29 september 2006
Ik zou vanavond willen beginnen met aan jullie de vraag te stellen of dat wat we in de eerste les naar voor hebben gebracht voor iedereen duidelijk is geweest en of dat daar, voor sommige mensen soms, bepaalde zaken problematisch waren of onduidelijk. Dan zou ik het op prijs stellen dat je dit nu even naar voor brengt.
Ik heb wel een beetje moeite met het feit dat er gezegd is dat we onze mening moeten kunnen zeggen maar ik ondervind vaak, op verschillende plaatsen, dat dat niet altijd geaccepteerd wordt of aanvaard wordt of dat men daar mee om kan. Daarom vraag ik me soms af: is het niet beter om soms te zwijgen en ja, je mening voor jezelf te houden. Niet alleen op persoonlijk gebied of zo maar, je ziet ook in de media, op gebied van godsdienst enz., men mag blijkbaar je mening over een andere godsdienst ook niet meer zeggen.
Kijk, we moeten een groot onderscheid maken tussen wat er gebeurt buiten de groep qua uitspraken over anderen of meningen en wat hier tussen jullie onderling aan de orde is. Een oud Vlaams spreekwoord, dacht ik, zegt dat zwijgen goud was of zo iets, hé.
Zwijgen is goud, spreken is zilver.
Goed, zo iets, ja. Maar er is wel degelijk een groot verschil met jullie hier. Ge moet zo ver kunnen komen dat u onderling vrijuit met elkaar kunt praten. Dat je van elkaar kunt aanvaarden hoe dat je gebekt bent – om het zo uit te drukken. Het is niet de bedoeling dat iedereen maar op de kap van de ander gaat zitten, daar gaat het niet over, maar ieder mens heeft zijn eigenheden. En wanneer jullie met deze groep een eenheid willen vormen, en er willen mee kunnen werken, dan is het van belang dat je elkaar langzaam maar zeker doorgrondt.
Dat je ook van elkaar gewoon gaat aanvaarden hoe dat je eigenlijk bent. Ieder mens heeft zijn typisch karakter, ieder mens heeft zijn sterke kanten, ieder mens heeft zijn zwakkere kanten. Daar is niets abnormaal of verkeerd aan. Dat is een normaal menselijk voertuig. Het punt is dat de ene mens al rapper zal op iets reageren dan de ander. Maar ook, en ik denk toch de meeste spanningen ontstaan uit het niet dadelijk kunnen begrijpen wat iemand naar voor brengt. Want ondanks dat je vele woorden in uw taal hebt, is uw taal dikwijls arm. Met als gevolg dat, wanneer iemand een bepaalde uitdrukking gebruikt, dit soms door een ander totaal verkeerd of totaal, ja, in een andere wijze dan bedoeld, begrepen wordt.
Met als gevolg dat er dan een spanning kan ontstaan. Het is daarom van belang dat op zo’n ogenblik je niet boos wordt maar gewoon ertoe kunt komen van te vragen: kun je mij dit verduidelijken, want dit begrijp ik niet goed of dit versta ik misschien verkeerd. En zo zul je zeer veel spanningen uit de wereld weghelpen wat betreft dus de functie van deze groep.
Wanneer u natuurlijk gaat spreken over wat er buiten deze groep gebeurt, en wanneer u het wilt hebben over wat op het ogenblik op religieus terrein gebeurt, dan ben je best dat u je daar niet in moeit. Dat je u daarvan afzijdig houdt. Langzaam maar zeker zie je dat alle religies gewoon gaan barsten. Je krijgt terug dat er een spanning ontstaat, dat ze eigenlijk de macht naar zich toe trekken en dat in elke religie leiders zijn die trachten al de rest te manipuleren en ook te onderdrukken.
En heus, met ‘religies’ spreek ik niet alleen over uw gekende godsdiensten maar ook over uw systemen. Als u bijvoorbeeld weet, of u weet het misschien niet, dat nu officieel wordt dat in uw grootste democratie, de verdediger van dus de vrijheden vanaf, als ik het goed voor heb, morgen of overmorgen, het wettelijk terug toegelaten is, mensen te martelen, zowel lichamelijk als fysiek, omdat men vindt dat het toch niet kan dat terroristen niet vertellen wat men wilt weten, dan weet je naar welke richting uw maatschappij aan het afdrijven is. Maar dit kun je niet uitsluiten. Waarom niet?
Omdat juist deze oude zaken, deze structuren zoals ze zijn, moeten verdwijnen. En zij kunnen maar verdwijnen wanneer zij gaan juist naar het extreme. Door extreem te worden, vernietigen zij zichzelf. En daarom is het van belang dat u, leden van deze groep, u distantieert van die zaken. Daar niet in meegaat. Zelfs zo weinig mogelijk naar de buitenwereld toe uw mening daarover ventileert. Want door daar uw mening over ventileren, door daar over te spreken, gaat u mee in het astrale gedachtegoed dat zeer negatief geladen is en steeds meer energie zoekt om het geheel als dusdanig te kunnen vernietigen. En dan zou het spijtig zijn dat door ondoordachte uitspraken, dat je mee ergens een klop van de hamer krijgt.
Ik denk dat dit dus toch duidelijk is voor iedereen? Ik denk dus dat je als groep hier toch zeker verder moet proberen van met elkaar te praten zonder dat je met stenen naar elkaar gaat gooien. Is heel belangrijk. U zult langzaam maar zeker moeten leren aanvaarden dat mensen verschillen. En ik weet, de meeste mensen in de maatschappij hebben dat niet geleerd omdat je leeft in een maatschappij die enkel maar denkt aan zichzelf. Een ander moet maar begrijpen wat ik … en daarmee is alles gezegd. Neen. Lieve mensen een ander moet niet, u bent het zelf die vanuit uzelf moet trachten een juist signaal te geven, trachten te begrijpen wat er gebeurt. En als je daar een beetje inspanning voor doet, dan zult u zien, och u zult nog wel eens botsen in het begin, dat is evident, jullie zijn mensen. En geen mens is perfect. Maar je zult zien, hoe meer dat je het probeert, hoe gemakkelijker en hoe soepeler het gaat, en hoe sneller je ook zult gaan begrijpen wat de anderen eigenlijk bedoelden. En daar komt het toch op aan: dat je elkaar begrijpt.
Zo, ik denk dat ik dit zo uitvoerig mogelijk heb behandeld maar dat je daar wel even verder diep kunt over nadenken. En het is ook belangrijk, het is heel belangrijk, dat je in de toekomst ook met elkaar kunt praten zonder dat er dus angsten zijn van wat gaat die of die zeggen of hoe gaan ze het opnemen. Hetgeen wat in deze groep te allen prijze moet vermeden worden, is dat er angst ontstaat. Want angst koppelt aan het negatieve. En dat moeten we hier toch een beetje uit de deur houden.
Zo zijn er nog leden die vragen hebben? Blijkbaar is dus de vorige les redelijk goed begrepen?
