23 juli 2013
Zo, vanavond zijn we ook voor deze groep aanbeland aan de eerste van drie vragenavonden. Het tweede gedeelte van de avond zullen we wijden aan een meditatie.
In de vorige zitting had ik het gevoel, alsof dat u op een ander niveau werkt. Ik bedoel op een ander trillingsniveau. Klopt dat of ben ik verkeerd? Ook lichamelijk naar mij toe voelde dat als een andere vibratie.
U moet rekening houden dat telkens wanneer u met onze wereld in contact komt er een mogelijkheid is dat er een andere trillingsverhouding aanwezig is. Dit is niet abnormaal. En zoals ook in uw stoffelijke maatschappij geldt dit ook voor het geestelijke, dat niet elke trilling even goed ervaren wordt of herkend wordt. En dat is hetgeen wat dat iedereen, en niet alleen u, kan ervaren. Dit wil niet zeggen dat dit fout is of dat dit voor u als het ware negatief zou zijn. Want dan zou u zich heel slecht gaan voelen. Het is eerder dat u een bepaald niveau, bepaalde trilling, niet direct kunt plaatsen. Dus hetgeen wat u waarneemt is eigenlijk een normale zaak.
Kan ik mij nog geestelijk en meditatief verbinden met de Witte Broederschap. Ook al geven zij hier voor het ogenblik geen onderricht meer. Ik voel daarmee een sterke affiniteit, sinds jaren.
Ik zou niet weten waarom u dat niet zou kunnen. Het is niet omdat de sprekers van de Witte Broederschap op dit eigenste ogenblik en naar de toekomst toe eigenlijk niet over de nodige mogelijkheden beschikken om telkens zich vrij te maken om in groepen als deze aanwezig te zijn, dat wanneer u een affiniteit hebt, zij met één of meerdere leden van die groep, of zij met de groep in het algemeen, dat u deze zou kwijtgeraken.
Ik denk dat dit weer een beetje typisch menselijk denken is. U mag niet vergeten dat in de geest tijd of ruimte niet bestaat. En dat voor u, geestelijk, en dan spreek ik specifiek naar uw geest toe, het geen probleem kan zijn om deze wisselwerking te blijven behouden.
Zo lang dat u aanvoelt dat de werking van de Witte Broederschap, waar deze ook plaatsvindt, met u een harmonie kent, dan zult u altijd deze affiniteit houden.
En als u dan vraagt, gaat dit storend zijn met anderen? Neen. Want u hebt al in vorige bijeenkomsten contacten gehad met andere groepen zonder dat dit storend was. Een groep moet een naam hebben. Maar wanneer die groep in eenzelfde positieve richting denkt en werkt dan degene die uw voorkeur uitmaakt, dan verandert er heel weinig.
Wanneer u zou zeggen, kijk we gaan werken met de zwarte broederschap, dan zou het wel anders liggen. En ja, voor degene die dit eigenaardig vinden, er bestaat in de geest een zeer grote, zwarte broederschap. Er bestaat ook een zeer grote, grijze broederschap. Dus er is zeer veel in de wereld om het zo te zeggen met uw woorden. En zelfs veel zaken waar u waarschijnlijk niet helemaal van op de hoogte bent.
Maar ik denk niet dat onze groep hier enige stoornis kan zijn voor degene die zich gelieerd voelen of gebonden voelen met de Witte Broederschap. Het is niet omdat men gezegd heeft van, kijk we zijn meer nodig nu in het Oosten en we kunnen meer met onze ingesteldheid bereiken voor de entiteiten die geïncarneerd zijn in het Oosten dan in het Westen, en daarom laten wij het Westen over aan andere groepen, die ook en dat is toch belangrijk, met ons op eenzelfde geestelijke niveau, eenzelfde denkwereld zitten, dat u geen contact meer zou kunnen hebben of ik zou zelfs zeggen geen aanvoelen of werking ermee zou kunnen hebben. Dat moet je niet denken.
In een van vorige zittingen is ernaar voorgebracht dat onze gewoontepatronen danig zouden veranderen. Welke aspecten hebben jullie dan zo voor ogen?
Kijk. Een mens is een gewoontedier. En wanneer u uw leven beschouwt, dit geldt voor iedereen, dan zult u opmerken dat u gebonden bent aan vele handelingen die u bijna, ik zou zeggen, als een robot doet. En zo lang alles rondom u bijna onveranderd blijft, dan blijf je die handelingen doen.
Nu gaan we zeggen, de meesten onder u hebben de gewoonte van dagelijks een drietal maaltijden te nemen. U staat daar niet bij stil. U doet dat. Stel nu, het is een voorbeeld, dat dit onmogelijk wordt. Dat je moet rondkomen met één kleine voedselbedeling per dag. Dan gaat er een zeer groot en zwaar gewoontepatroon plots gebroken zijn. Ik stel dit als voorbeeld om het heel duidelijk te maken. Maar er kunnen heel veel andere zaken voorkomen en ik ga nu niet zaken aanhalen waarvan wij al weten dat zij gaan voorkomen. Waarom niet? Want dan gaat u een verkeerde ingesteldheid opbouwen. Dan gaat u gaan kijken, wanneer gebeurt het. En dan maakt u voor u eigenlijk al de leerschool heel moeilijk. Maar er zullen veel zaken die nu, in uw maatschappij, als normaal worden beschouwd, langzaam maar zeker niet meer als normaal kunnen worden beschouwd.
