Meesters van het Witte Licht

14 juni 1984

Wat zijn de Meesters van het Witte Licht? In feite zijn er geen Meesters van het Witte Licht in de zin van meesterschap, dus absolute beheersing. Het Witte Licht is de grens tussen uw wereld en de tijdloze wereld. Zo kun je dat het beter uitdrukken. Er zijn een aantal entiteiten die zich in dit Witte Licht bewegen en in staat zijn over te gaan naar de wereld achter het Witte Licht. Deze worden dan Meesters genoemd. Onder hen zijn bekende figuren zoals Jezus, een aantal Boeddha’s, Mozes. Er zijn nog wel een paar meer te noemen. Ook onbekende typen als Kwemmer Lynen, een bekende Druïde die zo ver is gekomen. Ik zou nog een aantal namen kunnen noe­men die u niets zeggen.

Wat is de kern van hun kwaliteit? Ze zijn in staat om uw wereld te zien zoals ze is en alle geestelijke werelden te zien zoals ze zijn voor degenen die daarin leven en zoals ze ook in werkelijkheid zijn. Daarnaast hebben zij een capaciteit waarmee ze al die werelden kunnen samenvoegen. Het is misschien een beetje overdreven als je zegt: de basis van het meesterschap in het Witte Licht is wel liefde. Toch scheelt het niet veel want het is het vermogen om alle dingen als een eenheid te zien en te beleven waardoor je in staat bent je in het Witte Licht te bewegen en eventueel zelfs dit Witte Licht te verlaten voor een over­zicht waarin de tijd stilstaat en waarin alle dingen aanwezig zijn. Als je kijkt naar o.a. de figuur als Jezus, dan kom je al heel gauw in conflict met allerlei religieuze opvattingen, Jezus een zoon van God. Zeker, in die zin dat wij allen indien wij ons bewust zijn van zijn kracht, kinderen Gods zijn. “Jezus” zegt men, “een verlosser”. Hij kan echter niet in werkelijk­heid verlossen. Hij kan alleen maar een weg tonen. Datzelfde geldt voor de Boeddha. De Boeddha is niet een mens die de mensen vrijmaakt. Hij is iemand die door zijn mededogen bewogen in staat is de mensen duidelijk te maken welke weg ze moeten gaan. Mozes is dan misschien wat meer ook letterlijk een soort leider, een gids, maar ook hij wordt gedreven door een behoefte zijn volk iets te leren; het een weg te tonen die kan leiden naar een bevrijding.

Alle Meesters van het Witte Licht ‑ of je nu de Druïde neemt of Kamen Kombó (?) de negertovenaar of anderen ‑ zij allen hadden één kwaliteit: zij verwierpen niemand en ze probeerden allen te begrijpen en te aanvaarden. Ze hadden kort en goed gezegd de wereld lief. Wat is dat: Witte Licht? Voor een mens is het een verschrikking. Het klinkt allemaal zo mooi: het verblindend witte licht waarin wij ten­slotte bewust worden. Maar gelijktijdig is dat het felle licht dat geen stukje van onze gehele eeuwigheid onbelicht en onerkend laat. Al je fouten, al je misstappen zo goed als al je goede dingen worden duidelijk. Het is geen kwestie meer van: hoe ziet het er van buiten uit? Het is alleen nog maar een kwestie van: wat is de werkelijkheid? Mensen leven niet altijd met de werkelijkheid op even goede voet. Dat weet u ook wel. Daarom moet je niet zeggen: Het Witte Licht is de verlossing. Het is de opgang naar de hemel of iets dergelijks. Integen­deel, het is de zwaarste beproeving die we kunnen doormaken.

Als wij spreken over de oude inwijdingen, dan worden we al gauw ge­confronteerd met de inwijding van de elementen, aarde, vuur, water, lucht. Al die dingen moet je overwinnen. Het Witte Licht is het overwinnen van al deze dingen en meer, maar dan wel met één slag. Het vergt dus heel veel van degene die daar wil bestaan. Er is geen plaats voor ont­wijking, voor leugen of voor verdringing. Aan de andere kant, als je werkelijk een harmonisch wezen bent. Als in je alle dingen samenvloeien tot één waarheid, dan ben je daar thuis. De namen die ik heb genoemd zijn die van mensen, die allang an­ders zijn geworden dan ze ooit eens op aarde geweest zijn, maar die toch die kwaliteit in het bijzonder bezitten. Meesters zijn in vele gevallen niet alleen meester maar ook school­meester; met andere woorden ze onderwijzen.

