17 oktober 2003
Aan het begin van de bijeenkomst willen wij u erop attent maken dat wij, sprekers van deze groep, niet alwetend noch onfeilbaar zijn en dat wij het op prijs stellen dat u over het gebrachte zelf nadenkt.
Mag ik vragen welk onderwerp u voor vanavond voorzien had?
Het onderwerp voor vanavond is: Spiritualiteit en het bedrijfsleven.
Ik denk dat spiritualiteit en bedrijfsleven in de huidige maatschappij moeilijk samen gaan. Wanneer u op dit moment, met de structuren die nu bestaan, spiritualiteit in het bedrijfsleven zou willen brengen, dan denk ik dat u binnen de kortste keren ernstige problemen met de overheid zou krijgen. Buiten natuurlijk op het ogenblik dat u een religie zou stichten die u veel geld kan opbrengen aan alle mogelijke zaken waar de staat ook mee kan van genieten, zoals dit op het ogenblik bij veel grote religies gebeurt. Maar ik denk dat het misschien interessant is dat we even kijken in deze tijd hoe het bedrijfsleven er voor staat en hoe het zo ver is kunnen komen dat we op het ogenblik in een maatschappij leven die denkt dat alles moet draaien om louter en alleen meer winst en waar spiritualiteit eigenlijk een vrijetijdsonderwerp is geworden, waar u zich mee bezig houdt op het ogenblik dat u uw medemens de duivel kunt aandoen met hem het geld uit de zakken te halen.
Dit is misschien cru naar voor gebracht, maar het is eigenlijk het fundament van uw huidige maatschappij. De basis is: Wij moeten zorgen dat we produceren; niet zaken die nodig zijn, produceren. Nee, zaken produceren die in vele gevallen totaal overbodig zijn, maar waar wel een afzetmarkt kan voor gevonden worden zodat u de mens de prikkel kunt geven om deze zaken te kopen en zo steeds een systeem in gang houdt waar u heel veel zaken van deze aarde mee verknoeit – en dan denk ik niet alleen aan grondstoffen, maar ik denk ook aan uw volledige leefmilieu, ik denk aan de lucht, ik denk aan het water en aan de bodem zelf. Om uiteindelijk, wanneer u dit systeem zou doortrekken, te eindigen met een aarde die voor de huidige mens totaal onleefbaar zou worden.
Nu zitten we op het eindpunt van een systeem. Ook deze economische werkelijkheden die we al 100 jaar hebben opgebouwd, staan op het ogenblik op instorten. Ach, niet dat u moet verwachten dat er morgen ineens geen multinationals meer zullen zijn, maar u zal wel zien dat deze grote industrieën, deze grote consortiums enz. het heel moeilijk zullen krijgen. Dat er plots vanuit alle hoeken alle mogelijke kritiek zal komen op de verloningen die in zulke bedrijven aanwezig zijn. Dat plots mensen niet meer zullen bereid zijn om daar al hun energie en hun tijd in te steken. Al die zaken zult u in de komende jaren meer en meer opmerken. Met als gevolg dat dat ganse bedrijfsleven zal wankelen. Men zal in het begin proberen met alle mogelijke nieuwe maatregelen, nieuwe wetgevingen, aanpassingen, verschuivingen, om het nog een tijd in stand te houden. Maar uiteindelijk zal men opmerken over alle grenzen heen dat het systeem zoals het op het ogenblik functioneert, niet houdbaar is. En wat misschien voor jullie ook interessant is om weten, dat is niet alleen dat het bedrijfsleven zal instorten, maar ook kunt u er van op aan dat de overheden, alle grote structuren, bureaucratische systemen zullen collapsen. Nu denkt iedereen natuurlijk direct dat er morgen geen belastingen meer zullen zijn of geen BTW. Langzaam maar zeker zult u zien dat ook deze systemen het niet kunnen volhouden, dat deze ook onderuitgaan. Maar, vergeet niet, ook uw systemen van gezondheidszorg, sociale voorziening en alles zullen hiermee onderuitgaan.
Wat houdt dat in naar de toekomst en naar dat bedrijfsleven toe? Of misschien kan ik het simpeler zeggen: hoe kan ik als mens in de toekomst overleven? Want wanneer er geen industrie meer is, wanneer er geen fabrieken meer zijn, wanneer de sociale zekerheid in mekaar stort, ja, wat heb ik dan nog?
En dan komen we aan de spiritualiteit, mijn lieve vrienden. Dan komen we waar de mens terug moet gaan nadenken over de zin waarom hij hier op deze aarde rondloopt, waarom hij leeft. Dan gaat u langzaam maar zeker beseffen dat het niet meer is: “Ik moet ten koste van alles zoveel mogelijk verdienen, want ik heb een wagen nodig, ik heb een kleurentelevisie nodig, ik heb een groot huis nodig, ik heb een luxejacht nodig enz.” Nee, dan gaat u beseffen: “Wat kan ik zinvol doen en in welke context kan ik dit doen, ook voor de anderen en de ganse leefomgeving?” Dit is een mentaliteit die langzaam maar zeker zal groeien en ontwikkelen. En we kunnen zeggen dat tussen dit en een kleine 150 jaar het systeem dat vandaag aan het afbrokkelen is, voor de mens totaal zal vervangen zijn door een nieuw systeem.
