19 maart 2013
Vanavond zou ik graag met jullie het hebben over een zeer oude uitspraak en ik ga ze trachten om te zetten in uw taal want ik denk dat dat voor een groep als deze toch wel veel overdenking kan inhouden. En als ik het vertaal, dan zou ik zeggen het volgende: ‘wanneer men naar de waarheid zoekt, dan vindt men alleen zich zelve. Maar wanneer men naar Kracht zoekt en deze Kracht gebruikt, dan wordt men één met het Goddelijke en erkent men zichzelf vanuit deze Kracht’.
Ach, het klinkt misschien een beetje oud theatraal, een beetje zwaar op de hand maar er zit veel in. Wanneer u erover nadenkt, dan moet u vaststellen dat u leeft in een wereld waar zeer vele regeltjes en voorschriftjes bestaan. Dan zouden we kunnen zeggen van: “kijk, hier gaan wij op zoek naar de waarheid binnen dit kader”. En dan, effectief, zoals het oude gezegde zegt, zul je slechts uzelf vinden. Want, wat is de waarheid voor de mens? De waarheid voor de mens is datgene dat voor hem of haar het beste past. En wanneer we daar verder in willen gaan, u gaat daar, bij wijze van spreken, over nadenken, dan kun je u gaan focussen op, laat ons zeggen, alles wat Licht is. Maar dan vergeet je dat je u tegelijkertijd focust op het Duister. Want je kan eigenlijk niet over Licht nadenken zonder dat je het Duister beseft. En dan zien we heel dikwijls bij de mens dat, vertrekkende vanuit het Licht, hij al heel rap zich laat dienen door het Duister omdat het Duister u heel snel heel vluchtige resultaten levert waar de mens zo graag intrapt, om het zo te zeggen.
Wanneer we dan verder gaan en we bekijken wat er verder gezegd wordt in deze oude uitspraak, dat ‘wanneer de mens de Kracht zoekt en dat hij met deze Kracht probeert om te gaan’, dan zeggen we eigenlijk dat de mens zoekt naar de ware Bron. Ik heb het hier vertaald als ‘Goddelijke’ omdat de oude talen niet direct in moderne terminologieën zijn om te zetten. Maar wanneer we dit dan verder bekijken, dan zie je dat door de Kracht de mens zichzelf kan erkennen. Dat de mens plots de mogelijkheden heeft om via deze Kracht meer te zijn dan alleen maar hetgeen dat hij, wanneer hij de waarheid zoekt, zou zijn.
Wanneer hij de Kracht zoekt, zal hij ontdekken dat er buiten hetgeen hij kent als mens aan wetjes, regeltjes, voorschriftjes, er vele andere en vele grotere wetmatigheden zijn in de kosmos waar hij kan aan beantwoorden en waar hij veel verder mee kan komen dan hetgeen dat hij gewoon, wanneer hij in de stof naar de waarheid zoekt, kan geraken.
En dit is iets, lieve vrienden, waar ik jullie vanavond wil over laten nadenken. Wanneer ik jullie zo bezig zie in groep en als stofmens, dan valt het mij op dat velen onder u zeer vele inspanningen leveren om hun geestelijke ontwikkeling verder te laten evolueren. Maar toch steeds zie je dat ze afgeremd wordt, dat ze beperkt wordt omdat je niet beseft dat alles eigenlijk in u aanwezig is. Dat je niet beseft dat een ander, ook wij niet als het ware, u de sleutel kunnen geven. Want de sleutel om verder te komen, lieve vrienden, die heb je zelf. Ieder mens heeft zijn sleutel. Ieder mens bezit de Kracht. Alleen, in vele gevallen zien we dat het besef hier ontbreekt. En waar het besef ontbreekt, valt de mens heel gemakkelijk terug in de oude patronen. Daarom is het voor jullie geraadzaam daarover te gaan nadenken.
Oh, ik weet het, je kunt niet van de ene moment op de andere uw stoffelijk bestaan zomaar terzijde gooien en als ‘geestelijk ingewijde’ over deze aarde gaan wandelen. Dat wordt ook niet van u gevraagd. Maar wat wel mogelijk is, is dat door het besef van de Kracht en door steeds weer opnieuw met deze Kracht trachten te werken, ondanks alles wat er rondom u gebeurt, je steeds verder kan doordringen in je eigen wezen. En hoe beter je je eigen wezen leert kennen, hoe gemakkelijker, om het zo te zeggen, het wordt om u, als het ware, te distantiëren van vele stoffelijke beperkingen en uw geestelijke ontplooiing verder door te gaan.
