27 november 2012
Men heeft mij gevraagd om vanavond met u te spreken over lang vervlogen tijden en u daar zaken in naar voor te brengen die voor ieder van u handig kunnen zijn in de vernieuwing die op het ogenblik plaatsvindt. Ik heb uw leiding gezegd dat ik eigenlijk jullie niets kan geven dat niet in u aanwezig is. Maar toch zal ik proberen bepaalde zaken in u op te roepen, zodat u daar iets aan hebt en dat deze avond voor jullie een meerwaarde inhoudt.
Mijn laatste bestaan in de stof, ach, wanneer ik het in de tijd moet omschrijven, dan kunt u zeggen dat dit zeker een 4000 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Het was een tijd die een beetje vergelijkbaar is met de omwentelingen die nu gaande zijn. Alleen, in die tijd, was dat wat u omschrijft als natuurreligies de gewone zaak van alledag. In die tijd leefde de mens, als je dit nou als mens in vergelijking met nu kunt noemen, in harmonie zoveel mogelijk met de krachten van de aarde, met de natuur.
Wanneer ik naar jullie wereld nu kijk, dan stel ik vast dat iedereen ervan uitgaat dat alles maar moet gebeuren door een ander. In de tijd dat ik hier rondliep, zei men: “Kijk, je doet het zelf en je volgt uw aanvoelen.” Een totaal andere benadering van het leven op aarde. Maar dit had grote voordelen, omdat doordat je als mens werd geconfronteerd dat je het zelf moest doen en vooral dat je moest handelen volgens je aanvoelen, kon je niet gewoon blijven rondkijken en wachten tot er zich iets voltrok. Als je dat deed, dan ging je niet vooruit. En dan had je ook, bij wijze van spreken, niets. Dus het was een noodzaak dat je vooral tot zelf handelen en nog meer volgens uw aanvoelen aan de slag ging. De mens toen leefde in vele gevallen volledig mee met de natuur. Men besefte dat men bijvoorbeeld de wolken kon sturen, maar dat je niet een wolk kon verbieden van te regenen. Maar je kon ze wel zo sturen dat ze minder of meer, naar gelang de noodzaak, aan vocht geeft. Je kon niet zeggen tegen de winden: “Je mag niet waaien”, want de wind is een deel van de aarde. Maar je kon wel de wind, via bepaalde richtingen of bepaalde sterkte zich laten verplaatsen.
Je kon tegen de aarde niet zeggen dat ze zich niet mocht bewegen. Je kon tegen het vuur niet zeggen dat het niet mocht branden. Want al deze zaken zijn eigenschappen van het grote geheel van wat we zouden omschrijven als ‘natuur’. Men wist dat en men kon daarmee omgaan. En in tegenstelling tot wat de huidige mens doet, vroeg men zich niet af: hoe zit dat mechanisme in elkaar? Maar men voelde aan wat er kwam en volgens het aanvoelen ging men ermee om. Wanneer ik het in uw tijd vergelijk, dan tracht men alles te gaan ontleden, te gaan afvragen waarom de wolk regen laat vallen. Te gaan afvragen waarom de wind waait, het vuur brandt en de aarde beweegt. En dan gaat men daar van alle theorieën over bewerken, neerschrijven, noem maar op. Maar men beseft niet dat de loop van het water nou eenmaal zijn loop is en dat je het water niet opwaarts kunt doen lopen. Men beseft niet dat een wolk zijn regen laat, zichzelf oplost en opnieuw vormt en zo in de kringloop ervoor zorgt dat de aarde vruchtbaar is.
Het grote verschil in uw hedendaagse wereld en mijn wereld was, dat de huidige wereld alles wil weten, wil analyseren, wil kunnen verklaren niet beseffende dat elke verklaring, die zij naar voor brengt, eigenlijk nog niet eens halve waarheden zijn. Maar de illusies blijven dat men met zijn kennis heel ver is gekomen.
Wanneer ik dan terugkijk naar mijn tijd en ik zie hoe men toen leefde in harmonie met de natuur, hoe men met deze krachten kon omgaan om een zo juist mogelijke verhouding te creëren, dan moet ik zeggen dat de mensheid in deze wereld er niet op vooruit is gegaan.
Wanneer ik nadenk over bijvoorbeeld de mogelijkheden die er waren voor de aarde om voor ieder levend wezen te zorgen en wanneer ik dan nu zie dat de mens in zijn hoogmoed er niet eens in slaagt van voor meer dan de helft van de wereldbevolking de elementaire behoeften te voorzien, dan stel ik mezelf de vraag: in hoeverre is deze wereld positief geëvolueerd?
Het is natuurlijk zo dat ook de periode, wanneer ik laatst op deze aarde wandelde, zijn einde heeft gekend en dan moet ik, en misschien sommige onder jullie zullen dit wel kennen, het verhaal van de apenkoning van Amuna, de Indische vertelling over het ontstaan van de mens naar voor brengen. En deze is eigenlijk niet zo ver van de waarheid. Want het was deze apenkoning, om het zo te zeggen, die de bron is van, wat je zou kunnen noemen, het duister dat toen is ontstaan, de zucht naar macht en overheersing. U kunt dit in de hindoese geschiedenis gemakkelijk terugvinden. En van daaruit is het dan, langzaam maar zeker, misgegaan. Omdat men, zoekende naar macht, dezelfde fout beging die vele jaren vroeger, in de Atlantische periode, ook begaan was.
Je zou kunnen zeggen in moderne termen: de zwarte magie ging zich ontwikkelen, omdat men steeds trachtte de ander te gaan overheersen. En daar is het, na verloop van tijd, weer fout gegaan. En nu zitten we eigenlijk weer in een soort zelfde periode. De zwarte magie van toen zou je nu kunnen omschrijven als de wetenschap van heden. De zwart-magiërs zou je kunnen omschrijven als zijnde ‘de elite in de wetenschap’ die vooral voor zichzelf naam en faam zoeken en daarmee dikwijls de grootste vervalsingen creëren die je je maar kunt inbeelden.
Ik weet het, het klinkt hard. Maar dit is hetgeen dat zich duidelijk op dit ogenblik stelt. We zien op het ogenblik landen die bezig zijn met de natuur te sturen. We zien grote rijken, ja, u noemt het nu ‘staten’, die de macht willen hebben over het water, over de lucht, de aarde en het vuur. Zij hebben al enkele experimenten uitgevoerd, maar beseffen niet dat zij ‘de doos van Pandora’ geopend hebben. Met als gevolg dat hetgeen dat ze dachten in handen te hebben, er zal toe leiden dat zij zichzelf op grote schaal ten onder brengen. En dat was in mijn tijd ook aan de orde. Dat was in de tijd van Atlantis ook aan de orde. Blijkbaar moeten we vaststellen dat de mens, de afstammeling, de huidige mens, van de apenkoning, nog niet veel verder is geraakt en hij steeds weer valt in dezelfde begeertepatronen, begeertepatronen van macht, van overheersing die ten slotte leiden tot zijn eigen zelfvernietiging.
