29 oktober 1982
Wij beginnen zoals altijd: Denk erom dat wij niet alwetend zijn, laat staan onfeilbaar. Wij kunnen fouten maken, denk dus zelf na.
Kinderen in ontwikkelingslanden zij vaak a.h.w. voorbestemd voor de hongerdood. Er zijn verwaarloosde kinderen enz. zelfs die welke vanaf hun geboorte geestelijk gestoord zijn. Weten zij welk lot hen wacht wanneer zij incarneren? Kiest men mogelijk een dergelijk leven om bv. misdaden uit vorige levens te compenseren? Wat voor zin heeft een leven dat niet of nauwelijks bewust wordt geleefd?
Moeilijk hierop een passend antwoord te geven, omdat in de stelling van de vraag in feite gegeneraliseerd wordt. Zoiets als de elders wel een gehoorde bewering dat elke Neder1ander een betweter en een gierigaard is. Ook hier geldt: het is niet geheel juist, maar dergelijke Nederlanders komen wel degelijk soms voor.
Een antwoord dat op alle gevallen past, kan ik u dus niet geven en slechts zeer algemeen de meest voorkomende situaties toelichten. Bij een bewuste incarnatie weet je welke ervaringen je nodig hebt. In vele gevallen zal dit ook een ervaring kunnen zijn die men nog niet heeft, in andere gevallen probeert men zijn geestelijk evenwicht te herwinnen door zaken vanuit het verleden in jezelf en vanuit jezelf recht te trekken. Incarneer je op deze wijze, zo is het mogelijk dat je kiest voor leven als mongooltje, geestelijk minderwaardig kind, dat alleen mentaal niet aan de geldende normen kan beantwoorden of kiezen voor leven in een gebied waar ziekte en dood de kinderen wachten. De duur komt er dan minder op aan, het gaat om een bepaalde beleving en meer niet. Verder zou het voortleven toch weinig betekenis hebben. M.a.w. er kan inderdaad bewust voor een dergelijk bestaan gekozen worden.
Een dergelijke keuze impliceert echter een behoorlijk groot bewustzijn plus kennis van jezelf en je problemen. En dit is lang niet altijd aanwezig. Het is dan ook heel goed mogelijk dat men een dergelijke incarnatie kiest zonder te beseffen waar men aan begint. Het gaat dan om een sfeertje, een uitstraling, die de incarnerende geest op dat ogenblik zeer aangenaam aandoet. Dit zonder zich ook maar zelfs ten dele te realiseren welke consequenties verbonden zijn aan een dergelijke keuze.
Je komt dan dus onder genoemde omstandigheden te leven zonder dat je dit bewust gewild hebt. Wel mag ik stellen dat je door een dergelijke incarnatie later, na je dood, in staat zult zijn in te zien welke fout je bij de keuze maakte en waarom. Wanneer je dan wilt, zul je een volgende keer beter en bewuster kiezende kunnen incarneren.
Alles heeft dus zijn zin en betekenis. Maar nu nog even een laatste commentaar mijnerzijds dat niet direct met de gestelde vraag van doen heeft: Wanneer men spreekt over de armoede in derdewereldlanden, het lijden van kinderen daar, zo ben ik geneigd u wel enig gelijk te geven. Maar aan de andere kant meen ik dat men toch wel eens te zeer uitgaat van een toch wel sentimentele benadering vanuit het standpunt van de westelijke wereld.
Leven is altijd hard. Wanneer er in uw eigen land noodtoestanden ontstaan – denk maar aan de laatste oorlog en vooral het laatste jaar daarvan – dan gaan er ook bij u mensen en kinderen dood. Dan sterft men ook bij u van de honger. Dan worden de zwakkeren weggenomen en juist daardoor wordt het voor de sterkeren dan mogelijk toch nog te overleven. Het is een proces dat zich in de gehele natuur afspeelt. Een mens moet vooral niet veronderstellen dat zijn ras hiervoor immuun is, dat deze algemeen geldende natuurwet voor hemzelf niet van toepassing is.
