3 september 1987
Ons onderwerp is de werking van de rituele magie. Laat me proberen om allereerst duidelijk te maken wan rituele magie is. Het is een vorm van magie, waarbij gewerkt wordt met symbolen, diagrammen, en waarbij een lange voorbereidingstijd nodig is voor het magische werk begint.
Om u een voorbeeld te geven; als u als ritueelmagiër een complete garderobe hebt, dan zult u moeten beschikken over tenminste 17 gewaden, over 9 verschillende messen, gaande van het lancet tot het dubbel geslepen gepunt zwaard dat ook wel lans wordt genoemd, inclusief dolken, de gladde sikkel, de gekartelde sikkel. U zult over tenminste 7 staven, machtsstaven of toverstaven moeten beschikken en daarnaast heeft u natuurlijk een hele apotheek nodig van kruiderijen, waaruit u reukwerken kunt samenstellen en als het even kan nog verschillende soorten olie, die met de kruiden ook nog geparfumeerd kan worden, en een aantal kaarsen van verschillende kleuren en verschillende samenstelling.
Het belangrijke van rituele magie is eigenlijk vooral de ruimte waarin ze plaats vindt. Het klinkt misschien een beetje gek, maar het is een werk waarbij je uitermate geconcentreerd moet zijn. Daarom gaat er ook over het algemeen een lange voorbereiding aan vooraf. Om u een klein voorbeeld te noemen; wanneer u een bekende kracht wilt oproepen, of de geest van een bekende mens bv., dan zult u heel waarschijnlijk drie weken voorbereiding nodig hebben, waarbij u een vegetarisch dieet hebt te volgen, en ook voor lichamelijk reiniging nog bepaalde kruiden zult gebruiken, zodat alle slakken worden verwijderd. De laatste twee dagen drinkt u alleen en dan pas kunt u beginnen.
U hebt een afgesloten ruimte waar praktisch nooit iemand komt, alleen voor dat werk. U hebt daarin al uw impedimenten staan in kasten en kistjes, de gewaden meestal in een kist en de kruiden meestal in een kastje. In een aparte doos worden de wapens bewaard. Dan tekent u het nodige; pentagram bv.; voorziet dat van alle namen, zet de lampen op de juiste plaats, zet de kaarsen neer. U zet een houtskoolbekkentje, een houtskoolvuurtje neer voor de reukwerken en dan kunt u pas goed gaan beginnen.
U zult begrijpen dat een dergelijke rite dus een enorme sfeer tot stand brengt. Ik weet niet of u wel eens in een katholieke kerk bent geweest, en dan bij voorkeur een waarin ze de Latijnse ritus zingen. Je hebt daar de gezangen, je hebt de geur van wierook, je hebt dat kleurige vertoon en zelfs als je er eigenlijk niet in gelooft, kun je daar toch door geboeid worden. Het is iets meeslepends. Rituele magie ontleend een groot gedeelte van haar belang en van haar mogelijkheden juist aan deze feiten.
Een magiër, eventueel met een acoliet, een assistent dus, die bezig is, schept rond zich een sfeer van geuren, van licht, speciaal licht. Hij incanteert en dat zijn meestal gezangen. Het is een toontje dat dicht bij het Gregoriaans komt heel vaak. Hij verdooft a.h.w. zichzelf met alle glitter en praal. Hij heeft daar naar toegeleefd, weken lang, en is op dat ogenblik zo volledig één geworden met zijn gedachtewereld, dat die gedachten voor hem a.h.w. werkelijker zijn dan de wereld die buiten dat vertrek ligt. En dat is dan het punt waarop inderdaad verschijningen kunnen optreden, en ook in bepaalde gevallen situaties in de werkelijke wereld zodanig gewijzigd kunnen worden door intens wensen en concentratie dat ze ook werkzaam zijn in wat u de realiteit noemt.
De werking van rituele magie is bijzonder groot omdat ze zo’n lange voorbereiding en een intense concentratie vereist. Het zijn deze dingen waardoor de mens langzaam maar zeker vanuit zijn normale wereld in een fantasiewereld terecht komt allang voordat hij aan het werk begint. Hij is er eigenlijk dag en nacht mee bezig. Hij moet zijn berekeningen maken; kijken wat is de engel van de dag, wat is de heerser van het uur waarop ik werk, wat is de gunstigste constellatie waaronder ik werken kan. Alles leeft naar dat ene punt toe. Daarnaast hanteert ie symbolen, maar die symbolen hebben voor hem een bijzondere betekenis. Wanneer ik bijv. een toverstaf gebruik, en op de kop daarvan heb ik een gesneden arend, en in de staf zelf heb ik een plaatje goud met een bepaald zegel erop gegraveerd, dan hoort dat specifiek bij al datgene wat Arcan betreft. Arcan is zoals u weet de heerser van de zon en dienende geest van de ziel van de zon, en daarnaast Heer van de maan. Alles wat met zon en maan te maken heeft zou met deze staf kunnen worden voltooid.