Als wij op het ogenblik verschijnselen zien waardoor grote geesten die in het Witte Licht wonen, zich wenden tot de aarde, dan weten we dat ze dat niet doen om problemen op te lossen. Integendeel, ze ko­men alleen om ons met eenvoudige problemen te leren hoe we zelf grote problemen kunnen oplossen. Ze zijn doof voor alle kretologie en wenden zich verstomd af van alle aanbidding, die is zinloos. Maar wanneer ze komen, dan brengen ze twee dingen mee, de onontkoombaarheid van het begrip en het oordeel dat je over jezelf spreekt. Een oordeel spreken over jezelf klinkt misschien wat vreemd. De meeste mensen verontschuldigen zich liever dan dat ze over zichzelf oordelen. Maar als je weet wat je bent en er niet meer aan kunt ont­komen, dan is dat een oordeel.

Als men zegt, in overeenstemming met de Openbaringen; dat de Zoon des Mensen zal komen gezeten op de wolken om te oordelen over de le­venden en de doden, dan klinkt dat als een heel mooie overlevering. Het einde der wereld zal aanbreken ….. Nu nog de rest weten we dan wel. Maar de werkelijkheid is een andere. Steeds weer zijn er persoonlijkheden die de grens van het Witte Licht bereiken. Op het ogenblik, dat ze daarmee contact maken, zullen ze meestal worden opgevangen door een van de Meesters van het Witte Licht. Dezen helpen hen dan de confrontatie met zichzelf te doorstaan. Wie in staat is zichzelf te aanvaarden, nadat hij het totaal van zijn wezen en zijn relatie met de kosmos heeft beseft, die is eigenlijk ook Meester geworden van het Witte Licht.

Dat er geen godsdiensten zijn die dat in het bijzonder bepalen, geen systemen of leerstelligheden die u in het bijzonder voor deze functie voorbereiden, zult u van mij moeten aannemen. Het klinkt alle­maal heel prettig en heel eenvoudig: als wij maar verder gaan, komen wij eindelijk wel terecht in het Verborgen Rijk, Uit het Verborgen Rijk gaan wij verder door de verschillende sferen van Licht totdat wij het Witte Licht hebben bereikt en daar de tijd overwinnend enz. Ik citeer. Dit is een stukje uit een esoterische lering van een niet onbekende geheimschool. Wat wij in wezen doen, is een cirkelgang maken. Of als we het heel goed willen zeggen: wij volgen de spiraal van de tijd. Wij hebben een bepaalde persoonlijkheidsinhoud. Deze is van het be­gin af aan vastgesteld. Wij herhalen daarin ervaringen zo vaak totdat ze ons eigen zijn geworden. Datgene wat in ons een eigenschap is gewor­den behoeft niet meer te worden waargemaakt. Het is een instrument ge­worden om het andere te beleven en te beoordelen. Zo herhalen wij dezelf­de ervaring keer op keer tot het ogenblik waarop wij in staat zijn steeds meer van die ervaringen terzijde te schuiven; ze zijn een eigenschap ge­worden en met de andere ervaringen krijgen wij meer inzicht in de werke­lijkheid.

Als een Meester van het Witte Licht je probeert te helpen, dan is het een hulp waarbij je je soms afvraagt. Wat is dat eigenlijk? Is dat Zen? Want de leerstelligheden klinken soms krankzinnig. Of is het een onbegre­pen. Een gnostische mystiek? Wij weten het eigenlijk niet. Toch is het zo lo­gisch. Hoe vliegt de vogel die geen vleugels heeft? In haar gedachten. Als je het antwoord weet, klinkt het zo vreemd niet. Hoe applaudisseert de man met één hand? Met de vreugde, de dankbaar­heid die in hem opwelt. De antwoorden zijn eenvoudig genoeg, maar de vragen klinken zo gek. Als er iemand bij je komt en zegt; Heer, wat moet ik doen om bewust te worden? En hij krijgt als antwoord: Beginnen, dan zeg je. Waaraan? Ja, dat moet je toch zelf weten. Dan zeggen ze: aan zo’n leermeester heb je niets. Toch is dat typerend voor de lessen die we krijgen als een Meester Uit het Witte Licht zich met ons bezighoudt. Hij openbaart zich niet in glorie, glans en gouden gloed. Dat is de overlevering. Natuurlijk, mensen hebben heiligen nodig. Maar de werkelijke Meester openbaart zich niet in de een of andere gloed. Hij is alleen een vraag die steeds sterker in je doordringt. Er is begrip voor een conflict en de innerlijke behoefte om het op te lossen. Een enkele keer misschien een vleug van licht, een schim of een geur op de achtergrond die je duidelijk maakt dat dit van belang is. Meer is het niet, Want wij zullen zelf de weg moeten gaan waardoor we het Witte Licht kunnen aanvaarden. Het is niet zo moeilijk om mensen tot het Witte Licht te voeren.