Het enige wat een mens kan doen, is proberen zijn gemeenschap zodanig in evenwicht te houden dat een dergelijke situatie niet voorkomt en dus de noodzaak de zwakkeren te elimineren uitblijft. Dit nu zal hij alleen kunnen bereiken door zelfbeheersing en een zuiver inzicht in de betekenis van elk individu op zich en nooit door sentimentaliteit zonder meer.
De regel is in feite eenvoudig en doeltreffend, al zal met dit laatste lang niet eenieder het eens willen zijn. Wanneer je de zwakken steeds weer helpt om ondanks hun zwakte en zonder veel eigen streven te overleven, verzwak je het gehele mechanisme van mensheid en maatschappij. Erfelijk worden steeds meer zwakke factoren doorgegeven zodat in volgende geslachten steeds meer zwakkeren, onbeheerste persoonlijkheden e.d. geboren zullen worden. Dien ten gevolge gaat eerst de maatschappelijke opzet ten gronde aan lasten, die zij niet meer kan dragen, daarna ook het merendeel van het ras, omdat het te weinig overlevingsdrang meer bezit. Ik wilde hiermee geen aanwijzing geven dat men er beter aan doet niet te zorgen voor minderheden, zwakken in de gemeenschap of kinderen in de derde wereld. Ik wilde u slechts attenderen op een principe dat voor de gehele wereld en alles wat daarop leeft, blijft gelden en ook waar het de mens betreft geen uitzonderingen kent.
Kunnen entiteiten die een bepaalde vrouw als moeder hebben uitgekozen zich als kind manifesteren bij de betrokken vrouw nog voor sprake is van enige zwangerschap?
Een zich als kind manifesteren, is alleen maar mogelijk wanneer we te maken hebben met iemand die in zijn vorige bestaan eens als kind overleden is. In alle andere gevallen zal een dergelijke entiteit – wat zeldzaam is, maar voor kan komen — zich manifesteren als een gloed, een soort licht of, in andere gevallen in de vorm die in het laatste leven de hunne was.
Een geest kan elke vorm aannemen, maar wanneer je je wilt op aarde op een wijze die voor helderzienden en zelfs mogelijk voor gewone mensen waarneembaar is, zo heb je daarvoor een hoeveelheid astrale materie nodig. Om deze nu in vorm te houden in een je geheel vreemde vorm, het vormen van een beeld dat je nog niet eigen was, vergt echter zoveel kracht en beheersing, dat dit praktisch nooit voor zal komen. Anders ligt het wanneer je gebruik maakt van een ik-beeld uit je laatste of soms zelfs voorlaatste incarnatie: deze bestaan nog zo sterk in je dat je deze bijna automatisch aan de astrale materie op kunt leggen zonder daarbij veel kracht te verspillen. Dit komt zelden voor, maar kan inderdaad gebeuren voor de vrouw zwanger is, zelfs soms allang voor zij getrouwd is. Wat mogelijk in uw dagen niet zoveel verschil meer uitmaakt, maar in mijn dagen wel, een keuze van moeder kan bij zeer bewuste geesten reeds lang tevoren vaststaan. De gestalte van een dergelijke geest zie je dan vaak als een soort geleider optreden of steeds weer in de nabijheid van de vrouw opduiken.
Bij een regressie naar een vorige incarnatie beleeft de proefpersoon alles zeer levendig. Het kan niet uit de hersenen van de persoon zelf komen. In welk voertuig zijn dergelijke herinneringen dan bewaard gebleven?
In de eerste plaats wordt hier geïmpliceerd dat deze herinnering altijd uit een heel ander voertuig dan het lichaam dient voort te komen. Dit staat niet vast. Er is immers zoiets als fantasie, die in het lichaam bestaat en wel degelijk bij regressies een rol kan gaan spelen, vooral wanneer het gaat om hypnotische regressie waarbij suggestieve bevelen worden gegeven.