Maar er zijn ook andere dingen. Bv. wanneer ik Mercurius nodig heb, en de geesten van Mercurius, dan gebruik ik natuurlijk een staf, waarin ik een klein fiool, een klein buisje zeg maar, een afgesloten buisje zit met kwik. En voor weer een ander, bv., gebruik ik koper. Elk heeft zijn eigen zieltje, eigen dingen. Die dingen zijn zo vervlochten in je denken, met de krachten waar je al een hele tijd naar toe leeft, dat alleen het enkele gebaar dat je maakt a.h.w. die krachten al in beroering brengt. Je hebt het gevoel dat alles rond je begint te wentelen. Je voelt hoer er een druk komt. Het lijkt of de kaarsen langzaam iets minder lichtend worden en dan ineens weer opvlammen als je dan een invocatie doet, dus iemand oproept.
Dan heb je meestal nog een driehoek getekend, tenminste in de rite die hier in het westen heel vaak wordt gebruikt, en dan verschijnt daarin een gedaante. Je kunt hem natuurlijk van tevoren een bevel geven, bv. “ Falech” (“Falech” is van Mars), “Falech, ik beveel u in naam van “, en dan komen de Godsnamen en de engelennamen, “aan mij te verschijnen in een voor mij aangename en draagbare vorm”. Dat laatste is wel nodig, want Falech is zonder dat een tamelijk verschrikkelijke heer. En als je te maken hebt met hellevorsten; – dan kom je wel in de zwarte magie een beetje hoor – bv. een Beëlzebub dat is een bundeltje stang met voelarmen. Als je dat ziet is dat natuurlijk niet leuk.
Wat kun je met die riten bewerkstelligen?
Bijna alles. Het is mogelijk om met dergelijke riten bv. een mes te “laden” zoals dat heet, en dat mes dat wordt gebruikt om andere messen, die erop lijken, te beheersen. Dan kun je er iemand mee doden, op afstand. Heel makkelijk, niks aan de hand. Iemand zit met een aardappelschilmesje, u hebt een eigen aardappelschilmesje, u hebt het geladen, en u denkt eraan; die ander die moet…. Die zit aardappelen te schillen, snijdt in zijn vinger, wordt nijdig en snijdt zijn keel af….. Requiescat in pace…..
Ik overdrijf natuurlijk een beetje, om u duidelijk te maken dat je daarmee zou kunnen doden, maar je kunt er ook mee genezen bv.. Je kunt een mens opladen me krachten. Je kunt iemand op die manier, dat is bij bepaalde inwijdingen zelfs gebruikelijk, in contact brengen met wat men noemt de hemelgeesten en de natuurgeesten van de lucht. Daardoor krijgen ze toegang tot wat je zou kunnen noemen het gemeenschappelijk geheugen van de mensen. Ze komen bovendien in aanraking met een deel van het weten van bepaalde geestelijke sferen en daar kunnen ze wijzer van worden. Er zijn dus nogal wat mogelijkheden.
Nu denkt u waarschijnlijk; O, dus ritueel, dat is allemaal zo. Nee, er zijn nog heel wat andere soorten. Er zijn groepen waarbij de rites eigenlijk ook weer beginnen met gezang, met reukwerk e.d., maar uiteindelijk loopt dat dan uit op een seksuele daad. Bij die seksuele daad mag men dan niet denken aan het genot, maar alleen aan het doel wat men zich stelt en men moet zorgen dat het zo lang mogelijk duurt. Enfin, er zitten allerhande regels aan vast en ook daar ontstaat dus een concentratie die zo intens is; volhouden – volhouden – volhouden , en nou alleen daaraan denken en niet aan wat anders -, dat ook daar dus wel degelijk zeer grote krachten kunnen worden opgewekt en grote werkingen vanuit gaan.