En één van de basiszaken, en dan zeg ik niet te veel, maar u moet daar ook niet gaan over fantaseren, is, uw maatschappij denkt in rechten. Dat gaat in de toekomst zeer sterk veranderen. En ja, er zal in de toekomst ook, en daar mag u van op aan, veel van hetgeen wat u vandaag als normaal beschouwd, in bezit, in kennis, in de komende jaren plots verschuiven. En dat dit allemaal niet meer zo normaal zal zijn.
Ik denk dat u daar goed kunt over nadenken, maar dat ik hiermee voldoende heb gezegd zonder u te veel op sporen te zetten waar je niet op terecht moet komen.
Ik ben mij aan het verheugen en aan het wachten zo een beetje op hetgeen wat komen gaat. En hoe het hier allemaal een beetje zal ontwikkelen en ontplooien. En hoe dat zich gaat invullen in mijn maatschappelijk leven. Daar ben ik heel erg benieuwd naar.
Ik weet niet of dat u dat direct als vreugde moogt omschrijven, omdat het voor de meesten toch een zeer zware leerschool zal zijn. En zoals ik bij de vorige vragenstelster reeds gezegd heb, er zullen veel zaken – en dat is ten goede – en men kan daar geestelijk aardig wat mee bereiken, maar stoffelijk kan dit wel soms eens een harde noot zijn om kraken.
Als ik een raad mag geven. En dit is een raad die voor iedereen geldig is. Probeer u niet te veel voor te stellen. Zet u gewoon open voor hetgeen wat komt. En maak voor u, naar uw mogelijkheden, daar het beste van. Dan zult u opmerken dat u de beste en de sterkste resultaten gaat bereiken. Wanneer u echter, op voorhand, hetzij u onzeker voelt, hetzij u tot en met zeker voelt, dus beide uitersten, is dit niet zo goed. Omdat je door beide uitersten uzelf als het ware beperkt. Dus doet dat niet. Van op het moment dat u gewoon u ervoor open stelt en aanvaardt hetgeen wat op de weg komt, en dat is toch belangrijk, uitvoert wat gevraagd wordt, dan kan je ervan zeker zijn dat de ganse evolutie positief zal zijn en dat deze dan een zeer sterke, toch op geestelijke terrein, voldoening met zich zal meebrengen. Zo.
- Ik heb sinds de Wessac problemen met mediteren. Wat kan ik daaraan doen?
Ik denk niet dat de Wessac een oorzaak kan zijn dat u problemen krijgt. Dat er problemen ontstaan, is meestal het gevolg uit onzekerheden die aanwezig zijn. En dan zou je kunnen zeggen van kijk, gezien de zeer sterke veranderingen die bezig zijn, kan het onbewuste aanvoelen daar een rol gaan in spelen. Maar of er nu een Wessac is geweest of niet, deze kosmische ontwikkelingen zijn er toch. Een Wessac is maar een bijeenkomst en een vaststelling. Zij kunnen niet hetgeen wat door de kosmos is opgebouwd, zomaar veranderen. Dat is even een kanttekening naar de Wessac toe.
Wat het mediteren betreft zou ik zeggen, kijk, in de eerste plaats zul je voor uzelf tot rust moeten komen. En rust tot uzelf brengen is vooral niet verder gaan in alle mogelijke denkpatronen van wat zou kunnen zijn, van wat zou kunnen gebeuren enzovoort. En heus dit geldt ook niet alleen voor u. Hier zijn er meerderen die deze fout maken. Van zich allerlei zaken, dikwijls zelfs ook onbewust, te gaan voorstellen die mogelijk zouden kunnen aan de orde zijn. Zo kunt u niet tot een rustig evenwicht komen. Met als gevolg dat, als u wilt mediteren, in plaats dat u rustig kunt wegzinken in uw gedachten, u eigenlijk terechtkomt in nogal een chaotische mallemolen. En dat is natuurlijk niet ideaal.
Nu hoe kunnen wij nu dit het beste oplossen? Ik zou u de raad geven van: probeer wanneer u de tijd neemt om te mediteren, eigenlijk eerst even te contempleren. Het grote verschil daarin is dat u zich dan fixeert op één punt en dat als het ware geconcentreerd gaat ontleden. En door vanuit een concentratie op één punt te vertrekken, zult u er gemakkelijk toe komen van hier een rust te vinden en vanuit die rust, zonder dat u er in het begin zeker erg op hebt, te kunnen komen tot een meditatief geheel. De twee zaken liggen zo ver niet van elkaar. Mensen maken daar graag verschil in, maar in wezen denk ik dat dit voor u de beste wijze is om terug te kunnen aanhaken bij een rustig meditatief gegeven. En alstublieft, wanneer het de eerste maal niet al te best lukt, word dan niet wanhopig. Doe gewoon verder. En u zal zien het lukt wel.
