Hulp bij overgang

24 november 2009

Zoals altijd, wanneer we samenkomen en jullie iets leren, is het van belang dat je over het gebrachte zelfstandig nadenkt, eventueel uw eigen mening vormt, zelfs uw eigen fouten maken is altijd beter dan de zaken klakkeloos over te nemen.

Ik zou vanavond graag met jullie als groep van geestelijke wetenschappen iets praktisch aanleren dat je in de komende maanden waarschijnlijk meermaals van node zult hebben. Dat is het volgende, we staan voor een periode waarin nogal wat mensen zullen overgaan en je kan er wel van op aan dat ieder van u in zijn omgeving wel meer dan een geval zal meemaken in de komende tijd.

Dit is niet abnormaal, in tegendeel, alleen krijgen we nu een beetje een concentratie van afscheid nemen en verder gaan. Daarom wil ik jullie vanavond even onderhouden over hoe je het beste iemand begeleid die voor de overgang staat. Denk niet, ach, mij gebeurt dat niet, het kan uw gebuur zijn, het kan ook een verre vriend of kennis zijn, kan een familielid zijn, maar je wordt er soms sneller mee geconfronteerd dan dat u lief is. Natuurlijk voor jullie mensen is dit meestal geen opwekkende gebeurtenis, ieder van jullie houdt van het leven, dat is logisch. Het lichaam op zich tracht alles te doen om zo veel mogelijk eruit te halen, uit de stof, wat dat mogelijk is, niet tegenstaande dat de geest het soms als voldoende beschouwd en tracht zijn weg verder te gaan.

Het probleem bij overgang is dikwijls, en dat zien we ook bij mensen die er zelfs al in thuis zijn, is dat degenen die er in de stof bij betrokken zijn, trachten degene die wil vertrekken tegen te houden. Dikwijls onbewust, dikwijls begrijpt men wel dat er geen andere keuze is, maar toch valt het moeilijk om een deel van uw leven – want dat is een ander persoon toch – los te laten, afscheid te nemen en te laten verder gaan. Daardoor gebeurt het nogal eens dat een doodstrijd gerekt wordt omdat mensen dikwijls droevig zijn, allerlei gedachten opperen van hoe het anders nog zou kunnen zijn. Waardoor de persoon die de overgang gaat doormaken een vorm van medegevoelen krijgt, zelfs in sommige gevallen tracht te troosten, maar daardoor ook het normale verloop van overgang eigenlijk blokkeert.

Daarom is het van belang dat je weet dat wanneer iemand gereed is om de stof te verlaten, dat je die daarin helpt, ‘in helpt’ niet stoffelijk, dat kun je niet en dat hoeft ook niet, maar wel geestelijk met uw gedachten. Een gedachtebeeld dat weergeeft dat het goed is geweest, een gedachtebeeld van dankbaarheid is meestal op zijn plaats. Verder heb je dat degene die overgaat reeds dagen en uren vooraf contact heeft met de afhaaldienst van de geest, of de begeleiders. Want niemand sterft alleen, zelfs niet wanneer dat je in een oceaan zou verdrinken en dat er niemand rondom u is, dan nog sterf je niet alleen. Iedereen wordt begeleid bij de overgang, meestal bestaat die begeleiding uit entiteiten die ofwel toch iets met u te maken hebben. Dit kan vanuit de stof ergens een soort binding geweest zijn, moet niet daarom familiaal zijn, het zou kunnen maar het hoeft niet. Maar het kan best zijn dat vooral het geestelijke waar u in uw leven mee bezig bent geweest, dat dat de doorslag geeft om over te gaan. Dan zien we dat bij gelovige mensen zij dikwijls afgehaald worden, naar gelang hun geloof, door een priester, een imam, een monnik en daar kunnen dan weer andere personen bij zijn.