De versmelting van het alchemistisch proces, een mantel vormen met wit en gouden licht in de toekomst als er iets gebeurt of als hulp moet geboden worden: kunnen wij dit nu al toepassen?
Kijk, al wat je hier aanleert, waarom zou je daar niet mee oefenen. Er is toch nergens gezegd dat je wat je hier doet, dat je dat niet mag oefenen, dat je daar niet mee mag bezig zijn. Ik denk dat het evident is, wanneer je zelfs zonder dat het van hier uit is opgedragen, iets opmerkt waar dat u aanvoelt: hier kan ik helpen of hier kan ik toch misschien iets aan bijdragen, dat je deze kennis gebruikt.
Ja, maar dus voor zieke mensen ook of voor mensen die geopereerd worden. Daar heb ik het deze week op toegepast. Dat is toch de goeie manier?
Het is een goeie manier maar je moet wel opletten, en dat weten jullie toch ook allemaal, dat je dit enkel en alleen maar toepast, zeker wanneer je over een zieke spreekt, wanneer het u gevraagd wordt.
Ja is nog gezegd vroeger, ja.
Begint nooit, dat wil ik toch duidelijk stellen, zieken te helpen, onder welke conditie ook, wanneer u de vraag niet wordt gesteld voor hulp. Want dan grijpt u in in de leerschool van anderen zonder dat daar eigenlijk vraag toe is of toelating. En wanneer u, en dit is toch ook belangrijk dat je dit goed onthoudt, wanneer u zieken helpt, ingrijpt in een ziekteproces van anderen wat niet gevraagd is, dan bent u wel verantwoordelijk voor alle gevolgen die daaruit voortkomen. En deze gevolgen kunnen zeer verstrekkend zijn. Dus het is niet zomaar van te zeggen: ach, ik ken deze of deze procedure, nu ga ik eens het land rond en zal ne keer elke zieke eventjes een riem onder het hart steken. Dat mag je niet doen, dat kan je niet doen.
Mogen, je mag alles doen natuurlijk, als je bereid bent de consequenties daarvan te nemen. Maar ik zal u een voorbeeld geven, dan zult u mij misschien beter begrijpen want ik heb de indruk dat dit nogal moeilijk voor u valt.
Stel: u hebt iemand die stervensziek is. Maar door uw tussenkomst sterft deze persoon niet. Deze persoon leeft verder en een paar weken later overrijdt die bijvoorbeeld een kind van 10 jaar met de wagen en dit kind is dood. Dat is uw verantwoordelijkheid. Een kosmische verantwoordelijkheid waar je ten opzichte van uw bestaan een verantwoording zult moeten afleggen. Waar er voor u een binding ontstaat tot het de schade die de entiteit geleden heeft doordat jij zaken gewijzigd hebt, terug is hersteld. Een mens begrijpt dat dikwijls niet en beziet het dikwijls ook zo niet. Maar dit is nu eenmaal de kosmische wetmatigheid. En daar kunnen we niet te buiten.
Op het ogenblik dat je ergens ingrijpt en het heeft gevolgen voor anderen, ben jij verantwoordelijk om alles wat daaruit voortkomt op te vangen. Deze verantwoordelijkheid zou er niet geweest zijn wanneer de persoon in kwestie uw hulp had gevraagd. Dan blijft de volledige verantwoordelijkheid, zelfs als hij volledig geneest en dan dat dodelijk ongeval veroorzaakt, bij de persoon zelf. Dit zijn nu eenmaal, ja, de functies in de schepping. Wij hebben ook deze wetmatigheden niet samengesteld, en vraag nu niet: hoe komt dat en waarom, want dat zou ons vele avonden ver leiden en het is voorlopig niet de bedoeling om dit verder uit elkaar te rafelen. Maar ik heb dit enkel als voorbeeld gegeven om u duidelijk te maken: wees daar voorzichtig mee. Hulp moet steeds gevraagd worden.
Ja, heb ik ook niet gedaan, broeder. Hetgeen dat ik wel gedaan heb, is die mensen dus mee onder die – die vrouw die moest geopereerd worden, die had geen energie – dus mee onder die mantel genomen en dat ze kon genieten van die energie. Is dat dan ook verkeerd. Mag dat dan ook niet zonder dat ze dat gevraagd had?
U mag niet ingrijpen in een proces. Als u hulp gevraagd wordt, geeft u hulp. Het is van belang, lieve mensen, dat je deze zaken heel goed in u opneemt. Want u gaat hier in de loop der weken die komen, zaken leren die dus een veel zwaardere impact kunnen hebben dan dit kleine voorbeeld. Hier zijn geen potten aan gebroken. Hier is ter goede trouw iets gebeurd. En dit zal ook niet als dusdanig veel wijziging veroorzaken. Maar u moet zich even indenken, als u bepaalde procedures kent en u gaat die ongevraagd toepassen, dan bent u met pure zwarte magie bezig. Ondanks het feit dat u misschien denkt dat u met licht werkt want begrijp heel goed: in de kosmos bestaat geen licht of duister als dusdanig.
In de kosmos bestaat er enkel een eenheid. Maar als mens en zelfs als geest kunnen wij dit zomaar niet bevatten en volgen wij bepaalde strekkingen. Zo zijn wij hier verzameld om op basis van het licht trachten te functioneren en te werken. Trachten ons steentje bij te dragen in de algemene ontwikkeling van het licht. En het is zo, het licht kan niet bestaan zonder het duister en het duister kan niet zonder het licht bestaan. En daarom moet je opletten, zeker als mens maar neem ook gerust aan als ons, entiteiten, dat we onszelf niet een rad voor de ogen draaien en denken dat we lichtend bezig zijn terwijl dat we eigenlijk juist het omgekeerde doen. Daarom dat we in zo’n kleine groepen als deze verder kunnen gaan, eerstens met jullie de zaken aan te leren maar ten tweede ook het accent te leggen op hetgeen wat mogelijk is wanneer zaken niet op een correcte wijze worden aangepakt.
Is dit voor iedereen volgbaar, is dit voor iedereen duidelijk genoeg? Anders moet je nu vragen.
Kan men dan, als hulp niet gevraagd wordt, kan men dan aan iemand vragen of hij hulp wenst?
Als u per se hulp wilt geven aan iemand en u vraagt het en die persoon zou ja zeggen om u een plezier te doen, is dit niet al te positief. Kijk, ik zou ervan uitgaan, maar ik wil u zeker de vrijheid niet ontnemen voor, wanneer u werkelijk niet aan de drang kunt weerstaan, is het beter de vraag te stellen dan niet, maar normaal zou ik zeggen: kijk gewoon rondom u wat er gebeurt. Straal positiviteit uit, zorg dat je lichtend bent en wanneer iemand dat opmerkt die ziek is of iets nodig heeft en die voldoende in de juiste richting georiënteerd is, om het zo uit te drukken, zal u dan wel een signaal geven als vraag om hulp.