Krachten van het Witte Licht barsten regelmatig los over deze wereld. En wat is het resultaat daarvan? Meestal een stelletje politieke ver­gaderingen, wat zakelijke draaierij en dan gaat het weer voorbij. Morgen zijn ze weer net zo stom als gisteren. Want de waarheid en de confrontatie met het Witte Licht kunnen ze niet aan. Wij zullen die eerst moeten kunnen aanvaarden. We zullen die moeten kunnen doormaken voordat we verder kunnen gaan. Als je kijkt naar de Boeddha, dan word je geconfronteerd met ie­mand die zegt: Je moet van alles afstand doen. Maar hij is niet degene wat men later wel van hem heeft gemaakt, die heeft gezegd: alles is onbelangrijk. Hij is degene die zegt: je moet alles zijn juiste plaats weten te geven. De Boeddha zegt niet; alleen mededogen en gelijktijdig afstandelijkheid. Hij zegt in wezen: ‘Ik kan mij niet richten tot een deel zonder het ge­heel te beseffen. Ik kan het geheel niet beseffen zonder begrip te hebben voor de delen waaruit het geheel is opgebouwd.’ Dat is heel iets anders natuurlijk dan alle gangbare verhalen. Maar de waarheid ziet er voor ieder van ons een beetje anders uit.

De waarheid is dat wat wij zijn, gespiegeld in de totaliteit als een functie daarvan. Verder komen we niet. Kijken we naar Mozes. Mozes had een doel, het heilige land. Maar denkt u niet dat zijn heilig land tegenwoordig niet meer ligt er­gens in Kanaän of Israël, maar ergens in een wereld die begrijpt dat je door één te zijn met God je verplicht om één te zijn met de mensen. Het zijn allemaal betrekkelijk eenvoudige dingen die ze leren. Wanneer de Druïden op aarde leergezag uitoefenen (ze doen het in bepaalde kringen op het ogenblik nog). Wat zeggen ze dan? Wees één met de aarde en ziet; alles zal groeien. Men zal u dankbaar zijn. Zing tegen de bomen en de bloemen en ze zullen u antwoorden met hun glorie.

De Druïde zegt: om mens te zijn, moet je deel zijn van alles wat het mens zijn uitmaakt. De mensen zijn er maar een onbelangrijk onderdeel van. Het klinkt allemaal aan beetje gek, natuurlijk. Als je het goed bekijkt, zijn dus volgens hem de vlooien, de torren, de kevers. de mui­zen, de ratten, de brandnetel en wat er verder nog bestaat net zo be­langrijk als de mensen. Daar kunnen we natuurlijk maar moeilijk in gelo­ven, ofschoon er mensen zijn die nog moeilijker te vangen zijn dan vlooien.

Er zijn mensen die in hun hele gedrag net zo stompsnuitig zijn als kevers en er ongetwijfeld ook nog mensen zijn van wie je beter kunt afblijven omdat ze anders net als brandnetels je met een voorlopig souvenir achterlaten. Het is allemaal niet zo gek als het lijkt, maar het komt weer terecht op de eenheid. Het is gemakkelijk genoeg ‑ om nog een beetje actueel te zijn ‑ uit te roepen: Wij moeten geen atoombommen! Maar wat maakt dat nu uit? Wat maken die paar bommen meer of minder uit, als de aarde toch al kan worden vernietigd door alle bommen die er zijn. En wat erger is, het leven op aarde, behalve misschien in de wereldzeeën, kan praktisch worden uitgeroeid door de biologische en chemische wapens die zijn ontwikkeld.