Iemand die bijvoorbeeld niet religieus is en helemaal niet in een leven na de dood gelooft, zal waarschijnlijk afgehaald worden door iemand die hij gekend heeft als goede vriend, als vertrouweling, en zo verder. Niet noodzakelijk dat die persoon daar zelf aanwezig is, maar vanuit de gedachtebeeldvorming van degene die overgaat neemt men die beelden over en vormt men deze persoon, de entiteit neemt die persoonlijkheid aan, waardoor zelfs degene die in niets geloofde om het zo te zeggen, zich rustig voelt en gewoon mee uit het lichaam kan stappen.

Het klinkt allemaal redelijk simpel en in wezen is het ook redelijk simpel, zolang men in de stof niet van alles gaat proberen om het lichaam tegen wil en dank te laten existeren. Wanneer je iemand hebt die bewust genoeg is, waarvan het bewustzijn voldoende ontwikkeld is, dan gaat dat zoveel niet uitmaken, dan laat de geest gewoon de stof los, de geest verlaat het lichaam via de gouden koord – daar zullen jullie allemaal al wel over gehoord hebben – en lost of breekt de koord, waardoor het lichaam automatisch zonder enige vorm van energie valt. Met als gevolg dat de hersenfuncties staken, de hartfuncties staken, en zo verder, en dan mag men proberen te reanimeren en te doen, dat gaat niet meer. De koord is gebroken. Dat is de simpelste en de gemakkelijkste manier van overgang.

Maar spijtig genoeg zien we dat heel veel mensen qua bewustzijn zeker nog niet zo ver staan. We leven op het ogenblik in een overbevolking waarvan zeer veel mensen nog zeer primitief zijn wat betreft hun geestelijk leven. Zij zijn meestal angstig en zij gaan zich vastklampen aan het laatste greintje dat leven heet en dat nog in dat lichaam aanwezig is. Het gevolg is dat voor de geest op dat moment een enorme lijdensweg ontstaat. We kunnen wel zeggen: “Kijk, een lijdensweg die dan voert naar een beter bewustzijn”. Wanneer het lichaam uiteindelijk breekt, zal de geest moeten loslaten, moeten meegaan als het ware. Soms zien we dat er bepaalde geesten zijn die dan nog niet willen, zich inkapselen en zo verder.

Dikwijls komt dit ook omdat er vanuit de stof totaal verkeerde signalen worden gegeven. Al deze problemen wensen we te voorkomen, vooral in een periode wanneer we staan voor redelijk veel overgangen. Daarom is het van belang dat we overal mensen hebben, zoals jullie, die beseffen wat er gebeurt, die het proces van overgang zien zoals het werkelijk is, een gewoon geboren worden in de geest, een gewoon verder gaan in de kosmos, zonder dat er eigenlijk veel aan de hand is.

Daarom ook dat van jullie gevraagd wordt, wanneer je geconfronteerd wordt met personen die terminaal ziek zijn, met personen die niet meer hun normale leven kunnen leiden en die op het punt staan de overgang mee te maken, dat je deze vanuit uw gedachten kan begeleiden. En heus daarvoor hoef je niet naar de kliniek, hoef je niet naar een rustoord, hoef je niet naar een ziekenkamer. Wanneer je het kan, is het natuurlijk positief dat je in de geburen van degene zit die het aardse gaat verlaten. Maar wanneer het niet kan, ben je even sterk, even krachtig, in gedachten om te begeleiden, want voor zulke zaken bestaat geen tijd noch ruimte.