Het moeilijke in deze is dat voor jullie die nu in het oude zitten en het verval beginnen opmerken, u duidelijk te maken hoe een nieuwe economie, die niet gebaseerd is op ‘Ik moet zoveel winst maken’ of ‘Ik moet zoveel produceren’ maar die gebaseerd zal zijn op ‘Hoe kan ik de waarden die in mij leven, juist naar buiten brengen? Hoe kan ik met grondstoffen van deze aarde de juiste zaken maken waar de juiste vraag naar is?’ Dan krijgt u een totaal andere maatschappelijke verhouding. Dan krijgt u geen gejammer over de zovele werklozen. Dan is gewoon ieder die iets zinvols kan doen, bezig. Dat is het grote verschil. Dan zijn er geen fabrieken meer die tegen wil en dank auto’s produceren die geen mens meer wil en waar men dan verontwaardigd is wanneer men zegt: “We sluiten de fabriek.” Dan zult u enkel nog autofabrieken hebben, als we dan nog over een auto spreken, die voertuigen produceren voor degene die ze nodig heeft, om te beginnen, en aangepast voor wat ze nodig zijn. Wanneer u nu rondom u kijkt, dan ziet u dat iedereen zich met een wagen verplaatst. Of het zinvol is of niet, men heeft een maatschappij opgebouwd waar het bijna noodzakelijk is om over een wagen te beschikken, want u kunt zelfs niet meer naar de winkel gaan of u hebt hem nodig. Het gevolg daarvan zal zijn dat voor het deel van de wereld dat zo door die mechaniek verzadigd is, er een implosie komt. Dat men, nadat men vaststelt dat het geen zin meer heeft om uren stil te staan, dat het soms zinniger is te voet te gaan. En langzaam maar zeker zult u vaststellen dat de maatschappij zoals ze nu is opgebouwd met zijn grote centra, waar men iedereen maar naartoe trekt, heel goed uitgedokterd: hoe meer mensen samen, hoe meer zaken geconcentreerd, hoe meer er geconsumeerd wordt, gekocht wordt. Hier zal men opmerken dat dit niet houdbaar is, dit stort in mekaar. En langzaamaan zult u overal mensen zien die hun eigen economie beginnen. De ene is misschien goed in het bakken van brood, zal brood bakken. De ander is misschien goed in het maken van een mooi juweel, zal een mooi juweel maken. En een volgende is misschien goed in het in elkaar zetten van een kast enz. Maar het zal niet meer zijn: ‘We gaan massa’s broden bakken’, die dan niet meer eetbaar zijn, maar goed, ze worden en masse verkocht, of: ‘We gaan hier juwelen maken, die niemand moet hebben, maar goed, gezien het in is, zullen we het wel verkocht krijgen.’ Nee, langzaam maar zeker zal de mens naar een systeem evolueren waar gemaakt wordt wat echt nodig is.
De verandering die er ook zal komen, is dat de noodzaak om elkaar te overtroeven met bezit, langzaam zal teruggeschroefd worden. En in grote mate, naarmate ook de wereldbevolking afneemt, en dat zal daar mee een gevolg van zijn, zullen mensen gewoon zaken kopen die duurzaam zijn en, in tegenstelling met vandaag, er prat zullen op gaan dat ze bv. met een wagen rijden die al 30 jaar of 40 jaar oud is. Want ze hebben zo het milieu beschermd waar men nu, wanneer men niet alle 3 à 4, misschien 5 jaar met een nieuwe wagen rijdt, men eigenlijk niet in is en door de maatschappij als een sukkelaar wordt aanzien omdat men toch maar met een oud wrak rondrijdt. Men beseft niet dat juist deze mentaliteit leidt tot de ondergang van de eigen economie.
Al deze zaken zult u langzaam maar zeker zien ontwikkelen. Ach, het zal niet van vandaag op morgen allemaal voorbij zijn. Maar u zult zien dat heel veel grote bedrijven – ten andere, het is op het ogenblik overal bezig, dat moet ik jullie niet vertellen. Maar u zult zien dat veel grote bedrijven zich langzaamaan ook meer en meer zullen opsplitsen. Maar dat houdt ook in dat die opsplitsing meebrengt dat de handhaving van de macht en de structuur gaat wankelen. En zo zult u zien dat wat nu wereldconcerns zijn, tussen dit en laat ons zeggen 20 à 30 jaar eigenlijk lokale bedrijven worden. Omdat ze zich om allerlei redenen, en niet alleen fiscale redenen maar ook om machtsstructuren en andere, zich opsplitsen en verder opsplitsen. En uiteindelijk krijgt u terug een soort afbakening.
Wat men nu denk: ‘We bouwen een groot Europa op’, er zullen er onder u nog zijn die zullen opmerken dat dat grote Europa een waanbeeld is. Zo goed dat u in niet al te lange tijd zult kunnen vaststellen dat de grote natie Amerika ook een waanbeeld is. Uiteindelijk zit u allemaal met verschillende gedachtewerelden, met verschillende mensen met verschillende invalshoeken die alle zaken anders benaderen. En nu is het juist eigen aan de nieuwe tijd dat al deze kleine verschillen zich zullen manifesteren en hun eigen leven zullen gaan. En voordat de mens zo ver komt dat hij begrijpt dat die verschillen niet uitmaken maar dat het een kwestie is van gewoon boven de verschillen uit met elkaar te kunnen samenwerken en te kunnen aanvaarden dat uw broeder of zuster anders is of anders denkt dan u, dan zijn we weer een tijdje verder. Maar dat is de toekomst voor uw bedrijfsleven, dat is de toekomst voor de wereldeconomie.
Voor wie gedacht hadden dat de bomen blijven groeien, nog verder dan de hemel, men is nu de bomen aan het snoeien. En men zal tot de vaststelling moeten komen dat het beter is om een groot deel van de oude structuur van de boom af te zagen, en liefst nog zo dicht mogelijk bij de grond, opdat van daaruit het nieuwe kan ontwikkelen. En dan zult u zien dat in dat geheel spiritualiteit belangrijk zal zijn. Ach, in het begin zult u ook opmerken dat er overal, en dat zal over gans de wereld zijn, of u nu spreekt over Europa, Afrika, Azië, gelijk waar, profeten zullen opstaan die in sommige gevallen het einde van de wereld weer eens zullen aankondigen. Langs de andere kant zullen er allerlei soorten bekeringsijveraars zijn, zij die enkel en alleen de waarheid hebben, tot wie God zogezegd gesproken heeft. Al deze excessen zullen voorkomen. Dit is eigen aan een vernieuwing. Maar binnen dat geheel, binnen al die gebeurtenissen zult u langzaam maar zeker opmerken hoe alles wijzigt en hoe er terug een harmonie kan ontstaan onder de mensen. En hoe, en dat is toch wel belangrijk, de dan levenden een totaal ander beeld zullen hebben over de reden waarom zij hier op aarde zijn. De grote godsdiensten, die het monotheïsme voorstaan, die zullen op dat ogenblik vervallen zijn tot kleine, te verwaarlozen sekten waar misschien nog enkele fanatiekelingen zullen trachten iets uit te oefenen, maar waar de grote massa zich niet meer zal aan storen. En dit geldt voor elke grote religie op dit ogenblik. Maar de echte waarden, en dat is toch belangrijk, bv. van een christendom, van een boeddhisme, van de islam, van het hindoeïsme, zullen tussen dit en nog geen 200 jaar versmolten zijn tot één groot geheel.