En dan wil ik u nog een raad bij geven. Buiten het meditatieve, in uw dagdagelijkse leven, probeer ook de verschillende gedachtesporen los te laten. En concentreer u in werk en dagdagelijks doen op hetgeen waarvan u aanvoelt, dat is mijn ding. Dat ligt mij. En stoor u dan niet aan al de rest. Het grote voordeel gaat zijn dat wanneer u zo een ingesteldheid opbouwt, dat u een harmonie rondom u creëert. Een harmonie die automatisch allerlei positieve invloeden naar u toetrekt. En u zal zien dat juist daardoor, je langzaam maar zeker, steeds verder komt en sterker wordt in uw eigen handelen en in uw eigen kennis. Omdat deze rondom u, door deze instelling, spontaan wordt aangevuld. En dan zult u zien dan zullen vele zaken veel gemakkelijker en vlotter verlopen.
Ik ben afgelopen weekend mee geweest met een groep. Daar werd ons eigenlijk voorgehouden… “medium te spelen” zonder dat daar verder enige, in mijns inziens toch, begeleiding bij was, of het fout kon gaan of niet fout kon gaan.
Kijk uw maatschappij heeft zoveel van die eigenaardige grillen. Maar wanneer ik u zou vragen van, om het zo te zeggen, zonder nadenken in een rivier te springen. Wat zou u dan zeggen? Nu met dit warme weer en als het een frisse rivier is dan is dit misschien nog iets aangenaam. Maar stel u voor dat u ergens in de natuur staat en er is beneden aan uw voeten een zeer snelstromende rivier. En ik zou zeggen spring er maar in. Zie wel waar je terecht komt. Zou je dat normaal vinden?
Ik vind dit niet normaal. Nee.
Wanneer mensen anderen ertoe aanzetten van medium te gaan spelen en je hebt het wel mooi gezegd: Spelen hé. Dan kan ik maar een zaak daaruit besluiten. En dan wil ik niet negatief zijn naar die mensen toe die u daartoe aanzetten maar dat zijn ten eerste: over zelf geen capaciteit beschikken en dat zij uit pure nieuwsgierigheid van hun zijde anderen trachten iets te laten doen waar zij geen verstand van hebben om te zien wat er eigenlijk naar voor komt. Om dan later, wanneer er iets zou gebeurd zijn, dat zij kunnen gebruiken voor zichzelf eer aan te doen, met die pluimen trachten te gaan lopen.
Sorry, dat ik het zo omschrijf. Maar wanneer mensen anderen proberen iets te laten doen, zeker op die terreinen, zonder zelf voldoende kennis over die terreinen te beschikken, dan zeg ik dat dit toch een zeer laakbaar feit is.
Anderzijds wat jullie betreft. U weet toch allemaal hier, dat u, wanneer u zich op ons instelt voldoende inspiratie kan krijgen. Dat het voor u niet direct noodzakelijk is om overgenomen te worden om daar een voordracht of iets te gaan geven.
Als u moest weten wat er achter een echt mediumschap zit, aan werk, aan voorbereiding, aan opbouw, dan zou u direct begrijpen dat hetgeen wat daar naar voor gebracht werd totaal onzinnig is. En u hoeft toch niet altijd via een medium te gaan werken.
Wanneer u met hetgeen wat jullie al kennen en geleerd hebt, u openstelt voor onze zijde, dan zult u voldoende inspiratie hebben om juist te handelen. Om juist de zaken naar voor te kunnen brengen. Zonder, en dat is toch zeer belangrijk dat ik dit naar voorbreng, zonder dat er gevaar bestaat dat uw stoffelijk voertuig beschadigd wordt.
Daar maak ik het meeste zorgen om.
Want wanneer u in een rivier springt dan kan het zijn dat hij niet diep genoeg is. Dan kunt u kop en nek breken. Het kan zijn dat hij wel diep genoeg is, maar dat er draaikolken zijn die u naar beneden trekken. Er kunnen duizend en één zaken zijn, in het voorbeeld van die snelstromende rivier.
Maar ik kan u garanderen dat voor echt overname, want dan spreken we van overname als je medium wilt spelen, dat daar even veel valkuilen aanwezig zijn. Daar moet u op letten.
Waarom denkt u dat er zo weinig echte mediums actief zijn? Omdat het niet gemakkelijk is van iemand in die situatie te brengen dat hij of zij openstaat voor overname van een deel van de hersenen. En nu weet u zo goed als ik dat wat de hersenen aangaat van een stoffelijk voertuig, dit toch naar functionaliteit één van de belangrijkste zaken is. Als het daar mis loopt, loopt het voor de rest van het lichaam ook mis. Dus ik denk dat je daar, op dat moment, een zeer goede terughoudendheid hebt aangevoeld.
U hebt mij vorige zitting de tip geven meer op mijn buikgevoel af te gaan. En ik blijf een beetje in mijn rationeel denken hangen over het feit of ik voldoende discipline kan opbrengen me voor geestelijk werk te engageren. Ook het gevoel van onzekerheid speelt een rol.