Jullie mediteren en als jullie mediteren, mediteren jullie meestal over een onderwerp. Maar juist doordat je mediteert over één onderwerp, beperk je je. Wanneer je zou mediteren over Licht, zul je automatisch, zoals ik daarjuist gezegd heb, met het Duister geconfronteerd worden, zul je afdrijven van, eigenlijk, het doel van uw meditatie. Wanneer je nu mediteert over de Kracht, om het zo uit te drukken, dan mediteer je eigenlijk over de Bron, over het Goddelijke, over het gehele Bestaande, uw gehele wezen. Dan wordt dit iets totaal anders. Dan zul je waarschijnlijk wegdrijven in sferen, in werelden, die voor de stof eigenlijk niet bereikbaar zijn. Maar ze zijn er wel degelijk en ze zijn wel degelijk aanwezig in het totale pakket dat uw wezen is. U zult daar, als het ware, de sleutel hebben om verder te gaan, om u te bevrijden van al deze belemmeringen die de zoekers naar waarheid, om het zo te zeggen, steeds op hun weg tegenkwamen.
Ach, en u moet het niet erg vinden dat u dit nog niet eerder had ontdekt. Want zoekers naar waarheid, lieve vrienden, die zijn er door het menselijk bestaan steeds geweest. Sommige figuren werden omschreven als profeten, van andere figuren werd gezegd dat zij bovennatuurlijke kennis hadden en zo verder. Weer anderen waren filosofen en zo voort. Maar zolang zij steeds bleven zoeken in de stof naar de waarheid, geraakten zij niet verder. En dan zie je plots overal in de geschiedenis mystici opduiken die dat alles achter zich lieten en soms, ik geef dat graag toe, met heel rare uitspraken naar voor kwamen. Maar deze uitspraken kwamen vanuit het feit dat zij vanuit hun beleving van de Kracht zich hadden kunnen vrij maken van al hetgeen de stofwereld als waarheid aanbracht en de ervaring hebben kunnen opdoen, het emotioneel doorleven van hun eigen wezen, in hun eigen wezen, als het ware, het Goddelijke erkennen. En dan ontstaat er op dat ogenblik, ik zou het het best kunnen omschrijven als een vorm van geloof, een vorm van zekerheid dat je via deze weg u geestelijk verder kunt ontplooien. Dat op deze weg niet de materiële obstakels aanwezig zijn die de gewone zoeker naar waarheid wel steeds tegenkwam. En vanuit deze ervaringswerelden kunnen we dan zeggen dat er, naar de mensheid toe, allerlei systemen zijn gebracht. Je kunt zelfs zeggen dat magie een systeem is dat is ontstaan vanuit het één worden met de Kracht.
Waarom? Om de doodeenvoudige reden dat diegene die het ervaren heeft, dit enkel voor zich kan definiëren en niet kan aan de ander zeggen: “kijk, doe het zo of zo”. Dus je krijgt dan, omdat de ander ook zoekende is, een systeem aangeboden, wanneer je daar ver genoeg kunt in doordringen, dat je tot dezelfde besluiten moet komen dan hetgeen ik hier nu op deze korte tijd naar voor breng, namelijk dat de Kracht aanwezig is in u, dat het Goddelijke aanwezig is in u en dat daar alles maar ook alles in terug te vinden is: uw ganse bestaan, uw ganse wezen, de ganse schepping, als het ware.
Natuurlijk is het zo dat u als stofmens niet in staat bent dit alles te vatten. Dat kunnen wij, als geest, ook niet. Maar dat is niet nodig. Het besef dat je er deel van bent, het besef dat je vanuit die Kracht, wanneer je ertoe komt ze te erkennen, alles kan bereiken. Dat je via deze weg veel verder kunt geraken dan eender welke andere weg, dàt is hetgeen dat eigenlijk aan de orde is, dàt is hetgeen dat u kan verder helpen. Een weg die u duidelijk maakt dat het eigenlijk niet uitmaakt of u hier op aarde in een stoffelijk voertuig nog rondloopt of dat u, zoals ik, aan de andere zijde als geest verderga. Want deze Kracht, waarover ik spreek, is dezelfde. Er is geen verschil. Het is met dezelfde Kracht dat wij werken en dat u kan werken.
Wanneer u dat goed beseft, dan kan u, als het ware, voor uzelf zeer veel realiseren. In de eerste plaats kan u uw voertuig, om het zo te zeggen, beter onderhouden. Want door het besef van de Kracht, kunt u zorgen dat uw voertuig een veel grotere harmonie kent dan voorheen. Want vanuit die Kracht is het mogelijk alles wat niet thuishoort in het voertuig, als het ware, te laten verdwijnen en het voertuig te optimaliseren. Het klinkt mooi maar voor de meeste is het problematisch omdat zij er niet in geloven. Ze lezen erover soms, jullie luisteren, zoals vanavond, en je denkt bij uzelf: “ja, daar is wel iets van aan en dat klinkt heel mooi” maar dan, het durven overstappen, het durven loslaten van de oude vaste patronen om te zeggen: “ik stel mij open voor deze Kracht; ik ben één met deze Kracht; ik laat deze Kracht voor mij haar werk doen”. Hola, dat is voor velen soms een moeilijke stap. Want men gaat er direct allerlei andere zaken tegenover stellen. En dan ben je terug de zoeker naar waarheid die niet verder geraakt omdat je steeds weer alles opsplitst. Je splitst op in goed en kwaad, je splits op in Licht en Duister, je splitst op in warmte en koude, noem maar op. En je kiest, je kiest voor één zaak. Je kiest voor het goede of je kiest voor het kwade; je kiest voor het Licht of voor het Duister. Maar je maakt keuzes en door de keuzes die je maakt op dat ogenblik, ontken je de Kracht, ontken je uw eigen wezen.