Wanneer ik kijk in mijn tijd, dan hadden wij wondergenezers, om het zo te zeggen, ik tracht woorden te nemen die u begrijpt omdat de uitdrukkingen van zoveel tijd terug voor u in woorden niet te beschrijven zijn. Wij hadden, wat u nu zou omschrijven, veel ‘heksen’. Maar ik omschrijf ze niet in negatieve zin, ik omschrijf ze in zeer positieve zin. Het waren allemaal mensen die in harmonie met de natuur aanvoelden hoe zij de ander konden helpen.
De denkbeelden die toen heersten waren vooral, en ik tracht het begrijpelijk uit te drukken, dat tijd niet bestond. Het verleden was voorbij en de toekomst moest nog komen. Dus je leefde steeds in wat u ‘het heden’ noemt. En men ging ervan uit dat het leven op aarde een droom was, dat men dit eigenlijk droomde in de totaliteit van het bestaan. En er hebben redelijk wat filosofieën rond gegaan die zelfs verder gingen: dat het uw droom niet was, maar dat je gedroomd werd. Daar wil ik nu, op een avond als deze, niet te ver op in gaan. Maar wat ik wel wil, of tracht naar u duidelijk te stellen, is dat men ervan overtuigd was dat men zijn eigen bestaan in eigen handen had. Dat men de droom die men had, kon sturen.
Ik zou het kunnen vergelijken: men was ervan overtuigd dat, wanneer men het Licht aanvaardde, dat men alles in zichzelf aanwezig had. In mijn tijd leerde men dat, wanneer men een grot inging, dat het duister was. Dat wanneer je in de grot was, de angsten van uw droom zich manifesteerden. Dat je in een duistere grot de demonen kon treffen die in uzelf aanwezig waren. Maar tegelijkertijd werd er gesteld: wanneer u zich, vanuit uzelf, omkleedt met Licht, dan verlicht je de grot en dan zie je hoe mooi en prachtig een grot vanbinnen is. Je ziet de kristallen in de wanden die schitteren, je ziet stalagmieten en stalactieten die op hun beurt een straling weergeven, een reflectie. En zo kon je voor uzelf ontdekken hoe in de kern van uw wezen al dit moois, dit lichtende, aanwezig was en hoe het duister daarvoor gewoon zich terugtrok. We waren ervan overtuigd dat alles dat bestond aanwezig was in het voertuig. Dat elke cel van het voertuig de volledige kosmos omvatte. Je zou kunnen stellen dat ons denkpatroon en onze werking veel verder gingen dan wat uw huidige wetenschap, of wetenschappelijke basis zogezegd, wil aantonen.
Want u maakt hier in deze tijd de grote fout van te zeggen: het DNA van de mens, zo omschrijft u het toch, is uniek. Dit geldt maar gedeeltelijk. Want het is in wezen zo dat alles wat bestaat alles in zich houdt. Dus je kunt, wanneer je verder zou gaan op deze weg, tot aardige vaststellingen komen, maar die gaat men liever verwerpen dan erkennen. Maar in onze tijd erkende men wel dat in ieder mens de Bron van alles aanwezig was. En dit had niet direct iets te maken met religie. U zou onze tijd misschien omschrijven als zuiver natuurreligie, maar dit is niet juist. Omdat jullie alles zien vanuit een vertekend beeld van de monotheïstische culturen waarin u leeft. Er was veel meer. En het mooie was dat, doordat we het beeld hadden, als we wilden weten waarom bepaalde zaken zich bij ons voordeden, dat we naar onze Bron moesten gaan. Dat we moesten erkennen hoe we werkelijk functioneerden. We moesten erkennen dat zowel hetgeen dat we omschrijven als Duister, en als Licht, in ons werkzaam was. En wanneer ik dan terugkom op bijvoorbeeld de genezers, en in veel gevallen waren dit vrouwen, dan was de kunst dat zij, met hun aanvoelen, naar de Bron gingen van diegene die hulp vroeg. Zij gingen naar de Bron van de hulpbehoevenden. Zij trachtten zich in te leven in wat daarin gebeurde. En zo konden zij de juiste hulp genereren. Want op het ogenblik dat je kunt doordringen tot het wezen van diegene die uw hulp vraagt, tot de kern van zijn structuur, dan kun je daar de nodige wijzigingen, via uw aanvoelen, via Licht, veroorzaken. En beseffende dat dat de aanzet is tot verandering, tot genezing zou u zeggen, was in onze tijd een zeer gebruikelijke werkwijze. Van daaruit vertrok men ook om te zien met wat je het meest in harmonie was. En dit werd dan ook eraan toegevoegd. Ik kan u zeggen dat bijvoorbeeld de oude Veda-geschriften, die u kent uit het hindoeïsme nog, allen gebaseerd zijn op deze hulpwijzen. O, zij zijn vele duizenden jaren oud. Maar veel in wezen, voor de mens, is er in die duizenden jaren niet gewijzigd. Ja, de meesten hebben steeds weer achter het duister aan gelopen. De meeste hebben steeds weer in incarnaties gezocht naar eigen macht, naar eigen begeerte. En daardoor heb je steeds meer kunnen vaststellen dat de wereld terug is afgedreven van een plaats van harmonie, waar het een redelijk lange tijd ideaal was om als geest te incarneren, naar een planeet die de laatste periode eigenlijk meer een vluchtplaats was van entiteiten die het eigenlijk in het Licht niet konden waarmaken. En dit zijn misschien zware uitspraken, maar ik denk wel dat in een groep als deze, die al zo lang werkzaam is en die steeds weer opnieuw vanuit het Licht zich manifesteert, hetgeen ik hier u geef, begrijpelijk is, zelfs aanvaardbaar.
En daarom heeft men mij gevraagd om vanavond deze zaken voor u naar voor te brengen. U bent een groep die dieper nadenkt. U gaat heel graag nogal de mystieke toer op en toch blijft het magisch aspect aanwezig. Besef dan dat de veranderingen die nu volop bezig zijn, u de mogelijkheid schenken om, niet zoals het in mijn laatste leven was, te gaan leven. Dat is op dit moment, denk ik, gezien de toestand van de aarde niet direct een realistisch gegeven, maar het geeft u wel de mogelijkheid van u te distantiëren van vele gebeurtenissen en, vooral, in uzelf te rade te gaan. Vooral voor uzelf het besef op te bouwen dat u, zoals wij vroeger doorhadden, alles in u aanwezig is. U beschikt over alle kracht. U hebt, wanneer u lichtend werkt, onbeperkte mogelijkheden. U hoeft niet gevangen te zitten in de huidige structuren van de maatschappij. U kunt vanuit uw eigen kracht, uw eigen aanvoelen, in harmonie zijnde met de aarde, aardig wat realiseren. De aarde is niet meer, zoals in onze tijd, overdekt met veel groen. De aarde is, spijtig genoeg, de laatste tijd, niet alleen geestelijk maar ook stoffelijk, vervuild. Je zou kunnen zeggen dat geestelijk er een ecologische zuivering nodig is om stoffelijk ook de aarde gezuiverd te krijgen. En eigenlijk is dit bezig, maar zonder dat de huidige wetenschappelijke mens dit door heeft. Hij is met al zijn projecten de aarde de kans aan het geven van zich te heroriënteren, te herstructureren, niet met het resultaat dat de huidige leiders en wetenschappers hopen te bereiken. Want dit gaat juist iets zijn wat ze helemaal niet hadden kunnen inschatten of voorzien. Maar voor de aarde zal het wel zeer gunstig zijn. De aarde zal de mogelijkheid hebben om zijn evenwichten te herstellen, om de roofbouw die gedurende jaren is gebeurd, ongedaan te maken.