Wel het is heel simpel. Wanneer u geestelijk wilt evolueren en verder komen, dan zult u steeds weer een stap in het onzekere moeten doen. En of u nu, ik zal het heel mooi uitdrukken, aan het begin van uw geestelijke ontwikkeling staat of u staat heel ver, zoals in jullie contreien gekend, een Christos, ook hij heeft in zijn leven steeds stappen in het onzekere moeten zetten.
Ik weet waar je naartoe wil, waarde vriend. Maar verwacht niet van mij dat ik tegen jou zeg van: je moet het zo of zo doen. Want dit zou voor u geen meerwaarde inhouden, integendeel. Wanneer je een beslissing zou nemen aan de hand van hetgeen wat ik u zeg, dan is dat niet jouw beslissing. Jouw beslissing zal er één zijn die vanuit, effectief, uw aanvoelen zegt van: kijk daar wil ik voor gaan. Dit is, en let op wat ik nu zeg, in de totaliteit van mijn bestaan het belangrijkste. Niet in uw stoffelijk leven. Want in het stoffelijk leven, en dat geldt voor de meeste mensen, zijn meestal begeertepatronen het belangrijkste. En daar zit juist voor de meesten onder u de grote moeilijkheid. Men verlangt bepaalde zaken.
U bent geïncarneerd in een bepaald milieu. In dat milieu zijn mogelijkheden. Er zitten ook, ik zou bijna zeggen, lijnen in aanwezig waar je een keuze uit kan maken. De kwestie is dat u een juist evenwicht vindt tussen hetgeen wat uw geest hier op aarde heeft gezocht en hetgeen het stoffelijke voertuig als een noodzaak beschouwt. Maar de noodzaak van een stoffelijk voertuig is aardig anders als hetgeen een stoffelijk voertuig begeert. En dat is voor iedere mens steeds weer een breekpunt. Kan ik mij vrijmaken van hetgeen wat in mezelf me drijft in begeerte? Voor de ene zal dat puur materie zijn. Voor de andere soms een ideaal, een illusie. Voor een volgende misschien weer pure lichamelijkheid. Ach, er bestaan zo veel zaken die een stoffelijk voertuig kunnen vastzetten omdat het steeds de drang heeft naar zulke zaken. En u bent hier geïncarneerd en dat geldt weer voor alle aanwezigen, omdat u juist die zaken moet leren hanteren, er moet mee leren op de juiste wijze omgaan. Wanneer u die leerschool niet had gezocht dan waart u bijvoorbeeld in India geïncarneerd. Daar liggen de zaken totaal anders of zelfs misschien in China. Maar de zoektocht is wel degelijk in die richting gegaan.
Nu, u hebt heel veel capaciteiten in u en mogelijkheden. Maar u moet er, volgens dat u aanvoelt, durven voor gaan. En één van de zwakke punten en dan ga ik even, een klein beetje persoonlijk, is dat u zich nog heel sterk door anderen rondom u laat beïnvloeden. Daar ook zult u voor zichzelf een lijn moeten in gaan trekken. U zult voor uzelf moeten gaan vastleggen: kijk, tot daar mogen zij rondom mij gaan, maar niet verder. En weet u wat het mooie zal zijn. Wanneer u deze stappen neemt, zoals u ze zelf aanvoelt, en dit naar uw entourage toe weergeeft, dat uw ganse entourage dit gemakkelijker zal plaatsen en aanvaarden dan op het huidige ogenblik, omdat u een onzekerheid weergeeft naar degenen die rondom u zijn. Wanneer u, van uit uzelf vanuit een zekerheid vertrekt, dan zult u zien, dan zullen de zaken veel meer geaccepteerd worden en kan alles rondom u ook stabieler zijn. Waar je nu in uw stoffelijk bestaan redelijk aan het zwalpen bent. Juist doordat u niet durft voor hetgeen wat werkelijk in u aanwezig is, wat je werkelijk voelt, uit te komen.
De vereiste om aanwezig te zijn op een bepaald tijdstip, deel uitmakend van een geestelijke werkgroep, opwerpingen, hindernissen omtrent de mogelijkheid aanwezig te zijn op een bepaalde afspraak, dat baart me zorgen. Tijd en ruimte zou niet bestaan. Waarom kan ik mij dan niet vanop een andere plaats volledig afzonderen en me linken aan de groep in momenten van nood?
Kijk, uw mede groepsgenoot daarjuist heeft eigenlijk eenzelfde punt aangeraakt. En ik heb toen gezegd er zijn er meerderen die zo denken. Waarom zoeken jullie altijd naar zaken die zouden kunnen ooit eens gebeuren?
Kijk, wanneer een groep zou samengeroepen worden, om welke reden ook, en u moet daarbij zijn. Stel dat het zo is, kosmisch gezien. U moet daarbij zijn. Dan zal u daarbij zijn. Of dat u nu in Nieuw-Zeeland zit of in Alaska of waar ook, dat zal niet uitmaken.
