8 februari 1985
Dat wat door sommigen muziek genoemd wordt, is dit volgens mij lang niet altijd. Maar goede muziek bestaat uit een reeks trillingen. Het typerende van elk muziekinstrument is dat het buiten de directe toon, of die nu wordt aangeslagen, gestreken of geblazen een reeks boventonen produceert.
Deze zijn voor een deel onhoorbaar, maar zij beïnvloeden de mens wel, evenals de vooral bij bepaalde orkestrale werken voorkomende subsone trillingen. Zowel supersone en subsone trillingen worden dan wel niet bewust gehoord, maar zij oefenen een vaak zeer sterke invloed uit op het lichaam van de mens.
Wat wil zeggen dat de mens muziek onder bepaalde omstandigheden deels niet bewust, maar voornamelijk onbewust emotioneel beleeft. Emoties nu beïnvloeden het evenwicht der interne secreties en wijzigen daardoor gelijktijdig psychisch je wereldbeeld. Je kunt zeggen dat een emotie een beïnvloeding van het gehele denken kan omvatten en in ieder geval een zekere eenzijdigheid veroorzaakt.
De psyche, het totale bewustzijn dus, ontvangt zo iets gewijzigde signalen ook op grond van zintuigelijke prikkels. De interpretatie van het feitelijke, die zo lichamelijk tot stand is gekomen, wordt nu in het bewustzijn omgezet in een reeks van analogieën. De beelden worden geput uit in eigen denkvermogen aanwezige beelden of ervaringen. Het resultaat voor het bewustzijn kan dus zowel beeldend, voorstellingen en herinneringsbeelden oproepende als emotioneel gevoelens oproepende zijn.
Vandaar dat wij in de muziek de term ‘beschrijvende muziek’ aantreffen. Deze brengt door geluiden in feite de illusie tot stand dat men zich in een bepaalde omgeving of milieu bevindt. Wat betekent dat zij een beroep doet op ervaren en stereotypen die bij de meeste mensen leven. Zij brengt een soort innerlijke beleving tot stand waarbij de opeenvolging van beelden die worden gewekt, bepaald wordt door de muzikale opzet, maar het geheel een soort dagdroom wordt.
De dagdroom heeft natuurlijk een groot voordeel boven de werkelijke droom, omdat men de opgekomen beelden niet als een totale werkelijkheid beleeft. Het is eerder een verkleuring van de normale werkelijkheid. Maar wel ontstaat door deze stemming plus herinneringsbeeld een lichte wijziging in de bewustzijnsdrempel plus een kleuring van alle uit de normale werkelijkheid opgevangen signalen.
Je kunt dus zeggen dat muziek en geluid wel degelijk invloed hebben op de mens en dat een juiste samenvoeging van ritme en klankcombinaties het denken kan beïnvloeden, maar ook lichamelijk een genezende dan wel destructieve beïnvloeding kunnen betekenen. Daarbij zij opgemerkt dat dergelijke effecten altijd mee door het eigen denken worden veroorzaakt.
Wanneer men de experimenten nagaat die hiermee zijn gedaan, komt men tot verbluffende ontdekkingen. Zo heeft men in India geëxperimenteerd met een fluitspeler die in een veld elke dag meerdere uren moest spelen. Het bleek dat de rijst die de trillingen van deze fluit regelmatig in een redelijke sterkte ervoer, opeens meer korrels voortbracht en daarnaast ook meer weerstand tegen bepaalde ziekten en aantastingen vertoonde. Wat maar vreemd is, want zover wij weten, kan rijst niet horen. Maar de voortgebrachte trillingen hadden kennelijk op de groeiprocessen hun invloed.
Wij weten dat geluid en muziek, mits in bepaalde sterkte aanwezig, de mens van een deel van zijn lichamelijke ervaringen kan afsluiten. Er zijn proeven gedaan met het gebruik van geluid als verdoving bij kleinere ingrepen. Ook gebruikt men in toenemende mate muziek om patiënten die onder plaatselijke verdoving worden geholpen, af te leiden.