Verder is het mogelijk dat men te maken heeft met een genetische regressie, waarbij men dus feitelijk teruggaat naar het voorgeslacht langs de erfelijkheidslijn. Waarbij men dus niet de geestelijke afstamming, maar de lichamelijke nagaat.
Schakel dit uit en ons blijft uw vraag naar een specifiek voertuig. Dit is niet juist. Het gaat om het geestelijke ik als geheel. Dit bezit een herinnering aan alle levens die het heeft doorgemaakt. Van al die levens kent het echter niet het geheel, maar een aantal momentopnamen die echter dan zeer scherp en gedetailleerd plegen te zijn. Elke levensherinnering bestaat dus uit een aantal scènes, ongeveer zoals dit bij een doorsnee film het geval is. Het gaat daarbij dan altijd om die ogenblikken en scènes die voor het ik vormen van groot belang waren, ook wanneer zij menselijk gezien alleen futiliteiten weergeven. Ook dan geldt dat elementen in deze scene voor de voltooiing en bewustwording van de persoon in kwestie van groot belang zijn geweest.
Deze herinneringen liggen echter in alle voertuigen vast, dus in alle delen van de persoonlijkheid die geestelijk zijn. Zij kunnen zich naar de stof onder omstandigheden manifesteren en gaan dan via de astrale weg of middels het levenslichaam. De herinneringen in de geest zijn m.i. het scherpste in die voertuigen die nog enig vormbewustzijn kennen, maar blijven ook in hogere voertuigen, zij het minder expliciet, aanwezig.
Op anderen planeten gebruikt men kernfusie, waarbij men magnetische velden hanteert waarvan één pool onderdrukt wordt. De bron is een antenne waarin een soort verdringing werd veroorzaakt. Kunt u iets meer over de bouw van een dergelijke antenne vertellen?
Het klinkt mij wat als hutsepot. U moet mij vergeven, maar ik moet wel aannemen dat er dan wel hiaten zijn in uw technische kennis dan wel in de bronnen waaruit u hebt geput. In de eerste plaats kernfusie op grotere schaal kan alleen plaatsvinden wanneer men grote magneten hanteert, waardoor de fusiemassa a.h.w. drijvende wordt gehouden in een soort luchtledig. Hierdoor is het nl. mogelijk dat de zeer hoge temperaturen die bereikt worden in de verdere processen gestaag verlopen zonder dat gelijktijdig materie tot fusie of ontbinding komen. Er bestaat naar mijn weten geen materiaal dat in staat is de hoge temperaturen en druk die ontstaat in de massa langere tijd te weerstaan.
Maar men gebruikt hiervoor over het algemeen geen één polige magneten, maar ringvormige magneten in zodanige opstelling, dat het rond hen gegenereerde veld ongeveer werkt als op de ophanging van een girokompas. Elke wisseling van evenwicht in de massa zal zo gecompenseerd worden door een verschuiving in de onderlinge relatie van de magnetische velden. Het gaat hierbij om magneten die een bijzonder grote en dichte veldsterkte opbrengen.
Magneten waarbij één pool onderdrukt wordt – beter zou het zijn te spreken van magneten waarbij het veld aan één pool sterk teruggekoppeld wordt – zijn nooit natuurlijk. Het gaat hierbij om zeer bijzonder elektromagneten van een zeer bijzondere vorm. Deze worden vooral gebruikt bij bepaalde vormen van ruimtevaart en soms ook voor planetair vervoer van grotere omvang. Men kan deze magneten oriënteren t.a.v. een bestaand planetair of solair veld. Door de aard van het veld dat men laat uittreden, wordt men dan zeer sterk aangetrokken of afgestoten. Op deze wijze is het mogelijk grote snelheden te bereiken zonder dat men binnen een planetenstelsel daar gevaarlijke aandrijvingen als plasma en fusiereactoren zal behoeven te gebruiken.