De Meester uit het Witte Licht zegt: waar maak je je druk over. Maak je druk over het geluk van de mensen, niet over de vraag of de wereld veilig is, want de wereld zal nooit veilig zijn zolang er mensen zijn. De Meester uit het Witte Licht zegt niet tegen je: wees vroom. Hij zegt tegen je: Wees moedig zonder jezelf aan anderen op te leggen. Dat is heel iets anders. De Meesters uit het Witte Licht (of je nu Jezus neemt, de Boeddha of Mohammed die ook tot de Meesters behoort, zij het dat hij misschien nog een graadje lager staat) zeggen allen: mensen, jullie kunnen niet rechtvaardigen wat jullie anderen aandoen. Het Witte Licht is de waarheid. Zolang je een deel van de waar­heid opzij gooit, welk deel dan ook, zul je het Witte Licht niet kunnen, verdragen; dan zul je wegvluchten voor de waarheid. Maar je zult dóór de spiegel van werkelijkheid heen moeten gaan wil je de werkelijk­heid van het kosmische zijn kunnen beseffen. Dan zijn er mensen die zeggen: Maar Jezus was toch iets bijzonders. Natuurlijk, iedereen die Meester is van het Witte Licht hoe dan ook, is iets bijzonders, anders zou hij het nooit zo ver hebben gebracht. Mensen hebben de neiging om iets aan de naam op te hangen.

Bijvoorbeeld: De Nederlandse democratie is begonnen met Willem van Oran­je. Nou, hij was een autocraat tot en met onder ons gezegd en gezwegen. Of ze zeggen; democratie schuilt in de bestuursorganen van de moderne maatschappij. Nou, als je ooit dictatuur hebt gezien zij het op een verdoken manier, dan moet je daar gaan kijken. Wij houden ons vast aan zo’n idee. Die ideeën bestaan niet. Democratie bestaat niet. Godsdienstige waar­heid bestaat niet. Alleen wat er ín je leeft dat is waar. Dat kan bete­kenis hebben, maar dan moet je ook voor geen enkel punt, geen enkele vraag ervoor opzij gaan,

Als we Jezus zouden vragen: Heer, doen wij het goed op aarde? Dan zou hij terugroepen: wat doen jullie eigenlijk? Jullie praten veel, jullie reizen, jullie zegenen, jullie preken, maar wat doen jullie wer­kelijk? Dan zouden ze zeggen. Wij doen toch veel voor de armen en verdruk­ten. Maar wat doen jullie voor je medemensen, wat doen jullie voor je­zelf? Wat is de werkelijkheid? Waarom doe je zo graag iets voor onderontwikkelde mensen? Zeker om jezelf sterker en beter te voelen. Ben je werkelijk de broeder van ieder­een zonder voorbehoud? Als je dan eerlijk bent, zeg je: neen, daar ben ik nog lang niet aan toe, want er zijn er een paar, daar heb ik hoogstens een broertje aan dood. Jezus vraagt het metterdaad liefhebben van de naaste. Hij zegt niet: wat staat er in de Wet? Hij zegt doodgewoon. Wie in de ellende zit, die moet je helpen. Als hij in de gevangenis zit, dan moet je hem bevrijden. Als hij honger en dorst heeft, dan moet je hem voeden en laven. Als hij in de ellende zit, moet je hem troosten. Jezus zegt niet, zo en zo zijn de regels van het spel. Hij zegt: mens zijn is één zijn. In de eenheid, die je met de mens bereikt, beleef je de eenheid met God die achter het Witte Licht verborgen zit.

Als je naar al die Meesters toe gaat, ieder met zijn eigen manier en zijn eigen visie, dan denk ik dat je toch op datzelfde punt terecht zal komen. Deze krachten, die zich door het Witte Licht bewegen en die de wereld achter het Witte Licht, de tijdloze wereld, kennen en die zich tot de mensen en tot de sferen keren, dan is het steeds weer om ze toe te roepen: je moet metterdaad elkaar aanvaarden, erkennen, met elkaar samenwerken. Je moet niet spreken over denkbeelden en leuzen. Je moet leven met de werkelijkheid in jou en de werkelijkheid in anderen.

Dat is een moeilijke opdracht uit de aard der zaak. Maar vergeet niet dat ieder die doordringt tot het Witte Licht de enorme confronta­tie doormaakt met zichzelf. Ze zeggen wel eens: als je in het Witte Licht komt, dan val je in de verblinding: een koker waaraan geen einde komt. Zo wit, dat je de ogen ervoor wilt sluiten. Maar je kunt ze niet sluiten. En dan komt, er eindelijk iemand je tegemoet. Je zegt: Nu zal ik mijn God ontmoeten. Maar als je dichterbij komt, zie je alleen je eigen spiegelbeeld. Dat is niet zo dwaas als het lijkt. Natuurlijk, elke vergelijking gaat ergens mank; deze ook. Maar wanneer je het Witte Licht in gaat, dan word je geconfronteerd met jezelf. Pas als je de versmelting kunt aanvaarden van de werkelijkheid die je bent en van de denkbeelden waar­mee je die ik‑heid voor jezelf vorm hebt gegeven, zul je in het Witte Licht kunnen leven.