En ja, dit klinkt misschien raar, maar het is de mens zelf die de lont zal aansteken. Het is de mens zelf die, in zijn ijdelheid, de verandering zal laten voltrekken. We kunnen er van op aan dat er veel geklaag zal zijn achteraf, dat men dit niet zal begrijpen. Maar voor de planeet zelf en voor degenen die de zaak anders benaderen, die zich niet met deze duistere praktijken mee laten drijven, zal dit ook een zeer positieve evolutie zijn.
Men zal voor zichzelf kunnen vaststellen dat wanneer men, één zijnde met het Licht, één zijnde met de harmonie van de aarde, van de natuur, één zijnde met de elementen die toch zo belangrijk zijn op deze aarde, de veranderingen kan doorleven en van daaruit voor zichzelf aardig wat nieuwe geestelijke mogelijkheden ontwikkelen en doorleven. En dan kun je zeggen, zul je opmerken dat velen onder u moeten vaststellen dat zij aardig wat meer in zich hebben dan dat ze dachten dat ze in zich hadden. Dan zult u kunnen vaststellen dat, wanneer u durft luisteren naar uw eigen intuïtie, dat u steeds weer de juiste handelingen op het juiste moment kan stellen. Dat er steeds weer in de harmonie van uw handelen en laten en doen alles zal aanwezig zijn wat nodig is om uw taak op deze aarde, die uw geest gezocht heeft, te kunnen uitvoeren. Dan zal u vaststellen dat er eigenlijk u niets ontbreekt.
Want wees nu eerlijk, de wereld waarin je nu leeft, is voor u een ballast. U leeft allemaal met een rugzak vol van zaken die eigenlijk overbodig zijn. Van al hetgeen dat u in stand wil houden omdat het u zo is aangebracht, kun je gerust stellen dat de meerderheid ervan totaal overbodig is. Natuurlijk, voor de moderne mens, die ervan uitgaat dat alles voor hem moet gebeuren door een ander, blijkt dit niet zo te zijn. Want hij kan zich niet voorstellen hoe hij zou leven zonder de zogezegde kennis van alles wat hij nu in handbereik heeft. Maar het is juist die houding en die gedachte die de bron is dat men steeds verder afdrijft van de essentie van het leven, de essentie waarom de geest het voertuig gezocht heeft. En natuurlijk kom je dan in de waanwereld. Want zo goed dat ik tegen u zei dat bij ons de filosofie was dat het leven gedroomd was, kun je nu zeggen dat de mens in een waanwereld van illusie zich beweegt. Wat is nog realistisch, wat is nog reëel, wat is nog echt?
Wanneer ik zie wat de mens allemaal volgt, wanneer ik zie waarnaar hij kijkt, waar hij naar luistert, wat hij nodig heeft om zichzelf aan te praten dat hij gelukkig is, dan moet ik zeggen: Arme schepsels. Want hoe meer u met deze zaken bezig bent, hoe meer u geestelijk kaal wordt, hoe meer u geestelijk naakt komt te staan, hoe meer u afdrijft van wat de reële waarden zijn van het leven. En natuurlijk, wanneer u dan ziet dat in een periode als deze niet meer direct kan aan de behoefte voldaan worden, dan komt men in opstand, dan wordt men boos, dan kan men zich niet meer handhaven. Daarentegen, wanneer u durft naar uzelf te luisteren, wanneer u gaat voor hetgeen dat in u leeft, dan zult u zien dat de kracht en de sterkte, die in u leeft, u steeds verder brengt. Dat u hoegenaamd niet de moderne communicatiemiddelen nodig hebt om iets op te lossen, maar dat u meestal, bij wijze van spreken, voor uw eigen deur de antwoorden vindt die u zoekt. Want alle kracht is in u gelegen. Alles vertrekt vanuit u.
Degene die op het ogenblik de wereld tracht te veranderen, diegenen die op het ogenblik dictaten aan het verordenen zijn van: “Je moet zo leven, je moet dit en dat doen”, zij zijn hun eigen ondergang aan het schrijven. Maar diegene die in zichzelf aanvoelt hoe het moet en zichzelf daarin aanpast en stuurt, deze wijzigt zijn eigen wereld. Maar door uw eigen wereld te wijzigen, krijg je dat de wereld rondom u zich aanpast en dat je daar in verder kunt. Dit is één van de moderne sleutels tot bewustwording. Tracht niet de wereld te sturen, de wereld te veranderen, maar kijk in uzelf, zie wat voor uzelf naar voor komt, wat voor uzelf belangrijk is. Ga daarvoor, werk daarmee, handel daarmee en u zal zien dat de rest zich gewoon ofwel in evenwicht met u zet ofwel gewoon aan u voorbij gaat. En dit geldt voor alles. Je zou kunnen zeggen dat dit niet alleen geldt voor uw voedselvoorziening, maar dit geldt ook voor uw geestelijke en lichamelijke gezondheid. Dit geldt voor alle mogelijkheden die in dit stoffelijke bestaan voor u aanwezig zijn.
Dit wil niet zeggen dat je niet steeds opnieuw kan geconfronteerd worden met wat er rondom u gebeurt. Maar dit is niet van de grootorde dat dit u kan meetrekken wanneer u voor uzelf beseft dat alle kracht in u aanwezig is. Wanneer dat u beseft dat de wereld rondom u de illusie is van vele anderen, maar niet uw illusie. Want uw droom is hetgeen dat in u aanwezig is, is hetgeen wat de Bron in u voor u in petto heeft. En vanaf het ogenblik dat u daarmee steeds weer opnieuw handelt, dan zal u zien, dan hebt u in deze veranderlijke tijd vele mogelijkheden en dan is de verandering van deze tijd voor u de ideale ontwikkeling op geestelijk gebied, de ideale mogelijkheid om in dit leven heel veel ervaring op te doen en dan, wanneer u deze ervaring opgedaan hebt, gewoon in uw bestaan verder te gaan. In vele gevallen zal de mogelijkheid er dan zijn dat u een planeet als de aarde kunt achter u laten en verder gaan in uw geestelijke ontwikkeling.
