Geneeskunde en werkelijke genezing

10 juli 1986

Wij moeten begrijpen dat de werkelijke geneeskunde een zeer complex geheel is geworden. Wij hebben de bekende richting, de allopathie, die uitgaat van het standpunt dat je door de symptomen te bestrijden en als het kan ook de achterliggende oorzaken tot een genezing komt. Dan hebben we de homeopathie die op haar eigen wijze de zaak bekijkt en zegt: Je kunt het best een ziekte bestrijden door de stoffen toe te die­nen in een kleine verdunning die in wezen de kwaal zouden kunnen ver­oorzaken. Op deze manier krijg je dus al verdeeldheid.

Ergens anders zien we dat ook weer. Er zijn mensen die uitgaan van het standpunt wij moeten de ruggengraat en de botten rechtzetten (osteopathie), want anders wordt de bloedsomloop op de een of andere manier gehinderd. Maar je hebt ook de neuraaltherapeuten die zeggen: ja, dat is best, maar eigenlijk (in het begin was dat zo) zijn het de zenuwen die in de knel komen. Ik noem maat een paar van die kleine tegenstellingen.

Ik wil u eraan herinneren, dat het nog niet zo lang geleden is dat homeopaten voor kwakzalvers werden uitgemaakt, dat osteopathen en la­ter de neuraaltherapeuten eenvoudig worden veroordeeld wegens het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunde, dat zeker alle andere vormen van genezen zoals bv. de acupunctuur eenvoudig als onzin werden beschouwd.

Als wij spreken over geneeskunde dan hebben wij in feite te maken met een grote hoeveelheid materiaal, ervaringsmateriaal maar vooral leer­materiaal. Een groot gedeelte van het leermateriaal is min of meer theo­retisch. De theorie wordt dan ondersteund door een aantal gevallen uit de praxis die de theorie schijnt te bevestigen.

Hebben we te maken met andere vormen van genezing dan blijkt dat er sprake is van een zekere emotionaliteit of van een filosofie die eraan ten grondslag ligt en die dus niets te maken heeft met praktische bewijzen of resultaten. Men heeft eenvoudig uitgedokterd: zo is het en dan blijft het zo. Dat is helaas ook bij de erkende geneeskunde het geval. Als wij het hebben over genezing, dan moeten wij wel begrijpen dat een groot gedeelte van de genezingen die wordt bewerkstelligd, onverschillig hoe, misschien met enige uitzondering van bepaalde chirurgische ingrepen, niet door medicijnen of door de dokter tot stand worden gebracht. Het is het menselijk lichaam zelf dat zich herstelt. Dat het daarbij hulp kan gebruiken is duidelijk. Er zijn bepaalde impulsen nodig om een genezing op gang te brengen. Maar wat moeten wij nu denken van eigenaardige gevallen waarin patiënten geen werkzame medicijnen kregen terwijl andere patiënten met dezelfde kwaal wel werkzame medicijnen kregen en toen bleek, dat het percentage van de ge­nezen patiënten in beide groepen ongeveer even groot was. Dan zeggen wij, werkelijke genezing is kennelijk toch iets anders dan geneeskunde. Gezien dit verschil hebben we dan ook gemeend dit onderwerp voor be­handeling te moeten accepteren. Laten wij eens kijken waarin de praktijken wonderlijke dingen zijn gebeurd.

Het blijkt dat mensen genezen kunnen worden door hypnotische sug­gestie. Maar waarom? Er is alleen maar een denkbeeld zonder een veran­dering van stemming en toch geneest het lichaam. Dat kan alleen indien, de innerlijke kracht van de mens kennelijk veel meer invloed heeft op de genezing dan door vele genezers wordt verondersteld.

Wat moeten we denken van natuurgeneeswijzen? Denk eens aan b.v. Kneipp. Hij zei: loop maar met blote voeten in het water, dat is gezond voor je. De mensen werden daar gezond van. Had dat water werkelijk in­vloed?

Laten we kijken wat er verder is. De Priesnitz‑kuur. U kent er te­genwoordig nog het z.g. zweetverband van. U kunt zich realiseren dat er werkelijk wel iets gebeurt. Maar wat en waarom dat weet niemand.

Er zijn geneeskrachtige bronnen. Sommige van die bronnen blijken inderdaad op bepaalde kwalen een bijzondere uitwerking te hebben. Men probeert dat te verklaren door te zeggen: Er zit zwavel in, er zit jodium in of er is een lichte radioactiviteit. Maar gezien de wijze waarop de genezingen geschieden hakte dat niet helemaal hout. Het is net alsof er een klein verschil is tussen de verklaring die men geeft en de feiten die toch geconstateerd moeten worden.