Weer anderen dansen. Rituele magie is iets wat heel dicht ligt bij andere voodoo-bijeenkomsten bv., waarin in feite een dans begint en een ritme, maar waarbij op den duur door het roepen van namen van natuurkrachten steeds meer invloeden worden gewekt, totdat de danser of danseres a.h.w. verandert in de kracht die is opgeroepen. Dit lijkt in zeker opzicht ook op datgene wat vroeger in sommige Tibetaanse kloosters werd gedaan. Denk dus niet dat rituele magie alleen maar het door mij uitvoerig beschreven westelijk ritueel is, met kabbalistische achtergronden, astrologische inslag enz…
Wat er gebeurt is een psychisch proces. Laat ik proberen om daar een gelijkenis bij te vinden. Als u ergens intens op zit te wachten, is het u dan wel eens opgevallen dat de klok zo langzaam gaat ineens, of omgekeerd, dat als u bezig bent in volle verrukking dat er een uur voorbij is terwijl u denkt; ik ben pas 5 minuten bezig? Er ontstaat een relatie waarbij het innerlijk leven en bepaalde lichamelijke effecten ev. Buiten het normale tijdservaren vallen. Stel u nou eens voor dat ik dat zover door kan voeren dat niet alleen de tijd, maar ook de wereld wegvalt. Als je het heel cynisch wilt zeggen; de magiër betreedt via de rituele magie met bijzondere intensiteit een eigen droomwereld, Die droomwereld echter is zo intens en daardoor kan hij zoveel krachten in beweging zetten dat een deel van zijn droom, ook nadat hij ontwaakt is, in zijn eigen wereld blijft voortbestaan.
Ja, u zult waarschijnlijk zeggen; een beetje dwaas, maar denkt u nou maar eens een keer aan Lourdes bv.. Daar zijn inderdaad wat wonderbaarlijke genezingen gebeurd. Ik meen zelfs dat er een stuk of 60 zijn, die kerkelijke erkend zijn. Dat betekent tegenwoordig wat. Hoe gebeurt het? Ja, gedachte-energie, de wil, het verlangen, het gebed, de overgave a.h.w., om niet te zeggen een eigenaardige sfeer waardoor de mens bijna in extase verkeert en al het ander even vergeet, dan kunnen er gekke dingen gebeuren.
Die gekke dingen die werken dan tweeledig. Wanneer iemand iets beleeft in Lourdes, en dat hoeft nog niet eens een wonderbaarlijke genezing te zijn, al is het maar een innerlijke verandering, dan zul je zien dat die mens ineens met dat hele Lourdesgebeuren, met de Heilige Maagd en de rest, veel meer binding heeft dan voor die tijd het geval was. De magiër die werkt en daardoor eigenlijk vanuit een fantasiewereld, iets tot stand brengt, is met de voorstellingswereld waaruit dat gebeuren plaatsvindt veel intenser gebonden dan voordien, d.w.z. dat voor hem het opbouwen van die wereld steeds gemakkelijker wordt.
Er komt een ogenblik dat hij eigenlijk geen ritueel meer nodig heeft. Hij denkt en zijn gedachten zijn worden zo intens waar, dat ze ook voor zijn medemensen waar worden. Hij moet daarbij altijd rekening houden met het feit dat dingen die je schept een eigen leven hebben. Dat geldt voor de krachten die je wakker roept, maar dat geldt ook bv. voor het opbouwen van een schijngestalte.
Eens even kijken, Alexander David Neal – misschien wel eens van gehoord of van gelezen – is in Tibet een tijd leerling geweest in een van de kloosters en kreeg als magische opdracht ondermeer het scheppen van een – we zouden zeggen; Scheingestalt – een soort geest, dienaar. Zij nam daarvoor het beeld van een gezellig goedlachs monnikje. Nou dat ging allemaal uitstekend, en op den duur was dat monnikje zo echt, dat mensen waar ze mee te maken had, – want dat monnikje ging overal met haar mee -, dat monnikje groetten en zelfs voedseloffers aanboden, totdat dat monnikje eigenlijk als vanzelfsprekend werd aanvaard.
Toen op een gegeven ogenblik Alexander David Neal weer keek, zag ze dat dat monnikje mager begon te worden, dat het een beetje een bitter, verbeten snuitje begon te krijgen. Ze heeft toen geloof ik nog zo iets van 4 á 5 maanden heel hard moeten werken om het weer af te breken. Ze had een gestalte gecreëerd die bezield was door haar voorstelling. Ze had die zodanig verdicht dat ze als een soort verdicht etherisch dubbel voortdurend bij haar bleef. Maar op het ogenblik dat ze hem als vanzelfsprekend aannam, kon hij voertuig worden, kon dat wezentje voertuig worden voor elke andere kracht. Daarom is het zo belangrijk dat je bij rituele magie, en trouwens ook heel veel andere magische pogingen, intens en volledig bezig blijft met die wereld en met die krachten, die je oproept en die je een bepaalde taak wilt opdragen. Vergeet je dat dan worden ze levensgevaarlijk.