Kijk, jullie leven hier in een christelijk land. En jullie geloven allemaal nogal in een figuur zoals Jezus Christus. Kijk, zelfs zo een hoge lichtende figuur als de Christos, toen hij op aarde lering gaf, zou nooit iemand genezen hebben wanneer dit niet gevraagd werd. In de niet gepubliceerde evangeliën, om het zo te zeggen, vinden we gesprekken met zijn leerlingen waarin zijn leerlingen hem verwijten – een groot woord, maar ze geven hem toch zo de idee van dat ze het niet goed vinden dat hij niet iedereen geneest die ziek is en die bij hem langs komt. En dan wordt eigenlijk dezelfde uitleg gegeven door Jezus als hetgeen wat ik u hier vanavond gegeven heb.
In de goedgekeurde evangeliën staat er dan wel dat Jezus zegt van: ja maar, hij moet zich eerst van zijn zonden reinigen. Maar dat zijn allemaal vervormingen die toegepast worden om de macht van de kerk te bevestigen en hebben eigenlijk niets te maken met de woorden die de figuur Jezus zelf ooit gesproken heeft. Maar goed, dat tot kanttekening. Dus moet je, gezien dat we ons toch niet kunnen beschouwen als een even hoge entiteit in het licht als een figuur zoals de Christos, moeten we zeker niet ons tekort gedaan voelen wanneer we dus trachten gewoon de spelregels van de kosmos te volgen.
Broeder, hoe is het met kleine kinderen of met mensen die in coma liggen of iets dergelijks?
Wanneer je ver genoeg geëvolueerd zult zijn in de kennis van deze zaken, dan zul je opmerken dat voor kleine kinderen meestal de entiteit die daarin geïncarneerd is ofwel het u duidelijk zal maken wat de mogelijkheden zijn ofwel is het punt dat de entiteit vindt dat hij dat kind best loslaat en een nieuw voertuig gaat zoeken. Kleine kinderen op zich zitten nog in een volledige ontwikkelingsfase en zolang dat zij niet zelf bewust keuzes kunnen maken, kunnen zij u ook niets vragen. Op het ogenblik dat ze zover geestelijk geëvolueerd zijn dat ze keuzes kunnen maken, kan een kind gewoon doordat het niet met een plechtstatige vraag natuurlijk, maar door zijn handelingen, u duidelijk maken dat het van u wel verwacht dat je hem helpt.
Wanneer je over comapatiënten spreekt, comapatiënten kun je eigenlijk weinig aan doen. Omdat in vele gevallen de geest niet altijd bij het lichaam is – dat verwondert u misschien – maar in vele gevallen is de geest wel lering aan het opdoen. En is het lichaam eigenlijk nog maar een lege verpakking die de gouden koord in wezen niet verbroken heeft. Er kunnen redenen zijn dat een geest een comatoestand van zijn voertuig interessant vindt om van daaruit bepaalde indrukken op te doen, zelfs bepaalde emotionele toestanden te ervaren.
Nu, op het ogenblik dat je ver genoeg gevorderd bent om bij een comapatiënt waar te nemen waar de geest is en wat de geest doet, dan is het natuurlijk voor u redelijk gemakkelijk om vast te stellen of deze geest werkelijk hulp vraagt of deze geest eigenlijk geen behoefte aan hulp heeft. In de meeste gevallen zul je opmerken dat vanuit onze zijde de geest van een comapatiënt nogal geholpen wordt en meestal nogal begeleid in zijn lering die hij vanuit die toestand wilt ondergaan.
Kijk, waar jullie langzaam maar zeker naartoe moeten gaan, is: afstappen van het beeld dat het menselijke lichaam het belangrijkste is; dat alles moet gebeuren omdat het menselijke lichaam zo goed mogelijk zou functioneren. Ik ben ermee akkoord, lieve mensen, dat dit het beeld is van de maatschappij en dat dat de maatschappij is waarin je leeft. Een maatschappij die probeert een ideaal te vormen van het menselijke lichaam en dan nog liefst van zijn rationeel denken.
Jullie moeten verder denken. Jullie moeten beseffen dat hetgeen wat hier aanwezig is op aarde en dat zich mens noemt, enkel en alleen maar een voertuig is van uw geest, waarin uw geest probeert ervaringen op te doen. Eens deze ervaring opgedaan, kan je weer verder in de totaliteit van het bestaan. Zoals we het vroeger reeds meermaals naar de mens hebben uitgedrukt – een mensenleven is eigenlijk alleen maar een leerjaar. En op het einde van het leerjaar komt de vakantie. Dan gaat de geest terug weg en laat hij het voertuig achter.
Meestal is het voertuig dan opgebruikt en zal hij er ook niet meer naar om kijken. Kun je denken: ja, een prettige vakantie. In zeker zin wel. De geest gaat dan met het geleerde zoals het kind dat in het schooljaar iets geleerd heeft, de vakantie in en kan dit gebruiken. Tot op het ogenblik dat weer – aan onze zijde – bepaalde moeilijkheden, laat het mij zo uitdrukken, ontstaan die ons ertoe aanzetten van verder te leren.
En dan gaan we al dan niet zoeken naar iets stoffelijk. Dit kan op deze aarde zijn, dit kan ergens anders zijn in de sferen, maakt nu niet uit. Waar het op neerkomt is, lieve mensen, uw lichaam is maar tijdelijk. Het is niet die, zoals de kerk het zo graag wilt omschrijven, prachtige tempel die God u gegeven heeft om te verheerlijken en om er alles maar mee uit te halen van wat er uit te halen valt en zo lang mogelijk in stand te houden. Neem mij niet kwalijk, het is een totaal verkeerde interpretatie van de werkelijkheid.
Dat je uw lichaam verzorgt en in stand houdt, volledig oké. Dat je tracht te voorkomen dat je ziek bent, volledig oké. Maar het ganse geheel is maar zeer tijdelijk. En het is vooral uw geest die zal proberen dit lichaam zo te sturen, zo te leiden dat je er het meeste baat uit hebt in de totaliteit van uw bestaan. Dat je na een stoffelijk bestaan en wanneer je terug aan onze zijde bent, weer een ganse stap verder kunt gaan op de weg in het licht, om het zo uit te drukken. Dat is belangrijk.
U voelt genoeg aan, mijn vrienden, dat deze avonden voor jullie tot zwaar denken zullen worden. Dat deze avonden telkens weer een klein beetje meer gaan bijgeven om u duidelijk te maken in welke situatie eigenlijk je zit. Niet de situatie dat de maatschappij zegt dat men is, maar wij trachten u een zo correct mogelijk, een zo juist mogelijk beeld te geven van uw mogelijkheden met uw stoffelijk voertuig en uw situatie als geest in de totaliteit van het bestaan. En dat is wel iets anders dan het gewoon dagelijkse rondom u. Ik hoop niet dat je allemaal van de hand Gods geslagen zijt.