Als we uitgaan van de innerlijke mens dan wordt begrijpelijk waar­om een Mesmer bv. zoveel resultaten heeft geboekt. Waarom ook de ­methode van Coué (eveneens een suggestiemethode) zoveel goede resulta­ten heeft opgeleverd. Het antwoord is kennelijk: genezing wordt voor een groot gedeelte beïnvloed door de inhoud van het bewustzijn en de houding van de patiënt ten aanzien van zijn kwaal. Dat brengt ons dan weer tot wondergenezingen van andere aard. U weet waarschijnlijk voldoende over de wondergenezingen van Lourdes, Fatima, Kevelaer, er zijn meer van die plaatsen, waar mensen eenvoudig komen bidden en dan en een gegeven ogenblik genezen weggaan. Als dat alleen religieus zou zijn, dan zouden we kunnen zeggen. Nu, dat is God’s ingrijpen. Of – als we God een beetje te hoog vinden daarvoor ­misschien van een heilige. Heiligen zijn de loopjongens van God. Maar hoe komt het dan dat anderen dat ook tot stand brengen en dan denk ik hier aan de genezer Harry Edwards. Een eigenaardige figuur die oorspronkelijk nog een tijd als een goed amateur-goochelaar werkzaam is geweest. Hij ziet kans om mensen op afstand te genezen, om mensen van hun kwaal af te helpen. De man is ondertussen overleden. Hij zit aan onze kanten probeert nu anderen te inspireren.

Wat deed die man eigenlijk? Volgens zijn eigen denken werd hij be­geleid door bepaalde geesten. Hij had een lijst van patiënten die hij dan opdroeg in de aandacht van die geesten. Maar nu het gekke, tijdens de oorlog verbrandde zijn hele archief. Hij dacht, nu dan is het voorlopig wel afgelopen met al die meldingen dat ineens zoveel beter gaat. Maar hij kreeg er juist meer dan voordien omdat hij zich nu gewoon al­gemeen concentreerde. De vraag is weer: wat is het en waarom? Het ant­woord kan alleen zijn: er zijn krachten in de kosmos en ook rond de aarde die wij niet ken­nen of op de een of andere manier kunnen beschrijven maar die er toch zijn. Is er al eens mee gewerkt? Dat is zeker. Er is iemand geweest die heeft spe­ciale kisten gemaakt van hout, van metaal, vaak ook van andere stoffen. In zo’n kist werd dan een patiënt gelegd en inderdaad na verloop van tijd voelde hij zich beter. Dat noemde hij dan organische werking. Want, zei hij: er is een krachtveld om de hele aarde. Dat krachtveld straalt uit en is ook levenskracht. Als er nu zo’n kist wordt gebouwd, dan concentreert deze de kracht. De mens die daarin zit, krijgt dus geconcentreerde levenskracht toegediend. Een zeer interessant iets.

De man ging nog veel verder. Hij heeft het samen met anderen ge­daan. Hij kwam tot de conclusie: er zijn bepaalde Lyelijnen. Deze lijnen bestaan uit een concentratie van de kracht die door de andere man “orgon” werd genoemd. Deze kracht zou dan de mensen in staat stellen om bv. te vliegen, om ze te zien vliegen kun je overal terecht. Alleen op die lijnen zouden de mensen zich inderdaad in de lucht kunnen ver­heffen en vliegen, en wel door een concentratie van deze orgon in zich op te wekken. Het heeft schijnbaar niet veel met genezing te maken, maar het is de achtergrond van een theorie die zeer veel van de buiten het gewone liggende geneeswijzen, die al of niet gangbaar zijn in deze dagen samen­voegt. Want of wij het nu orgon noemen of wat anders als we aannemen dat er een levende kracht is die overal aanwezig is dan is het begrijpelijk dat wij door die kracht op de juiste wijze ‑ en dat is belang­rijk ‑ toe te voegen aan iemand die ziek is hem a.h.w. de kracht geven om zichzelf te genezen.

Een magnetiseur heeft inderdaad kracht en dat kan voor een deel zijn eigen levenskracht zijn maar hij moet haar ergens vandaan halen. Dan kun je aannemen dat ze uit de geest komt of elders vandaan. Maar het zal toch die levenskracht moeten zijn.