Zolang dat je als mens blijft redeneren over geestelijke noodzaken, ga je uzelf vastzetten. Op het ogenblik dat je dat kunt loslaten dan zullen er geen grenzen zijn. Dan is niets onmogelijk. Wanneer wij vragen van aanwezig te zijn op de bijeenkomsten, is dit heel simpel, omdat de aanwezigheid de mogelijkheid creëert om een zeer sterke band op te bouwen van waaruit dus kan gewerkt worden. Voor deze groep zou ik zeggen, zal dit vooral liggen op de terreinen die in het gewone dagelijkse leven ongekend zijn. We zullen dan trachten zo veel mogelijk u als het ware in te wijden in de wetten en de werkelijkheden van de kosmos. U zou het kunnen zeggen dat het magie is. Het kind moet een naam hebben, maar dat hoeft niet.
Op het ogenblik dat u, u daarvoor inzet, dat u hetgeen wat wij jullie aanreiken, er mee aan de slag gaat, dat je probeert naar uw beste kunnen er mee om te gaan. Dan moet u toch geen schrik hebben van: ik zal niet aanwezig zijn want ik zit aan de andere kant van de wereld wanneer het noodzakelijk is. Nee, dan zult u aanwezig zijn. Zo simpel is het. En nu stelt u zich voor zichzelf de vraag, maar dat kan toch niet want het is een dag met het vliegtuig vliegen en het is dit en het is dat. Maar dat is juist het stoffelijke denken waar je geestelijk ook geen stap mee verder komt.
Kijk. Ik kan hier bijvoorbeeld een verhaal naar voor brengen van leermeesters die – en ik heb zelf zo, en het is heel lang geleden dat ik nog op aarde heb rond gelopen, maar goed, ik heb het zelf kunnen meemaken – leermeesters die ons zaken aanleerden en die tezelfdertijd terwijl ze onze groep bepaalde zaken bijbrachten, tezelfdertijd, en in die tijd was dat nog veel moeilijker om u te verplaatsen, waargenomen werden aan een Italiaans strand waar zij ook lessen gaven. Ik leefde toen, u mag dat weten, in het zuiden van, wat je nu Engeland kunt noemen. Het was dus onmogelijk dat onze leraar die bij ons was en ons les gaf tezelfdertijd ergens in Italië aan een groep lesgaf. Toch is dit authentiek. En dit is niet eenmaal gebeurd. Dit gebeurde vele malen. En over wat ga je u dan druk maken als je hier onder mijn voeten zit, dat je niet zou kunnen terugkomen? Dat is de gedachte die u blokkeert.
Wanneer u werkelijk in zulke groep aan de slag gaat en er worden u zaken bijgebracht, en zij worden u eigen. Dan zeg ik niet dat je gratis de wereld kunt rondreizen, want daar gaat het gewoon niet over. Maar het wilt wel zeggen dat u de mogelijkheid hebt om steeds weer wanneer het nodig is op de juiste plaats aanwezig te zijn. Want u stelt nu de vraag vanuit een vakantieperiode. U hebt het een beetje ingewikkeld gemaakt. Ik zou het anders zeggen. Hier zijn mensen die een job hebben die werken, u ook hé. Maar dan kunt u zeggen ja maar, ik heb een contractuele verplichting voor mijn job. Ik moet daar of daar zijn. Dat is allemaal heel mooi en dat klopt allemaal, stoffelijk. Maar wanneer het om kosmische zaken gaat, dan zal je opmerken dat dat plots wel anders kan. Dat daar plots wel ergens, ik zou bijna zeggen, een verschuiving is in tijd en ruimte.
Jullie zijn nu al, als ik het zo naga toch redelijk lang met geestelijke zaken bezig. Sommigen onder u hebben ook in andere groepen lering gekregen. En voor zover mijn informatie juist is, zijn er hier enkelen bij die ook nog magische werkgroepen gedaan hebben en zo verder. U zou toch allen reeds moeten kunnen aanvaarden dat wanneer je in een geestelijke groep aan de slag gaat, dat de stoffelijke wetmatigheden, wanneer dit noodzakelijk is, gewoon terzijde zijn.
Wanneer ik nakijk, zelfs in het verleden, en in de geschiedenis van deze groepen, zijn er al aardig wat zaken gebeurt die niet meer op een normaal stoffelijke, rationele wijze, noem maar op, kunnen verklaard worden. Omdat er, vanuit de kosmos, laat het mij simpel stellen, reacties zijn geweest, die dus in de stoffelijke wetten, hebben ingegrepen met alle gevolgen van dien.
Dus, ik zou zeggen, en dit geldt voor iedereen, wanneer u werkelijk er wilt voor gaan dan zal er geen probleem zich stellen. Dan zal het niet zijn, ik kan niet aanwezig zijn. Als u er moet zijn, zal u er zijn. Waar u zich ook op dat ogenblik bevindt. Al waart u een kosmonaut die naar de maan vloog. Het zal niet uitmaken.
Stel, een geestelijke werkgroep wordt bijeengeroepen. Op dat moment heb ik de zorg over mijn moeder die mij bij hoogdringendheid nodig heeft. Wat gaat voor? De groep of de moeder?
Stop met alles in het negatieve naar voor te brengen.
Maar goed. Ik wil even ingaan. Wanneer het een noodzaak is dat u daar zou moeten zijn en er gebeurt zo een feit, dan zal door het feit dat u in de groep moet zijn, degene die getroffen wordt door deze niet al aangename situatie, meer geholpen zijn wanneer u in de groep bent dan wanneer u in de groep niet zou aanwezig zijn en daar toch niets kunnen uithalen. Misschien cru gezegd maar dit is de harde realiteit, wanneer zoiets zou samenlopen.