En ja, dan krijg je dat het voertuig begint te sputteren. Want je had gekozen voor gezondheid, niet beseffende dat ziekte er deel van is. Je kan niet gezond wezen zonder ziek te zijn en je kan niet ziek zijn zonder gezond te zijn. Je hebt het opgesplitst. Je kan het Licht niet aanschouwen als je het Duister niet erkent. Je kan het Duister niet erkennen als je het Licht niet aanschouwt.
Velen voor u hebben dit allen doorgemaakt en zijn daarop vast komen te zitten tot het ogenblik dat, bij wijze van spreken, de goddelijke vonk overslaat en dat zij beseffen dat alles een eenheid is. Dat het Goddelijke, waarvan je deel bent, de Kracht, de Energie, om het zo te zeggen, onscheidbaar is. Alles, lieve vrienden, is een eenheid en op het ogenblik dat je dat in u kan laten doordringen, op dat moment ga je verder. Op dat moment besef je dat alles in u aanwezig is, dat je over alles wat uw wezen aangaat, controle hebt, een beeld hebt, als het ware, mogelijkheden hebt. Mogelijkheden die ver buiten het normaal aanvaardbare gaan. Want als zoeker naar waarheid ben je, ach, een druppeltje van de oceaan. Dat druppeltje ken je maar de oceaan ken je niet. Maar wanneer je u daar kunt boven zetten of over zetten, dan word je als het ware de oceaan. Niet dat het stoffelijk voertuig alle kennis van deze oceaan in zich kan opnemen, daar gaat het hem niet om. Je wordt. En vanuit dat geheel kan je alles, als het ware, puren wat voor u op dat eigenste moment mogelijk is. En zelfs als je zover bent, zul je opmerken dat de uitdrukking ‘moment’ niet aan de orde is. Het is een tijdloosheid. Het is een ervaring die niet gebonden is, noch aan de stof, noch aan de tijd maar ze is.
En van daaruit kun je voor uzelf zeer veel nieuwe inzichten en mogelijkheden halen. En dan is de kwestie dat je er durft mee omgaan, dat je durft de oude gewoontepatronen los te laten en te gaan voor hetgeen dat in u opkomt, gelovende – en ja, ik leg het accent op ‘gelovende’ – gelovende in de Kracht, overtuigd zijn dat de Kracht u dat kan brengen, u dat kan geven, u dat kan duidelijk maken waarvoor je in de stof geïncarneerd bent, waarvoor je hier op aarde zijt komen zoeken. Want dat kan je wel zeggen: een mens is een zoekende geest, een zoekende geest die op een bepaald ogenblik, misschien op de weg naar waarheid, vastgelopen is, niet meer verder heeft gekund … of gedurfd. Want je moet niet denken dat je, als geest, alles kan en alles durft. Een geest heeft ook zijn grenzen, om het zo te zeggen, omdat hij ze zelf creëert, dat is waar. En dikwijls, om deze grenzen te ontwijken, te ontlopen, is er een leven in de stof. Maar wanneer je dat leven dan in de stof kan gaan gebruiken om die geestelijke grenzen, die je ontvlucht bent, hier op te heffen, dan kan je toch zeggen dat dat stoffelijk leven een prachtige ervaring kan zijn. Dat je, met de beleving die je met dat voertuig doormaakt en dat u zo ver kan brengen dat je voor hetgeen dat je in de stof bent gevlucht, kan opheffen zodat, wanneer je terug vrij bent van de stof verder kan gaan, dat deze grenzen weg zijn gevallen, dan kan je toch spreken dat dat stoffelijk bestaan een zeer waardevolle ervaring is geweest. En juist in dat stoffelijk bestaan is het mogelijk om het besef van deze Kracht, het besef van deze Eenheid die je bent, het besef dat alles in u aanwezig is, op te nemen en dan weer uit te dragen, als het ware, en uzelf daarin te erkennen.
En zo zie je maar dat een oude, zeer oude spreuk, zelfs heden ten dage u de weg kan tonen hoe u, zelfs in wat u noemt ‘de moderne tijd’, gebruik kan maken van de mogelijkheden om geestelijk vooruit te komen. Dit zijn zaken die u rustig moet laten bezinken. Denk er rustig over na en wanneer u bij uw volgende meditatie aan de Kracht denkt, tracht dan niet zaken op te splitsen. Tracht te vermijden dat je in één richting gaat maar stel u open voor het Goddelijke. Stel u open voor het Geheel. Laat de Bron, als het ware, terug in u werken, opborrelen, als het ware.