Ten derde de antenne waarvan u spreekt hier heeft zover mij bekend niet direct te maken met de reeds genoemde verschijnselen. Hierbij is er sprake van energietransmissie. Uit de antenne komen golfjes van een magnetisch veld van behoorlijke sterkte, veel sterker dan bij radio. De verdringing komt voort uit het feit dat de volgende golf reeds wordt uitgestraald voor de eerste magnetische golf op de antenne terug kon vallen.
De aardigheid van het systeem ligt in het feit dat binnen dit veld een andere antenne deze golfjes kan opvangen en weer middels een apparaatje kan omzetten in elektrische stroom. Deze stroom kan men dan gebruiken voor verlichting, aandrijving van voertuigen, machines e.d. De vorm van de ontvangstantennes is nogal verschillend en aangepast aan het noodzakelijke verbruik van de lamp, het apparaat e.d.
Niet alle vormen van zendantennes die men gebruikt, zijn mij bekend. Een die goed schijnt te werken en mij bekend is, bestaat uit een verticale mast waaraan uitsteeksels zijn bevestigd, De top vormt een kogelvormig geheel waarop een zeer hoge spanning staat. Ook de uitsteeksels staan onder een zeer hoge elektrische spanning. Er schijnt een soort skineffect op te treden dat van invloed is op het functioneren van de antenne.
Maten kan ik u helaas niet geven. Om toch enig denkbeeld te geven: de uitsteeksels bij een kleinere antenne die een gebied van rond 15 tot 20 km kan verzorgen, zijn schat ik 2,5 m lang per stuk. De bovenring omvat t.e.m. 16 dergelijke uitsteeksels, die elk in een enkele meters lagergelegen ring een identieke tegenpool hebben welke echter niet onder stroom staat. Tussen de eerste en tweede ring schijnt zich een veld te ontwikkelen. Ofschoon ik als niet-technicus de termen niet juist kan interpreteren, heb ik gehoord dat er sprake is van een magnetische resonantie tussen de twee reeksen van uitsteeksels. Zeker is dat op het ogenblik dat de antenne in bedrijf komt na enige ogenblikken een soort lichtgevende vlag ontstaat tussen de twee reeksen van uitsteeksels. Kort daarop lijkt het geheel gewikkeld te zijn, een deken van elmsvuur, reikende tot iets onder de laagste ring uitsteeksels. Dit schijnt te betekenen dat het geheel kan gaan functioneren. De spanning op het bovenste deel wisselt dan zeer sterk in een zeer hoge frequentie. De magnetische golven die zo worden uitgezonden kunnen dan worden opgevangen door antennes die gemeenlijk doen denken aan kleine kruisvormige dipoolantennes. Een soort ontvanger waarin ook nog een klein machientje zorgt dan voor de omzetting in gebruiksklare elektrische energie. Het rendement van de overbrenging is variabel met de afstand en beloopt op een afstand die niet groter is dan de helft van het bereik van de zender, schijnbaar zoiets van 53%. Wat men kennelijk daar niet bepaald hoog vindt, maar wat gezien uw aardse rendementen er nog best mee door kan.
U stelde dat wij geen vaten kennen waarin een kernfusie kan worden besloten. Impliceert u daarmee dat het zoeken naar kernfusiemogelijkheden op aarde een jagen naar een illusie is?
Neen, ik maak alleen maar duidelijk dat je voor grotere en vooral continue fusieprocessen meer nodig hebt dan een vat, een houder van materiaal alleen. Zolang het gaat om fusieprocessen van kortere duur en kleine omvang kan men natuurlijk wel gebruik van enorme koelinstallaties plus vacuüm. Ik vrees echter dat daardoor meer energie wordt gebruikt dan de fusie kan opleveren. Nogmaals, ik ben geen technicus, maar uit alles wat ik hoorde en zag, meen ik te mogen afleiden dat je, om een lange tijd een proces op gang te houden, zult moeten uitgaan van een vrij in vacuüm zwevende massa. Om dit mogelijk te maken, gebruikt men elders de omschreven magneten.