U zult dan ook in praktisch alle grimoires, ofschoon de meeste daarvan meer met zwarte magie te maken hebben dan met witte, altijd weer aantreffen hoe belangrijk het is dat men, wanneer een taak is opgedragen, in de kamer blijft wachten of regelmatig terugkeert – “sanctum” zeggen ze dan – totdat de entiteit, die elke keer weer wordt aangeroepen: “heb je je taak volbracht?” zegt; “de taak is volbracht.” Waarna je met heel veel strijkages en egards, maar ook de hantering van een paar grote namen, heel voorzichtig duidelijk maakt dat die dient te vertrekken. Doe je dat namelijk niet dan heeft hij de vrijheid om in jouw beurt in verschijning te treden, en is de taak volbracht dan wordt zijn handelingsvrijheid betrekkelijk groot.
Dat klinkt waarschijnlijk voor iedereen die wetenschappelijk denkt als een sprookje, maar uiteindelijk; is de magie eigenlijk niet een wetenschap die verloren is gegaan? Althans voor een groot gedeelte? Vergeet een ding niet; ruim zes-, nee bijna zevenduizend jaar voor Christus was er in Turkije een beschaving waarin nogal veel heksen e.d. werkzaam waren. Deze beschaving had een betrekkelijk hoog cultuurniveau bereikt, er zijn zelfs nu nog restanten van over. Deze cultuur wist ziekten te genezen, ziekten waar men op het ogenblik nog heel veel moeite mee heeft. In deze cultuur wist men op afstand berichten over te brengen en men had geen telegraaf of telefoon ter beschikking of radio. Het was gewoon een soort telepathie, gedachtekracht.
Zesendertighonderd jaar geleden wisten ze over geneeskunde in Egypte heus niet zoveel als tegenwoordig. Ze wisten iets maar niet veel. Maar ze zagen wel kans om allerhande echte en geestelijke operaties uit te voeren, en de priesters van Todt waren in staat om de zielen terug te roepen en gegevens – ja het was dan de Bâ, dus zeg maar het astraallichaam – terug te roepen onder bepaalde condities. Het was magie en als iemand nu bv. iets had verstopt of zo en je had het hard nodig, dan kon je die geest vragen waar het was, en dan kreeg je ook een redelijk antwoord dat klopte. Het is dus iets wat vroeger eigenlijk vanzelfsprekend was. Misschien omdat men minder wist, en daardoor zichzelf ten aanzien van het onbegrijpelijke wat minder waanwijs en verheven opstelde.
Maar we moeten het ook hebben over de werkingen. Het is mogelijk via rituele magie en bepaalde procedures op afstand, zelfs op zeer grote afstand, zelf in verschijning te treden wanneer het nodig is en daar tijdelijk als mens handelend op te treden, verdubbeling. Het is via deze riten en procedures mogelijk om daden te stellen, ook wanneer men zelf niet in verschijning treedt, veelal doordat men zich een beeld maakt van een entiteit die men opgeroepen heeft en deze taak heeft opgelegd. Deze taak wordt gemeenlijk dan ook wel vervuld.
Je kunt grote krachten oproepen. Je kunt voor jezelf het mogelijk maken iets van de hemel te ervaren. Je kunt ook natuurlijk denken aan meer materiële dingen, zoals doctor Faustus, het is niet alleen een romanfiguur. Die man verkocht heel deftig zijn ziel aan de duivel voor 24 jaar diensten. Nou zou ik zeggen; dat is geen koopje. Maar deze man geloofde daarin, en daardoor heeft hij inderdaad allerhande eigenaardige verschijnselen veroorzaakt. Vanaf het ogenblik dat hij meende deze binding met die kracht te hebben, was hij er zo van overtuigd dat die kracht voor hem zou werken, dat hij opeens telekinetische verschijnselen veroorzaakte en al wat dies meer zijn. Dergelijke dingen kun je dus doen.
Wanneer je werkelijk in deze magie volledig opgaat en in volledige overtuiging leeft in de magische wereld, de fantasiewereld kun je ook zeggen, dan is het zelfde daardoor mogelijk om atomen van geaardheid te doen veranderen. Je kunt explosies veroorzaken en uitbarstingen. Je kunt in de lucht drukverschuivingen veroorzaken en alles wat je maar wilt. Alleen, in tegenstelling tot de overlevering, dergelijke verschijnselen blijven dan zeer plaatselijk, omdat ze alleen daar op kunnen treden, waar in het fantasiebeeld de plaats mede en uitvoerig, gedetailleerd a.h.w., is beseft en weergegeven.