Als wij werken met acupunctuur en we hebben op de grote teen een punt die heeft een hele meridiaan die naar de milt voert en verder. Als we daarin even de naald bewegen, heel voorzichtig en ritmisch, dan ontstaat er een prikkeling van het zenuwstelsel natuurlijk. Maar wat zegt men? Daardoor wordt positieve kracht toegevoegd. Er is een ander punt, iets verder op dezelfde meridiaan, dat ook kan worden ingeprikt. Als je het daar doet, den vloeit er juist overtol­lige kracht weg. Want wat zegt de acupunctuur? Je hebt te maken met een aantal levensstromen die met elkaar in evenwicht masten zijn. Het yan-ying principe.

Laten we aannemen dat die kracht bestaat. En laten we verder maar eens even aannemen dat die kracht genezing kan bewerkstelligen. Dan zien wij paranormale geneeswijze via afstand of direct magnetisme. De Mesmer-methode eveneens door magnetisme tot stand gebracht: dezelfde kracht. Wat gebeurt er? Men voegt krachten toe. Maar wanneer u een paranormale genezer of genezeres aan het werk ziet. Dan zult u heel vaak zien dat ze ook z.g. afnemen, dat ze plotseling alles van zich afschudden of dat alles door en door nat is en ze de druppels kwijt willen. Ze nemen kracht weg en ze geven kracht bij. Wanneer er sprake is van levensstroom wanneer er sprake is van iets als dat orgon. Dan zouden die bewegingen de werkwijze verklaar­baar worden door het herstellen van evenwichten. Daarom ben ik geneigd te zeggen: genezing is in feite niets anders dan het herwinnen van een intern evenwicht dat door krachten plus psyche wordt bepaald en van waaruit het lichamelijk evenwicht gelegenheid krijgt zichzelf opnieuw te vormen.

Nu heeft men in de loop der tijden verschillende methoden ontwikkeld van psychiatrische benadering en psychologische benadering. Maar men heeft ook een vorm van geneeskunde ontdekt waarmee men de kwaal weliswaar meestal met allopathische middelen probeert te bestrijden, maar gelijktijdig probeert men door te dringen in het wezen van de mens en zo de oorzaak, de innerlijke onevenwichtigheid, op te heffen, die mede aansprakelijk is voor de kwaal of voor de instandhouding daarvan.

Dat doet mij een beetje denken wat Jezus toen ze de jongeling door het dak plotseling voor zijn voeten lieten vallen, compleet met zijn bed. Wat zei Jezus? “Uw zonden zijn u vergeven. Noem uw bed op en wandel.” Voor de moderne ziekenhuizen is zo iemand natuurlijk niet aanvaardbaar. Het zou teveel bedden kosten en bovendien de bezetting aantasten. Uw zonden: het schuldbewustzijn de innerlijke verdeeldheid, de on­vrede, de conflicten: emotioneel, psychisch maar kennelijk wel medeveroorzakers van al datgene wat de mens overkomt aan kwalen.

Er is eens een Franse arts geweest die een heel eigenaardige bena­dering had tot zijn patiënten. Als er iemand kwam met een gebroken arm, dan zette hij die wel, maar dan begon hij altijd te vragen: wat heb jij mis­daan dat je je arm hebt gebroken? Waarom heb je die arm gebroken? Als iemand met een andere kwaal kwam, dan word die kwaal wel hersteld, maar dezelfde spreuk werd herhaald. De man had kennelijk ontdekt dat er een samenhang is tussen innerlijk evenwicht en lichamelijke verschijnselen. Dan is dus genezing al datgene wat kan bijdragen tot het herstellen van het innerlijk evenwicht, psychisch en als de even kan ook lichamelijk.

Ja. Dat is voor een deel geen kunde. Dan zou je niet van genees­kunde moeten spreken, maar van geneeskunst. Want het is een kwestie van het juist aanvoelen van je patiënt: desnoods van het kunnen aflezen. Er zijn mensen geweest die dat hebben geleerd aan de hand van de aura de uitstraling waar te nemen: helderzienden ook onder de medici. Je zoudt zeggen: de enige medici van wie ik aanneem dat zij het zijn ge­weest, zijn de families die pausen hebben geleverd in Italië. Maar ik bedoel hier werkelijke geneeskundigen. Mensen, die bewust of onbewust in de aura bepaalde kleine tekens in lichaam, uitstraling, houding af­lezen en op grond daarvan een diagnose stellen die in feite niet rede­lijk te doorgronden is. Als dit juist is, dan is de kunst van het genezen vooral het erkennen van de onevenwichtigheden in je patiënt en het vermogen om hoe dan ook het evenwicht te herstellen.