Overigens, ook bij grotere fusiereactoren heeft men een afscherming tegen straling. Kennelijk komen er dus toch nog heel wat deeltjes vrij, ook al is dit zeer weinig in vergelijk tot hetgeen bij kernsplijting het geval is. Wel schijnt neutronenstraling weinig belangrijk te zijn.
Bij enkele centrales heb ik bovendien gezien dat men de wanden van de ruimte, waarin het proces verloopt, koelt. Maar nogmaals: ik ben nu eenmaal geen technicus en kan de reden daarvoor niet geheel begrijpen. Evenmin kan ik u nadere specificaties geven van het proces of de bouw van dergelijke centrales, doch dien mij te beperken tot het zo zuiver mogelijk weergeven van mijn waarnemingen.
Wat is de oorzaak van migraine en welke therapie dient te worden toegepast?
Migraine is een verzamelnaam voor kwalen met als symptoom een steeds weer terugkerende en veelal zeer hevige stekende hoofdpijn – soms zich langs bepaalde banen bewegende zoals ook wel achter de ogen zetelende. De pijn kan zelfs wel de gehele hoofdhuid omvatten. Migraine veroorzaakt een instabiliteit die in het gehele zenuwstelsel weerkaatst pleegt te worden met als gevolg dat het geheel van de lichamelijke functies min of meer gestoord zal worden. Bent u het met deze omschrijving eens?
Men dient de oorzaak te zoeken. Er blijken echter voor deze symptomen nogal wat verschillende oorzaken te bestaan. Een daarvan blijkt vreemd genoeg te bestaan uit een slechte functionering van de nieren met als gevolg een verhoogd ureumgehalte. Personen die hiervoor vatbaar zijn krijgen o.m. hoofdpijnen en vaak lichte duizelingen naast andere, schijnbaar reumatische klachten. De mensen zullen dit verschijnsel, dat gemeenlijk onregelmatig optreedt, o.m. in verband brengen met de vochtconsumptie, en noemt men verkeerdelijk dan ook wel migraine.
Zo kan het verschijnsel ook worden veroorzaakt door een vernauwing van bepaalde aderen. Zijn de verschijnselen permanent dan zal men de oorzaak vaak wel zoeken en vinden, maar juist wanneer de symptomen alleen intermitterend voorkomen spreekt men ook hier van migraine.
Feitelijk heeft men echter te maken met fouten e.d. in de bloedsomloop die een te hoge druk dan wel verminderde bloedtoevoer naar de hersenen veroorzaken. De oorzaak kan ook liggen in het zenuwstel dat aansprakelijk kan zijn voor een groot aantal geheel verschillende verschijnselen. Wanneer u zich realiseert dat mensen die zwaar de zenuwen hebben letterlijk de haren soms te berge schijnen te rijzen, zo kunt u wel aannemen dat dit stelsel ook op bloedsomloop, bloeddruk en zelfs werking van de interne secreties van zeer grote invloed kan zijn. De migraine komt dan in feite voort uit nervositeit. Deze kan een psychische oorzaak hebben, maar kan eveneens voortkomen uit door andere oorzaken ontstane onevenwichten van de interne secreties. Ook een nog een klein gezwel in de hersenen kan de gevreesde hoofdpijnen en daarmede gepaard gaande algemene malaise veroorzaken.
Waarmee ik hoop voldoende duidelijk gemaakt te hebben, dat het woord een begrip is voor symptomen die bij vele kwalen gelijk of vergelijkbaar zijn, maar een geheel verschillende oorzaak hebben en dus ook op geheel verschillende wijze aangepakt moeten worden.