Het was inderdaad in vele gevallen mogelijk om op zich pijnlijke kleine ingrepen zonder enige verdere verdoving en zonder grote pijnen voor de patiënten te verrichten, zowel in de tandheelkunde als bij kleinere operatieve ingrepen.
Ook genezende processen bleken vaak beter te verlopen wanneer tijdens operaties een muzikale achtergrond aanwezig was. Waar het verdoofde patiënten betreft of slechts deels verdoofde, is dit begrijpelijk: Muziek werkt afleidend en kan de aandacht van het gebeuren zelf afleiden waardoor psychisch minder spanningen ontstaan
In Parijs heeft men echter ook dergelijke proeven genomen met patiënten die onder volledige verdoving werden behandeld. Men constateerde dat bij deze patiënten het bijkomen met minder ergernis en onbehagen plaatsvond.
De proeven worden niet als beslissend beschouwd daar het tot nu toe slechts gaat om ongeveer 120 patiënten. Wel was opvallend dat bijna 2/3 van de patiënten vertelde dat men na het bijkomen het gevoel had dat men erg gelukkig was geweest.
Hierbij moet ik wel opmerken dat men, mogelijk dankzij een voorkeur van de experimentatoren voornamelijk gebruik maakte van muziek van Vivaldi en Scarlatti. Zover mij bekend heeft men nog geen uitvoerige proeven met andere soorten van muziek daar. Elders gebruikt men ook wel lichte amusementsmuziek met ritmische, melodische inhoud. De uitwerking is gemeenlijk echter zeer goed.
Ook in deze gevallen lijkt mij voornamelijk sprake te zijn van een lichamelijke beïnvloeding. Maar wanneer een mens uit een volledige narcose ontwaakt met het gevoel iets prettigs beleefd te hebben, zo pleit dit toch mee voor een niet besefte beïnvloeding van althans een deel van het bewustzijn.
De lichamelijke invloed blijkt m.i. uit het feit dat men gemakkelijker ontwaakt uit de verdoving en minder bijverschijnselen vertoont, dus gemakkelijker terugkeert tot het waakbewustzijn. Daar er sprake is van een inwerking op het dagbewustzijn, moet er m.i. hier eveneens sprake zijn van een psychische beïnvloeding.
Al deze gevallen bijeen wettigen de conclusie dat geluid en muziek zowel de lichamelijke reacties als ook het gedachteleven van een mens en mogelijk ook van vele andere schepselen kunnen beïnvloeden.
Verder vragen wij ons af of die beïnvloedingen altijd gunstig zullen zijn. Daarbij blijkt, mede gezien het laatste geval, dat mensen met een cholerische instelling door al te rustige en klassieke muziek vaak eerder tot woede en weerstand worden gedreven terwijl deze mensen met wildere muziek of nog eerder meer moderne muziek, wel weer een aangename ervaring doormaken. Dit terwijl degenen die goed reageren op bv. lichtere klassieke muziek zich bij bv. rock weer onaangenaam blijken te gevoelen.
Kennelijk veroorzaakt de muziek dus in de mens een soort aanpassing, maar moet de muziek ook aan de aard van de mens zijn aangepast. Ik meen te mogen zeggen dat bij een aan de patiënt aangepaste muzieksoort deze niet alleen meer ontspannen zal zijn en lichamelijk dus beter reageren, maar bovendien psychisch tot een beleving komt die afwijkt van de normale wijze van reageren.
