, en dat is voor jullie het moeilijkst te begrijpen, is enkel het denkbeeld.
Uiteindelijk is dat bij ons ook zo, broeder, want wij creëren, we denken.
Ja, maar u zit aan de stof gebonden. Probeer anders maar eens hier op de tramsporen te gaan staan en de tram tegen te houden. Als geest kunnen we dat zonder probleem maar ik zou het u als stofmens niet aanraden! Als je begrijpt wat ik bedoel, werd er ergens in de literatuur ooit geschreven.
Er is nu over de overgang gesproken, ik probeer mij daar ook een begrip van te vormen. U spreekt altijd over de’ afhaaldienst’, entiteiten die afhalen, maar is het één entiteit per persoon of moet ik dat eerder zien als meerdere entiteiten?
Ach, dat hangt er een beetje van af. Als je bv. een paus moet afhalen, dan heb je wel wat meer volk nodig want die is zo gewoon om toegewuifd te worden dat hij anders niet meegaat. Maar wanneer je een slimme, gewoon denkende mens hebt, dan kan het zijn dat je die gewoon met 2-3 mensen meekrijgt, en dat hij zegt dat dat voor hem misschien wel een ideale weg is, als je begrijpt wat ik bedoel.
Mag ik nog even terugkomen op die dementie? Dus, u zegt dat de geest niet dement is, maar wil dat dan zeggen dat je, gedurende de periode voor die overgang, dan ook op een normale wijze contact met de geest kunt leggen?
Natuurlijk. Simpel antwoord, maar het is zo.
Dat is dan hetzelfde voor gehandicapten, of zit daar een verschil in?
Maar nee! Je hebt de geest die het voertuig bevoertuigt, die ervoor zorgt dat dat voertuig volgens de stoffelijke, aardse normen kan functioneren, evengoed als er nu ook een geest aanwezig is. En wanneer u de moeite wilt doen om u open te stellen, kunt u met uw eigen geest een wisselwerking creëren. Waarom zou je dan geen wisselwerking kunnen creëren met de geest van een ander? Alleen jullie, mensen, zitten altijd met hetzelfde probleem: het is zo moeilijk de werkelijkheid te aanvaarden. Je gelooft liever in de illusie van uw rationeel denken. Met als gevolg dat je overal barrières plaatst en dat je dan dikwijls met uw hoofd tegen een zelf geplaatste muur loopt. Maar waarom denk je bv., en dat zal misschien meer aanvaardbaar zijn voor jullie, dat er mensen zijn die gewoon met hun gedachten iedere hond kunnen dwingen te luisteren of ieder paard kunnen overtuigen te doen wat zij willen?
Je hebt zelfs mensen die hierin bv. slagen met een kip, die een kip kunnen laten doen wat zij willen, met hun gedachten. Daarmee wil ik zeggen dat wanneer je een kip die zo weinig hersenen heeft, kunt laten doen wat jij wilt, wel nu, wat let er u dan dit met een mens te doen? Hij gebruikt toch nooit zijn hersenen. Dus, … allez, in vele gevallen, en de aanwezigen uitgezonderd. Sorry, want straks krijg ik onder mijn voeten omdat ik een beetje te cru ben geweest.
Vorig jaar hebben wij onze hond nog een spuitje laten geven omdat hij gebeten had. Hoe is die ervaring voor die hond op dat moment eigenlijk?
Ach kijk, wanneer je een hond hebt die geëuthanaseerd wordt, dan ervaart hij dat op dat ogenblik een beetje als: “Wat gebeurt hier nu? Ik wil hier mijn baasje in de billen bijten en het lukt niet meer.” En dat kan dan wel even frustrerend zijn, maar gezien het niet meer lukt, draait hij zich meestal om en gaat verder. Ach, maak u daar geen zorgen rond, hoor.
Een dier dat een spuitje krijgt, die aanvaardt dat het gebeurd is. Maar een dier heeft geen levensbesef zoals een mens. Een dier leeft, leeft volgens de wetmatigheden van de natuur en binnen die natuur. En op het ogenblik dat dat spuitje komt, ja dan gaat de geest van dat dier gewoon zijn gang verder. Het merkt op dat het dat lichaampje niet meer kan besturen en dan ziet ie het wel. Wanneer die hond het hier heel goed gehad heeft, tracht hij een individualiteit op te bouwen in de geest en daarin verder te gaan. Soms zien we ook dat ze direct opgaan in de groepsgeest. Maar, als het je kan geruststellen, het dier heeft daar geen problemen mee. Ik denk dat het baasje er meer problemen mee heeft.
Zo, lieve mensen, ik ga hier het vragengedeelte afsluiten en laat ons overgaan tot het meditatieve gedeelte. U zult gezien hebben dat ik getracht heb om het vragengedeelte een beetje ludiek te houden omdat we opgemerkt hebben dat het eerste gedeelte voor de meesten nogal zwaar op de maag of op de lever lag. Nochtans geef ik jullie de raad ook het eerste gedeelte nog eens goed te bestuderen en zeker niet het er zomaar bij te laten. Het advies dat ik jullie kan geven, is dat het heel bruikbaar is en dat het heel handig zal zijn naar de toekomst toe. Dus, doe de moeite en beluister het nog maar eens goed. Mediteer er maar eens over en vooral: tracht u vrij te maken van de menselijke idee dat de dood iets ergs zou zijn. Tracht gewoon te komen tot de aanvaarding van het gebeuren en je zult zien dat je het in de toekomst veel gemakkelijker zult hebben en tezelfdertijd een betere, meer harmonische betekenis zult hebben voor uw medemens.