Wanneer we dit nu bekijken, worden de accenten vooral nog steeds gelegd op de grote verschillen, omdat de kerken, de religies, zich moeten kunnen handhaven. En u kunt nu eenmaal geen macht behouden wanneer u geen vijand hebt om tegen te strijden. Maar op het ogenblik dat het niet meer mogelijk zal zijn omdat de mens zal zeggen: “Ach, die imam mag in zijn moskee vertellen wat hij wil, maar ik zie het zo en ik ga zo mijn weg.” Of “Die dominee mag van de kansel zoveel mogelijk de duivels oproepen, mij stoort het niet, ik zie wel hoe mijn weg is.” Hetzelfde voor alle andere invalshoeken, ja, dan zullen meer en meer nieuwe gedachtebeelden zich ontwikkelen. Dat de sfeer die onder de mensen zal heersen, niet meer de sfeer is van angst, angst voor die straffende goden of die straffende god. Maar dat men er meer en meer toe zal komen om de God in zichzelf te ervaren en om te gaan leven vanuit dat gevoel. Wanneer we er dan rekening mee houden dat in de komende generaties er vele incarnatiegolven zullen zijn van entiteiten die specifiek op deze aarde terug zullen incarneren omdat voor hen dat nieuwe wereldspiritualiteitsgebeuren hen aantrekt, dan kunt u er wel van op aan dat die oude vastgeroeste gewoonten op een minimum van tijd zullen verdwijnen. Dan spreken we over 1 à 2 generaties en al dat oude is voorbij. Waar het daarvoor een duurtijd heeft gekend van ongeveer 2000 à 2200 jaar.
Zo zult u zien dat de wereld totaal anders zal functioneren, er zal uitzien. U zal zien dat alle maatschappelijke structuren zoals ze nu bestaan, eigenlijk behoren tot de antiquiteit. Mensen binnen 200 jaar zullen kijken naar de maatschappij van het jaar 2000 als een onbegrijpelijk ouderwets denkbeeld dat mensen een gans mensenleven lang moeten samenleven, dat mensen een gans leven lang hetzelfde moeten doen enz. U krijgt een totaal andere opbouw. Maar het grote verschil zal zijn dat waar u nu het systeem hebt waar alles fout gaat, als u 1000 mensen neemt die samen gaan leven, dan kunt u ervan op aan dat er bijna 1001 op elkaars kop slaan. Dit is de huidige werkelijkheid. In het nieuwe ontwikkelende systeem zal de harmonie in de eerste plaats komen. Er zal niet gezegd worden: “Zie jij het zo of wil jij het zo of dit of dat?” Men zal gewoon trachten te vertrekken vanuit: “Waarop kunnen wij samen iets bouwen, samen iets bereiken?” En op het ogenblik dat dat in mekaar past, zal men samen verdergaan. Wanneer het is bereikt en men komt tot de constatering: “Hier is het voor ons afgerond”, dan zal men weer zijn eigen weg gaan. Dan zal men nieuwe harmonieën aangaan, zonder dat men elkaar ‘op het hoofd gaat slaan’. Want men beseft heel goed dat het alleen maar gaat om: wat kunnen we samen voor elkaar betekenen? Het wordt een maatschappij die u zich op dit moment heel moeilijk kunt voorstellen, omdat u gevangen zit in een keurslijf van reglementen, voorschriften, godsdienstige voorschriften enz. Dit verdwijnt. Maar dit betekent ook dat het naar het bedrijfsleven toe ook zo zal gaan. Het zal in een totaal andere context komen te liggen. Men zal niet meer zeggen: “En nu ga ik werken omdat ik daar bv. 1000 € verdien.” Nee, men zal zeggen: “Dit kan ik nu doen, dit is waardevol, dus dit doe ik.” En men zal samen iets doen wanneer men ziet dat men dit samen kan uitvoeren, zonder dat daar in de eerste plaats een prijskaartje aanhangt. Het grote verschil zal zijn dat het de zin is die u hebt in wat uitgevoerd moet worden, dat u daar zelf een meerwaarde kunt aan geven. Dat zal belangrijk zijn. Zo zullen er in de toekomst enorme specialisten zijn op elk terrein, dat mensen veel handiger zullen worden dan op het ogenblik. Maar systemen zoals lopende band, zoals het nu bestaat, en al die zaken zullen tot een minimum herleid worden en veel van die werken, die eventueel nog zullen moeten uitgevoerd worden, zullen op totaal andere wijzen aangepakt worden. Het heeft weinig zin om dit in detail aan u te vertellen hoe het er in de toekomst uitziet. U kunt zich als mens op het ogenblik daar onmogelijk een juiste voorstelling van maken. Zo goed dat u het u niet meer kunt voorstellen dat tussen dit en enkele jaren het niet meer handig zal zijn om met een wagen te rijden. U ziet de files van vandaag, maar dat is niet het beeld van de toekomst. U bouwt op wat u vandaag dènkt te weten. U bouwt op wat u denkt dat naar de toekomst toe zal gebeuren. Maar met al die ambtenaren die alle mogelijke prognoses maken, ze komen nooit uit. Gelukkig hebben ze achteraf dan specialisten die verklaren waarom het nooit is uitgekomen.
Als we dit zo allemaal bekijken, dan moet dit voor jullie eigenlijk wel een beetje een schokkend gegeven zijn. De waarden van vandaag verdwijnen volledig. De nieuwe waarden zijn langzaam maar zeker aan het ontstaan. Uw ganse sociale systeem zoals u het nu kent, zal tussen dit en enkele jaren, enkele tientallen jaren al zeer sterk afbrokkelen. Tussen dit en 50 jaar is dit systeem gewoon voorbijgestreefd. Maar denk niet, lieve mensen, dat dit wil zeggen dat de mens aan zijn lot zal overgelaten zijn. Integendeel. Waar men nu de oude mens bv., nadat hij een gans leven gezwoegd heeft voor een of ander bedrijf, liefst deponeert in een of ander groot gebouw en waar men dan klaagt dat men geen verzorgend personeel heeft, deze systemen zullen totaal verdwijnen. De maatschappij zal zelf beginnen zorgen voor zijn oudere personen. Niet op een gestructureerde, staatskundige wijze, nee. De staat zal er niet meer tussen komen, het zal de mens zelf zijn. En men zal niet meer zeggen: “We zetten al deze oude mensen samen in een groot gebouw, dat is gemakkelijk.” Nee, men zal zien: hoe en waar kunnen wij ze best een plaats geven? Het verschil zal ook zijn dat naar de toekomst toe de ouderling niet meer zal beschouwd worden als iemand die buiten de maatschappij wordt geplaatst, die in het begin nog wel goed is om wat reisjes te maken, om wat te consumeren. En later is hij nog goed om bv. een bepaalde groep van de maatschappij geld te laten verdienen. Nee, men zal zien wat die oude mens kan betekenen, vooral voor de jongere generatie. En langzaam maar zeker zult u een omwenteling krijgen dat de ouderling terug zijn juiste plaats binnen het geheel zal krijgen.