Een hele tijd terug was een vriend van ons zwaar ziek en eigenlijk liep hij op zijn laatste benen. Dan heb ik wel met zijn vrouw gesproken – hij vroeg ook geen hulp – en dan heb ik een gouden kaars laten branden. Ik heb erbij gezegd dat ik het aan de kosmos zou overlaten, dat het aan hierboven was om te beslissen wat er moest gebeuren, dus ik heb dat volledig vrijgelaten. Was dat dan ook verkeerd?
Neen. Daar heb je goed gehandeld. Wat is het essentiële verschil tussen de eerste stelling die je geponeerd hebt en deze? Dat is dat je hier gewoonweg de opening hebt gelaten. U hebt gewoon aan de kosmos gevraagd: dat het beste geschiede. U hebt geen verplichting opgelegd, u hebt niet de zieke als dusdanig met uw kracht en energie in een richting gedreven.
Doordat je het open laat en aan de kosmos vraagt, geef je een mogelijkheid. Als deze persoon daar voor openstaat, dan zal hij deze kracht door zich voelen gaan en zal hij geholpen zijn. Maar wanneer deze persoon er niet voor openstaat, en dat is dan het mooie, zal deze kracht gewoon gaan naar diegene die er wel voor open staat. En zo kun je, zonder dat je het zelf duidelijk weet of beseft, ook anderen geholpen hebben die niet rechtstreeks aan u hulp hebben kunnen vragen maar die misschien gewoon via hun intentie, via hun gebed naar de kosmos, of hoe je het noemen wilt, dus hulp gevraagd hebben.
Kijk, u moet de kosmos bekijken als één groot web waar alles met elkaar verbonden is, en hier wordt het misschien moeilijk voor jullie, maar waar alles op hetzelfde moment plaatsgrijpt. Je moet dat u niet trachten voor te stellen want dit is voor de stofmens heel moeilijk voorstelbaar omdat u in uw dimensiedenken beperkt bent. Maar toch is het zo. Daardoor kun je dankzij een juiste ingesteldheid werkelijk zeer veel teweeg brengen. Daardoor bijvoorbeeld kunnen wij hier, wanneer wij gezamenlijk een meditatie doen, iets ongedaan maken wat bijvoorbeeld al lang in het verleden gebeurd is.
Ik zeg dit nu speciaal zo omdat dit voor u helemaal onbegrijpelijk is. Maar we gaan trachten in de komende weken en maanden meer van deze zaken langzaam maar zeker bij jullie te laten doordringen. Jullie vastgeroeste, neem mij de uitdrukking niet kwalijk, vastgeroeste ideeën over hoe de wereld functioneert, over hoe alles in elkaar steekt, daar moeten we een beetje, hoe zou ik het zeggen, kruipolie aan toevoegen opdat zij een beetje beweeglijker worden.
Ik zeg niet dat het mogelijk is voor de mens van dit allemaal te doorgronden maar op het ogenblik dat je gewoon kunt aanvaarden dat al deze zaken niet zo zijn zoals je denkt dat ze zijn, want dat uw denken eigenlijk een enorme beperking inhoudt, u kunt zich zaken gewoon niet voorstellen omdat in uw hersenen deze mogelijkheden niet aanwezig zijn. Maar als u dat beseft, dan kunt u veel bereiken. Dan kunt u ook, wanneer u bepaalde zaken aangeleerd hebt, deze uitvoeren. Ondanks het feit dat misschien de ganse wereld zegt: ach, welke gekheid halen jullie uit. Heeft er niks mee te maken. Het heeft te maken met wat in de kosmos aanwezig is.
Nog allemaal mee?
Ik heb dat bijvoorbeeld ook gedaan met mijn vader. Die ging enorm achteruit; hij vond zelf dat het genoeg geweest was, hij was 92 jaar. Ik heb ook een gouden kaars laten branden met de boodschap naar de kosmos: doet ermee wat u wilt, bekijk wat er mogelijk is en doet u wat u vindt dat er moet gebeuren.
Na ons zondags bezoek, waarbij hij heel opgewekt en vrolijk was, is hij overgegaan in zijn zetel waar de verpleegster hem ’s anderdaags ‘s morgens gevonden heeft.
Hij heeft een schone overgang gemaakt. Het was mijn bedoeling zeker niet om die mens te laten vertrekken. Maar ja, ik heb het overgelaten.
Kijk, hier ook weer spreekt het typisch menselijk denken. Iemand die stervende is, en ik denk dat de meeste onder u wel weten dat ongeveer, in menselijke tijd, een dertigtal dagen voordat het lichaam overgaat, de geest afscheid neemt. Dat dus alles in het werk wordt gesteld opdat de gouden koord kan verbroken worden. Dus wanneer dat je opmerkt dat iemand op hoge leeftijd – in dit geval – ineens heel goed gezind is en zo verder, heeft dit meestal te maken met het punt dat deze persoon eigenlijk al overgaat. Dat hij in vele gevallen vanuit onze zijde reeds ziet wie hem afhaalt, dat er al, menselijk stoffelijk uitgedrukt, gesprekken bezig zijn tussen geest en geest.
Je zult dan ook opmerken dat zo’n personen nogal eens dikwijls – wanneer zij in de stof nog tot u praten – zaken vertellen waarvan je denkt: hé, klopt dat wel? Bijvoorbeeld, er is bezoek geweest van die of die, maar die of die die is misschien al 10 of 20 jaar overleden. Dus al die zaken zijn eigenlijk signalen dat de geest aan zijn overgang bezig is. Wanneer je op zulk moment, zoals je zegt, een positieve gedachte geeft, een kaars laat branden, aan de goede kanten van de persoon in kwestie denkt, dan help je deze overgaan. Dan maak je het voor deze persoon veel gemakkelijker ook om afscheid te nemen. Want dat is belangrijk. Wanneer dat iemand de overgang nabij is, tracht deze niet tegen te houden. Begin niet bij diegene die stervende is een klaagzang.
Laat geen tranen vloeien op dat moment, als het enigszins mogelijk is. Maar spreek met deze persoon heel gewoon, spreek over zaken die in het leven goed geweest zijn. Zelfs wanneer deze persoon in het leven, volgens de mens, een heel slechte persoon was, tracht dan gewoon, al is het het kleinste puntje dat je weet dat ooit goed geweest is, naar voor te halen en leg daar de accenten op. Op die wijze kun je het beste helpen. Tracht nooit, zoals bijvoorbeeld de kerken dit zo graag doen, mensen met schuldcomplexen te laten sterven omdat ze dan zogezegd de absolutie kunnen geven en dat ze dan eerst nog maar een beetje gaan branden in het – hoe noemen ze het – vagevuur of weet ik veel wat.
Eerstens: deze zaken bestaan niet en tweedes: dit veroorzaakt alleen maar dat, wanneer de geest niet bewust genoeg is, hij zich meestal aan redelijk duistere zaken gaat vastankeren. In sommige gevallen kan het zelfs leiden tot een vastankering aan bepaalde astrale figuraties en zo verder. Maar dit zou ons op een avond als deze te ver leiden, daar gaan we het nu niet over hebben. Ik wil alleen maar duidelijk stellen, wanneer je met zulke zaken geconfronteerd wordt, is het ook hier weer – en dat is het punt waar ik naartoe wil – van belang dat je niet dezelfde reacties hebt dan dat de maatschappij van u denkt dat je moet hebben. Van tranen met tuitten te wenen en toch te klagen hoe erg het is.