Dan ga je waarschijnlijk uzelf in de meditatie verliezen. U gaat waarschijnlijk momenten meemaken dat u niet meer beseft dat u stoffelijk bestaat maar dat u één wordt met de Bron, dat u een gevoel hebt dat u daarin bent opgenomen. Oh, en wanneer u dan rustig terugkeert naar uw beperkte voertuig, ach, dan hebt u misschien spijt dat u het niet kan vertalen, dat u het misschien niet kan doorgeven naar anderen omdat het gevoel dat u doorgemaakt hebt, omdat hetgeen dat in uw eigen wezen is opgeborreld niet onder woorden is te brengen. Maar wat u waarschijnlijk dan wél zal waarnemen, is dat er in uw innerlijk een ontzettende vreugde heerst, dat er een, laat ons zeggen, soort lichtheid van bestaan aanwezig is dat het u mogelijk maakt al hetgeen dat op het ogenblik chaotisch rondom u is, gewoon te laten wegvloeien. Dat u, als het ware, voor uzelf naar uw stoffelijk voertuig deze Kracht hebt uitgestraald, overgedragen, waardoor je voor de wereld rondom u, als het ware, een lichtbron bent, een bron van geluk. En ja, de wereld ziet dit beperkt, de wereld zal het niet begrijpen. De wereld zal niet begrijpen waarom jij u gelukkig kunt voelen terwijl de anderen allemaal angst hebben voor wat er gebeurt. Want zij zoeken de waarheid nog, zij zoeken zichzelf nog en zij leven in een wereld waar ze steeds verder met zichzelf in zwart-wit geconfronteerd worden, waar ze steeds meer kwijt geraken van hetgeen ze willen behouden, waar ze steeds minder vinden van hetgeen ze willen hebben.
En dan hebt u de beleving van de Kracht doorgemaakt. U hebt de beleving van de Bron doorgemaakt en u staat anders in de wereld. U kan verder. En in vele gevallen zul je dan ook opmerken dat er wisselwerkingen ontstaan tussen al diegenen die op ditzelfde niveau, op ditzelfde geloven, als het ware, functioneren. Die de Kracht ervaren hebben in zichzelf en die met de Kracht kunnen omgaan.
Ja, lieve vrienden, dit is misschien in jullie ogen pure mystiek. Anderen zullen eerder zeggen: “dat trekt een beetje naar magie”. Ach, het kind mag een naam hebben zoals het wil. Maar één zaak is zeker: welke naam je er ook aan wilt geven, de naam is een beperking. Het doorleven, dat is de werkelijkheid, dat is uw wezen. En besef dat dit totaal, maar ook totaal, individueel is. Dat je niet kan zeggen tegen je partner: “kijk, zo moet je het doen en dan zit je juist”. Want voor geen mens, voor geen geest is de Kracht hetzelfde. Dit klinkt misschien in jullie oren contradictorisch maar toch is het zo. Ieder individu is de Bron op zichzelf. In ieder van ons is deze totaliteit aanwezig. Wij mogen niet vergeten dat ieder van ons op een bepaald ogenblik zich heeft afgekeerd van de Kracht, anders hadden we niet bestaan. Maar deze afkering van de Kracht heeft wel gemaakt dat ieder zich zelve is en de zoektocht is begonnen naar ‘wie ben ik’? En daar wordt het terug interessant: je kan uzelf maar erkennen op het ogenblik dat je terug de Kracht ervaart, de eenheid ervaart met het Goddelijke, met de Bron, met de Vader of hoe je het wilt omschrijven. Juist door dat terug te kunnen ervaren, kun je terug naar het vertrekpunt. En zoals we dan kosmisch- esoterisch zouden kunnen omschrijven: vertrek- en eindpunt is hetzelfde, alles is in dat ene punt, de Bron, God, de Vader of hoe u het wilt omschrijven, omsloten. En je bent er, of je het nu graag hebt of niet, of je nu zegt: “ik geloof erin” of “ik geloof er niet in”, maakt niet uit, u bent er onafscheidelijk deel van. Want op het ogenblik dat u er zich van afkeerde, hebt u er zich niet van afgescheiden want dan had u zichzelf gewoon opgeheven. U hebt zich afgekeerd in een zoektocht naar anders. Dit is iets totaal anders dan dat u zou zeggen: “ik kom uit de Bron en ik geef het op hier”. Want dan zou je gewoon uw eigen existentie vernietigen. En, wanneer we daar verder over denken, moeten we zeggen: dit is niet mogelijk.
Want er kan niets, maar ook niets, van het Goddelijke verloren gaan. Want het Goddelijke is één, is één Kracht, één Kracht waar alles in aanwezig is. Hoe moeilijk dit ook voor de stof te begrijpen, hoe gemakkelijker voor de geest de ervaring is. Maar een ervaring die steeds verder gaat. Je zou kunnen zeggen: als geest, ook uw geest, kan je opgenomen worden in deze Bron, deel zijn van deze Bron. Maar je erkent dan zeer snel uw eigen beperktheid nog omdat je, vanaf het moment dat u zich afkeerde van de Bron, u voor uzelf grenzen hebt gelegd. En al deze zaken die u in vraag hebt gesteld door deze grenzen die u hebt opgebouwd, zult u voor uzelf terug moeten ontmantelen en zo komen tot terug dat ene Punt, dat ene Geheel, die ene Kracht waar alles, maar ook alles, in aanwezig is.