Hetzelfde systeem zult u zien ontstaan bij mensen die ziek zijn, mensen die zonder werk vallen, wanneer u dit in uw termen nog zo kunt uitdrukken, want die uitdrukking is dan niet meer juist. Het ganse maatschappelijke beeld wijzigt.
En één van de voornaamste zaken zal zijn dat er nog wel geld zal bestaan, maar het geld zal een bijrol krijgen in de nieuwe maatschappij. Het zal terug de plaats krijgen die het eigenlijk verdient: een ruilmiddel waar het anders niet kan. En niet, zoals het nu is, het hoofddoel van de maatschappij. Zo zullen veel mensen gewoon over geen geld beschikken, omdat ze het niet nodig hebben. Omdat door wat zij doen en kunnen, zij volledig in harmonie kunnen zijn met de leefgemeenschap en zo ook binnen die gemeenschap alle mogelijkheden hebben die nodig zijn om een normaal en goed leven te hebben. Maar nogmaals herhaal ik hierbij: een normaal en goed leven is niet het leven waarvan jullie, de huidige mens van vandaag, de mens van 2003 denkt wat een goed en normaal leven is. Wanneer wij het vanuit de geest bekijken, dan hebben we daar wel een ander idee over. Een goed en normaal leven is geen leven waar je gevangen zit in een werksysteem en in een consumentensysteem. Het is geen leven waar u moet werken om dan, zoals een kudde, op vakantie te gaan, vakantie te nemen, om dan nog vermoeid naar huis te komen, om dan op uw werk te rusten. Sorry, dit is geen echt waardevol systeem. Het ganse dat op het ogenblik bestaat, heeft nog niet door dat het eigenlijk zijn eigen poten van onder zijn tafel heeft gezaagd. Men denkt nog altijd dat dit het juiste systeem is. Maar wanneer u het in de totaliteit van de wereld bekijkt, moet u toch even eerlijk met uzelf zijn. En wanneer u dan zegt dat u dankzij de vele doden over gans de wereld nu u zich gemakkelijk verplaatst met een wagen, dat dankzij het vele lijden van kinderarbeid, het uitbuiten van miljoenen mensen die honger lijden, dat u mooie kleren kunt dragen. En zo kan ik vele zaken opnoemen. Wanneer u daar even bij stilstaat, dan moet u toch beseffen dat dit niet verder kàn gaan, dat dit ten dode is opgeschreven. Ondanks het feit dat er leiders zijn die vijanden blijven creëren, die blijven beweren dat de ganse wereld des duivels is, als ze maar niet mee willen consumeren of het systeem willen aannemen dat zij zien als voor hen het beste. Alleen moet de vraag gesteld worden: Als u het in het totaal van deze wereld bekijkt, welk deel van die wereld is des duivels? Waar is het demonische? Sorry dat ik het zo uitdruk. Maar wanneer u diep in uw hart gaat kijken, zult u opmerken dat het hier niet zo lichtend is, dat het hier niet zo harmonisch is. En ik denk dat ieder van de aanwezigen hier direct kan zeggen: “Ja, daar bots ik, ginder is ruzie, daar zijn moeilijkheden, daar gaat het niet.” Want overal in dit systeem, in dit zogezegd kapitalistische systeem, tracht men elkaar de nek af te snijden.
En dan gaat men praten over spiritualiteit. Wanneer u overdag elkaar op de kop hebt gezeten, de duivel hebt aangedaan, dan gaan we ’s avonds even spiritueel zijn. Lieve mensen, u begrijpt dat dit niet kan. Dit is uzelf iets wijsmaken. En daarom ziet u nu al langzaam maar zeker meer en meer mensen die zeggen: “Voor mij hoeft het niet meer. Ik draai niet meer mee in dat waanzinnige bedrijfsleven.” Mensen die hun job laten gaan, waarvan anderen zeggen: “Maar ben je nu helemaal op uw hoofd gevallen! Zo’n inkomsten, zo’n aanzien! Je hebt een wagen, je hebt dit, je hebt dat!” Maar de mens voelt aan dat dit het niet is, dat dit het niet kan zijn. Dat hij daarvoor niet op aarde gekomen is. En dan ziet u anderen die het niet aankunnen, die dan vluchten in drugs of in pillen, die ten onder gaan. Maar ook dat betekent voor gans dat systeem een enorme handicap.
En langzaam maar zeker ziet u vele jongeren die niet meer willen meespelen, die de maatschappij de rug toekeren, die trachten hun eigen weg te gaan. En meestal zal de maatschappij daartegen zeer hardhandig optreden en zal trachten met represailles van alles gedaan te krijgen. Maar uiteindelijk, wanneer u mensen krijgt die zeggen: “Je m’en fous, of ik iets heb of niet, het interesseert mij niet. Als ik maar kan leven volgens de harmonie die ik in mezelf voel, volgens de kracht die ik in mezelf voel.” Dan mag u daar het grootste leger zetten, dat zal niets uitmaken. Want die mensen gaan uit van wat ze aanvoelen.
En zo ziet u dat in alle geledingen van de maatschappij. Want u denkt nu misschien: “Ja maar, omdat u daar van een leger praat, daar is toch nog een structuur enz.” Vergeet het. Of hebt u niet opgemerkt dat de laatste maanden steeds meer berichten ontstaan van soldaten die niet meer akkoord zijn met wat ze moeten doen. En heus niet de gewone kleine soldaat, maar officieren die het niet meer zien zitten. Piloten die weigeren om nog bombardementen uit te voeren. Tankcommandanten die weigeren om vernietigingen aan te richten enz. Al deze zaken ontwikkelen zich langzaam maar zeker en zullen uiteindelijk ook leiden tot een gewoon in elkaar vallen van ook die systemen. Want ook dat, ‘Befehl ist Befehl’, is voorbije tijd. Ook hier zult u zien dat de mens langzaamaan van een repressiegroep zal veranderen naar groepen die in eerste instantie zullen trachten ter hulp te komen. Ook al dat zal wijzigen. Want alles, maar ook al die zaken, zitten in dat nieuwe denken, in die nieuwe tendensen die nu door deze aarde gaan, die deze aarde treffen. En langzaamaan zal dit opgebouwd worden.