Want u kunt misschien wel de gedachte hebben dat het centrum van de kosmos de aarde is, omdat u er op leeft, maar uit mijn eigen ervaring moet ik zeggen dat de aarde eigenlijk maar een aanloopplaneet is voor vele andere mogelijkheden wanneer u de leerscholen die u hier kunt ervaren, wilt doorleven, wilt voor uzelf waarmaken. Dan ziet u in de totaliteit van het bestaan dat er aardig wat anders in de Bron aanwezig is. En dan wil dit niet zeggen dat u definitief de aarde achter u laat. Men heeft mij nu ook gevraagd, na zoveel tijd, menselijke tijd: “Praat even met deze mensen”. Ik heb dit aanvaard, wetende dat ik u eigenlijk niets kan geven wat niet in u aanwezig is. Maar toch wetende dat de ervaring die ik heb doorgemaakt, voor u, in de Bron de oproep kan zijn, de prikkel kan zijn om terug te ontdekken wie u waarlijk bent, wat uw bestaan inhoudt en welke weg u aan het bewandelen bent.
En dan kan je zeggen: kijk, op een avond als deze is de harmonie die daaruit voortkomt de meerwaarde, is de prikkel die geboren is de aanzet tot verdere bewustwording. Maar je doet het zelf, alles vertrekt vanuit uzelf. Ik kan alleen maar een beeld laten zien van hetgeen ik zelf hier heb doorleefd, van hetgeen dat ik zelf hier heb meegemaakt. Ik kan u alleen trachten duidelijk te laten zien in het Licht dat u dezelfde krachten bezit, dezelfde mogelijkheden van diegene die in mij aanwezig zijn.
En wanneer ik dit op een samenkomst als deze voor jullie heb kunnen waarmaken, dan kan ik zeggen, dan is het de moeite geweest om deze avond voor u hier aanwezig te zijn. Wanneer u er verder over gaat nadenken hoe u in harmonie kan zijn met de vernieuwing, hoe u zich één kan voelen met de aarde waarop u leeft, maar ook met het ganse zonnestelsel rondom u, wanneer u nadenkt hoe u kunt omgaan met de elementen, hoe u kan omgaan met de wolken, om het zo uit te drukken, met de wind, met de aarde, met het vuur, wanneer u voor uzelf probeert de wisselwerking aan te voelen die mogelijk is tussen u en al deze waarden, dan hebben we een heel rijke avond. En u kunt het proberen, stap na stap. U hoeft niet, zoals in mijn tijd, bezweringen te gaan uitvoeren om bepaalde resultaten van de natuur te verkrijgen. Al waren dit ook maar zaken die in wezen niet nodig waren, maar die wel gebeurden om de indruk te geven dat er iets gebeurde. Maar wanneer u zelf aanvoelt bijvoorbeeld in een winterperiode die nu voor de deur staat: ik kan hierin mijn steentje bijdragen, ik kan in deze periode ervoor zorgen dat, ondanks alles waar de maatschappij rondom mij over klaagt en doet, ondanks dat alles, deze winter, deze natuur, in harmonie is, dan bent u de witte magiër, de lichtende magiër die ervoor zorgt dat de lente opnieuw in volle kracht en glorie zich kan manifesteren. En wanneer u dit kan met de krachten van de winter, ach, dan kan u dit met alle krachten.
Wanneer u in harmonie blijft met de natuur, dan zal u, wat er ook gebeurt in de toekomst, steeds weer de juiste handeling kunnen volvoeren op het juiste moment. En misschien zal het voor anderen dwaas lijken wat u doet. Misschien zullen anderen zeggen: “Ach man, vrouw, je bent niet goed snik; wij weten het toch beter zeker”. Dit zijn de mogelijkheden. Stoor u daar niet aan. Het zijn dezelfde verhalen die duizenden jaren geleden ook gezegd werden. De zwart-magiërs wisten het ook beter. Zij handelden ook, met de resultaten van dien.
En zo kun je stellen dat op dit moment dezelfde zaken aan de gang zijn. Probeer daarom u van al deze zaken te distantiëren. En ga vooral uit van hetgeen u innerlijk aanvoelt. Daar kan ik niet genoeg de nadruk op leggen. Hetgeen dat u aanvoelt, durf daarmee te handelen, durf daar beslissingen mee te nemen. Hoe tegengesteld die ook zijn ten opzichte van wat de wereld rondom u u aanraadt of aanpraat. Want dit zal op alle terreinen toch steeds weer het juiste zijn, hetgeen wat u in uw Kern, in uw Bron, in uw Droom aanvoelt.
En ik zou zeggen als afronding van mijn kleine les aan u: let ook op de tekenen. De moderne mens kent dit niet meer. Tekenen bestaan niet meer. Ze zijn vervangen door een toetsenbord of iets anders. Ze zijn vervangen door alle moderne middelen. Nochtans, deze moderne middelen geven u nooit het juiste beeld, laat staan de juiste mogelijkheid. Maar wanneer u op de tekenen van de natuur let, wanneer u op de tekenen let die u tegenkomt, onder welke vorm ook, zeg dan niet: “Ach, dit is toeval, daar hoef ik geen rekening mee te houden”. Maar vraag u af: waarom gebeurt mij dit, waarom vindt dit plaats? En hetgeen dat dan in u opborrelt, hou er rekening mee. Zelfs wanneer dit inhoudt dat je voor u zogezegde belangrijke acties moet nalaten. Of wanneer dat je andere zaken moet doen die je vindt die eigenlijk niet nodig waren. Doe ze wel. Volg de tekenen. En tekenen zijn overal aanwezig. Niet alleen in uw handelen maar in de wereld rondom u. U mag niet vergeten dat, ondanks uw moderne wereld, de mens nog steeds een primitief dier is en dat een primitief dier gebonden is aan bepaalde groepsgeesten. Ja, ook u als mens. Dit hoort u misschien niet graag want dit past niet in de idee van persoonlijke vrijheid en zo verder. Maar toch is het zo. En het is ook vanuit die optiek dat er in u van alles kan ontstaan om zo de juiste handeling uit te voeren.
En ten slotte kan je zeggen, en dat doen de meeste onder u al zeer goed, stel u open voor uw eigen geest. Want het is uw geest die tracht, steeds weer opnieuw, u de juiste ervaringen te laten opdoen. Doorleef hetgeen dat aanwezig is. Heb geen angst, noch voor leven, noch voor overgang, want dit zijn de normaalste zaken van het bestaan.