Want dat is altijd voor diegene die overgaat, zeker wanneer hij niet een redelijke vorm van bewustheid heeft, een enorm dilemma en een enorme bezwaring van de overgang. Wanneer iemand stervende is en je bent erbij, en wanneer je in deze groep verder gaat evolueren, zul je opmerken dat je steeds meer aan de hand van of met stervende mensen zult geconfronteerd worden. Denk alleen aan het licht. Denk alleen of praat alleen over lichtende en goede zaken, over de schoonheid van het leven. Dan help je diegene die overgaat het best. En wanneer je dan aanvoelt dat wij van onze zijde aan uw kant staan, geef dan gewoon de zaak door. Tracht niet de stervende in de stof te houden maar maak duidelijk dat hij gewoon kan meegaan met de broeders die hem komen afhalen. En dan heb je iets gedaan dat werkelijk waardevol is voor diegene die op dat ogenblik de stof verlaat.
Hoe kun je een stervende helpen, broeder, die doodsbang is om te sterven?
Zoals ik gezegd heb. Laat hem denken aan iets moois, aan iets goed. Verleg de gedachte van angst voor de dood naar bijvoorbeeld hoe mooi het buiten is, of hoe de zon schijnt, of gelijk wat, of als je weet dat hij van iets houdt, breng de aandacht daar naartoe. Op dat moment gaat dus de geest de mogelijkheid hebben van zich te ontkoppelen van de angst die eigenlijk door bepaalde stoffen in het lichaam is opgewekt.
Er zijn heel weinig geesten, om het zo te zeggen, buiten wanneer het natuurlijk zeer primitieve beginnende ontwikkelingen zijn die problemen als dusdanig hebben met overgang. Problemen ontstaan meestal na de overgang wanneer de zelferkenning komt. Maar dan zitten we weer op een ander terrein.
Een klein vraagje broeder: wat hulp vragen betreft, wat als de naaste de hulp vraagt voor iemand, bv. de moeder van een kind. En de tweede vraag is uit uw laatste betoog, wat overlijden betreft: staat het overlijden dan vast?
Uw dood begint op het ogenblik dat u geboren wordt. Overlijden als dusdanig, kun je zeggen maar dan wordt het weer moeilijk voor u, ligt ergens vast. Maar niet op die wijze dat u kunt zeggen: nu blijf ik hier op die bank zitten en dan zal ik ook wel ooit eens sterven. Daar ook weer zit je met de beperking van uw dimensioneel denken dat de mens heeft. Maar in de totaliteit zal de entiteit die incarneert ongeveer kunnen inschatten wat de mogelijkheden zijn die in dat lichaam aanwezig zijn. En aan de hand van die mogelijkheden hebben we de leerschool die hij met dat lichaam wil doorgaan, kan hij ongeveer plaatsen wanneer het schooljaar gedaan is, wanneer hij teruggaat naar de sferen.
Maar gezien we hier spreken over dimensies die u niet gekend zijn, kan ik u moeilijk uitleggen hoe dit gaat. Dus neem gewoon aan dat uw eigen geest wel degelijk weet wanneer, en hoe verder je bent gekomen in bewustwording, hoe beter dat je dit kunnen bepalen, maar wel degelijk in het totale overzicht een beeld heeft van wat hij in dit leven gaat leren. Zo goed dat het kind weet dat naar een eerste studiejaar gaat, dat het een jaar lang naar school zal gaan en dat er verlof komt. Maar dat kleine kind beseft eigenlijk nog niet die ganse, dat ganse verloop, die tijdsduur. Het weet wel: na het schooljaar, het eerste studiejaar, is er een vakantie. Maar het beseft niet wat het inhoudt, die tussentijd. Zo kun je het zien.
Wanneer, en dan uw eerste vraag, een moeder hulp vraagt voor een kind, is het ook hier weer zo dat er een mogelijkheid bestaat dat deze vrouw nog geestelijk verbonden is met het kind en vanuit die optiek kan aanvoelen wat de geest van het kind als dusdanig wenst. Op dat moment kun je, wanneer je mogelijkheid hebt van te helpen, hulp geven. Ook omdat hier weer andere factoren een rol spelen. Het probleem in uw moderne maatschappij kan echter wel zijn, en nu ga ik eventjes een beetje uitweiden maar het is maar om u alle verschillen duidelijk te maken, een kind dat langs niet natuurlijke weg geboren is, heeft deze binding niet.
Hiermee bedoelen we een kind dat geboren is via keizersnede enzoverder. Daar zijn op bepaalde ogenblikken andere breuklijnen ontstaan. En dan, zou je kunnen zeggen, kan het zijn dat de vraag van de moeder louter een emotioneel gegeven is. Maar troost u, mijn vriend, zover moet je het ook niet allemaal gaan bekijken. Laat ons gewoon zeggen, wanneer de moeder van een kind u hulp vraagt en het kind is op zo’n ouderdom dat het zelf nog niet kan beslissen, kun je gewoon ervan uitgaan dat dit een vraag is die ook door het kind verlangd wordt.
Zo, we zijn al stevig aan het uitweiden voor de eerste bijeenkomst na de eerste les, nietwaar. Blijkbaar zit er toch meer aan vragen achter dan dat je in het eerste geval gedacht had. Bon. Zijn er nog onduidelijkheden?
Goed. Dan gaan we er nog voor vandaag een paar kleine zaken aan toevoegen. Maar ik wens eerst toch nog op te merken, alstublieft, herluister heel goed wat vanavond is gebracht. Hier zit al zeer veel leerstof in deze antwoorden. U moet niet denken, omdat die of die een vraag heeft gesteld, dit is niet belangrijk voor mij. Het antwoord op de vragen die gesteld zijn, is zo geformuleerd geworden dat inhoudelijk voor ieder lid van deze groep er zaken in verwerkt zijn die belangrijk zijn. Dus hou er rekening mee dat je dat allemaal overdenkt.
En misschien, en hier kan ik u toch misschien nog een helpende hand reiken, praat er ook met elkaar over. Tracht elkaar te ondersteunen in de opbouw van het nieuwe beeld dat hier gecreëerd wordt. Tracht elkaar te helpen vrij te komen van de vaste patronen die in jullie denkwereld zitten. Want als je werkelijk magisch wilt kunnen werken, zelfs magisch-esoterisch, moet je u kunnen bevrijden van deze zaken. Al is het maar korte momenten maar de momenten moeten er zijn om de resultaten te kunnen vestigen.