U mag niet vergeten, u denkt weer stoffelijk en zeer rechtlijnig. Wanneer die groep wordt samengeroepen om een speciale actie te ondernemen. Anders vergaat de wereld. Goed, u moet hier zijn. Op dat moment gebeurt dat. Ik denk, dat dat op dat ogenblik, gewoon niet kan gebeuren. Waarom kan dat op dat ogenblik niet gebeuren? Omdat, wanneer u hier moet zijn in zo een uitzonderlijke situatie, want u stelt het zelf, dan is alles al verlegd. Dat wil zeggen: kosmisch gezien ben je dan in een andere sfeer, een andere tijd, een andere invloed. En dan kan het best zijn – en ik zou toch niet te veel aan iemand denken die een hersenbloeding of iets gaat doen. Negatieve gedachten hebben we altijd afgeraden – maar dan zal die persoon het misschien in uw gedachten meemaken maar op een andere tijdspanne en in een andere context. Dus uw vraag is niet zo verschillend dan de vragen die hier naar voor zijn gebracht.
U heeft in een voorgaand antwoord al gezegd dat de Witte Broederschap meer in het Oosten werkzaam zal zijn. Er rijzen vragen op waarom eerst het Verborgen Priesterrijk zich terugtrok van deze groepen hier en daarna de Witte Broederschap?
Ten eerste, het heeft niets met de groepen als dusdanig te maken. Het heeft te maken met hetgeen wat kosmisch aan het gebeuren is en het heeft te maken vooral met dus de Aquarius ontwikkeling.
U mag niet vergeten dat de Witte Broederschap een overkoepelend geheel is van zeer veel geestelijke organisaties. U mag dit niet zien als zijnde, zoals u in de stof dat ziet, een religie die ergens een structuur heeft. Zo is de Witte Broederschap niet. De Witte Broederschap heeft zich ook niet teruggetrokken omdat ze jullie antipathiek vonden. Nee, helemaal niets mee te maken. Het Verborgen Priesterrijk heeft zich ook niet teruggetrokken om deze of gene reden. Die redenen liggen niet op dat stoffelijke niveau. De redenen liggen op kosmisch niveau die voor de mens niet direct invulbaar zijn. Maar het is weer typisch menselijk denken en het is spijtig dat ik het weer moet naar voor halen, vooral negatief denken. Kijk, wanneer de Witte Broederschap jullie niet meer zou willen hebben – ik volg nu het denkspoor zoals u de vraag hebt gesteld – of het Verborgen Priesterrijk jullie niet meer zou moeten hebben, denkt u dan werkelijk dat zij telkens voor u voor vervanging zouden zorgen?
Als zij niets in jullie zagen dan zouden zij zeggen hier stopt het. Even goede vrienden, ga jullie weg maar. Maar jullie hebben blijkbaar nog niet opgemerkt dat zij nooit hebben gezegd hier stopt het, ga jullie weg maar. Maar dat zij gezegd hebben: kijk wij kunnen hier niet verder, maar wij geven jullie een andere mogelijkheid, die op dat moment het meest geschikt is voor jullie. Ook hier weer zie je dat het niet voldoende doordringt, spijtig genoeg, dat het werken op een geestelijk niveau andere zaken inhoudt, andere waarden inhoudt, laat het mij zo uitdrukken, dan wanneer je stoffelijk werkt.
Wanneer je stoffelijk werkt in een organisatie en die vindt u niet goed, die zet u aan de deur, trekt uwe plan. Dat is de stof. Zo werkt de geest niet. En wat je ook niet mag vergeten het gaat niet alleen om de mens hier, de stofmens, het gaat ook om de geïncarneerde geest die zijn evolutie zo goed mogelijk op deze aarde wenst door te maken.
Dus ik zou niet meer stellen dat de Witte Broederschap of de Orde der Verdraagzamen zelf, want uiteindelijk zou je kunnen zeggen zij hebben meer als een halve eeuw continu hier gewerkt en dan hebben ze gezegd en nu is het gedaan. Maar ze hebben u ook niet in de steek gelaten. Zij hebben ook steeds gezorgd dat er opvang was. Dat het mogelijk was om verder te gaan. Hetzelfde voor het Verborgen Priesterrijk.
Maar op bepaalde ogenblikken, en dat zie je soms in het stoffelijke leven toch ook, is het noodzakelijk dat er andere wegen bewandeld worden. Maar dat wil niet zeggen dat men u niet aanvaardt zoals je bent. Of dat men ervan uitgaat dat je als mens tekort hebt geschoten, zodat we van u ons niets meer aantrekken. Want als dat zo zijn, lieve mensen, dan zouden zij zeer sterk te kort schieten in al hetgeen wat zij gebracht hebben. Dan zouden zij ontzettende fouten maken. Want alles is gebaseerd op harmonie. Alles is gebaseerd op evenwichten. En dan spreek ik nog niet over de invloed van het licht en de krachten die daaromheen zijn.