Op het ogenblik dat u als mens u vrij kan maken van de angsten, bijvoorbeeld van overgang, wanneer u kan aanvaarden dat overgang geen einde is, maar een voortgang met nieuwe mogelijkheden, dan staat u in een tijd als deze zeer sterk. Tracht in uzelf de vrede, de harmonie, het evenwicht te behouden. Sla niet in paniek wanneer de maatschappij weer eens op hol slaat, wanneer weer eens zeer vele waarden, waar de maatschappij zich heeft aan vastgehouden, plots verdwenen zijn. Want u hebt nog maar kleine schokjes meegemaakt. De grote zijn, langzaam maar zeker, in opmars. Stoor u daar niet aan. En tracht diegenen die eventueel uw hulp vragen, op de wijze die ik u naar voor heb gebracht, te ondersteunen. U kunt niet uw medemens helpen door hem of haar angst te bevestigen. U kunt ze enkel helpen door ze het Licht te laten ervaren. En diegenen die voor zichzelf de moed hebben dit te aanvaarden, zij zijn degenen die samen met jullie verder kunnen. Maar wanneer men dit weigert en wanneer men blijft vasthouden aan de oude eisen, aan de oude gewoontepatronen, aan de oude systemen, dan kunt u niet helpen. Dan gaat u gewoon uw weg verder en laat u dit achter u zonder dat u dit erg vindt, zonder dat u zich er druk over maakt dat de ander dit niet kan of wil aanvaarden. Vergeet niet: u leeft uw leven. Het leven van een ander kan u niet leven. U kan alleen een voorbeeld geven dat navolgbaar kan zijn. Maar u kan de ander niet dwingen mee te gaan, hoe erg dit misschien in sommige ogen en gedachten ook is. Het is zoals ik reeds gezegd heb: je kunt jezelf wijzigen, daardoor uw wereld wijzigen, maar je kan de wereld niet veranderen. Dat is onmogelijk. Want ieder mens droomt zijn eigen wereld.
Zo, ik hoop dat ik hiermee heb kunnen volvoeren hetgeen wat de leiding van deze groep verwacht had van hetgeen ik zou brengen. Het was mij een genoegen nog eens onder de mensheid te mogen zijn en mijn ervaring met u te delen. En ik hoop jullie, als jullie aan mijn zijde zijn, in harmonie te kunnen weerzien.
Ik wens jullie nog veel Licht en veel inzicht in dit stoffelijk bestaan.
Vragen.
Zo. Het tweede deel zoals gewoonlijk beginnen we met de vragen. Dus, steek maar van wal.
Wat bedoelen jullie met oude zaken loslaten? Graag enkele voorbeelden.
Ja, dan zou ik eigenlijk moeten teruggaan naar de leraar die u gehad hebt om te vragen in welke context hij dit naar voor brengt, maar ik kan mij inbeelden, om het zo te zeggen, dat hier bedoeld wordt dat bijvoorbeeld oude patronen, die in een mensenleven steeds weer opnieuw ter hand genomen worden, omdat men denkt dat dit niet anders kan, dat men er van uit gaat dat je deze beter kan loslaten. Ik zal een voorbeeld geven.
In deze nogal christelijke wereld, min of meer, heb je bijvoorbeeld de gewoonte gehad van, laat ons zeggen, met een regelmaat aan gebeurtenissen deel te nemen, aan bijvoorbeeld bepaalde kerkdiensten en zo verder. Als we een 30 à 40 jaar teruggaan, dan was het de normaalste zaak dat iedere zondag iedereen ter kerke ging. Wel, dat zijn oude gewoontepatronen, oude zaken. Dit is misschien een voorbeeld dat in de moderne tijd niet zo meer aanspreekt. Maar er kunnen ook andere zaken zijn. De idee bijvoorbeeld dat je volledig moet passen in de huidige maatschappij. Daarmee bedoel ik: dat je moet leven volgens die normen, een woning, een auto, noem maar op. Er zijn zo veel zaken.
Maar ja, ik heb op het ogenblik geen rechtstreeks contact met de spreker van het eerste gedeelte. Dus ik moet zelf maar hier een antwoord op trachten te genereren.
Broeder hier op inpikkend. Wat kan men doen om onbewuste negatieve gedachtepatronen los te laten, waar men eigenlijk in een reflex in reageert? Men wil dat vermijden maar men is zich er niet helemaal van bewust.
Wel het gemakkelijkste, zou ik zeggen, is op het ogenblik dat u vaststelt dat u in een negatieve spiraal komt of met negatieve gedachten bezig bent, even alles stop te zetten, diep adem te halen, tot 10 of tot 20 te tellen en dan te zien op welke positieve wijze u verder kan gaan.
Het grootste probleem bij de meesten onder u is dat zij, wanneer zij iets aanvoelen, wanneer er iets gebeurt, er direct op inspelen, direct op reageren. Wanneer je dat doet met oude geplogenheden, en zeker wanneer het redelijk negatief is, dan ben je al gevangen voor dat je het beseft. De kwestie is van: laat even los, stop, zet de tijd even stil, om het in moderne termen te zeggen. Besef dat tijd niet bestaat. Dus laat los. Niets moet onmiddellijk. Alles kan wachten. Hoe gek het ook klinkt, maar juist door dit te ontkoppelen in zijn verloop van tijd krijg je de mogelijkheid van een andere invalshoek, krijg je de mogelijkheid bijvoorbeeld dat uw eigen geest u inspireert, zulke zaken.
Bijvoorbeeld, in uw maatschappij hebt u een gewoontepatroon van, wanneer u bijvoorbeeld u niet goed voelt, u te wenden tot de huidige geneeskunde, u dadelijk vol te steken met allerlei medicaties en als het dan nog niet werkt, naar uw grote hospitalen toe te lopen met alle onderzoeken en zo verder van dien.
U zou kunnen dit omschrijven als een oud gewoontepatroon wat, langzaam maar zeker, in deze wereld is opgebouwd. Daar tegenover kan staan dat u dit niet doet. Dat u volgens uw aanvoelen gaat zien: wat is er in de natuur aanwezig dat mij kan helpen? Welke natuurlijke zaken kunnen de harmonie in mijn lichaam herstellen? Waarom is er een disharmonie ontstaan en naar uw bron toegaan.
Zo, dit was even wat doorkwam als beeld. En dit is vooral omdat in uw maatschappij op het ogenblik, en ik tracht te vertalen wat men zegt, vergeten is dat de mens in eerste instantie deel is van dat grote natuurlijke plaatje, de natuur als dusdanig. Dat alles daar wat noodzakelijk is, aanwezig is. Men heeft gedurende reeds lange tijd dit gewoon over het hoofd gezien, niet meer willen toepassen en is in een patroon gekomen dat eigenlijk mensonvriendelijk is. Men heeft de mens gaan zien als ‘niet meer deel van dat geheel’, men heeft gaan veronderstellingen opbouwen dat men de mens kan vrijwaren van deel te zijn van de natuur, met alle negatieve gevolgen van dien en aftakeling van het menselijk ras als dusdanig.
Lange tijd magnetiseer ik een jonge dame die fysiek snel moe is en mentaal niet stabiel. Op mijn gevoel zit er tussen de schouderbladen een zwakke plek. Als ik daar magnetiseer verbetert de situatie snel. Echter niet voor lang.
Waardoor ontstaat zo een zwakke plek? Hebt u misschien tips waardoor een en ander voor langere tijd verbetert?
Als ik deze vraag gewoon zo moet beantwoorden aan de elementen die de vraag inhouden, dan zeg ik: kijk, wanneer u op de schouderbladen inwerkt, dan werkt u op de kundalini in en op de wisselwerking ter hoogte van de atlas. Dit kan een zeer snelle positieve reactie geven doordat u een stimulatie naar de kleine hersenen toe geeft.
Maar, en dat wil ik er direct aan toevoegen, wanneer u stelt dat het even snel terug verdwijnt, dan ligt de bron niet zo zeer in hetgeen wat u als magnetiseur doet, maar wel in het over het hoofd zien van de oorzaak van de problematiek.