Er rest ons nog één vraag. Kun je het op een andere manier doen? Ja, rituele magie is een steun die je gebruikt, het is niet de werking zelf zondermeer. In elk mens schuilt een kern, een basiskracht. Om nu heel simpel te zeggen; die basiskracht is verbonden met wat je de schaduw van God kunt noemen. God is het onkenbare, is het licht. De voor ons kenbare zaken noemen wij de schaduw van dat licht, alleen hierin ontmoeten wij dus onze God. Maar die schaduw leeft in ons. Het licht is ook in ons, dat kunnen we niet beseffen, maar de voorstelling die het licht voortbrengt leeft in ons. Omdat de kern waaruit de schaduw kan ontstaan, altijd het licht is, is de totale kracht verbonden met uw wezen, en zolang u op harmonische wijze een beeld kunt vormen, een gedachte kunt vinden, ja, zelfs een innerlijke stilte kunt vormen, waarin deze kracht harmonisch optreedt, dan zal al wat in uw eigen wezen als doel of voorstelling daarvan leeft, de neiging hebben zich ook buiten u te verwezenlijken.
Er zijn duizend verschillende methoden om magisch te werken. Magisch betekent alleen dat je effecten bereikt waarvan rationeel de uitleg niet helemaal te geven is, en die dan ook meestal worden afgedaan met een toeval. (waarop over het algemeen de magiër, als hij zichzelf au-serieux neemt, zelf ook een toeval krijgt). Er zijn krachten in u, in de wereld om u heen, die zodanig intens zijn dat een contact daarmee van allerhande gevolgen kan hebben, ook in uw eigen kenbare wereld. Omdat je werkt met een innerlijke kracht heb je een voorstelling nodig, je hebt de schaduw nodig om God te beseffen. Zo heb je de schaduw, de fantasiewereld nodig om de werking voldoende te kunnen voorstellen. Want als we het alleen binnen het kader van de redelijkheid doen dan schieten we net even te kort. Er zijn dus zoveel wegen, als er mensen zijn. Het belangrijke is de innerlijke kracht van de mens en de wijze waarop hij alles kan vergeten buiten deze innerlijke kracht, en eventuele voorstellingen die hij daaraan verbonden heeft. De ritus is over het algemeen bedoeld om dit mogelijk te maken. Het is een rust die je in jezelf opwekt, of een spanning de je in jezelf opwekt om vanuit jezelf zodanig projecteert, dat je ze als een wezenlijk aanwezigheid buiten je gaat ervaren. En op het ogenblik dat dat gebeurt zal er een werking ontstaan. Uw voorstelling bepaalt de werking, maar als uw kracht niet evenwichtig is, dan is de werking onbeheerst en kan zich tegen u richten. Wanneer uw innerlijk evenwichtig is, rustig is, harmonisch is echter, kan de kracht alleen waarmaken wat u daarin hebt gelegd. Maar omdat u in uw normale leven niet blijvend evenwichtig bent, is het belangrijk dat u voor uw eigen besef de banden verbreekt. Vandaar de wegzending.
U moet het gevoel hebben dat u veilig bent. Vandaar bij het begin van menige rite; Het je richten naar de vier windrichtingen en het aanroepen van de vier heersers van de windstreken. Het heeft op zichzelf weinig te betekenen, maar het schept het gevoel van verbondenheid met het Al en gelijktijdig van ene soort bescherming, als een soort protectie.
Uitdrijvingsformules. Uitdrijvingsformules werken altijd. Maar wanneer ze verkeerd worden gebruikt, of wanneer ze niet passen bij het innerlijk van degene die je behandelt, dan is het de enige mogelijke dat het bezeten zijn door eigen denkbeelden of entiteiten in veel sterkere mate terugkomt dan het heeft bestaan.
Met dit alles heb ik geprobeerd een beeld te geven van rituele magie en de werkingen die daarbij op de voorgrond kunnen komen. Zoals u hebt gemerkt heb ik gezegd; in feite is bijna alles mogelijk, waarin u zelf als mogelijk kunt geloven. Maar er is een intense concentratie voor nodig en de middelen die u gebruikt zijn in feite de hulpmiddelen waardoor u zich zeker voelt, waardoor u de harmonie bewaren kunt en dus niet slachtoffer kunt worden van dat deel van uw persoonlijkheid, dat er altijd wel is, dat anders reageert, waarin die rust niet bestaat of waarin instinct en begeerten op de voorgrond komen, en de beheersing kunnen overspoelen.