Op het ogenblik dat je aanvoelt dat uw hulp gevraagd wordt, dat men uw hulp kan gebruiken, dan is het de kwestie dat u zich positief instelt. In die mate dat wie er ook overgaat, is het uw beste vriendin, of is het uw echtgenoot of is het zelfs een kind van u, het maakt niet uit, dat u gewoon in gedachten het beeld vormt: “het is goed geweest, ga maar”, en dat beeld vasthoudt, een beeld van dankbaarheid, ik zou zelfs durven zeggen een beeld van gelukkig zijn. Maar dat is misschien voor de meeste al iets teveel gevraagd, nochtans kan dit in vele gevallen zeer veel helpen en ook de gedachten van: “ga maar mee met de vrienden die u hier afhalen, zij zullen u verder helpen, volg hen maar, vertrouw hen maar”, en degenen onder u die een beetje gevoelig zijn – en dat zijn de meeste hier aanwezig – zullen kunnen waarnemen wie degenen zijn die de afhalingen en de begeleiding doen. Al die signalen daarmee help je degene die zijn tocht door de kosmos verderzet.

Wanneer er vragen aan u gesteld worden en wees ervan overtuigt, ze zullen komen, want het is niet omdat degene die overgaat niet meer kan spreken, niet meer bij machte is om zich stoffelijk te uiten, dat u geen vragen kunt krijgen, dat u niet van alles door kunt krijgen wat de persoon in kwestie in de stof nog wou realiseren. Het antwoord daarop van uwe zijde moet steeds zijn: “het komt in orde, maak u daar geen zorgen over, wij zorgen er wel voor dat alles in goede banen verder geleid wordt, jij hebt gedaan wat je kon, uw taak is volbracht, ga rustig verder”, dit is van groot belang.

Alles wat zich aan vragen naar jou toe richt, beantwoord het positief, beantwoord het zonder dat er in de achtergrond een angst aanwezig is. Ook niet met tegenvragen reageren, dat is ook belangrijk. Er is op het ogenblik dat iemand de aarde verlaat voor die persoon in het aardse op dat ogenblik niets meer dat belangrijk is, het voertuig heeft zijn taak volbracht en alles wat aan dat voertuig gelieerd was is bijzaak geworden, het heeft geen enkel belang meer. Oh, ik weet de aardse maatschappij reageert daar anders op, want er is zoveel te doen, maar dat maakt niet uit voor degene die verder gaat. Daarom is het van belang dat alles wat u in gedachten doorkrijgt en zelfs moest het zijn dat de persoon in kwestie nog capabel zou zijn om vragen te stellen of te spreken, dat u daar een positieve reactie op geeft, zelfs als u dit pijnlijk valt, zelfs als u dit moeilijk valt.

Als u met deze kleine hints rekening houdt, dan kunt u naar de toekomst toe voor velen een belangrijke hulp zijn. Het zal zich vooral afspelen via de gedachten, het zal zich vooral afspelen via telepathische overdracht om het zo te zeggen, maar u kunt zaken aanvoelen, u kunt ook zaken voorvoelen. U kunt op een bepaald moment – en het is misschien in een droomgebeuren of u denkt dat er een droomgebeuren is – bepaalde personen ontmoeten die afscheid nemen. Schrik daar niet van, ook dat is een van de processen die zich veel voordoen wanneer mensen redelijk ver van elkaar verwijderd zijn. Ook in dit gebeuren tracht dit positief te overdenken, raak niet in paniek. Want ik heb in mijn droom nonkel Peer afscheid zien nemen. Wat gaat er met nonkel Peer gebeuren? Nee, aanvaard het gewoon. Er zal meestal tussen het bericht van overgang en het zien van nonkel Peer maar enkele uren, laat staan een etmaal, liggen. Maar door het feit dat hij u gekozen heeft om afscheid te nemen wil zeggen dat de band, de geestelijke band, zeer sterk is, deze band wordt door dit afscheid eigenlijk bevestigd.