Wanneer iemand zijn energie kwijt geraakt, wanneer iemand zich niet goed meer voelt in haar vel, dan is in eerste instantie noodzakelijk dat je nagaat: wat is er aan de orde? Zoals de spreker in het eerste gedeelte zei: ‘zoals men vroeger naar de Bron ging’. U moet zich kunnen voorstellen wat de oorzaak is dat deze dame in zulke situatie komt. Wanneer je dat kan voorstellen, dan kan je maar eerst effectief een wijziging gaan veroorzaken door misschien via magnetisatie energie bij te geven, maar anderzijds door de betrokkene te laten inzien waar de fout zit en wat er moet gebeuren om deze fout of deze disharmonie op te lossen en om te keren naar een harmonische verhouding.
Wanneer de magnetiseur in dit geval niet zelf aanvoelt wat er aan de orde is, dan zou ik de raad geven van: stuur uw patiënt eerst door naar iemand die bijvoorbeeld geestelijk wel kan waarnemen of detecteren wat er aan de orde is. Laat deze dan trachten daar een evenwicht te herstellen om dan vervolgens de kracht die u geeft met het magnetiseren, uit te werken om het zo te zeggen.
Het punt is dat ik denk dat hier het magnetiseren maar een druppel is die telkens op een hete plaat wordt gedropt. En u weet, wanneer u 1 druppel op een hete plaat dropt, dan is die snel verdampt. En ik denk dat we het zo moeten bekijken. Dus ik zou de raad aan de vragensteller geven: ga eerst een stapje verder vooraleer u nog energie overdraagt. Want uiteindelijk, zo magnetiseren, niet dat je daar veel kwaad mee doet, maar in wezen ben je bezig een lekke band op te pompen, steeds opnieuw, zonder het gat dat in de band is, eerst te stoppen. En neem mij niet kwalijk, dit noem ik een beetje zinloos.
Een vraagje in verband met het interpreteren van tekenen. Eerst zie ik twee eenden tegen een elektriciteitskabel vliegen en vallen. Dan droom ik dat ik de kop van een eend wil afbijten, maar het uiteindelijk niet doe.
De betekenis is mij niet helemaal duidelijk. Graag uw visie.
Wanneer u in beeld brengt dat er in uw beeldvorming dieren ergens tegen vliegen, dan zou ik dit al interpreteren: let op, u bent bezig ergens tegenaan te lopen. Waarschijnlijk bent u, neem mij niet kwalijk vragensteller, te overmoedig in hetgeen wat u wenst te realiseren. Wanneer u dan een beeld hebt in een droom, als ik het goed begrijp, dat u dieren het hoofd gaat afbijten, dit kan betekenen dat u voor uzelf de mogelijkheden die aanwezig zijn niet meer ziet, verwijzende naar het eerste en dat daardoor, bij wijze van spreken, acties doet die u beter achterwege zou laten. Dat is hetgeen wat je zou kunnen wanneer je naar een droomverklaring gaat, het afbijten van een hoofd, zou mogelijk zijn. Ik zeg niet dat het altijd zo is maar het is in dit geval een mogelijkheid.
Wanneer ik nu combineer, het eerste beeld met het tweede beeld, dan geef ik de raad van: stop even met te denken, en ik wik en weeg mijn woorden, want anders krijg ik met de vraagsteller waarschijnlijk problemen, maar met te denken dat het aan u is de wereld te verbeteren.
Dan ga ik naar de leraar terug van daarjuist: begin bij uzelf, begin uzelf een beetje te doorgronden. Verander in eerste instantie uzelf daarin. En dan zou ik zeggen: op het ogenblik zijn Don Quichotes niet aan de orde, brengt niets op. Spanje ligt toch al op zijn gat, om het zo te zeggen, en als je het hier wilt proberen is het helemaal zinloos. Ik denk dat de Spaanse bezetting hier al lang voorbij is.
Dus speel geen Don Quichote, maar probeer eens vanuit hetgeen wat je werkelijk aanvoelt, te handelen en dan ga je zien dat die dromen rap zullen wijzigen en dat u niet meer zo moorddadig zult zijn in uw dromen.
U kunt natuurlijk altijd, en dat is een kleine hint voor iedereen, wanneer u zulke zaken droomt of ziet, in meditatie dit gewoon aan bod laten komen, dit naar voor laten komen en zie dan wat daar naar boven komt. U zou er soms van versteld staan wat je dan als antwoorden krijgt. Maar meestal gaat het dan zijn dat je het moeilijk hebt met die antwoorden en gezien dat je het zelf bent en er geen anderen bij betrokken zijn, heeft de mens nogal eens gemakkelijk de neiging om dit met de mantel der liefde te bedekken en te zeggen: we zien wel weer. Flauwe praat van zo iets te zeggen. Maar goed.
Gisteren avond heb ik een meditatie gedaan om de geest te helpen bij overgang. Ik heb weinig kleuren gezien, maar ik heb een gezicht van een mannelijk persoon waargenomen. Het was een oosters vriendelijk type met spleetoogjes, tamelijk jong nog. Dit beeld is nog een tijdje gebleven. Wat kan of moet ik mij hierbij voorstellen?
Ja kijk, wat kun je u daar bij voorstellen is, wanneer u zich zo instelt en u krijgt zo’n beeld dat u waarschijnlijk op dat ogenblik met uw gedachten in harmonie bent met de entiteit die zich zo kan manifesteren. Verder moet je daar niets achter zoeken.
Een entiteit kan zich, wanneer u zich op iets instelt en die wilt u helpen, zich manifesteren onder een beeld dat in u leeft, dat in u aanwezig is. Het is voldoende dat, sta mij toe te zeggen, u een boek gelezen hebt waarin een figuur beschreven wordt zoals u hier beschrijft, dat u deze tijdens zo iets naar voor brengt.
U mag niet vergeten, en dat doet de mens nogal eens gemakkelijk, dat de geest geen uiterlijk heeft. Wij hebben het voordeel van geen verpakking te hebben. Wij zijn energie. Maar voor de mens is dat moeilijk te begrijpen, moeilijk te plaatsen omdat jij wel in een verpakking zit. Uw geest kant dat aan, maar de verpakking kan het niet aan.
Nu, wat gebeurt er? U stelt zich in, u tracht te helpen en dan moeten wij vanuit onze zijde ons in een vorm gieten qua gedachtebeeld. En dat wordt dan bij u opgewekt. En hoe is dat het gemakkelijkste? Het gemakkelijkste is wanneer je bezig bent en wij scannen uw hersenen af en wij vinden de beeldvorming die daar aanwezig is, dan zetten wij deze om. Of waarom dacht u dat bijvoorbeeld bij overgang er velen van u zijn die plots mooie engeltjes zien met vleugeltjes en aureooltjes? Of waarom anderen andere zaken zien? Dit is gewoon omdat we via die weg de mogelijkheid hebben van het efficiëntst en het snelst te helpen. Niet alleen voor de stofmens die zogezegd aan het helpen is, maar ook voor diegene die overgaat. Want degene die overgaat, heeft op dat ogenblik nog niet door dat die stoffelijkheid is weggevallen, dat die beeldvorming niet meer ter zake doet. En dan moeten onze afhaaldiensten nogal eens kunsten uithalen. Maar de kunst die we uithalen is altijd direct gelieerd aan, voor degene die overgaat, de beelden die hij of zij in zich draagt of degene die in de stof helpt, de beelden die in de stof aanwezig zijn. En zo zie je maar hoe sterk een illusie voor de mens kan zijn. Maar daar is niets fout mee. Integendeel. Het helpt en je kunt er aardig wat mee bereiken als het moet. Zo.