Zo, en dan zal ik er graag toe komen om vanavond jullie een kleine taak aan te bieden. Wanneer je resultaten wilt boeken, wanneer dit gaat via gedachtekracht, wanneer dit gaat via kleine magische handelingen, enzoverder, dan is het van belang dat daar steeds een tegengewicht is. En dat tegengewicht, dat is iets dat je best zelf rustig leert op te bouwen. En hoe bouw je zoiets op? Om te beginnen tracht je gewoontepatronen, vaste gewoontes, vaste handelingen te doorbreken. Stel dat je zegt: kijk, iemand heeft mij hulp gevraagd, en ik blijf een beetje in de vragen hangen die deze avond hier gesteld zijn, mijn vriend is ziek, of mijn vriendin is ziek, maakt nu niet uit, hij vraagt mij hulp. Ik wil deze hulp geven, u gaat daarover mediteren, u zendt licht enzoverder.
Dit is allemaal heel mooi. En dit zal een zeker effect hebben. Maar als je dit wilt bevestigd zien, als je werkelijk de zuivere krachten wilt kunnen aanboren, dan moet daar iets tegenover staan. En dat zou kunnen zijn: bijvoorbeeld, u hebt de gewoonte van, het is dinsdag en op dinsdag bijvoorbeeld, laat ik het voor de dames zeggen, kuisen we onze living, en voor de heren zeggen we, wassen we de wagen. Elke dinsdag doen we dat, al jarenlang. Het is een voorbeeld. Begrijp mij niet verkeerd. Wel op het ogenblik dat u kunt zeggen: het is dinsdag, ik doe dit nu niet, heel bewust, dan creëert u de kracht, de mogelijkheid, om de zieke te helpen op de meest juiste manier en de evenwichten te hebben.
Dit kun je op deze wijze zoals ik dit voorbeeld geeft. Je kunt dat ook op andere wijzen. Je kunt bijvoorbeeld voor uzelf zeggen: ik ga een periode, ik zeg maar iets, niet roken, voor diegenen die roken. Maar ja, dat is tegenwoordig nogal uit de mode, naar het schijnt. Laat ons zeggen: ik ga bijvoorbeeld een periode, een week, geen lekkernijen eten, bijvoorbeeld geen gebakjes. Dit kan al moeilijk worden. Want je kunt in een situatie komen waar je bijvoorbeeld op bezoek gaat, dat u een gebak wordt aangeboden, en dat de beleefdheid vereist dat je tenminste er een eet. Op zulke momenten moet je dan voor uzelf kunnen zeggen: sorry, neen. Ik doe dit niet.
Het zal een beetje van uw inventiviteit afhangen hoe je de andere dat duidelijk maakt waarom dat je dat niet doet. Maar goed, de kwestie is dat je heel duidelijk, gedurende de gestelde termijn, dat niet doet. Zo kun je duizend-en-een zaken uit uw gewoontepakketten halen dat je gebruikt om de kracht te bevestigen die je de ander wilt geven. Dit is iets heel simpel nog maar. Maar dit is ook bruikbaar naar bijvoorbeeld gewone magische procedures. Je kunt zelfs verder dan dat gaan. Je kunt op een bepaald ogenblik, wanneer je iets wilt realiseren, nu blijf ik nog steeds bij die zieke, en je wordt geconfronteerd bijvoorbeeld door iemand die u, laat ons zeggen, een aalmoes vraagt, heel bewust daar aan geven. Want het kan zijn dat dat juist het evenwicht is.
Kort samengevat: het wordt voor jullie belangrijk in de toekomst dat je leert uw gewoontes te doorbreken. Dat je leert ook, niet alleen dit heel bewust te doen om iemand te helpen, maar ook om niet meegesleurd te worden in vaste patronen. En als je uw eigen leven even gaat nakijken dan zul je zien hoe dat je eigenlijk verankerd zit in uw maatschappij. U zit verankerd dikwijls op plaatsen waar je zelf geen erg in hebt. Daar moet je u van bewust worden. Op het ogenblik dat je er u van bewust bent, kun je verder en zul je niet meegesleurd worden wanneer in die verankeringen zaken wijzigen omdat de maatschappij wijzigt.
En daarbij aansluitend wil ik erop nadrukken, dat het van groot belang is ook dat u leeft op het ogenblik, NU. Dat u niet leeft in het verleden, dat is voorbij. En dat u nog minder leeft in de toekomst. Is soms heel moeilijk. Want de mens heeft de neiging van, zeker wat de toekomst aangaat, trachten deze al voor zichzelf uit te schrijven. We werken zolang, dan krijgen we pensioen en dan gaan we dit en dat doen. Of het wordt vakantie, dit en dat en hetgeen, of we gaan zus of zo. Leef NU en laat de toekomst aan zichzelf. Heeft grote voordelen ook want je zult opmerken dat in de komende tijd steeds die toekomst iets anders zal brengen dan hetgeen wat dat u eigenlijk had gepland of verwacht.
Laat ook het verleden voor wat het verleden is. Maak u geen zorgen voor wat er in het verleden is gebeurd of wat u gedaan hebt. Het verleden is voorbij. Wanneer u teveel aan het verleden u vastankert, ankert u zich vast aan de afbraak, toch zeker in deze stadia van ontwikkeling van de aarde. Laat ook dit achter u. Zelfs al kost het u in het heden veel moeite. Ik kan mij voorstellen dat iemand in het verleden een fout heeft gemaakt die hem nu duur opbreekt. Neem gewoon het dure opbreken, wat het ook is, maar laat het verleden met rust. Begin niet in dat verleden de zaken trachten te wijzigen. Want het zal nog zwaarder worden.
Samengevat kunnen we zeggen dat de les van vandaag inhoudt dat jullie gaan proberen vaste gewoontjes, routinetjes te breken. Tracht deze in eerste instantie te breken met en naar hulp voor anderen, maar wel gevraagde hulp. U kunt bijvoorbeeld, ook dit is misschien een handig alternatief voor jullie, zulke zaken doen naar de natuur toe. Bijvoorbeeld: je hebt een boompje gepland en je wilt dat dat boompje goed groeit. Dan kun je ook door bepaalde opofferingen te doen, om het zo te zeggen, dit stimuleren.
Ach, je moet daarin een beetje jullie fantasie laten werken wat je met deze oefening aan kunt. Maar ik zou toch graag zien dat we, wanneer we binnen 14 dagen terug samen komen, dat iedereen enkele ervaringen naar voor kan brengen die hij of zij doorgemaakt heeft door juist de gewoontepatronen te breken. Door juist iets anders te handelen dan dat uw gewoonte is. Ik mag veronderstellen dat dit duidelijk is voor iedereen?
Wordt daarmee dan een opoffering bedoeld, broeder? Want iemand een aalmoes geven lijkt mij toch gemakkelijker dan bijvoorbeeld een ganse week geen gebakjes of zo eten.
Wanneer u duizend euro hebt en dat is uw ganse bezit en u komt een bedelaar tegen en u bent juist op weg naar een warenhuis om uw inkopen te doen en u geeft bijvoorbeeld 500 € aan die bedelaar, ik weet het, de uitdrukkingen zijn cru, dan denk ik dat die 500€ voor u zwaarder zal zijn dan een ganse week geen gebakjes eten.