Een Meester in het Witte Licht is iemand, die zichzelf volledig heeft aanvaard. Een Meester in het Witte Licht is iemand die ‑ zichzelf aanvaard hebbend ‑ zich niet losmaakt van het geheel waartoe hij behoort, maar juist om de erkenning die hij heeft gevonden zich zoveel te meer met de rest van het Zijnde verbanden voelt. Een Meester in het Witte Licht is niet iemand, die de grenzen van de tijd heeft overschreden zonder meer. Het is iemand die van buiten de grenzen van de tijd steeds weer terugkeert binnen de lijnen van de tijd om anderen duidelijk te maken dat de voortdurende stuwing, die tijd schijnt te betekenen, de grootste illusie is die er bestaat. U heeft waarschijnlijk heel wat anders verwacht. U heeft verwacht, Meesters van het Witte Licht zijn de stralende krachten die wij kunnen aanroepen en oproepen. U kunt het proberen. Als wij hier werkelijk ern­stig zouden proberen om bv. Jezus op te roepen. Niet door te zeggen: u moet verschijnen, want dat kun je niet doen, maar door te zeggen: wij zijn open voor uw verschijnen. Dan geloof ik werkelijk dat hij hier aanwezig zou zijn.

Maar wat zou hij ons kunnen zeggen? Zou hij ons kunnen zeggen: wees zalig, want jullie hebben mij gezien? Houdt u dat maar voor gezien; dat is niet zo. Hij zou u hoogstens iets kunnen laten voelen van de tota­le aanvaarding. En voor één ogenblik ben je opgewekt, ben je vrolijk. Dan zeg je: O, wat een vrede, wat een rust. Als je dan naar huis gaat, zeg je: wat een vrede en een rust heb ik gevonden. Wat zijn het toch stom­melingen die dit niet aanvaarden. En bom! Daar ligt de hele rotzooi weer in puin. Dat is de werkelijkheid. U heeft misschien gedacht: Meesters van het Witte Licht, nu horen wij de grote geheimen van de kosmos. Maar de kosmos heeft zo weinig gehei­men. Het grote geheim van de kosmos is de mens, omdat de mens de werke­lijkheid van de kosmos voortdurend voor zich geheim houdt. Hij wil niet er­kennen wat hem drijft. Hij wil niet erkennen waartoe hij behoort. Hij wil niet afgaan op zijn innerlijke waarheid. Hij wil alleen maar werken met hetgeen er daarbuiten bestaat zonder te beseffen dat hij daardoor illu­sies schept, die de werkelijkheid steeds verder van hem afdrijven.

Een Meester van het Witte Licht is een grote kracht, ongetwijfeld. Als je een samenkomst ziet als die van de Witte Broederschap, dan zie je daar heel vaak ook dergelijke lichtende geesten onder, want ze zijn deel van alle dingen. Geloof mij, het is heel goed mogelijk dat Mohammed in een of ander kerkconcilie beïnvloedend optreedt, terwijl Jezus probeert een ayatollah tot bedaren te brengen. Want ze hebben geen specifieke functie of gebon­denheid aan een geloof. Ze werken samen met alle krachten, die de mens tot bewustwording willen voeren. Ze voelen zich verbonden met alle le­ven en alle krachten die in de hele cycli van tijd eigenlijk niets bete­kenen behalve de mogelijkheid tot besef. Ik kan er nog veel meer over vertellen en heb ik toch niets nieuws gezegd. Als u wilt weten wat een Meester van het Witte Licht is, dan moet u eerst de moed hebben de onverhulde waarheid, al is het alleen maar over uzelf te aanvaarden. Misschien dat u er dan iets van merkt. Als u denkt, dat u zich kunt verheffen boven anderen, zult u ontdekken dat u juist daardoor afsnijdt van de werkelijkheid waarin u deel bent van alle anderen, Als u denkt de mindere te zijn van anderen, dan isoleert u zich even­zeer. Als u vraagt om de erkenning van anderen (wenselijk is het niet), dan maakt u een grote fout, want daardoor zet u zich apart van de an­deren, Het Witte Licht betreden is niet zo gemakkelijk. Met het Witte Licht leven is moeilijker. Leven met een kosmische werkelijkheid is voor ons zelfs voorstelbaar.