Dus concreet broeder. Het beeld van die Aziaat was eigenlijk een verpersoonlijking van een entiteit die in harmonie was met die meditatie.
Ja, zo kun je dat stellen. Kijk, wanneer u mediteert, dan moet u niet denken dat u alleen bent. U bent nooit allen. Maar zeker niet wanneer u mediteert en uw oefeningen doet.
Nu zijn er velen onder u die allerlei, ik zeg wel allerlei, ervaringsbeelden in zich hebben opgeslagen. Ik ga zelfs een stapje verder. Het hoeft niet direct een beeld te zijn gelieerd aan dit stoffelijk leven. Het kan een beeld zijn dat uit de totaliteit van uw bestaan naar voor treedt, maar waar u op dat moment in die meditatie het meeste affiniteit mee hebt.
Kijk, de raad die ik jullie kan geven, als ik mag, is: stop nou eens met te denken dat het leven dat je leidt een afgesloten geheel is. Het leven dat je leidt, is maar een klein onderdeel van het totale bestaan waarin je u beweegt. Zelfs nu u in de stof bent, gebeuren er in de totaliteit van uw bestaan velerlei acties, velerlei zaken waar zelfs de stof op dit moment weinig kennis van heeft. Dit klinkt misschien voor sommigen beangstigend, maar dat is het niet. Uw geest gaat ondanks het lichaam, het voertuig, nog zijn ervaringen buiten dat voertuig verder opbouwen. Uw voertuig zelf, uw stoffelijk voertuig zelf bestaat zelfs nog uit veel fijnstoffelijke en niet stoffelijke voertuigen. Het is een groot geheel. En in gans dat pakket dat u bent en dat uw bestaan inhoudt, ja, daar kan heel veel in aanwezig zijn. En daar kan heel gemakkelijk zo een figuur in aanwezig zijn, omdat je waarschijnlijk in vorige stoffelijke bestaanssessies contact hebt gehad met zulke personen of, wat een andere mogelijkheid is, dat wanneer u in de sferen was dus bepaalde persoonlijkheden hebt ontmoet die wanneer zij in de stof waren onder zulke stoffelijke vorm zich manifesteerden. Gezien er nu een stoffelijk voertuig is, kan het voldoende zijn de link te leggen daarnaar, waardoor het oude stoffelijk beeld zich naar voor werpt om voor u een hulp te zijn, een ondersteuning te zijn.
U ziet, het zit allemaal heel mooi in elkaar, maar u moet als mens een beetje afstand nemen van die beperktheid van dat stoffelijke voertuig. U mediteert, u doet uw oefeningen, u moest toch al lang doorhebben allemaal dat er veel meer rondom u is dan alleen maar die beperking van die stof. En van daaruit kunt u heel veel naar voor brengen.
Even terug verwijzende naar het eerste gedeelte, zoals de spreker zei: “alles is in u aanwezig”. En dat is een waarheid als een koe. Alles is in u aanwezig. Elke cel van uw lichaam draagt alle kennis in zich.
Als u mij dan toestaat, dan ga ik de avond afronden. Ik zou vragen, en dat wordt hier een beetje de gewoonte, is er iemand die graag een onderwerp als meditatie ziet?
Zelfkennis.
Prachtig. Dan gaan we daarover even nadenken. Goed.
Meditatie: Zelfkennis.
Ik zou zeggen vrienden, maak het u even allemaal gemakkelijk. Laat eens al uw beslommeringen los. Want zolang u blijft prakkiseren over alles wat u belaagt, u over alles angstig maakt, onzeker maakt, ja, dan kunnen we moeilijk doordringen tot de zelfkennis. Daarom zou ik zeggen: wees hier nou eens ontspannen, gezellig bij elkaar in de kracht van het Licht. En dan gaan we even naar onze bronnen.
Want het zijn onze bronnen die ons kunnen leiden tot een inzicht van wie of wat we zijn.
Wanneer ik de mens bekijk van op afstand, en dat privilege heb je wel als geest, dan is het eerste wat opvalt, dat praktisch iedere mens zich verbergt achter een masker.
Als ik de wereld bekijk, dan is het juist een Shakespeareaans theater. Niet de werkelijkheid komt naar voor, maar het masker speelt de hoofdrol. Het masker zegt of geeft weer wat eigenlijk helemaal niet aanwezig is, helemaal niet aan de orde is, maar wat past in het beeld van die maatschappij waarin je leeft.
Maar wanneer we nu even de moed hebben om dit masker af te zetten. Wanneer we nu even de moed hebben om naar onszelf te kijken, dan zien we een mens. Een mens met alle mogelijke eigenschappen. Een mens dat als fysiek wezen een samenspel is van vele, vele voorgaande generaties. Een stoffelijk voertuig waarin zoveel mogelijkheden aanwezig zijn dat we er zelf niet eens een overzicht van hebben.
En dan is natuurlijk de vraag: wie ben ik werkelijk? Wie je werkelijk bent, is niet dat stoffelijk voertuig. Wanneer je met een auto rijdt, dan ben je niet die auto. Maar de auto geeft veel weer van wie er met rijdt. Je kunt een bestuurder hebben die ontzettend roekeloos is, die alle verkeersregels aan zijn laars lapt. Maar je kunt ook een bestuurder hebben die heel voorzichtig is. Die niet wenst dat iemand door hem of haar schade heeft. En zo kun je ook het stoffelijk voertuig bekijken.
Je hebt geesten die in een onervarenheid een stoffelijk voertuig in alle mogelijke bochten en kronkels brengen. Met alle gevolgen van dien.
Anderzijds heb je geesten die er voor zorgen dat het voertuig zo harmonisch mogelijk zich kan bewegen, zo evenwichtig mogelijk dit stoffelijke leven kan doorlopen.
Wanneer je dan als wezen tracht dit te overschouwen, dan kun je dikwijls via de juiste punten inzicht krijgen in de opbouw van het voertuig. En er kan een wisselwerking ontstaan.
De oude kennis, die ligt in uw cellen, kan u een beeld van zelfkennis geven dat je nooit had vermoed.
Zelfs wanneer de geest, bij wijze van spreken, een beetje een nozem is, kan van daaruit de gedachten, de beelden gevormd worden die u een beter inzicht geven waarom u bepaalde zaken in het leven doormaakt.