Zo, lieve vrienden, u ziet dat het aanhalen van een oud citaat ons in esoterisch denken zeer ver kan leiden. Heus, het is mijn bedoeling niet van jullie allemaal ineens weg te trekken uit jullie dagdagelijkse bezigheden en beslommeringen maar het is wel mijn bedoeling jullie aan het denken te zetten. Want wat ik persoonlijk vind, is dat jullie, ondanks de vele leringen die je reeds gekregen hebt, toch nog veel te veel in jullie eigen afgesloten kamertje blijven zitten. En het is misschien al een heel mooie kamer, een kamer met heel veel mogelijkheden, een kamer waar aardig wat vensters in zijn waar aardig wat licht binnenvalt. Maar wanneer u deze kamer niet durft verlaten, lieve vrienden, dan mist u heel veel van de schoonheid. Want u kunt wel in een kamer door het venster kijken en dan hebt u een beperkt beeld op de wereld buiten de kamer. Maar wanneer u de durf hebt om door de deur te gaan en in de wereld te stappen, dan ziet u een veel groter beeld, veel meer mogelijkheden, dan al hetgeen dat u zo mooi in uw kamer, als zoeker naar waarheid, hebt opgeslagen. En als ik gewoon vanavond bij jullie maar een klein vonkje in die richting heb kunnen doen overspringen, dan ben ik een zeer gelukkige geest. Want dan heb ik jullie iets kunnen laten denken misschien, ik zeg nog niet ‘ervaren’ maar toch denken of geloven, dat je verder kan, verder dan hetgeen je tot hiertoe hebt meegemaakt, hebt geleerd. En dan is een avond als deze voor ieder van u een grote meerwaarde.
Lieve vrienden, hierbij ga ik het laten want ik voel dat het voor velen een zeer zware materie is. Ik raad jullie aan: denk er rustig over na, herbeluister hetgeen dat ik hier gebracht heb, met kritische geest, dat is geen probleem. U hoeft ook niet met mij akkoord te gaan, verre van, maar probeer gewoon even aan deze Kracht te denken. Probeer even, al is het maar in een meditatie, bij wijze van spreken, ermee om te gaan. De ervaring die eruit kan komen voor u zal u als stofmens, volgens mijn beperkt inzien, veel gelukkiger, veel evenwichtiger en veel harmonischer kunnen maken.
Vragen.
De spreker van het eerste gedeelte heeft op een bepaald moment gezegd: “stap uit uw klein kamertje de wereld in”. Graag verduidelijking hier omtrent en eventueel een voorbeeld.
Ja kijk, de mens leeft in een zeer afgesloten wereld, om het zo te zeggen, ieder van u. U hebt bepaalde ideeën hoe u moet leven, wat u nodig hebt om in de stof te leven en zo verder. Het zijn juist deze ideeën die u blokkeren dikwijls om verder te kunnen gaan.
Wanneer u zou nog maar één van deze beperkingen aan de kant zetten, bijvoorbeeld u hebt de behoefte om u allemaal, bij wijze van spreken, snel te kunnen verplaatsen. U vraagt een voorbeeld, dus ik geef u een voorbeeld.
Wanneer u deze behoefte even opzij zou zetten en in plaats van u snel overal naar toe te gaan verplaatsen, regelmatig eens probeert van gewoon dit rustig te doen, eventueel met de benenwagen, dan zult u al opmerken dat de wereld rondom u eigenlijk toch wel iets anders is dan hetgeen wat, wanneer u dat met uw wagen doet, steeds aan u voorbij flitst. Er zijn zo vele zaken.
U vindt dat u noodzakelijkerwijs een, laat ons zeggen, dak boven uw hoofd moet hebben. Dat dak boven uw hoofd moet beantwoorden aan zeer vele normen volgens jullie want anders dan pas je niet in de maatschappij. Is dit wel zo? Waarschijnlijk niet. Want er zijn op de wereld zeer veel mensen die geen dak boven hun hoofd hebben. En dan wil ik niet naar de gebieden gaan kijken die jullie ‘ontwikkelingsgebieden’ noemen. Maar wanneer ik bijvoorbeeld zie dat in uw steden toch aardig wat krakers leven, en zelfs goed leven, dan is nog maar de vraag: wie is hier de slimste? De kraker die een dak boven zijn hoofd heeft en leeft de dag dat hij in is of degene die zijn ganse leven zwoegt en zweet om een hoop stenen, zoals jullie het normaal hier noemen, af te betalen.
Hier laat ik het bij. Denk er over na en u zult misschien wel andere ideeën krijgen.