U denkt waarschijnlijk dat het hier van belang is ook na te gaan in hoeverre geluid en muziek van betekenis kunnen zijn voor de geestelijke bewustwording. Ofschoon vele zogenaamde autoriteiten dit stellen, ben ik persoonlijk zo vrij dit te betwijfelen. Ik geef toe dat muziek en geluid die voor jou een mededeling bevatten en dus richting geven aan de denkprocessen bewustzijnsbevorderend kunnen werken. Maar het staat voor mij wel vast dat bepaalde klanken en eventueel ritmen of muziek niet voor eenieder gelijkelijk een mogelijkheid tot geestelijke bewustwording inhouden. Wel is mij gebleken dat geluid en dus ook muziek onder omstandigheden bevorderlijk inwerken bij paranormale prestaties en manifestaties.
Neem bv. een zogenaamde donkere kamerseance. Maak daar muziek of andere continue geluiden en de trillingen die zo in de lucht ontstaan, blijken bevorderlijk te zijn voor het manipuleren van kleinste deeltjes, zodat het gemakkelijker is een verschijning en andere fenomenen als directe stern te veroorzaken. Dit is in de geest algemeen bekend.
Wanneer je de juiste muziek hebt, kan daardoor bovendien een toestand van werkelijkheidsvervreemding ontstaan die ten gevolge heeft dat men ook telepathisch gevoeliger is. Experimenten op aarde hiermee zijn voornamelijk in Rusland gedaan. Zij wettigen ook stoffelijk wetenschappelijk de stelling dat boeiende muziek een vervreemding van de werkelijkheid bij de toehoorders kan veroorzaken, die paranormale gevoeligheden verhoogt.
Verder kun je stellen dat de mens basisinstincten heeft. Elke mens heeft nu eenmaal een patroon waardoor hij juist mens is en niets anders. Daarin liggen een aantal raciale herinneringen en beelden vast. Het betreft hier hereditair overgedragen herinneringen van verre voorouders e.d. Zij worden als een droom tot leven gebracht door bepaalde ritmen en geluiden.
Beziet men dit zuiver psychisch, dan blijkt bij het merendeel van de mensen hierdoor een ontremming op te treden, effecten dus die te vergelijken zijn met de ervaringen van degenen die bv. hasj gebruiken.
Er zijn soorten muziek, indien je die nog zo mag noemen, die bij de toehoorders een soort roes veroorzaken. In feite is het een wegvallen van een aantal taboes, grenzen die men voor zichzelf heeft getrokken dan wel grenzen die door conditionering in de maatschappij zijn ontstaan. Ik trek hieruit de conclusie dat zo iemand dan meer zichzelf wordt.
Wat de maatschappij mij, naar ik meen, niet in dank zal afnemen want men denkt aan de mens gemeenlijk als een wezen dat volgens normen moet reageren. Dit terwijl in feite de mens een wezen is dat reageert volgens bepaalde persoonlijkheidsinhouden plus zijn voorgaande belevingen.
Wanneer u dus wilde vragen of muziek invloed heeft op de psyche, zo moet ik dit wel bevestigen. Maar ik kan mij niet voorstellen dat u dit vooral bedoelde in de zin van hooggeestelijke ervaringen en bewustwording zonder meer.
Mensen spreken natuurlijk wel over ‘de muziek van de sferen’, een zeer poëtische term. Maar geloof nu maar dat planeten en sterren niet zingen. Trouwens, wat zouden zij moeten zingen? Venus zou dan zeker iets moeten presteren in de richting van ‘een Marie die vrijt met een huzaar’. En Mars zou dan zeker moeten zingen ‘Allons, enfants de la Patrie’. Een mooie kakofonie zou dat worden.
Wat sterren wel doen door hun bewegingen, en in mindere mate ook planeten, is het scheppen van een bepaald trillingspatroon in de kosmos. Mogelijk duidt men dit aan met de term ‘muziek der sferen’. Maar dan doelt men op een reeks van bewegings- en zwaartekrachtverhoudingen die in veldsterkte kunnen worden uitgedrukt. Voor de geest is dit patroon grotendeels afleesbaar. En voor degenen die in de sferen leven, kan dit inderdaad een toestand van verrukking veroorzaken die een muziekkenner op aarde ervaart wanneer zijn lievelingscompositie perfect wordt uitgevoerd. Maar zelfs dan blijft de eigen inhoud van de geest de klankbodem waardoor de ervaring eerst mogelijk wordt.