Als we kijken naar Jezus, Boeddha en vele anderen, dan hebben we te maken met persoonlijkheden die eigenlijk alleen nog een functieweer­spiegeling zijn van een totaliteit waarin ze leven. Het zijn geen echte wezens meer. Ze zijn een uiting, een uitstulping van het Goddelijke die als een pode in tijdelijke vorm zich door die verblindend witte kolken­de waarheid heen vreten totdat ze tenslotte komen in onze illusie­werelden en ons daar kunnen zeggen: de waarheid is wat anders. Wat wilt u dat ik u daarover zal zeggen? Een lofzang ophangen? Waarom zou ik hen loven? Het feit, dat ze zijn wat ze zijn en de erken­ning daarvan is meer dan welke lof en welk eerbewijs dan ook. Moet ik uitroepen dat er zoveel geesten in het Witte Licht zijn? Het zijn er aardig wat. Maar als je het vergelijkt met het aantal enti­teiten in andere sferen, dan zijn ze maar een kleine minderheid. Moet ik zeggen dat dat toch een oordeel is over de mensheid? Ik weet het niet. Per slot van rekening. Wanneer je zaad in de akker gooit en dat gebeurt op onregelmatige tijden, dan is de ene akker vol­ledig vruchtdragend en de andere komt maar net kijken. Zo zal het met de mensen en met het bewustzijn van de mensen ook wel gaan.

Wij zijn niet allemaal deel van één regel, Wij zijn deel van een sequentie; een opeenvolging van mogelijkheden. Daarom is het ook niet zo belangrijk of wij vandaag het Witte Licht zien of morgen. Belangrijk is alleen maar dat wij in ons een weg vinden die in die richting voert. Als u werkelijk oprecht probeert om de waarheid omtrent uzelf te kennen en te aanvaarden. Dan betekent dat niet dat u het allemaal wer­kelijk zult weten en werkelijk zult aanvaarden. De poging daartoe is al voldoende. Ze brengt u in contact met die vreemde krachten in het Witte Licht die proberen duidelijk te maken wat de weg is. De weg die u kunt gaan. Als u in staat bent om die weg werkelijk te gaan, u zult waarschijn­lijk, wel overlijden voordat u zover bent (dat is helemaal niet erg, want aan de andere kant heeft u nog veel meer mogelijkheden), dan is de kans heel groot dat bij een volgende lezing ik u ook zou moeten noemen onder de Meesters van het Witte Licht. En waarom niet? Het is wat je zelf bent. Het is de harmonie die je kunt vinden met de krachten die niets verwerpen al beseffen en in al beseffend en aanvaardend zichzelf blijven waardoor je bewust wordt. Dat is de sleutel.

Nu kan ik mij voorstellen dat u heel wat te vragen heeft. Er zullen er wel zijn die vragen: hoe zit het met Sai Baba en al die anderen? Laat mij u dit zeggen; Iemand, die eenmaal het Witte Licht heeft geproefd, keert niet via menselijke geboorte in menselijke gestalte op aarde terug. Dat is een ze­kerheid. Als u dat nu weet van degenen over wie u wilt vragen, dan heeft u eigenlijk al het antwoord. Misschien zijn er onder u ook die vragen: hoe kunnen wij naar het Witte Licht toe gaan? Dan kan ik u alleen maar zeggen. Door niet naar het Witte Licht te streven, maar naar harmonie en naar begrip. Hoe meer u hier op aarde daadwerkelijk een eenheid, vindt met anderen, begrip vindt voor anderen. Hoe meer u uw eenzijdigheden beseft en be­perkt hoe dichter u bij het Witte Licht komt.

Ais er eens een golf van wit licht uit de kosmos komt en over de aarde waarheid zaait, dan moet u eens goed opletten wat er gebeurt. Wat maken ze van de waarheid op aarde? De onthulling van een aantal schandaaltjes, meer niet. De waarheid is meer. De waarheid kan alleen bestaan daar waar begrip is en niet veroordeling of verwerping. Daarmee heb ik u meen ik, wel een inzicht gegeven in het Witte Licht en van degenen die Meesters van het Witte Licht zouden kunnen worden genoemd.