Ik heb niet gezegd dat, wanneer u een bedelaar tegenkomt, om het zo uit te drukken, dat u in uw zak moet gaan kijken of u 1 eurocent zitten hebt. Dan bent u beter dat u niets geeft. Wanneer u werkelijk iets wilt doen, doe het dan correct. Tracht uzelf niet te bedriegen. Het gaat er niet om: is een week geen gebakjes eten zwaarder dan een aalmoes geven. Het gaat er hem om wat het voor jou betekent. En wanneer een aalmoes geven voor jou niets betekent, zelfs al zou dat 1000 € zijn, je zou het misschien niet voelen, dan heeft dit geen zin. Maar wanneer 1000 € voor u een fortuin is en u geeft daar een deel van of u deelt dat met de ander, dan heeft het werkelijk zin. Begrijp je? Tracht niet uzelf te misleiden. De wereld zit al vol misleiding. Het meeste wat u rond u hoort en ziet is een illusie die gecreëerd wordt om uzelf in een bepaalde richting te brengen. Doe daar niet aan mee. En doe het zeker niet voor uzelf. Is belangrijk. En daarmee heb ik niet gezegd dat u per se bedelaars moet gaan zoeken, hé. Het is maar een voorbeeld. Ik heb ook niet gezegd dat je al uw geld ineens moet weggeven. Het zijn voorbeelden.
Maar als u voelt: ik kom iemand tegen en die heeft mijn hulp nodig en die vraagt die, handel dan. En hulp vragen kan effectief zijn, ook materieel. Dan kun je ook niet weigeren. Ik weet niet of je daar al even bij stil gestaan hebt. Maar stel u voor, het wordt winter, het wordt bar koud, en u komt een dame tegen die niet de mogelijkheid heeft van een winterfrak te kopen, zich te beschermen tegen de koude, en u hebt een tweede in uw kast als reserve hangen, en die dame vraagt uw hulp voor een winterfrak. Dan ben je verplicht van die tweede te geven.
Dat klinkt misschien zwaar. Maar dat is de kosmos. Dat is ook in zijn totaliteit de nieuwe tendens van Aquarius die dit gaat extra in de verf zetten. En extreem doorgetrokken, dit is misschien zeer zwaar voor jullie om dit te aanvaarden, maar niets is uw bezit.
U bezit enkel hetgeen wat u gebruikt. Dat wil zeggen voor de heren, wanneer dat je 5 hemden in je kast hangen hebt, alleen maar het hemd dat je aanhebt uw bezit is. De vier andere zijn uw bezit niet. En wanneer iemand een hemd nodig heeft, heeft hij het recht van dit aan u te vragen. En jij hebt niet het recht om te oordelen of hij het wel of niet nodig heeft wanneer hij het u vraagt. Ik weet dat dit in een maatschappij als deze donderslagen zijn die heel moeilijk aanvaardbaar zijn. Toch is dit de basis van het nieuwe dat gaat gevormd worden. En daarin kunnen jullie al een voortrekkersrol spelen.
Tweede deel.
Zoals we hier samenzitten vanavond hebben we nog de mogelijkheid om een paar kleine experimentjes te doen of hebben jullie daar bezwaar tegen?
Dan zou ik graag hebben dat jullie zich zo ontspannen mogelijk zetten. En dat jullie even samen met mij een klein reisje gaan maken.
Meditatie: Piramide van licht.
Stel u even voor dat u uw lichaam verlaat. Ach, je moet geen angst hebben hoor, ik breng jullie wel terug. Stel u even voor dat we naar een heel mooie rustige sfeer gaan. Stel u voor dat we samen op een open plaats komen in een oud bos, een eikenbos. Eikenbos dat niet zo heel ver van de oceaan is gelegen. In die open plaats gaan we gewoon op het gras zitten in een kring. We vormen samen één kring. We trachten aan te voelen de eenheid die daar aanwezig is tussen de krachten van de aarde, de krachten van de natuur.
Besef ook dat binnen deze kring van ons zich de aardwezens kunnen manifesteren. Besef dat onze kring omkaderd wordt door vele entiteiten die met ons één zijn. Voel hoe de krachten van de lucht zich bij ons voegen. Hoor de stem van de oceaan, hoe die doordringt, gedragen over het land tot in onze kring. En voel dan hoe de kracht van het vuur, het licht van de zon, onze kring doet schitteren. Voel u met dit alles in een eenheid opgenomen.
En zie dan, kijk naar het midden van de kring, hoe in het midden van de kring een heldere bron opborrelt. Zie hoe het kristalheldere water uit de grond omhoog komt en zie hoe dit kristalheldere water een wateroppervlakte binnen onze kring vormt. Zie hoe dit kristalheldere water steeds verder gaat, hoe het onder ons doorgaat en hoe het ons draagt. Wees niet verbaasd, we zitten op het water. Het water draagt ons. Want het water is met ons in harmonie.
Zie hoe je opgenomen wordt in de helderheid van dit water. Hoe dit stijgt, hoe je mee opgenomen wordt in die stijging. Zie hoe je als kring, als lichtend geheel, met dit water verder gaat. Zie dan hoe het water overal vruchtbaarheid geeft. Zie hoe je opgenomen bent in de wereld van de geest. Hoe plots voor u de wetten van de aarde niet meer van tel zijn. U bent één met deze krachten.
Zie hoe alles zich dankzij deze heldere bron die midden ons is ontstaan, kan voeden. Zie ook hoe de kracht van het licht het nieuwe leven geeft. Zie hoe het groen van deze aarde groener wordt. En luister dan naar de boodschap die het water u geeft. En volg deze boodschap. Samen als een eenheid, beweeglijk, door niets tegen te houden. Straal uw kracht uit zoals het water deze aarde bevloeit, deze aarde hernieuwt, zo geve u kracht aan deze aarde zodat zij bevrucht wordt van het nieuwe, lichtende, zuivere.
En wanneer je dan, gedragen door dit heldere, dit kristalheldere water, de wereld bent rondgedreven, wanneer je dan terugkomt op de plaats van vertrek, overschouw dan het resultaat van uw werk. Zie dan hoe je alles terug hebt doen glinsteren. Zie hoe de kracht van het vuur de vernieuwing heeft gebracht. Zie hoe de kracht van de wind alles, maar ook alles dat er niet hoorde, heeft weggeblazen. Zie hoe je de aarde schoon hebt gespoeld en zie dan toch hoe alles kristalhelder is gebleven.
Wees één met deze schoonheid. En dan zie je hoe het water zich terug verenigt met de aarde. Hoe het water terug de bron in gaat, niet verdwijnend maar blijvende onder de aarde als voedsel en verfrissing voor deze aarde. Zie dan hoe je met dit alles één bent. Hoe je zelf, door één te zijn met dit gebeuren, kracht bent geworden. Kracht die deel is van de vernieuwing, die deel is van de nieuwe aarde.