Wij worden omringd door allerhande signalen en trillingen. Zij vormen ons in zekere zin en beïnvloeden dan ook 0nze denkwereld. Ik wil nog meegaan met degenen die stellen dat je aan de hand daarvan ervaringen op kunt doen, maar dan onder het voorbehoud dat deze ervaringen niet uit de beïnvloedingen zonder meer stammen maar een selectie betekenen uit de inhouden van eigen wezen.
Ten slotte nog dit: Er is, o.a. door antroposofen, nogal geëxperimenteerd met de uitwerking van kleuren en muziek op de genezing van zieken. Hierbij bleek dat zinloze toonreeksen geen psychische reacties wekken buiten een bij de meesten ontstane ergernis, een verzet.
Ging het om melodische samenhangen, dan waren de patiënten over het algemeen dromerig. Ging het om ritmen en werd het juiste ritme gekozen, dan bleek de functie van een aantal organen waaronder het hart hierdoor sterk beïnvloed te worden.
Het betreft hier alweer een lichamelijke beïnvloeding. Maar deze experimenten wijzen erop dat muziek en geluid een zeer belangrijke factor vormen van het menselijke milieu. Wat m.i. een voldoende antwoord vormt op de in uw voorstel gelegen vragen. Wilt u nog aanvullende vragen stellen?
Is het zo dat je, wanneer je erg geniet van muziek, je in een alfaritme komt?
U gebruikt hier een term die thuis hoort bij de gecontroleerde slaapexperimenten. Laat mij het zo stellen: Wanneer men bewust of onbewust bepaalde geluiden en dus ook muziek beluistert, komen velen hierdoor uit hun bètaritme.
Het daadloos verzonken zijn, wordt dus vervangen door een actief ritme. In zoverre hebt u gelijk. Toch is het niet zo dat er dan ook zeker een soort totale wereldschepping binnen je plaats vindt. Het is eerder het wekken van een reeks herinneringsbeelden in jezelf en het vinden van een analogie tussen deze herinneringen en de klanken die men hoort.
Bent u wakker, dan is er dus eerder sprake van een sentimentsbepaalde verandering in bewustzijn en reactie, terwijl een zuiver alfaritme juist een absolute wereldvervreemding inhoudt waarbij een innerlijke wereld volledig en intens wordt beleefd. Is dit voldoende?
Kan die innerlijke wereld door muziek beleefd worden?
U kunt de muziek gebruiken om die innerlijke toestand te bereiken waarin een innerlijke beleving voor u gemakkelijker haalbaar wordt. Maar u kunt dus niet zeggen dat de muziek daarbij noodzakelijk is. Het is altijd uw eigen inspanning, uw eigen psychische achtergrond en mogelijk ook de wijze waarop u de muziek verwerkt waardoor bepaald zal worden in hoeverre u een wereldvervreemding ondergaat en ook in hoeverre daardoor in u een afzonderlijke ik-beleving ontstaat die dan wordt uitgedrukt in een nieuw wereldbeeld — althans in de meeste gevallen.
Rozenkruisers en ook vele Indiërs werken met een afzonderlijke werking op de chakra’s. Hoe denkt u daarover?
Je kunt klanken gebruiken om daarmee spanningen op te wekken. Spanningen die op de juiste wijze gewekt worden, hebben over het algemeen tot resultaat dat niet alleen stoffelijke organen maar ook bepaalde delen van de aura geactiveerd worden. Dat wil niet zeggen dat elke klank voor elke mens even geschikt is, noch dat een enkele klank altijd het meest geschikt is voor het openen van een en hetzelfde chakrum bij elke mens.