Wat weinigen onder u beseffen is dat je met meer mensen redelijke sterke bindingen hebt die je eigenlijk in uw leven misschien amper gezien hebt. Bindingen met mensen waar het misschien twintig, dertig, veertig jaar geleden is dat je er contact mee hebt gehad, maar waar je in de geest reeds een lange weg mee hebt doorgemaakt. Zulke mensen nemen nogal eens dikwijls contact met elkaar op bij overgang. Zo kan het best zijn dat in uw geburen iemand woont die je eigenlijk nooit opgemerkt hebt, maar die toch een deel is van uw weg die je gaat en dat er op het einde plots contacten zijn en dat je jezelf afvraagt: “maar hoe komt dat toch”. Wel dat komt gewoon omdat uw stoffelijk leven maar een kort intermezzo is in de totaliteit van uw geestelijk bestaan en dat die persoon waarschijnlijk reeds vele malen met u de geestelijke weg, de weg naar bewustwording, heeft afgewandeld. Zo zie je dikwijls fenomenen die op het eerste zicht niet direct verklaarbaar zijn, maar die voor de geest heel normaal zijn.

Ook wil ik nog een toevoeging doen wat betreft wanneer u te horen krijgt dat iemand is overgegaan, dus reeds aan onze zijde is. U hebt het niet geweten dat diegene overging, maar u krijgt het te horen, het wordt u medegedeeld en u hebt daarbij een zeer sterk emotioneel gevoelen. In de meeste gevallen, bij de meeste mensen zal dit droefenis zijn, dit is normaal in de stof, maar tracht na de eerste emotionele reactie positief te staan tegenover de boodschap. Tracht gewoon in gedachten positief aan die persoon te denken, zelfs als je er heel weinig van weet kunnen uw gedachten bepalend zijn.

Want je mag niet vergeten, lieve vrienden, dat het in uw maatschappij, in tegenstelling tot de oosterse maatschappij, voor een geest dikwijls heel hard is om zijn weg verder te zetten. We zien zeer dikwijls dat de geest die overgaat blokkeert door het feit van alle mogelijke negatieve, emotionele, gedachtebeelden die op hem afkomen. “Waarom heb jij ons verlaten, wat moet er nu met ons gebeuren, hoe is het mogelijk?”, en zo verder. Ik moet het jullie niet vertellen, u kent allemaal die gedachten. Gedachten van boosheid: “ik dacht dat we meer konden erven, we zijn gezien we hebben niets” en nog erger.

Maar vergeet niet dat al die gedachten, zelfs als ze niet worden uitgesproken, gehoord worden, waargenomen worden, door degene die is overgegaan. Want degene die is overgegaan, als zijn bewustzijn ver genoeg is, dan zal die erom glimlachen, zich er niet aan storen en verder gaan. Maar wanneer het iemand is die nog maar juist bij wijze van spreken zijn eerste passen in de geestelijke wereld zet, dan kan die daar enorm door afzien, enorm door gebonden zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat bepaalde entiteiten zich dan inkapselen en gedurende vele en vele jaren niet meer voor of achteruit kunnen, terplekke blijven vastzitten. Dit kan nooit de bedoeling zijn en zeker niet in een tijd van veranderingen, die niet alleen op de aarde, die overal in de kosmos plaatsgrijpen.

Daarom is het belangrijk dat jullie, als leden van een groep die geestelijk wil werken, die geestelijke wetenschappen hoog in het vaandel voeren, die misschien wel onbewust een beetje magisch wil denken en zo verder, dit zeker in de praktijk toepassen. Dit is een van de eerste fases die een geestelijk werker moet leren, dat is omgaan met het geheel van het bestaande, op een juiste wijze. Hoe kun je iemand in de stof geestelijk vooruithelpen wanneer je niet in staat bent om u open te stellen voor het hele plaatje. Wanneer je niet in staat bent te aanvaarden dat er op een bepaald ogenblik geen weg terug is en dat dit voor de geest een noodzaak is, en ik druk op het woord ‘noodzaak’, om verder te gaan.

De stofmens vindt dat nooit een noodzaak, maar de stof is een hele korte tijd in uw totale ontwikkelingsgang. Op het ogenblik dat u beseft wat in de kosmos de belangrijkste punten zijn, dat in de kosmos voor iedere entiteit, en vergeet niet dat zijn jullie ook ondanks het feit je nog verpakt zit in de stof, de ontwikkelingsgang het belangrijkste is. Dan kun je ook niet snotter, snotter, snif, snif, op andere terreinen echt waardig behulpzaam zijn.