Wat je ertegen kunt doen? Allereerst zou ik nagaan of de persoon misschien psychische moeilijkheden heeft. U kent allen wel het bekende grapje: vandaag niet, Jan, ik heb hoofdpijn. Waarbij de hoofdpijn mogelijk wel echt maar in feite alleen een uitdrukking is voor onbehagen of onlust. Onlustverschijnselen in het leven, vooral wanneer je die niet kunt afreageren, resulteren heel vaak in werkelijke en ernstige hoofdpijnen. Dus, wanneer iemand problemen heeft of onzekerheden, kunnen deze aansprakelijk zijn. Ga dit na, neem zoveel mogelijk het probleem of de onzekerheid weg en de aanvallen van migraine nemen af en houden uiteindelijk op. Is hiervan schijnbaar geen sprake, dan zou men zeker wanneer de migraine aanvallen regelmatig en frequent voorkomen, uit moeten gaan een volledig onderzoek door een internist met nadruk op de oxygenatie van het bloed, hartslag, bloeddruk en aderfunctie. Daarnaast zal men moeten nagaan in hoeverre er mogelijke fouten zijn opgetreden in nierfunctie, lever, milt. Is dit alles niet het geval, zo raad ik het maken van een encefalogram aan, waardoor men mogelijk afwijkingen kan constateren die duidelijk maken of zich een gezwel of ongewone druk binnen de hersenpan toont. Wanneer dit alles niet het geval blijkt te zijn, moet men aannemen dat men te maken heeft met psychische invloeden of verschijnselen. Ik zal u dadelijk nog zeggen hoe men dan te werk kan gaan.
Is echter een fout geconstateerd, dan moet daarin worden ingegrepen op een ook stoffelijk geheel verantwoorde wijze. Daarnaast zal men er goed aan doen te trachten ook langs de weg van geestelijke krachten de patiënt te helpen. Men gaat daarbij uit van instraling op het voorhoofd ongeveer op de plaats van het beruchte derde oog. Met de hand die vrij is, maakt u voorzichtig passes in de richting van de nekaanzet en wel met lange, rustige bewegingen. Bemerkt u dat de hand neiging heeft wat heen en weer te gaan op een bepaalde plek – wanneer u dit twee of drie malen op hetzelfde deel van het hoofd probeert – dan zult u vervolgens met volle concentratie op deze plaats meerder korte passes maken alsof u een oneffenheid probeert gelijk te strijken. U zult dan gemeenlijk inderdaad de storing ten dele tenietdoen daar u de zenuwkanalen ter plaatse de mogelijkheid geeft weer normaler te functioneren, terwijl u gelijktijdig dit deel van de hersenen een beetje verdooft zodat het opslingeringsproces tot stilstand komt waardoor pijn en onlustgevoelens steeds sterker werden. Let wel: die is alleen een hulpmiddel en brengt niet zonder meer een mogelijkheid tot genezen met zich.
Blijkt dat er sprake is van een zuiver psychische oorzaak, zo hebt u 3 dingen nodig. Allereerst het vertrouwen van uw patiënt. Uw patiënt moet u kunnen beschouwen als iemand waartegen je alles kunt zeggen zonder dat dit verder komt, iemand die helpt zonder vragen te stellen ook.
Ten tweede, probeer uw patiënt over zichzelf te laten praten. Concentreer je ondertussen op het geheel van de aura. Kun je deze waarnemen of aanvoelen, zoveel te beter. Ziet u, behandel dan die punten waarop donkere vlammen of zakken in de aura schijnen voor te komen. Voelt u aan, behandel de plekken die, afgetast op rond 3 cm van het lichaam, kouder of warmer schijnen te zijn dan de rest. Hebt u deze mogelijkheden niet, ga dan op uw instinct af en denk: “God zegene de greep.” Suggereer ondertussen uw patiënt zo onopvallend mogelijk, dat zijn toestand en positie niet hopeloos zijn, dat er een oplossing bereikbaar en mogelijk reeds in zicht is. Maak duidelijk dat er kansen te over zullen komen mits men zelf in staat is, direct en goed te reageren.