Vorige zitting werd gesteld : Wanneer je een juist gebruik weet te maken van de gedachtekracht, valt daar stoffelijk aardig wat mee te bereiken. Wat wordt bedoeld met juist gebruik van de gedachtekracht?
Ach kijk ik denk dat dat ieder voor zich wel kan aanvoelen.
Wanneer u gedachtekracht gaat gebruiken alleen maar om uzelf zogezegd stoffelijk er mee te verbeteren, dan beseft u best dat u op het verkeerde spoor zit.
Wanneer u echter gedachtekracht gaat gebruiken om uw wereld, uw wereld, ik zeg niet de wereld, uw wereld te verbeteren dan denk ik dat u op het goede spoor zit. Denk er maar over na, hoor. De nuance is uw wereld, niet de wereld.
Verwijzend naar het eerste gedeelte, broeder: in de tweede werkelijkheid opbouwen dat men gezond is, trekt men dan ook automatisch het tegenovergestelde, dus ziekte, aan?
Kijk, wanneer u in de tweede werkelijkheid iets opbouwt, dan moet u er van overtuigd zijn dat deze tweede werkelijkheid voor u uw eerste werkelijkheid kan zijn. Op dat ogenblik zal zij zich voltrekken. Het is in de kosmos altijd zo dat waar het een is, het ander ook is.
Dat wil zeggen, wanneer u in de tweede werkelijkheid gezondheid opbouwt, dan moet u er van uitgaan dat daar tegenover ziekte staat. Dat kan niet anders. En daar zou ik dan de tip geven: in plaats van in de tweede werkelijkheid gezondheid op te bouwen, gebruik gewoon niet het beeld gezondheid maar het beeld van harmonie. Daar gaat u veel verder mee komen.
Nu alles hangt af ook hoe ver u zelf dit kunt voor uzelf waarmaken. En ik zou een kleine tip willen geven: het klopt dat alles in de kosmos in harmonie, in evenwicht is, om het zo te zeggen. Maar gezien dat u mens bent, is het soms wel aan te raden van zaken te proberen.
Dat wil zeggen, als u een tweede werkelijkheid opbouwt over gezondheid, dat u zo kunt leren om echt met gezondheid om te gaan. Akkoord, u zult wel geconfronteerd worden met de tegenhanger maar juist doordat u vanuit de tweede werkelijkheid vertrekt, hebt u wanneer u er goed mee bezig bent, de mogelijkheid om ook dit voor uzelf juist te plaatsen en het totale plaatje in een harmonie, als het ware, uit te voeren.
Zo. Ik hoop dat dit duidelijk genoeg is en zeker niet een rem zal zijn om met de tweede werkelijkheid om te gaan.
Wat is het verschijnsel poltergeist, klopgeest, en wat kun je er tegen doen als je er mee te maken krijgt?
Poltergeist is niet hetzelfde als klopgeest.
Een poltergeist verschijnsel wordt meestal opgewekt door een puber. Komt redelijk veel voor wanneer een puber in dus zijn crisissituaties is. Hij kan dan, zonder dat hij het beseft, met de energie die hij wegwerpt, zaken verplaatsen zoals je kent, borden door de lucht laten vliegen, kasten laten omvallen en zo verder. Dat is eigenlijk poltergeist. Poltergeist zit hem volledig op het puberale vlak maar in het astrale gebied.
Een klopgeest, daar zou ik van zeggen: kijk, dat is een nozem in de geest. Dat is iemand die niet aanvaardt de geestelijke toestand en die dus op een bepaalde wijze er voor zichzelf een soort genot uithaalt van energie te verspelen en daardoor fenomenen te veroorzaken. Gelukkig komt dit niet zo veel voor.
Veel klopgeesten in uw maatschappij hebben helemaal niks met onze zijde te maken maar zijn meestal fysische verschijnselen. Dat is weer iets anders.
Hoe kan men er mee omgaan?
Wanneer je een poltergeist verschijnsel van een puber krijgt, dan is het het beste dat je u daar niet te veel tegen verzet en dat je tracht tot de wereld van het kind door te dringen, de overgangswereld, en hem rustig te maken. Dan zul je opmerken dat het verschijnsel automatisch afneemt en verdwijnt. Het is meestal omdat de puber heel angstig is, schrik heeft, dat hij dit verschijnsel kan opwekken.
Wat een klopgeest aangaat, als het werkelijk een klopgeest is en geen fysicaverschijnsel maar een geest die zich amuseert met u te plagen, dan zou ik zeggen: kijk, u stelt zich in op Licht en u stuurt deze brave nozem even wat Licht toe. Dan zal u opmerken dat dit verschijnsel zeer snel zich naar ergens anders gaat verplaatsen. Want de nozem in de geest ziet liever het Duister dan het Licht. Dus als je daar gewoon u op concentreert, dan zal dit fenomeen verdwijnen.