Dus, deze vraag zo gesteld, is weer typisch menselijk en zit totaal in een verkeerde gedachtestroom. Zo. Ik hoop dat ik dit heb kunnen duidelijk maken.
Tot nog toe hebben we altijd vanuit meditatie gewerkt. Blijft dit ook een werkwijze naar de toekomst toe?
Kijk u moogt die vragen stellen, maar sta mij toe dat ik zeg, dat het op dit ogenblik ongepast zou zijn om daar een volledige invulling aan te geven. Ik denk dat ik vanavond voor jullie al een heel grote tip van de sluier heb opgelicht. In die zin dat wat deze groep aangaat er vooral zal getracht worden jullie zaken bij te brengen die niet evident zijn voor de stof en vanuit deze zaken aan de slag te gaan.
Nu meditatie is ook niet zo evident voor de stof. Want vanuit meditatie kun je ook aardig al wat harmonieën creëren en bereiken, die je stoffelijk normaal gezien op die wijze niet kunt realiseren. Maar het is evident dat door wat je leert, wat je doet, langzaam maar zeker verder evolueert. Maar als het u een troost kan zijn, de hoogste geestelijke ingewijden, om het zo te zeggen, voor zo ver ik ze ken, mediteren ook nog hoor. Dus ik zou het niet zo rap verwerpen.
Men heeft geen mensen die problemen hebben met mediteren. Men heeft mensen die met hun gedachten problemen hebben. Waardoor dat zij zich, zoals ik het uitgelegd heb, in een positie brengen dat meditatie voor hen dus, ja een rem wordt, als het ware. En dat kan je oplossen. Dat is menselijk.
Meditatie: Onderlinge harmonie.
Eigenlijk wanneer je deze twee woorden analyseert, zit je al direct met een beetje een vraagteken. Want harmonie is universeel. Daarmee bedoel ik, wanneer u zegt onderling, dat u al aan harmonie een beperking stelt en dat kan niet.
Harmonie kent geen beperkingen. Het is. Wanneer we naar de aarde kijken. Wanneer we de aarde, laat ons zeggen van op een afstand bekijken, dan zien we dat op deze planeet er één grote harmonie is.
Dus harmonie zou je kunnen omschrijven als de natuur. Dan denkt de mens direct, ach nee, dat klopt niet want kijk maar eens naar de natuur en dan zie je direct veel dissonantie, alles is niet in harmonie. Dat is juist, omdat je als mens niet in staat bent, stoffelijk, dat totale plaatje te zien. Maar wanneer je van op afstand de aarde bekijkt, dan stel je wel degelijk vast dat de natuur één harmonie is, waar alles heel vlot in elkaar vloeit en past en onafscheidelijk als het ware, aan elkaar is. Waar de zeeën en het land één zijn. Waar de atmosfeer één is met, laat ons zeggen, de gestolde massa.
Maar voor de mens in zijn beperktheid is dit onmogelijk om dit zo te zien. Om dit te aanvaarden. Want de mens in zijn beperktheid moet alles in vakjes steken en ziet het geheel niet. Ziet de onderlinge harmonieën niet, om het zo mooi uit te drukken. Taalkundig is het misschien juist, maar kosmisch is het een tegenspraak. Want wanneer dat we dan verder kijken en we bezien uw melkwegstelsel, dan zien we dat in dat melkwegstelsel alles één grote harmonie is. Een samenklank als het ware van alles wat dat in dat melkwegstelsel aanwezig is.
En daar is uw zonnestelsel als een zandkorrel op het strand. Een noodzakelijke zandkorrel, want, wanneer je die ene korrel wegpakt, bestaat het geheel niet meer. Bestaat ook de harmonie niet meer. Heb je geen onderlinge gelijkheid meer. Geen onderlinge samenvloeiing niet meer. En uiteindelijk het ganse gedeelte niet meer. En oh, het is zo mooi als je vanuit onze kant, zou ik zeggen, de Melkweg bekijkt. Zit fantastisch mooi in mekaar. Het is zoals een puzzel waar elk stukje zijn juiste plaats heeft en onmisbaar is om het ganse plaatje te realiseren.