Ach, u hebt vroeger wanneer we bv. denken aan een persoon zoals Gandhi, hij was een voorloper in zijn tijd, maar hij kreeg het klaar de mens zijn waarde te geven. En dan hebt u gezien hoe men daar tegenin ging, hoe men trachtte met het leger alles te vernietigen. Het lukte niet. Hoe de gedachte toch is blijven leven. Zulke beelden, zulke gedachten zullen in de toekomst meer en sterker naar voor komen. Met als gevolg dat het bedrijfsleven mag zeggen: “Wij verhogen de lonen, wij geven u meer.” Maar wat bent u met een hoog loon als u er weinig mee kunt doen? Wat bent u met een grote wagen als hij dient om in stil te zitten? Niets.
En zo zal u zien dat, ondanks alle slogans, ondanks alle grote woorden van politiekers over gans de wereld langzaam maar zeker een ander economisch denken ontstaat, dat er ook een ander spiritueel denken ontstaat. En dat tussen dit en een kleine 150 jaar, nog geen volle 200 jaar, de wereld er totaal anders zal uitzien. U kunt het een beetje vergelijken met dat u nu staat waar de mens stond in de tijd van de eerste industriële revolutie. Maar die was binnen een star denken van een tijdperk dat geen flexibiliteit kende. Nu zit u in een tijdperk, in een invloed die als hoofdbasis heeft: beweeglijkheid, geen vastheid. En ik kan mij voorstellen dat het voor jullie, mensen, waarvan de meesten nog geboren zijn in die starheid, dat het een onvoorstelbaar idee moet zijn dat er geen vaste wetten meer zullen zijn. dat het een onvoorstelbaar idee moet zijn dat alles zal vloeien en bewegen, dat er geen vaste regels meer zullen zijn die zeggen dat je zo moet en niet anders. Dat er geen bureaucratie meer zal zijn die zal zeggen dat je zoveel moet betalen of je moet zoveel doen of je moet dit doen of je moet dat doen. Maar dat het zal zijn: wat zijn uw mogelijkheden? Hoe kunnen we hier het beste uit komen? Wat is wat u kunt bijdragen?
En wanneer u dan zult zien dat ook de technologie een andere wending zal nemen, dat de technologie niet dat starre zal zijn zoals het nu is, maar dat daar ook een enorme beweeglijkheid zal in komen, dan kan ik mij voorstellen dat deze wereld voor jullie blijkbaar nog heel ver weg is. Alhoewel hij voor de deur staat.
Zo, mijn lieve mensen, ik hoop dat ik u niet teveel overhoop gehaald heb met het bedrijfsleven, met spiritualiteit? Maar u hebt erom gevraagd. Dus, wanneer u daar nog vragen rond hebt, dan mag u ze stellen. Maar vraag mij alstublieft niet wat een auto kost binnen 20 of 100 jaar. Vraag mij ook niet hoe het er zal uitzien. Want, zoals ik gezegd heb vanavond, het is voor jullie hier aanwezig zeer moeilijk u iets voor te stellen waar nog geen beeld van bestaat. Het is een beetje hetzelfde als dat u bv. aan een pygmee wilt uitleggen wat de noordpool is. Wanneer u niet anders gekend hebt dan zonneschijn, warmte, hitte, woestijngebied, dan kunt u zich moeilijk voorstellen wat het betekent als het -50 graden is en alles wit ziet en er geen bomen bestaan enz. Wat gebracht is vanavond, is vooral gebracht in het teken van: Kijk mensen, de verandering is bezig. Laat u niet teveel meesleuren met alle mogelijk propagandamateriaal dat gemaakt wordt door degenen die nu nog denken dat ze de macht hebben om de mens nog zoveel mogelijk in een bepaalde richting te drijven. Als u beseft dat dat eigenlijk al tot het oude behoort en als u kunt beseffen dat langzaam maar zeker overal het nieuwe vorm krijgt en ontstaat, en dat u dan gewoon probeert om, zonder dat het een verplichting moet zijn maar gewoon probeert om een klein beetje in dat nieuwe te gaan, in die harmonie, een klein beetje probeert uw medemens te zien als uw broeder of uw zuster en een klein beetje minder te zien naar: Wat kan ik hier aan verdienen, wat kan ik er hier uit halen? Als u dat kunt waarmaken, dan bent u al mee op het nieuwe spoor. En dan zult u zien, dan zal al de miserie die u nu dagelijks via uw lichtkastjes om de oren geslagen krijgt, u minder raken. Dan zult u zien waar u betekenis kunt hebben, waar u iets kunt doen. En dan zal het u heus nog niet zo slecht gaan.
Zo, als u nog iets wil vragen over het onderwerp, dan graag.
Ja broeder, is het dan eigenlijk een beetje sterker dat wij met toch nog zovelen zoveel energie stoppen in iets dat langzaam maar zeker verdwijnt.