Ten laatste: Wanneer u uw patiënt hebt behandeld, eventueel instralende of passes makende, eindig altijd bij het hoofd. Neem dit met de algemeen bekende gebaren af en sla vooral ook telkens weer af. Deze behandeling geeft in het genoemde geval bijna altijd wel enig positief resultaat, maar wanneer de patiënt zijn spanningen en problemen niet kan wegpraten of oplossen, zal de hoofdpijn en migraine na alle zorgen over 3 à 2 dagen wel terug keren. Wil men een dergelijke patiënt blijven helpen, dan is dus een zeer frequente behandeling noodzakelijk. Vandaar dat u uw patiënt in ieder geval na enige dagen dient te bezoeken. Kon de patiënt een deel van zijn problemen kwijt en kon u bovendien het gevoel geven dat alles in orde kan komen – suggestie – dan zal de tussenpauze tussen de aanvallen groter worden, zeg 8 tot 10 dagen of zo. Door de behandeling dan wekelijks te herhalen kunt u de patiënt in een zo redelijke conditie krijgen dat het lichaam de kans krijgt zijn normaal functioneren weer geheel zelf en zonder hulp te hervatten. Let wel: dit laatste geldt alleen wanneer er sprake is van een zuiver psychisch veroorzaakte aandoening.
Er zijn mensen die hinderlijke stemmen horen. Wat is de oorzaak hiervan en wat kan ertegen worden gedaan?
In de eerste plaats nooit een verslag van de Kamerdebatten aanzetten. Wanneer u echter andere hinderlijke stemmen hoort die anderen niet kunnen horen, wil ik u wel een paar tips geven. Maar schrik niet.
Ga allereerst eens naar een oorarts. In zeer vele gevallen blijkt dan, dat een storing het gehoor of een verstopping van de eustachiusbuis de bloedruis sterk tot u doet doordringen waarbij vooral de stegel… nu ja, dat weet u nog wel.
U hoort niet werkelijk stemmen, maar een ritmische vibratie, een soort ruis, waarop u zelf uw gedachten onbewust ent. Deze hoort u dan, u wilt weten wat u hoort en luistert dus intens. Door deze concentratie hoort u iets van uw eigen gedachten en angsten, soms zelfs ook gedachten van anderen die u normalerwijs niet opmerkt. Want bij geringe gevoeligheid beroeren dergelijke gedachten je soms wel, maar worden zij alleen onbewust opgenomen. Daar dit veel voorkomt, lijkt het mij wel erg belangrijk allereerst met grote zorg na te doen gaan, of er geen sprake is van storingen in het gehoororgaan. Is dit het geval, dan kunt u de kwaal zoveel mogelijk opheffen. Maar zelfs indien dit onmogelijk is, zal het feit dat u weet waar de stemmen vandaan kwamen u onverschillig maken, zodat u niet meer luistert. De stemmen blijven dan op de duur vanzelf geheel weg.
Een andere vorm: men hoort alleen zeer vage stemmen. De “boodschappen” zijn onduidelijk en meestal zeer fragmentarisch. Wanneer geen gehoorstoornis voorligt, moogt u aannemen dat deze stemmen een gevolg zijn van enige paranormale overgevoeligheid. Het is inderdaad soms mogelijk, dat u iets hoort uit de wereld van de geest, maar het is even goed mogelijk dat u andere waarden afleest, telepathische flarden uit uw omgeving of op basis van eigen afstemming ontvangt. Vergeet niet dat u in al deze gevallen zelf de betekenis van alles wat wordt ontvangen zeer sterk zelf dirigeert. Is dit het geval probeer dan, zodra u stemmen hoort, probeer dan onmiddellijk enkele malen diep adem te halen en concentreer u op een voor u aanvaardbaar punt of voorwerp zonder al te persoonlijke associaties. Al kijkt u maar even naar een rode roos of stelt u zich even een sneeuwvlok voor. U zult bemerken dat de stemmen onmiddellijk wegebben.