En laat ons met deze kracht die we nu hebben, terug gaan naar ons lichaam. Laat ons deze kracht die we hebben mogen ervaren, zich in ons lichaam neerzetten, beseffende dat we verbonden zijn met deze kristalheldere bron, beseffende dat er geen scheiding is tussen geest en stof. En dat, wanneer we in ons eigen meditatief proces ons terug deze eenheid van groep voorstellen, we dadelijk terug de kracht van deze bron ervaren, dadelijk terug het water opborrelt, waar we ons ook mogen bevinden, welke omgeving het ook mag zijn. Dankzij deze eenheid kunnen we steeds deze bron gebruiken.
Nu dat we terug in ons lichaam zijn, nu dat we deze kleine reis buiten ons lichaam gemaakt hebben, gaan we met deze energie die we nu in onze cellen hebben opgeslagen, hier een stoffelijke kracht opbouwen. Vergeet even dat u één persoon bent, maar wordt één met uw broeders en uw zusters hier aanwezig. Vergeet even uw stoffelijke problemen, vergeet even jullie verschillen.
Word één in de kracht die u zojuist in u opgenomen hebt. Voel u als een piramide van kracht waarvan uw lichaam het fundament is, samengevloeid met uw broeders en zusters. En vanuit dat fundament stijgt de kracht steeds hoger en hoger. En zoals ooit de oude piramides het lichtbaken waren waar ganse volkeren zich op richtten, zo is nu deze door u opgebouwde piramide een lichtbaken voor deze streek.
Zie de piramide, zie ze staan, hoger dan al wat hier aanwezig is. Zie hoe het zonlicht tijdens de dag erop straalt en hoe de schittering van de piramide de kracht overdraagt om het licht te doen schijnen over grote gebieden. En zie hoe bij nacht het licht van de maan op de spits valt en als een vuurtoren, bij wijze van spreken, straalt omdat al diegenen die zoekende zijn in het duister het signaal van dit licht kunnen ontvangen.
Zie hoe de maan ervoor zorgt dat het duister helemaal geen greep krijgt op ons symbool van licht. Zie hoe vanuit dit geheel je de wereld overschouwt en zie hoe de krachten zich verspreiden. En besef dat jij die kracht bent, dat jij die bundeling bent. Besef dat je de nieuwe straten van licht en erkenning getrokken hebt, banen die gaan door het duister heen om aan te tonen dat het nieuwe zich vormt, dat het nieuwe zijn plaats gaat innemen waar het oude langzaam maar zeker voor wijken zal.
Wees één met dit krachtige beeld. Laat uw ganse lichaam één zijn. Laat uw geest er deel van zijn. Beseffende dat we hier één zijn met de kracht die ons geschapen heeft. De kracht waaruit wij zijn ontstaan, de kracht waartoe wij op weg zijn. En zie dan hoe velen u de hand reiken. Zie dan hoe velen jij ook hulp kunt geven. En dan geven wij dit beeld aan de kosmos. Laten het zijn taak volvoeren. En trekken ons langzaam terug in ons eigen voertuig.
Langzaam beseffende de kracht die wij gezamenlijk zijn. Wetende dat we dit steeds terug kunnen oproepen. Wetende dat wij blijvend deel zijn van dit beeld dat we hier vanavond hebben geschapen. Een beeld dat, wanneer we aanvoelen: hier kunnen we het licht laten schijnen, steeds weer kunnen oproepen, steeds weer kunnen bevestigen.
En wanneer we nu langzaam maar zeker terug tot ons zelf zijn gekomen, wanneer we dit kleine meditatieve experiment als zijnde afgerond bekijken, dan wil ik er toch een kleinigheid aan toevoegen. Het is opportuun dat ieder die hier aanwezig is in zijn of haar dagelijkse meditatie deze eenheid terug oproept. Deze eenheid terug ervaart. Want het is noodzakelijk dat ieder van u toch dagelijks deze kleine moeite neemt om zich één te voelen met uw broeders en uw zusters uit deze groep. En die eenheid te visualiseren en deze kracht, in deze stralende piramidale vorm.
En wanneer je dit zo dag na dag volvoert, zul je kunnen opmerken dat je langzaam maar zeker op elkaar gaat gelijken, dat je langzaam maar zeker de verschillen ziet verdwijnen en de eenheid ziet ontwikkelen. Maar dat je ook geestelijk langzaam maar zeker onder elkaar de evenwichten vindt. Dat je de richting uitgaat die je in deze meditatie hebt gevonden. Beseffende dat je steeds terug kunt naar de bron, u steeds kunt laven aan deze kracht, aan dit licht, aan deze harmonie. En dat je deze steeds hernieuwd kunt uitstralen via uw eenheid in deze piramidale vorm.
Want besef dat we in een tijd leven waarin vele oude verdwenen mogelijkheden zich terug openbaren. Besef dat het beeldjes kijken naar de oude zaken voorbij is. En dat deze oude zaken zich hernieuwd manifesteren in hun werkelijke kracht, in het punt waarop zij ontwikkeld zijn.
Want al denkt de huidige mens dat dit maar bouwwerken zijn die de werkelijke waarde, de werkelijke kracht ligt niet in de steen maar in de energie en het beeld dat de steen heeft ontwikkeld. En daarom zullen we jullie meditatie na meditatie meevoeren naar al deze oude bronnen. Want deze oude bronnen zijn nieuw, zijn actueler dan ooit in de ontwikkeling van de nieuwe tijd. En door u hiermee te vereenzelvigen, zul je ook niet alleen één zijn met het beeld maar één zijn met de volledige gedachtesfeer, de volledige filosofie die erin verwerkt is en die actueler is dan ooit tevoren.
Daarom is het uw taak eerstens als groep en tweedes als individuen deze beelden te versterken, met dit proces te werken om zo te komen tot een open geest die waarneemt wat de kosmos hem zegt. Niet afgeleid of gestoord door wat de mens van hem eist. Dat je kunt komen tot de erkenning van het duister vanuit het licht dat in u is, en zo degene die daar in vastzit, het licht kunt aanbieden. Zo werkende met de kracht van de Vader, welke naam je Hem ook moge geven, want deze is door de eeuwen heen nooit gewijzigd. Want met deze kracht en deze mogelijkheid kun je vanaf nu het pionierswerk van de nieuwe era voltrekken.
Laat dit alles wat je nu doorgemaakt hebt, rustig in u bezinken. Hou er rekening mee dat we hebben getracht voor ieder een veld op te bouwen dat voldoende is om de komende 14 dagen te overbruggen, om binnen dit veld alles aan te kunnen wat er plaatsgrijpt. Maar wees zeker van de eenheid. Wordt één in de Vader, wordt één in de kracht van het licht dat de Vader u schenkt. Dat de kracht en het licht van de piramide uw leidsman is. En voor diegenen die deze nacht nog even langskomen, eenheid u bent welkom. Het ga je goed.