Ik denk dat het uw eigen keuze is wanneer u energie wil stoppen in het oude. Zo simpel is het. Wanneer u het aanvoelt als een noodzaak, dan is het uw vrije keuze. Zo goed dat het de vrije keuze is van de ander om te zeggen: “Nee, ik speel niet meer mee. Ik voel het andere aan en ik ga mijn weg.” Het grote probleem zit meestal hier, dat de mens die zijn energie steekt in het oude, angst heeft dat de regeltjes, de wetjes, de zekerheden die hij daaruit haalt, dat die rondom hem wegvallen. En een mens die angst heeft, maakt rare sprongen, zal proberen dat oude nog meer te versterken. Niet beseffende, door daar energie in te steken en trachten vast te houden, dat het u langzaam maar zeker meer en meer ontglipt. In plaats van te zeggen: “God ja, dat was de tijd van toen; nu zijn er andere mogelijkheden, we gaan deze mogelijkheden zo goed mogelijk trachten te gebruiken. En dan krijgt u het omgekeerde effect. Dan krijgt u iemand die angst achter zich kan laten, die zich goed gaat voelen in zijn vel en het rare zal dan zijn dat waarmee u bezig bent, waarvan u aanvoelt dat dit het is wat u moet doen, dat dit zich langzaam maar zeker opbouwt, dat dit openbloeit. Waar de ander steeds verder wegzakt, zal degene die het positief benadert, steeds verder kunnen ontwikkelen en evolueren. Maar het is een vrije keuze. Er zal u nooit iemand verplichten. Het is u zelf die zegt: “Ik ga mee”, of “Ik blijf in het oude.” Dat is, zelfs op aarde, de kern van alles: dat ondanks alles de mens de volle vrijheid heeft een keuze te maken. Maar, hij moet ook beseffen dat welke keuze hij ook maakt, hij hiervoor verantwoordelijk is. En wanneer iemand het oude wil handhaven en hij ziet het rond zich vergaan en hij komt in zorgen en miserie en angst, mag hij niet zeggen dat het de schuld is van de ander. Hij kan alleen zeggen dat het zijn eigen kortzichtigheid is geweest dat hij nu in deze situatie zit. Zo goed dat degene die gaat voor wat hij in zich voelt, daardoor in een andere wereld terechtkomt en materieel misschien anders moet leven, ook niet kan zeggen dat het de schuld van de ander is dat het bij hem anders gaat. Nee, het is gewoon vanuit u zelf. En op het ogenblik dat u dat kunt beseffen, dan kan er u weinig fout gaan. Ik hoop dat u mee bent en begrijpt wat ik wou brengen.
Het blijft moeilijk.
O, maar daar twijfel ik niet aan. Maar wat zou u nu willen? Dat u alles zomaar op een gouden schoteltje krijgt, dan zou u niet tevreden zijn. Denk gewoon aan iemand die alles heeft, iemand die incarneert bv. in een koninklijke familie, iemand die zich om niks zorgen moet maken, die alles zomaar aangeboden krijgt. Hoe denkt u dat die mensen zich voelen? Wees blij dat u kúnt strijden voor iets. Wees blij dat u zich achter iets kunt zetten. Zelfs al is het het oude, het zal u altijd een leerschool geven. U zult altijd verder komen. Maar stel dat u van ons alles op een gouden schoteltje zou krijgen, u zou er niets kunnen mee doen, u zou er niets uit leren, u zou stilstaan. En u zou een leven doorgemaakt hebben dat voor de geest, voor uw eigen geest en uw eigen bewustzijn, bijna waardeloos zou zijn. Wees blij dat het moeilijk is. Want dat betekent dat u aan het leren bent. En hoe meer u leert, hoe verder u kunt komen op de ontwikkelingsweg die u gaat in de totaliteit.
Mag ik daar even op aanzetten, broeder? Uiteindelijk is het heel moeilijk om dit praktisch in te vullen hoe mensen die toch al kiezen om een bepaalde structuur achter zich te laten, om het anders aan te pakken omdat vanuit de structuur waarin we leven, politiek, sociaal, economisch, als het ware geketend zijn aan de maatschappij. Hebt u een tip voor als mensen het op een andere manier willen doen, hoe zij dit best aanpakken?
U koopt een grote ijzerschaar en u knipt uw ketens door. Mijn lieve dame, u moet luisteren naar wat naar voor gebracht wordt. U kunt niet van twee walletjes eten. U kunt niet langs de ene kant zeggen: “Ik wil in die maatschappij leven zoals die maatschappij is, zoals ik opgenoemd heb, met zijn luxe, mijn zijn comfort, met zijn geldomzettingen”, … en tezelfdertijd zeggen: “Nu zal ik eens een andere weg gaan.” Het is het ene of het is het andere. Maar u kunt niet de twee door elkaar halen. Wanneer u geestelijk, spiritueel een weg wil bewandelen en er komt iemand op uw weg die uw hulp vraagt, dan helpt u die. Maar dan kunt u niet zeggen: “O, wacht even, want ik moet nog eerst bv. een tv gaan kopen” of “ik moet eerst nog een huis bouwen” of “ik moet eerst nog mijn belastingaangifte doen.” Nee, wanneer u consequent bent met uzelf, dan zegt u: “Mijn vriend, waar kan ik u mee helpen?” Dus, u gaat op die weg verder. En de rest laat u voor wat het is. Wanneer u wilt zeggen: “Vriend, wacht even, want ik moet nog dringend dit en dat binnen het oude systeem doen”, tegen die tijd is de andere allang weg en kunt u hem allang niet meer helpen. Misschien dat iemand anders het dan wel doet. Maar u kunt nu eenmaal niet zeggen: “Ik wil een boterham met kaas, ik heb honger, maar ik wil hem niet opeten.” Als u honger hebt, dan eet u uw boterham met kaas op en dan moet u niet klagen achteraf dat u geen boterham meer in uw handen hebt.
U lacht wanneer ik zeg van u een grote ijzertang te kopen, maar zo is het. Wanneer u consequent wil zijn in die zaken, dan zegt u: “Ik ga mijn weg.” En ik besef goed genoeg dat wij het als geest heel gemakkelijk te zeggen hebben, we zijn niet gebonden aan dat voertuig. Maar ook in de geest telt dat. U kunt in de geest ook niet van twee kanten eten. En het kan een leerschool inhouden van u vrij te maken van alle mogelijke behoeften. Dat is heel belangrijk. Voldoende?
Met alle respect, broeder, maar ergens heb ik het toch moeilijk met de manier, ik denk dat jullie in de geest het heel moeilijk kunnen inschatten hoe moeilijk het voor sommige mensen is om dit door te zetten. Omdat die maatschappij u bindt langs alle kanten. En dan mag u wel een grote ijzerschaar nemen, ik weet dan toch niet waar u uitkomt als u al die banden doorknipt, hoor.