Ik denk dat ik hier zo het voornaamste naar voor heb gebracht wat ik op deze avond naar voor wilde brengen. Is er onder jullie iemand die daar nog een specifieke vraag over wil stellen, dan geef ik u nu de mogelijkheid.

Blijkbaar is het voor iedereen duidelijk genoeg.

Dan wil ik als afronding jullie er nog op attenderen dat je een groep bent, een groep die zeker voor hulp bij overgang elkaar best kan ondersteunen. Dit wil zeggen dat wanneer iemand ergens hulp biedt, dat eventueel bepaalde zaken voor die persoon worden opgevangen door de anderen van de groep, zodat de hulp kan geboden worden. Ook dat is iets dat naar de toekomst toe van groot belang gaat zijn, hou er rekening mee.

Je bent er voor elkaar en je hebt in deze moderne tijd het grote voordeel dat je over allerlei communicatiemiddelen beschikt die het u mogelijk maken, ondanks de afstanden die je in de stof moet overbruggen, toch met elkaar te communiceren en elkaar te kunnen helpen. Tracht het bewustzijn van de groep in u sterker en sterker te maken. Tracht te laten doordringen dat je niet alleen eenmaal om de 14 dagen ‘s avonds bij elkaar zit en gezellig naar ons zit te luisteren. Maar dat je eigenlijk 24 op 24 uur tot de groep behoort, wat u ook aan het doen bent, waar u zich ook bevindt. Als dat besef in jullie volledig kan uitrijpen dan ga je zien dan heb je een zeer goed geoliede groep die voor elkaar kan opkomen, die voor elkaar kan inspringen, die elkaar in zelfs de moeilijkste omstandigheden kan ondersteunen.

En het is niet alleen dat deze groep er voor staat dat het in deze contreien iets rustiger blijft dan op andere plaatsen, het speelt daarin een rol. Maar de rol kan nog veel sterker en voornamer worden, zeker ten opzichte van de golven van verandering die komen. Op het ogenblik dat wat er zich ook voordoet, je weet ‘je kan op elkaar vertrouwen’, dan kun je verder. Want in deze tijd is het beter dat je niet alleen staat, in deze tijd is het beter dat je in de stof weet wie met jou de weg gaat.

Dat is alles wat ik eraan wilde toevoegen.

Ik hoop dat u het gebrachte grondig overdenkt, dat u niet tegen u zelf zegt: “dat is weer iets dat we al eens gehoord hebben”. O ja, u hebt al veel gehoord over de overgang, alleen is het vanavond in een context gebracht die voor jullie de werkzaamheid inhoudt. Omdat je, en dit geldt voor allen die hier verbonden zijn, verschillende malen hiermee geconfronteerd gaat worden. Je zal het als het ware kunnen bekijken als een van de eerste praktische oefeningen waar u mee geconfronteerd gaat worden. Tracht het dan ook uit te voeren naar best vermogen en dan gaat u zien dat u steeds meer voor velen een juiste betekenis kunt hebben.

Lieve vrienden, dit was mijn boodschap voor vanavond.

Ik zou zeggen, praat rustig verder onder elkaar, mediteer er misschien samen over en wanneer zich feiten voordoen vergeet niet aan elkaar de zaken uit te wisselen. Wij hebben opgemerkt dat je daar reeds een aanzet toe gegeven hebt, en het heeft ons verblijd dat daar redelijk veel goede respons op is geweest.

Doe zo verder! Je zit op het goede spoor en de resultaten zullen dan ook navenant worden.

Ik dank jullie van harte voor de gegeven aandacht en ik wens jullie veel succes met jullie geestelijk werk in de komende periode.