Laat mij een paar voorbeelden geven voor degenen die in deze klankmagie sterk geïnteresseerd blijken. Wanneer ik gewoon zeg ‘Adonai’, dan brengt dit woord op zich weinig spanningen met zich. Toch is het eigenaardig dat deze klankenreeks, ongeacht haar betekenis, een grote invloed kan uitoefenen. Daartoe moet zij echter met een zekere sterkte en nadruk worden gesproken. Wanneer ik bv. zeg: ‘Adonai’, dan klinkt dit als een galm, maar er ontstaat ook spanning. Zou ik deze klanken op een nog iets andere wijze en iets luider herhalen, dan ontstaat inderdaad een verhoogde werking op bepaalde chakra’s.
Ik laat dit uiteraard achterwege omdat geen voor eenieder onschadelijke wijze van demonstratie mogelijk zou zijn. U kunt echter ook geheel andere klankenreeksen hanteren. Wat bv. te denken van de inwerking van de in het oosten vaak gereciteerde klank ‘aum’? Zoals u bemerkt, is de aanzet plus het verklinken van de mm-klank, waardoor de bijzondere werking en betekenis van het geheel tot uiting wordt gebracht.
Ik weet dat er groepen zijn die bepaalde leuzen chanten. Ik weet overigens niet goed waar de term ‘chanten’ vandaan komt. Het meest waarschijnlijk is zij afgeleid van de vroegere zeelui die wanneer zij dronken of moe waren en toch moesten werken, een shanty zongen om daardoor een gelijkheid van werkritme te bereiken.
Maar goed, deze groepen zingen bepaalde spreuken. Het blijkt dat die op zich lang niet altijd even werkzaam zijn, ofschoon de voortdurende herhaling soms een auto-hypnotisch effect brengt.
Wanneer ik ga zeggen: ‘Hare Hare Krishna, Hare, Hare’, dan betekent dit, zoals u kunt constateren, betrekkelijk weinig voor ons doel. Zou ik de volledige zang reciteren, dan blijkt deze heel weinig effect te hebben, tenzij ik deze langere tijd achtereen in een en dezelfde dreun blijf herhalen.
Afhankelijk van uw gesteldheid zult u dan echter na de tiende en mogelijk ook eerst rond de 50e herhaling zekere spanningen in en rond u gaan ervaren.
Vele van dc bezweringsformules die gebruikt worden, zijn eveneens 0p dergelijke klankpatronen geënt. Je zou daarvan volgens mij dus eventueel wel gebruik kunnen maken, maar je moet niet verwachten dat de klank een vastgestelde werking heeft. Je kunt alleen verwachten dat de klank die bij jou spanningen oproept, inderdaad een verandering in je gesteldheid tot stand brengt die, mede in de aura tot uiting komende, eventueel invloed kan hebben op één of meerdere van de chakra’s.
Hoe staat u tegenover het feit dat tijdens de laatste invasie de Schotten tijdens een gevecht met de Duitsers een concert hebben geblazen? Hoe staat het met kunstenaars die zo eventueel gemanipuleerd of meegezogen worden?
In dit verband sprekende over de Schotten moet u zich allereerst de achtergrond van de Highlanders te binnen brengen. Voor de Schotten van het bergland die gemeenlijk al meer paranormaal gevoelig zijn, was het spelen van bepaalde deunen op de doedelzak zeer belangrijk. Er bestonden afzonderlijke melodieën die men speelde bij huwelijken, begrafenissen, bij een aanval of een zich verdedigen. Zelfs de maaltijden werden opgeluisterd door een doedelzakspeler die rond de tafel placht te paraderen.
Ook ontwaken en slapengaan ging gemeenlijk vergezeld van bepaalde deunen die op de ‘pipes’ werden gespeeld. De koningin van Engeland heeft, naar ik meen, nog volgens traditie een eigen ‘pipesman’ die elke morgen en avond langs het paleis paradeert, daarbij de passende liederen spelende. Iets wat mij o.m. een niet bepaald al te rijke vervanging van het wekken door een haan lijkt.