Dan wordt het ook begrijpelijk waarom iemand, die een bedevaart maakt en in feite een soort boetetocht maakt, genezen kan. Want zo iemand is ervan overtuigd: daar is God’s wonder, God’s kracht God’s genezing. Als hij daar intens aan gelooft, dan begint hij in zichzelf vrede te krijgen, hij kan de kracht van buiten opnemen en er ontstaat een verbetering, om niet te zeggen een genezing. Totale genezing is ook in de annalen van Lourdes slechts zeer zel­den geconstateerd. Maar er zijn vele gevallen (dit door medici geconstateerd en ook later nagetrokken) waaruit blijkt dat een dergelijke bedevaartstocht een tijdelijke verbetering brengt die echter later een progressie van verbetering doet zien. Dan moeten wij toch aannemen dat hier iets gebeurt. Dat kan alleen worden verklaard uit de houding van de patiënt in kwestie. Dan is de innerlijke houding voor genezing veel belangrijker dan al het andere.

Als u door een dokter wordt behandeld en u beschouwt hem als een niet geheel bekwaam mecanicien voor lichamelijke onderdelen al noemt hij zich misschien specialist dan zult u veel moeilijkheden hebben om beter te worden. Als u een veel minder bekwaam arts krijgt maar u gelooft in hem en hij is kundig genoeg om u geen schadelijke stoffen te geven, dan ge­neest u zeer voorspoedig, Dan zegt u: dat is een goede dokter. U zoudt moe­ten zeggen zoals ook in de bijbel staat: Uw geloof heeft u behouden.

Ik vind het jammer dat ook de moderne geneeskunde zo sterk afwijzend staat tegen allerlei – zullen wij zeggen -randverschijnselen op het gebied van de genezing. Men zegt: dat is allemaal kwakzalverij. Daar kun je niet op rekenen en daar moet je dus niet mee werken. Mijn standpunt is: als een patiënt daar beter door wordt moet het aanvaard worden. Het behoeft niet zonder meer als een vaste procedure te worden aanvaard. Want emo­tionele en innerlijke zaken zijn nu eenmaal zaken die bij iedereen anders liggen. Daar kan gaan vaste procedure voor zijn, maar er bestaat wel een zekere sfeer voor. Hoe komt het dat patiënten, o.a. bij bepaalde gevallen van lubertisme bleek dat zij  erg gevoelig zijn voor muziek. Ik wil nu niet zeg­gen dat ze daar zitten met podagra er wordt een deuntje gespeeld en even later dansen ze dartel rond. Maar het is wel zo dat de toestand aanmerkelijk verbetert, als er een zekere overmaat van stimulans aanwe­zig is. Dan kunt u zeggen: dat is onzinnig. Maar dan kan ik u aantonen dat koeien die popmuziek horen minder melk geven: die Beethoven horen minder melk geven en die zeer populaire muziek horen van het gemiddel­de genre meer melk geven. Dat natuurlijk iets zegt over de mentaliteit van de koe ook. Dan is het helemaal niet zo dwaas te zeggen: Wij kunnen muziek gebruiken voor genezing. Een ander voorbeeld, Door ervaring is gebleken dat bepaalde kleur­stellingen in de vertrekken waar zieken zich bevinden ofwel de genezing afremmen, danwel bevorderen. Voor een deel wordt daarvan bewust of on­bewust zelfs in de moderne ziekenhuizen gebruik gemaakt. U zult daar over het algemeen weinig felle kleuren aantreffen, maar wel pastelkleuren. Die pastelkleuren zullen over het algemeen een zweem van geel of een zweem van rood vertonen. Daar waar rust geven nodig is, zien we ook nogal eens groen. Het is helemaal niet redelijk te verklaren, maar ook kleuren blijken een genezende werking te hebben.

Wat dat betreft heeft een zekere Steiner een theorie opgesteld waarin deze eenheid van kleuren met de patiënt toch heel aardig wordt uiteen gezet en zelfs wordt duidelijk gemaakt dat bepaalde patiënten dus bepaalde kleuren in feite nodig hebben. Genezing is dus iets wat helemaal niet alleen maar afhankelijk is van de chemische industrie of wat dat betreft van de natuurlijke genees­middelen. Met kruiden kun je veel doen. Je kunt er zelfs rijk van worden als je ze in pakjes verkoopt. Er is achter een complex geheel dat de genezing beheerst.