Meditatie: Midzomer bij volle maan.
Op het ogenblik zijn we in de langste dagen van het jaar. Vele groepen op aarde vieren op dit moment Midzomer en dit jaar komt er eigenlijk nog een accent bij. Wij hebben het samenspel tussen de zon, die op haar hoogste punt staat, en de maan die in volle glorie aan het firmament prijkt. Eigenlijk is dankzij dit samengaan enorm veel op deze wereld in gang gezet. Je kunt deze zonnewende eigenlijk bezien als zijnde de geboorte van veel nieuwe ideeën, van veel nieuwe mogelijkheden.
En kijk nu even in uzelf. Zie hoe de zon, de bron van alle kracht en alle leven op deze aarde, in u nieuwe mogelijkheden laat ontluiken. Maar zie ook hoe dankzij de invloed van de maan, dankzij het blauwe maanlicht, het emotionele gedeelte ook een juistere ontplooiing kan vinden.
En wanneer we deze twee krachten dan koppelen in ons, dan is het alsof we in dit lichaam op een knop hebben geduwd die plots deuren opent om nieuwe mogelijkheden tot volle ontplooiing te laten komen.
Ach, de één zal wat gevoeliger worden in het waarnemen op afstand. De andere gaat plots kunnen detecteren waar iets fout zit in de aura. De volgende hoort weer juist de stem. Een ander schrijft waarheden neer. Een volgende kan de juiste woorden vinden om de medemens te helpen.
En zo zal bij ieder van u, door het samenspel van deze krachten, de nieuwe mogelijkheden sterker en sterker gaan ontplooien.
Je zal erkennen dat ‘het deel zijn van’ deze kracht u de mogelijkheid geeft, door te dringen in wat de mens zo graag zegt: de grote geheimen van de kosmos. Want, lieve mensen, de grote geheimen van de kosmos bestaan enkel in u. Want zonder u zou de kosmos niet bestaan. Ieder van u is onafscheidelijk de kosmos, niet een deeltje maar het geheel. Want op het ogenblik dat u er niet zou zijn, zou dit alles niet bestaan. Maar u bent er, u bestaat.
En besef dan, besef dan, dat jij de aarde bent. Voel u één, voel u de planeet, voel u de Kracht.
Besef dat jij die zon bent, die maan bent, besef dat jij dat melkwegstelsel bent. Want als jij er niet bent, bestaat het niet. Besef dat jij die kosmos bent. Want als jij er niet bent, bestaat het niet.
Dit is één van de grootste geheimen van de schepping: zonder jou zou de schepping niet bestaan. En neem gerust van mij aan, lieve mensen, dit is geen vloek, dit is geen godslastering, dit is zoals het is.
Want de Kracht waaruit wij voortkomen, bestaat enkel uit het feit dat wij bestaan. Want als wij niet bestaan, bestaat deze Kracht niet.
Daarom, in deze nieuwe tijd, laat deze Kracht voor u werkzaam zijn. Gebruik deze Kracht in alle omstandigheden. Wees niet bang, maar wees harmonisch. Wees niet angstig maar wees gelukkig en handel vanuit het voelen dat in u leeft, volgens wat in de kern van uw wezen tegen u zegt: dit is de weg die u moet gaan en stoor u niet aan wat men zegt rondom u. Stoor u niet aan alle voorschriften en regeltjes die de onbewuste mens op deze wereld heeft gemaakt maar volg de Kracht die u leidt.
En zo kan je, wanneer je de eenheid beseft die hier aanwezig is, deze Kracht uitzenden naar ieder en overal waar deze Kracht van node is. Je kunt niet alleen uw medemens helpen maar je kunt de ganse kosmos helpen met de Kracht die je bent. En besef hoe je hier samen in de groep een werking hebt die in kracht, vrienden, in harmonie niet kan gevat worden, in cijfers en grootheid. Want we spreken hier van wat voor de mens en voor de stof zou kunnen omschreven worden als oneindige grootsheid, ongekende grootsheid.
Besef dat je dit allemaal hier hebt en dat, wanneer je dit samen doet, wanneer je je samen één voelt, één kracht, één harmonie, je het Licht op deze aarde doet ontbranden zodat de chaos en het duister wijken voor wat u de nieuwe tijd wilt bieden.
En samen met de vele groepen en groepjes die rond deze Midzomer bezig zijn, gefixeerd op het Licht, vormen jullie de nieuwe kracht die deze aarde nodig heeft om zich te zuiveren van al het oude, duistere, chaotische. En overal zul je zien dat groepjes als deze de sturing zullen zijn van het nieuwe, het lichtende. En dat is voor de komende tijd de kracht van het Licht dat u allen zal voortstuwen.
Werk vanuit deze eenheid, lieve mensen. Wees niet bang te zijn wie je bent. Volg uw aanvoelen en wees een baken in de nieuwe tijd.
Dat de Kracht die hier aanwezig is zich moge mengen met alle lichtende krachten die deze aarde zuiveren. En dat in jullie ziel de goddelijke vonk voor eeuwig mag branden.
Zo, lieve mensen, mijn taak voor vandaag zit er alweer op. Wij zijn blij met jullie medewerking, met jullie inzet. Voor wie zin heeft om aan onze zijde even te komen kijken, je bent welkom. Het kan heus best gezellig zijn bij ons. Voor de rest wens ik jullie nog een goede huisgang toe en geniet nog maar wat van het aangename zomerweer, maar doe het rustig.