Wanneer u consequent met uzelf bent, zult u altijd op het pad wandelen dat voor u het meest geschikt is. Maar zolang in uw achterhoofd blijft zitten: “Ik moet de zekerheid hebben van een inkomen, ik moet de zekerheid hebben dat ik geld in mijn geldbeugel heb omdat ik de zekerheid wil van te kopen wat ik wil kopen”, zult u het niet bereiken. Niemand. Ik heb ook niet gezegd dat dit een noodzaak is. Ik heb ook niet gezegd dat jullie hier moeten buiten gaan en alles overboord gooien. Ik heb u gewoon de uitleg gegeven hoe het aan het ontwikkelen is en hoe de komende generaties met deze wereld, met deze aarde zullen omgaan. Ik heb alleen naar voor gebracht hoe bv. jullie achterkleinkinderen de wereld zullen besturen, hoe zij uw leven zullen beschouwen als: Dit was toch onmogelijk, zo’n leven; dit was toch mensonwaardig. Zoals u nu misschien denkt over de tijd van de slaven, de tijd van de Romeinen, dat die slaven enz., dat dat toch niet menselijk was. Zo zal men binnen dit en enkele generaties deze wereld zo bekijken. Ik heb niet gezegd dat u van vandaag op morgen allemaal een ijzertang moet gaan halen en alles doorknippen. Maar ik heb ook niet gezegd dat u dit niet mag doen. Dat wanneer u aanvoelt in uzelf dat dit voor u de weg is, dat dit een vrije keuze is. En dàn zeg ik dat u consequent moet zijn, als u die keuze maakt. Als u het zo benadert, kunt u daar de juiste besluiten uit trekken. U kunt niet een boterham in uw handen houden en hem tegelijk opeten.
Zijn er nog vragen aangaande ketens en andere eigenaardigheden van deze maatschappij?
Broeder, ik weet niet of het hier mag gesteld worden, maar het houdt verband met een andere zitting. Daar zijn vragen gekomen, praktische vragen, mogen die gesteld worden, gewoon om die mensen antwoord te kunnen geven.
Er mogen nooit persoonlijke vragen gesteld worden.
Het was eigenlijk in een algemeen belang, om te zien waar de filosofie in het buitenland terug te vinden is.
De filosofie in het buitenland terug te vinden?
Er wordt gevraagd voor mensen die in Duitsland en Frankrijk zitten, onder welke naam zij bij jullie terecht kunnen.
Mijn lieve dame, u moest toch allang weten dat wanneer u met deze zaken bezig bent, dat er geen etiketten geplakt worden, dat er geen lichtreclames uithangen en dat er geen kerktorens gebouwd worden. Wie zoekende is in spiritualiteit en het goed meent en juist zoekt, zal steeds de juiste personen tegenkomen, zal steeds de juiste mensen over zijn pad, of de juiste entiteiten qua inspiratie bij zich krijgen. We hebben het al meermaals gezegd: Vermijd om met deze zaken een groep te vormen die denkt dat zij dit aan anderen moeten uitdragen. Het is niet voor niets dat hier steeds aan het begin van de bijeenkomst gezegd wordt dat wij niet alwetend zijn en dat u zelf moet nadenken. Dit is de essentie van wat gebracht wordt. Onze boodschap wordt over gans de wereld gebracht, overal zijn inspiraties gaande. Maar de tijd dat men er een etiket op plakte: ‘Dit is het nu’, is allang voorbij. U moet beseffen dat dit ook tot het oude behoort.
Ik weet dat wij in de tijd, begin 20e eeuw, met etiketten moesten werken omdat we moesten inpassen in de toen bestaande structuren om langzaam maar zeker het nieuwe erin te laten vloeien. Maar u weet zo goed als ik dat al meer dan 20 jaar dit gegeven voorbij is en dat we nu zo ver zijn dat het vooral van belang is in de eerste plaats dat de mens vertrekt vanuit wat hij in zichzelf aanvoelt en van daaruit begint te werken. En of hij dan in Duitsland woont, in Frankrijk woont, in Nederland of in Zuid-Afrika, zal niet uitmaken. Voor onze zijde bestaat tijd noch ruimte zoals voor de mens. Dus op het ogenblik dat er ook maar iemand ergens zoekende is, wordt daar op ingespeeld, wordt daar geholpen, geïnspireerd en zullen deze personen het juiste ontdekken wat voor hen het juiste kan betekenen. Ik hoop dat uw vraag zo voldoende beantwoord is.
Zijn er nog vragen? Anders wordt het langzaam tijd om de ketenen van deze avond door te knippen.
Kan ik nog één vraag stellen, broeder? Wat hebben doven eventueel aan een zitting als deze? Doven die niet kunnen horen wat er gezegd wordt, maar naar verluidt wel heel goed kunnen voelen wat er gezegd wordt.
Mijn lieve vriend, hoort u alles? De essentie van een bijeenkomst als deze is niet alleen dat u naar woorden luistert, want dat zou ons erg spijten. De essentie is dat u in de eerste plaats het aanvoelt, dat u de sfeer die opgebouwd wordt, de kracht die daarin aanwezig is, in u opneemt. Dat u niet alleen de woorden hoort die hier gezegd worden, maar dat u ook openstaat voor de medebroeders die hier toch met een groot aantal aanwezig zijn en die inspiratief mee zorgen dat het mogelijk is dat deze avond plaats heeft. Wanneer iemand die bv. gehoorgestoord is, zich hier bij zet, zal deze, zeker wat betreft het aanvoelen, zeker wat betreft het licht dat aanwezig is, een evenwaardige en even waardevolle avond doormaken. Hij zal dan wel geen woorden gehoord hebben, maar u weet dat wanneer u fysiek doof bent, u geestelijk veel sterker kunt horen. En op die wijze kan zo’n persoon daar zeer veel aan hebben. Ik denk dat ik hiermee voldoende heb gezegd.
Ik zal het doorgeven. Dank u.
Zo, als er geen vragen meer zijn, wil ik de avond besluiten op de gewone wijze, met een meditatie. Een meditatie die we een beetje zullen aanpassen aan het onderwerp van deze avond. Een meditatie die u later misschien nog een paar maal kunt beluisteren omdat daar toch wel enige hints zullen in zitten naar de toekomst toe die voor ieder van de aanwezigen bruikbaar zijn.
Meditatie.
Stel u even voor, u ziet uw blauwe planeet, een mooie bol in de kosmos. En u ziet dat rond uw blauwe planeet een gans net van ketenen is geweven. De blauwe planeet is ingepakt. Er is een keten van economie. Er is een keten van oorlog. Er is een keten van destructie. Er is een keten van alle mogelijke zaken die de mens in zijn begeerte gecreëerd heeft. Gans deze aarde is omsloten in dit geheel. En op die ketens, die gemaakt zijn van gepolijst staal, valt de zonnestraal. De zonnestraal die de aarde doet schitteren in de kosmos, ondanks de ketens. Onder die ketens bewegen zich vele mensen. Mensen die slecht gezind zijn. Want de ketens beletten de zon tot op de aarde door te dringen. Ze houden het licht van de zon tegen en de aarde is voor hen een nogal nevelige, duistere sfeer.