Let wel op, er zijn soms zeer sterke afwijkingen en dan moet u wel zorgen, als u daar iets aan wil doen, dat u dit op de juiste wijze aanpakt. Maar dit kan ik op een vragenavond als deze allemaal niet gaan uitleggen want dan ga ik met mijn bazen last krijgen dat ik hier overuren maak. En dat is niet meer toegestaan.
Kun je betreffende de keuze van juist een Argentijnse paus iets afleiden betreffende de evolutie van de katholieke kerk en zelfs voor de aarde?
Sta mij toe dat ik daar Bijbels op antwoord.
Wanneer de slang haar huid afwerpt, is dan de slang verandert? Ik denk het niet. Voilà.
Kan een gedachte in de vorm van een dagelijkse affirmatie zich in de stof realiseren? Versterkt het uitspreken van de gedachte deze?
Zeer zeker.
Kan men water beïnvloeden door gedachten zoals gezondheid, harmonie enz….., verandert dit het water dan?
Kijk eens hier. Ik denk dat de vraag een beetje verkeerd is geformuleerd. U kan water laden. En wanneer water geladen is, dan kan dit effectief zeer sterk bijdragen tot de gezondheid.
En water laden doet u eigenlijk door water te magnetiseren. Gemagnetiseerd water gaat in het lichaam zorgen dat de harmonie vergroot waardoor de mogelijkheid aanwezig is dat aardig wat stoorvelden worden opgeheven.
Ik kan zelfs of ik durf zelfs zeggen, en dat is dan vanuit de tijd dat ik nog hier op aarde rond dartelde, dat gemagnetiseerd water, wanneer het juist wordt toegepast, veel sterker is dan dat u op het ogenblik de medicijnen die u antibiotica noemt.
Gemagnetiseerd water is in staat van zowel, en in onze tijd was het niet gekend maar het werkte wel, virussen als bacteriën die in het lichaam niet thuis horen, daaruit te verdrijven.
Voilà. Ook iets waar dat je verder mag over nadenken.
Wat is de burcht van Essene?
Ken ik niet.
Als de vragensteller misschien daar een beetje meer informatie kan over geven maar ik kan hier weinig over zeggen.
Wij hadden vernomen dat dit een soort vorm van bescherming kon bieden.
Ik weet niet uit welke filosofie deze naamgeving komt. Het is voor mij onduidelijk. Ik zou het kunnen gaan navragen natuurlijk maar dan verlengen we de avond. Als het een idee is van bescherming te bieden, dan zou ik zeggen: kijk eens hier, ieder lid van de groep heeft toch al lang geleden aangeleerd hoe u zich kan afschermen. En daar hebt u heus geen burcht voor nodig, om het zo te zeggen. Dus als u afscherming zoekt, voor wat dan ook, zet u zoals u is geleerd in het Licht. En u hebt de beste afscherming die u kan dromen.
Zo, neem mij nu niet kwalijk dat ik hier niet mijn confraters aanspreek om te gaan uitzoeken over wat het gaat want dan zou deze avond te ver uitlopen. Maar ik denk dat u met dit antwoord toch wel verder kan.
Meditatie: De Kracht.
Vergeet even al uw stoffelijke perikelen, om het zo te zeggen. Vergeet even alles wat hier rondom u gebeurt en kom even tot uzelf.
Daarmee bedoel ik: denk even aan wie je bent. Vorm even een beeld: wie ben ik? Het is misschien voor sommigen niet zo gemakkelijk, omdat sommigen in dat beeld velerlei zaken willen invullen omdat zij denken dat zij aan deze zaken beantwoorden of moeten beantwoorden. Maar dit hoeft hoegenaamd niet.
Tracht gewoon naar de essentie te gaan. En als je gewoon naar die essentie komt, ik zou bijna zeggen, naar uw naakte persoonlijkheid, ontdaan van alle glitter en glamour, ontdaan van alle bescherming die u over u hangt: kom tot uw ware ‘ik’.
En wanneer we hier zo allen gezamenlijk zitten, puur, een beetje zoals onze geest, onze geest kan ook niet zich verstoppen. Wanneer de geest van u even het lichaam loslaat, om het zo te zeggen, dan manifesteert hij zich zonder bekleding. Puur. Zuiver. Dat is hetgeen wat ik nu graag hier zie van jullie allen. Dat wij samen, jullie mensen en wij geesten, hier in onze zuiverste vorm aanwezig zijn. En vanuit deze zuiverste vorm gaan wij ons richten op de Kracht.
Wanneer we niet afgeleid worden door stoffelijke remmen maar wanneer wij ons zuiver opstellen, dan kunnen we deze Kracht nu reeds aanvoelen. We kunnen langzaam maar zeker, allen hier aanwezig, mens en geest, samen versmelten in deze Kracht. Deze Kracht die de Bron is van het bestaan. Deze Kracht die de Vader is. De Kracht waarvan wij allen zijn ontsproten maar ook de Kracht waar wij allen terug heen gaan. Deze Kracht, dat zijn wij allen tezamen. We vormen deze Kracht. We vormen deze eenheid, deze harmonie.