Nu kunnen we wel spreken over infectieziekte. Natuurlijk zijn die er. Ik ben heus niet zo primitief als mensen in de tijd van Pasteur die zei­den: ja, maar eerst is er de ziekte en dan pas komt het organisme. Den pas komt de microbe of het serum wat dat betreft. Ik vind dat je dat niet kunt zeggen. Je kunt wel zeggen: een virus kan alleen werkelijke schade aanrichten in een lichaam waarin condities bestaan die haar vermeerdering niet tijdig afremmen, dat zijn lichamen waarin het energie-evenwicht niet aanwezig is. Dan moet je toch, meen ik als je van geneeskunde wilt komen tot de kunst van genezen, rekening houden met dit feit. Er zijn psychische factoren. Ik weet niet, of datgene wat men orgon noemde wel juist is betiteld. Maar er bestaat iets: een zekere kracht. Die kracht is overal aanwezig. Die kracht kan de mens op verschillende manieren tot zich trekken of ze kan door anderen aan die mens worden toe­gevoerd. Ze kan worden gebruikt.

Laten we eens denken aan iets dat ook nogal wat opzien heeft gebaard: De z.g. geestenchirurgie waarmee mensen operaties uitvoeren waarbij de huid soms zelfs niet wordt gepenetreerd in andere gevallen heel ruw werd open­gemaakt er wat uit werd gegrabbeld en voor je het weet is de operatie voor­bij. Een litteken blijft bijna niet over. Een enkele keer een paar verkleuringvlekken die jarenlang aanwezig kunnen blijven. Er zijn operaties uitgevoerd met een niet bepaald ontsmet aardappelmesje. Geen sepsis geen besmetting. Geen antiseptische maatregelen, geen stra­ling om toch alle bacillen te doden. Geen middelen om te voorkomen dat er iets gebeurt. Gewoon, aardappelmes erin hup eruit, hup, hup, hup, dicht. Een mooi vochtig verband erop, een paar bladeren desnoods er bo­venop, dat gaat wel. En het gaat. De genezer heeft echter wel een enorm geestelijk overwicht. Hij heeft een enorme uitstraling. Wel aanvaardt de patiënt de genezer en het proces zij het uit wanhoop zij het uit volledig vertrouwen. Dan is er een kracht aanwezig die de besmetting eenvoudig onmogelijk maakt. Waarom zou er dan zoveel besmettingsgevaar bestaan?

Ik weet, de moderne geneeskunde is ontzettend sterk in het ontdek­ken van al die dingen die gevaarlijk zijn. Maar waarom ontdekken ze zo weinig dingen die werkelijk goed zijn? Als dingen goed zijn, worden ze meestal ontdekt door de chemische industrie. Ik denk, omdat de benade­ring van de geneeskunde bewust of onbewust, sterk negatief is. Men wil preventief zijn, maar men vergeet daarbij een ding en dat is, dat je door je neiging tot preventie gelijktijdig angsten en onevenwichtigheden ver­oorzaakt die aanleiding kunnen worden tot de klachten die je dan hebt voorspeld: dus heb je gelijk. In de geneeskunst zou je het anders moeten doen. Je moet zeggen: dat helpt. Op die manier kun je gelukkig zijn. Je zoudt kunnen zeggen: mensen leef zo gelukkig als je maar kunt. Wees tevreden met alles wat er in en rond je gebeurt en je zult niet ziek zijn.

Op het ogenblik, dat je jezelf innerlijk tevreden voelt, dat je evenwichtig bent, zul je ontdekken dat zelfs de kwalen, die je al ja­renlang met je meesleept, voor een ogenblik ophouden je te kwellen. Je evenwicht is het meest belangrijke. Werkelijke genezing is al datgene wat door dit evenwicht kan wor­den hersteld, kan worden verbeterd waardoor de krachten in u sterker kunnen worden. Ware genezing is niets meer of minder dan het zorgen voor evenwicht en rust in de patiënt en het toevoeren van de energieën die hij nodig heeft. Als je daarnaast gebruik maakt van kleine aansporin­gen voor het lichaam om daar op de een of andere manier op te reageren, mogelijk, helpt het en in sommige gevallen is het zelfs noodzakelijk en onvermijdelijk. Maar besef wel. Dat vakkunde niet voldoende is om de patiënt te genezen. Zelfs de dood van een patiënt wordt heel vaak mede veroorzaakt door diens eigen mentaliteit.

Geneeskunde. Besef hoe onvolledig gij zijt. En gij, die genezing zoekt, besef hoezeer gijzelf daarbij de voornaamste rol speelt. Dan wordt werkelijke genezing steeds meer mogelijk. Dan kunnen er resultaten worden geboekt op elk gebied. En dan zal men ook alle middelen welke die moge­lijkheid vergroten durven, willen en kunnen gebruiken.