Voor deze mensen is de muziek dus een deel van elk belangrijk gebeuren. Wat meer is, wanneer iedereen in het gevecht zich verschuilt of dekking neemt, zal de doedelzakspeler door blijven gaan en ook verder paraderen, dus rechtop verder schrijden. Dit is een traditie.
Dit speelde bij Schotse regimenten een grote rol, ook tijdens de landing in Normandië. Het is bekend dat verschillende Schotse groepen het gevecht in trokken voorafgegaan door hun ‘piper’, die dan allerhande voor hen aangename klanken aan zijn instrument ontlokte. Dat had ten gevolge dat zij vreugdig verder marcheerden op eigenlijk zeer gevaarlijke ogenblikken en soms zelfs onder omstandigheden waarop anderen mogelijk de vlucht hadden verkozen.
Mij is bekend dat tijdens een ‘tankbattle’ een tiental pipers van betrokken regimenten te samen inderdaad een concert hebben gegeven, dus op één standplaats verschillende melodieën ten gehore brachten. In zoverre hebt u gelijk. Ik ben het er in ieder geval mee eens dat men bij die gelegenheid ook bepaalde psalmen heeft gespeeld, wat een zeer bemoedigende inwerking schijnt te hebben gehad op de infanteristen die achter de tanks verscholen waren.
Dit zover het de Highlanders betrof en Schotse regimenten. Ik heb echter wel vernomen dat een aantal Limeys (Limey is een scheldwoord voor een Brits schip en overdrachtelijk ook voor een Britse zeeman; red.) en andere Engelsen uit de grote steden zich toen hebben afgevraagd wat erger was, de Duitsers of de Schotten. Waaruit blijkt dat achtergrond en gewenning hier wel een zeer grote rol hebben gespeeld, maar dat anderzijds deze klanken, toch bij een groot aantal mannen, een betere aanpassing aan de gevechtsomstandigheden tot stand heeft gebracht. Zij toonden hierdoor een moed en een bravoure die zonder dit waarschijnlijk niet zo apert kenbaar zouden zijn geworden.
Wanneer u geen verdere vragen te stellen hebt, zult u mij vergeven dat ik nu ga afsluiten. Dit zal geschieden met een korte improvisatie aan de hand van een drietal woorden die u zelf op kunt geven.
Mij treft een vreemde klank, een onbekend instrument doet mij sidderen en trillen, mijn begeren is vergeten, angsten slapen in.
In mij klinkt melodie en met die zang keer ik tot mijzelve in. Ik droom mij geheel mijzelf te zijn en droom ook van oneindigheid. Op brug van klank vergeet ik voor een ogenblik de tijd. Dan zeg ik: Ga niet van mij heen, speel verder, vreemde melodie, klink verder, instrumentenklank en vreemde harmonie.
Maar gaat gij voort, ik ga met u. Te samen met u trek ik voort omdat mijn ziel in wat gij zijt voor ‘t eerst zichzelve hoort.
Wat u hopelijk voldoende is. Zou dit niet het geval zijn, dan kunt u wat mij betreft nog altijd met de muziek mee.
Ik meen dat hetgeen ik tot uitdrukking bracht, aardig overeenstemt met wat ik zelf beleefd heb — en waarvan ik de betrekkelijkheid besef. Ik hoop dat u zult begrijpen dat de door mij gehanteerde voorbeelden in zekere mate betrekkelijk zijn en dus niet zonder meer algemeen geldend mogen worden geacht. De door mij genoemde feiten daarentegen zijn controleerbaar juist.
Ik hoop dat u allen, met muziek of zonder, tot een verdere psychische ontwikkeling zult kunnen komen zodat u zelfs onder de meest barre omstandigheden nooit uw innerlijk evenwicht zult verliezen.