Maar wanneer u dan verder kijkt, en verder kijkt, ach dan zie je, dat dat melkwegstelsel ook weer maar een klein deeltje is van een veel groter kosmisch geheel. En als geest hebben we misschien de mogelijkheid om een overzicht te hebben over die stoffelijke zaken. Maar dan kom je tot een bepaald punt dat zelfs die stoffelijke zaken en dat ganse harmonische maar een klein puzzelstukje is in dat grotere geheel. En op dat ogenblik ervaren wij ook onze beperktheid. Kunnen we zeggen: ja, we zijn onderling in harmonie met alles. Maar wat beduidt dat? Wat houdt dat in? Want er is zo veel, zo ontzettend veel, dat we niet kunnen bevatten. Zelfs wanneer we maar een entiteit zijn. Wanneer we maar eigenlijk energie zijn, zijn zelfs onze mogelijkheden in dat grote harmonische geheel zeer beperkt. En dan kunnen we opkijken naar de groot ingewijden. Naar wat we zouden kunnen omschrijven als de grote meesters. Maar ook zij kunnen ons geen antwoord geven. Zij kunnen ons wel de harmonie laten aanvoelen. Zij kunnen ons wel als het ware, de eenheid, het onafscheidelijke, laten waarnemen. Stoffelijk zou je zeggen, ze kunnen via het buikgevoel ons zaken doen begrijpen, inzien, aanvaarden. Maar het is een buikgevoel om het zo uit te drukken. En om in menselijke termen te blijven, verstandelijk is het onvolgbaar. Zijn er te veel beperkingen. Zijn er misschien te veel barrières waar we nog niet langs kunnen. Maar het aanvoelen geeft weer, dat is de weg. Dat is de mogelijkheid. En ja, dan pik ik terug de woordspeling ‘onderlinge harmonie’ op. Want samen met de vele entiteiten die hetzelfde nastreven, hetzelfde zoeken, heb je een zeer sterke band. Een onderlinge harmonie in verscheidenheid. Want we komen van alle wegen, uit alle uithoeken van de kosmos, uit alle mogelijke ervaringswerelden. En we vloeien samen. We vloeien samen tot één krachtige, onderlinge harmonie. En is dat dan de Bron? Ach nee, verre van. Het is zeker de Bron niet. Maar vanuit onze onderlinge harmonie hebben we wel een aanvoelen, een soort flits van gevoel, dat de Bron ons beïnvloedt. Maar wat is die Bron? Of God? Of het begin? Of het woord? Of wat er u als mens ook aan wilt geven. Het is nog zo ver van ons af. Dat we alleen maar gezamenlijk kunnen hopen dat we door onderlinge harmonie zo een sterke lichtkracht kunnen opbouwen dat we uiteindelijk één worden met die Bron van waar we in alle waarschijnlijkheid zijn ontsproten. En waar we via onze zoektocht terug keren.
Maar wanneer ik dan overschouw. Al die verschillende etappes die ik hier naar voor heb gebracht. De vele levens die doorlopen zijn, al dan niet in een aardse omgeving. Wat maakt het uit? Het is steeds weer opnieuw een zoektocht. Het is steeds weer opnieuw een trachten in harmonie te zijn met de oorsprong, die we zelf niet eens nog kunnen herkennen. Ergens zijn we vertrokken. Ergens hebben we onszelf gerealiseerd. Maar we zijn, misschien door onze eigen dwaasheid, zo ver afgedwaald dat we nu, zonder die onderlinge harmonie, helemaal niet meer verder geraken. En als we het zo bekijken dan kunnen we zeggen: hoe sterker onze gezamenlijke harmonie wordt, hoe beter we een inzicht kunnen krijgen en hoe we dan gezamenlijk sterk staan. Hoe we dan gezamenlijk de krachten van het licht kunnen aanvaarden, waar we misschien als individu verloren zijn. Kunnen we, wanneer we onderling ons samen in harmonie verbinden, één worden, met die prachtige, lichtende, schitterende krachten, die de schepping als het ware inhouden.
En dan worden we plots van een zandkorreltje aan het strand, dan worden we plots van een strand als het ware een natuur. Dan worden we van een natuur een planeet. We worden een melkwegstelsel. We worden de kosmos zelve. Vanuit die kracht, vanuit die eenheid kunnen we verder komen dan welke droom we ook kunnen dromen. Kunnen we verder komen dan welk inzicht we ook kunnen opbouwen. Omdat we in die harmonie opgenomen zijn en geworden zijn tot de oerkracht, tot het Licht, dat ooit is ontsproten en dat ons de mogelijkheid geeft om de Bron vanwaar we vertrokken zijn terug te vinden. En om dan terug te versmelten in dat prachtige geheel zodat we terug in volledige harmonie verder kunnen bestaan.
Zo beste mensen, dit is mijn kleine bijdrage voor deze avond. Het is misschien zeer esoterisch, mystiek waarschijnlijk een beetje voor de mens. Maar laat het gewoon tot u doordringen. En ik zou zelfs zeggen her-beluister en tracht in het her-beluisteren, de kracht die erin aanwezig is steeds weer opnieuw in u aan te voelen.
En dan kan ik zeggen met een zekerheid voor de stof, dan hebt u een onderlinge harmonie. Wanneer ieder van u dit terug ervaart, dan krijg je de grootste gemene deler die ieder van u de kracht geeft, die hij of zij kan gebruiken om in de toekomende weken voor zichzelf het juiste inzicht te verwerven en zo de juiste beslissingen te nemen. Die niet alleen op stoffelijke principes zijn gebaseerd, maar vooral gebaseerd zijn op de geestelijke noodzaken die uw eigen geest zoekt, die uw eigen geest tracht te ervaren. En dan krijg je misschien een geestelijke onderlinge harmonie in deze groep, een sterkere band kan er bij wijze van spreken dan niet bestaan.
Beste mensen ik wens jullie veel succes in jullie zoektocht. En ik hoop voor jullie dat het Licht en de kracht van de Vader, de kracht van de Bron, werkelijk uw leidsman mag zijn zoals ooit 2000 jaar geleden er een ster aan het firmament verscheen, die voor vernieuwing en inzicht zorgde bij degenen die ervoor open stonden. Zo ook wens ik jullie dat dit Licht jullie verder helpt.