Maar wanneer u beseft dat u meer bent dan alleen maar dat stoffelijk omhulsel. Wanneer u beseft dat het stoffelijk omhulsel omgeven is door fijnstoffelijke waarden. Dat het ganse geheel gestuurd wordt vanuit de geest, dan kunt u veel dieper doordringen. Dan kunt u zich openstellen voor de impulsen die vanuit deze sferen, vanuit deze werelden de stof kunnen beïnvloeden.
En wanneer je dat doet, dan ga je opmerken dat plots in u veel meer aanwezig is dan u had vermoed. Dat u plots kennis hebt bijvoorbeeld over de natuur die je nooit hebt gestudeerd of gelezen, maar die toch in u aanwezig is. Dat u kennis hebt bijvoorbeeld over gebeurtenissen in het verleden waarvan u eigenlijk niet op de hoogte kon zijn.
En zo kan je vele zaken naar voor brengen wanneer u tot uzelf doordringt, wanneer u eigenlijk tot de bron van uw wezen gaat. Die bron van uw wezen houdt de zelfkennis in. Een zelfkennis die over stof, fijnstof en geest gaat. Een zelfkennis die vertrekt vanuit, ik zou zeggen, de zielenkern, de Bron, de goddelijke vonk.
Voor de meesten onder u zou ik aanraden, wanneer je uzelf wilt leren kennen: doe dit liefst alleen. Zet u rustig, hetzij in de natuur, hetzij in een ruimte waar u ongestoord bent en durf uzelf te ontleden. Durf uzelf te erkennen zoals je bent. Dit is de eerste stap naar de zelfkennis.
Durf erkennen welke zwakheden er in u aanwezig zijn. Verwerp ze niet, maar aanvaard ze. Durf erkennen wanneer u bepaalde begeerten hebt die u niet meester bent, aanvaard ze, verwerp ze niet. Durf de angsten erkennen die in u leven, strijd er niet tegen, aanvaard het gewoon. En hoe meer u elk punt opnieuw van uzelf kan aanvaarden als deel van het grote plaatje, van het grote geheel, hoe gemakkelijker het voor u zal zijn om steeds verder door te dringen naar de Bron.
En dan uiteindelijk kun je in alle rust, zonder dat je uitleg behoeft van alle mogelijke psychologen en psychiaters, komen tot wat je zelf bent. Er is geen enkel mens op aarde die de mogelijkheid heeft voor de andere mens te zeggen wat hij juist inhoudt. Dat kun je maar voor uzelf alleen. Een ware vriend kan u bijstaan, kan u licht schenken, kan u kracht schenken. Maar de ontleding van uzelf, het komen tot de Bron, de erkenning van wie en wat je zelf bent, ligt alleen in uzelf gesloten, niet in de ander.
Want dat is juist een van de falen in uw grote maatschappij. Men gaat u vertellen hoe u tot zelfkennis moet komen. Men gaat u zeggen: dit zijn de spelregels. Zo zien wij het. En deze verklaring zetten wij op u. Dit etiket plakken wij op u. Zo bent u, zo moet u zijn. Dat is de echte zelfkennis. Neem mij niet kwalijk, dat is het zelfbedrog wat de mens en de moderne mens in deze maatschappij zo graag assimileert, het grote zelfbedrog. De ander heeft het gezegd. De andere heeft het voor mij waar gemaakt. Dus ik heb het, ik ga er voor. Niets is minder waar. Want hoe meer u aanvaardt wat een ander zegt dat u bent of moet zijn, hoe meer dat u geïsoleerd geraakt, hoe meer dat u zichzelf gevangen zet in de illusie van een ander, hoe minder dat u uw eigen incarnatie waar kan maken.
Daarom, zelfkennis vertrekt bij uzelf, vanuit uzelf. Zelfkennis kan jij maar alleen voor uzelf waar maken. Het gaan tot de Bron moet je zelf doen. Uw eigen wereld ontdekken, is het belangrijkste wat de mens in zijn stoffelijk bestaan kan waar maken. En eens dat je die wereld ontdekt hebt, heb je werktuigen om verder door te gaan. Heb je de mogelijkheden om met de Krachten van de kosmos te werken. Heb je de mogelijkheden om het Licht in al zijn facetten te aanschouwen en te gebruiken. En zo uw zelfkennis tot een ware alchemistische schat te maken. Het ware alchemistische goud te creëren. Dat is de kracht van de zelfkennis.
En dan zou ik graag hier aan toevoegen, nu dat we hier allemaal gezamenlijk zijn, dat ieder van u vanuit de kracht die in hem of haar aanwezig is of leeft, deze kracht laat openbloeien naar de wereld toe. Deze kracht in de wereld laat waar worden. En dan zou ik zeggen, en ieder kan dat, ieder heeft wel iets, iemand waar hij of zij van weet: kijk, daar kan kracht naartoe gaan, daar kan Licht een oplossing wezen. Wel neem dit in uw gedachten en laat vrijelijk deze krachten vloeien. Laat deze krachten zich uitwerken zodat het Licht er behulpzaam kan zijn in hetgeen wat in uw wereld nu leeft. Want we zijn hier samen in een krachtsveld en dat krachtsveld, dat kunnen we sterker en sterker opbouwen om zo een lichtbron te zijn in deze, toch op dit moment, donkere dagen van het jaar. En laat deze lichtbron blijvend zijn, zodat we van nu tot de kering van het licht een baken zijn, een borrelende bron van licht zijn voor allen die het Licht kunnen aanvaarden. Laat dit zich voltrekken. En zo zijn we ietsje dichter gekomen tot onszelf, tot het ontdekken van de ware kern van ons wezen, van de ware zelfkennis. Dat deze krachten bevestigd zijn.
Zo. Het is misschien ietsjes anders dan je verwacht had, maar niettemin voor ieder van de aanwezigen het overdenken waard. Ik zou zelfs zeggen: over mediterend waard. Want wat is er mooier dan door te kunnen dringen in de kern van uw wezen. Wat is er mooier voor uzelf te kunnen accepteren wie en wat jezelf bent? Het moment dat je dat voor uzelf toelaat, het moment dat je dat voor uzelf erkent, is het Licht stralender dan ooit. Want dan durf je erkennen dat er niet alleen licht en duister in u aanwezig is. Maar dan durf je erkennen dat de Bron, de Vader of hoe je het ook wilt noemen, de Bron, de Kracht, dat je alles in u hebt, dat je nooit of nooit alleen staat in deze wereld, in de kosmos, in de sferen of wat dan ook. Want je bent nou eenmaal onafscheidelijk deel van de schepping. Want je bent de schepping zelf.
Zo, dat was nog een kleine toevoeging.
Lieve vrienden, ik hoop dat jullie nu met een lichtende meerwaarde huiswaarts kunt keren en wanneer u thuis bent, dat u de juiste draden kan opnemen omdat u in deze tijd van duisternis voor uw omgeving, voor de aarde, voor de kosmos de schitterende ster bent die steeds opnieuw flikkert, steeds opnieuw licht afgeeft, steeds de mensheid er doet aan denken dat het licht in de wereld belangrijk is en nog niet is gedoofd.