En de mensen vechten met elkaar, discuteren met elkaar hoe ze het best dit licht op de wereld laten schijnen. Maar men is niet akkoord. Want de ene groep vindt zich belangrijker dan de andere. En de ene zegt tegen de andere: “Hef jij je ketens maar op, dan zal er misschien licht komen.” “Nee”, zegt de ander, “doe jij het, want wij zijn belangrijker.” En zo gaat de strijd maar verder en ontstaan er steeds meer ketens rond deze aarde en neemt de nevel en het duister toe.
Tot op het ogenblik dat ergens, op een plaatsje, dat eigenlijk nog niet op een landkaart staat, een mens zegt: “Ik ben dit beu. Ik wil dit licht kunnen aanschouwen.” Deze mens staat op en knipt zijn keten los, waardoor er plots een heel kleine opening in dit geheel komt. En door die opening valt de eerste lichtstraal. De lichtstraal die door die mens gekoesterd wordt als de grootste rijkdom die er bestaat. En rondom hem zien anderen wat er gebeurt. Eerst begrijpen ze het niet: “Hoe durf je! Hoe durf je je vrij maken van ons, uw zekerheid. Je behoorde tot onze keten. Je was met ons samen sterk tegen alle anderen. We konden vechten, we konden strijden voor ons gelijk. En nu, nu heb je de keten verbroken. En nu is daar licht.” Ze waren verbaasd. En de ene zei: “Kijk, kom bij mij staan. Je krijgt van mij dat licht.” En langzaam maar zeker kwam de een na de ander er bij. En zo sprongen er meer en meer schakels van de keten stuk en ontstond er in dat ganse geheel van ketens die rond deze aarde lagen, een opening, een opening van licht, van harmonie.
En de anderen zagen dat en men wou dit tegengaan. Men wou dit vernietigen, want dit kon niet. De eenheid, de structuur, de zekerheden vielen weg. En men richtte zich op dat licht. Men ging dit licht omsluiten met het duister, met de nevel. Maar men vergat dat eens dat het licht er is, het duister wijkt. Want hoe meer het duister naar het licht keek, hoe minder duister er was. En het wonder geschiedde: Rond de aarde zag je de ene keten na de ander wegvallen. De ene schakel na de andere brak. En langzaamaan vormde het licht een volledige aura rond deze blauwe planeet. En het duister week voor het licht. En op dat ogenblik begon de planeet te schitteren in de kosmos. Op dat ogenblik waren de bewoners van de planeet met elkaar in harmonie, was er een nieuwe verhouding onder de mensen ontstaan. Was er een kracht ontstaan die inhield dat men voor elkaar leefde. Een kracht die dat licht meedraagt, die ervoor zorgde dat er evenwicht was, dat er liefde was. Een kracht die maakte dat de mens er voor zijn medemens was.
En die ene mens die besloot om het licht binnen te laten, die de bron was van de verandering als het ware, die ene mens, die gaf en gaf. En doordat hij dat gedaan had, had hij de ganse medemensheid het licht geschonken, had hij ervoor gezorgd dat nu ieder op zich weer betekenis voor de ander had. Had hij ervoor gezorgd dat het nieuwe leven op aarde zich kon ontwikkelen. Had hij ervoor gezorgd dat er voor de aarde een gouden eeuw aanbrak, waar ieder gelukkig kon zijn, waar ieder zich goed kon voelen, waar er geen strijd meer was, waar er geen begeerte meer was om de ander te domineren. Waar er geen angst meer was dat men zijn macht kwijt raakte.
En zo ziet u maar, het vertrekt niet vanuit het grote, maar het vertrekt steeds vanuit de mens zelf. Waar er maar één mens is die beseft: “Ik kan het Licht uitdragen”, verandert alles. Eén mens laat de wereld keren. Want, een mens moet beseffen dat de wereld waarop hij leeft, zijn wereld is. En dit geldt voor ieder mens. Ieder mens heeft zijn wereld. Ieder mens bouwt zijn eigen wereld op, leeft in zijn eigen wereld. En op het ogenblik dat hij toestaat dat het Licht in hem ontwikkelt, dat het Licht hem beroert, dat de kracht van de Schepper van de kosmos hem doortrekt en sterk maakt door het besef: “Ik ben deel van die kosmos.” Zoals een druppel van de oceaan deel is van de oceaan en uiteindelijk de oceaan vertegenwoordigt, zo vertegenwoordigt die mens ook die kosmos. En is die kosmos die mens. En dit beseffende, deze kracht in zich dragen en voelen, delen met al wat bestaat, betekent voor de mens zich vrijmaken van zijn denkbeeldige ketenen. Betekent voor de mens gewoon: zich bevrijden van alles wat hem tot op het heden heeft gekluisterd, waardoor hij het Licht in zichzelf niet kon aanschouwen. Waardoor hij het besef: Ik ben deel van die Godheid, ik ben deel van die Schepper niet kon waarmaken.
Maar wanneer hij beseft dat hij zelf de wereld is en dat hij zelf die wereld in zijn handpalm houdt, en dat het gewoon aan hem is om te zeggen: “Dit is de weg die ik ga, dit is wat de Vader voor mij voorzien heeft”, dan heeft hij alle kracht. Dan heeft hij alle Licht dat hij nodig heeft om zijn bewustwordingsgang verder te gaan en in die bewustwordingsgang in harmonie te zijn met de ganse schepping. En als u die kracht in u voelt, als u dat Licht in u voelt zinderen, deel het dan met de ganse schepping. Deel het gul met ieder die rondom u is. En zo zult u zien dat het Licht op deze aarde steeds sterker en sterker gaat schijnen.
Zo, lieve mensen, dit was mijn aandeel voor deze avond. Ik hoop dat ik jullie een klein beetje het Licht heb laten ervaren en dat dit Licht moge bijdragen tot een helder inzicht over wat vanavond is gebracht. Dat het Licht jullie in de toekomst op jullie weg moge begeleiden. Ik wens jullie nog een goede avond.