Allen tezamen vormen wij de Bron, het Goddelijke, de Vader, of hoe u het wilt omschrijven, het is de Kracht. Deze Kracht, daar zijn wij deel van. Deze Kracht geeft aan ieder van ons een eigen identiteit en toch geeft deze Kracht een eenheid. Een eenheid in verscheidenheid. We blijven steeds deel van die Kracht ondanks de weg die we gaan. Ondanks welk pad we ook kiezen.
Wij hebben de vrijheid van de weg te gaan die voor ons in onze ogen, in ons aanvoelen, de meest juiste is. We hebben het recht van op dit pad te struikelen. We hebben het recht van op dit pad te rusten. We hebben het recht van dit pad samen te gaan met de ander. We hebben het recht van één te zijn in deze ganse beweging.
Deze Kracht is een eenheid. Deze Kracht is een harmonie waarin wij allen zijn opgenomen. Deze Kracht is, als het ware, de zegening van de kosmos die ons allen de mogelijkheid geeft de zoektocht die we aangevat hebben, op de meest juiste, harmonische wijze te volvoeren. Om uiteindelijk onszelf terug te vinden, onszelf te herkennen in hetgeen wat wij, als het ware, ervaren. Langzaam maar zeker opstijgende in deze kosmische eenheid. Eén te zijn met de Kracht, de Kracht die alles bevat. De Kracht die voor ons waarschijnlijk nu een symboliek van Licht is maar die even goed haar antipode bevat. De Kracht die ons de mogelijkheid geeft om steeds verder te gaan. De Kracht die ons niet remt, die steeds weer opnieuw ons bestaan verder drijft. De Kracht die ons de mogelijkheid geeft de stof achter te laten, geestelijk verder te gaan. Dezelfde Kracht die ons de mogelijkheid geeft als geest terug de stof te aanvaarden en zo, stap na stap, terug te komen naar dat Bronpunt, naar de Vader, naar God of hoe u het wilt omschrijven. Stap na stap uit een, ik zou zeggen, onbeschrijfelijke kosmische liefde van de Bron die voor ieder die uit de Bron is vertrokken, deze liefde waar maakt en deze liefde meegeeft zodat elke druppel van de Bron een schittering aan het heelal is. Elke druppel van de Bron is, als het ware, een ster aan het firmament dat licht geeft in het ganse kader van de schepping.
Dat, beminde broeders en zusters, dat is voor mij de Kracht. Een Kracht waar ik met deze woorden in beperkt ben. En wanneer u nu mee hebt doorleefd, dan zult u opmerken dat deze woorden eigenlijk maar weinig hebben gezegd maar dat je de Kracht, als het ware, in u hebt voelen zinderen. Dat je, als het ware, de Kracht in iedere cel van uw wezen hebt ervaren. Dat je de Kracht in u hebt opgenomen zodat u zo dadelijk, ik zou bijna durven zeggen, blij gezind heen kunt gaan. Zodat u de wereld anders kan benaderen. Dat u beseft dat dankzij deze Kracht er u niets kan overkomen. Want u bent steeds deel van dit prachtige, krachtige geheel. En zo kan u uzelf herkennen. Zo kan u voor uzelf de meest juiste paden bewandelen.
Dat is de Kracht die voor mij de Bron is van het leven, de Bron is van alle bestaan, de Bron is van de kosmos. Dit is wat ik in mijn beperktheid als geest zou durven omschrijven als zijnde de God die ons ontzettend lief heeft.
Maar ook ik ben nog niet zo ver dat ik de volledige Kracht die deze kosmos schraagt, kan begrijpen. Maar ik kan ze wel voelen en ervaren. En dat maakt mij ontzettend gelukkig. Dat maakt in mij het streven vrij om steeds verder te gaan en verder te zoeken.
Zo, mijn beminde broeders en zusters, dat was mijn kleine bijdrage. Zo voel ik het aan. Het komt misschien vanuit mijn oude achtergrond. Dat is mogelijk. Maar sta mij toe dat ik deze avond afsluit, ach, misschien niet op de gewone wijze maar op een oude rituele wijze die ik nog steeds in mij draag ondanks het feit dat ik al zo lang in de geest ben.
Sta mij toe dat ik u de zegen van de Vader overdraag. Dat deze zegen de Kracht en het inzicht mogen houden dat u in de komende tijd, niet alleen geholpen door het Licht, door de kosmische harmonie, maar vooral door de Kracht van de Vader, steeds weer het Licht op uw pad moge ervaren. Dat deze zegening u, als het ware, afschermt tegen alle malversaties die u anders in deze woelige tijd kunnen storen. Dat u deze zegen met u draagt en eventueel doorgeeft aan degene die hem nodig mag hebben. Dit zij bevestigd.
Zo mijn beminde broeders en zusters, ik wens jullie veel Kracht in de komende tijd, veel Licht op jullie pad en voor vanavond een rustige huisgang. Ik dank u voor uw medewerking.