Wenst u in geen geval stemmen te horen, dan moet u steeds weer hetzelfde beeld u voor ogen te stellen tot dit een gewoonte wordt. Dringen dan dergelijke invloeden weer bij u aan, dan ziet u even als in een flits opeens de roos of de sneeuwvlok en het contact wordt verbroken voor het werkelijk tot stand kwam. Een je afsluiten wordt op die wijze een onbewuste wilsdaad. Daarnaast is van belang dat u, zo er al fragmenten tot u door zouden dringen, – vooral in het begin is dit nog wel eens het geval – u door uw neiging tot concentreren voorkomen wordt, dat u zou proberen hetgeen u ontvangt tot zinnige uitspraken te voegen en u daardoor mogelijk sterk te laten beïnvloeden.
Dan het laatste punt. Het is mogelijk dat u paranormaal begaafd bent en een mate van helderhorendheid bezit. In deze gevallen hoort u de stemmen duidelijk. Zij zeggen korte woorden of zinnen, maar zij zijn in betekenis afgerond. Er is geen vraag wat men zegt, je hoort het volkomen duidelijk. De stem klinkt in uw hoofd. U zoekt ook niet naar bronnen buiten u, hebt niet het gevoel dat er iemand achter u staat te fluisteren. Het klinkt werkelijk in uw eigen hoofd en soms daarbij zo keihard dat een gesprek dat anderen naast u voeren, daardoor tijdelijk wordt weggedrukt. In deze gevallen is het van groot belang eerst na te gaan wat er wordt gezegd. Let wel: wat wordt gezegd heeft in dergelijke gevallen altijd mede ook directe betrekking op uzelf, meestal ook op uw huidige situatie op uw huidige toestand of mogelijkheden. Wanneer u op die boodschappen reageert, zult u zien dat de stem zich ook niet meer herhaalt; het verschijnsel is alleen bedoeld om u bv. te waarschuwen, te bewegen tot een wijziging van eigen gedrag, dan wel anderen iets te zeggen of voor anderen iets te doen. Wanneer u daaraan gevolg geeft, valt de stem weg omdat de noodzaak tot aandacht trekken wegvalt. Maar het is ook mogelijk dat u op dezelfde manier, maar heser of meer versluierd wordt aangesproken. Hetgeen gezegd wordt is nog duidelijk, maar het lijkt of de lettergrepen zonder meer in elkaar overvloeien evenals de woorden. Dan hoort u vaak langere reeksen van woorden of zinnen, die u vaak niet meteen kunt begrijpen of verwerken. Wel springen uit het geheel vaak liefkozende woorden dan wel scheldwoorden en vloeken naar voren. In dergelijke gevallen hebt u te maken met een al dan niet zo bedoelde beïnvloeding door iemand die aardgebonden is of op aarde probeert vanuit een donkerder sfeer zijn gram te halen.
In deze gevallen dient zich voor te stellen dat er licht in uzelf is. Vervolgens schermt u uzelf af. U kunt dit bv, doen door een kring rond uzelf te trekken, zeggende dat deze kring u in naam van het hoogste licht beschermt en afsluit. Aangezien dit soms wel moeilijk of opzichtig zal zijn, kunt u dit echter ook symbolisch doen met een klein gebaar en in gedachten. Voor velen is het van belang dat zij de figuur van de cirkel toch ergens ervaren. U kunt dit bv. gemakkelijk bereiken door, terwijl u intens denkt aan licht en de kring trekt met de punt van de tong, gelijktijdig een kring te trekken op uw verhemelte. Doe dit bv. 3 maal en stel u voor dat er een drievoudige cirkel van gelaagd licht rond u ontstaat. Wanneer u dit laatste met volle concentratie weet te doen en gelooft aan een licht dat ook in u woont, vallen de stemmen daarna als vanzelf weg.
Wie waren de eerste migranten vanuit Europa naar Noord-Amerika?
De allereerste waren de Atlanten. In uw tijd: Noormannen die Canada bereikt hebben en vestigingen kenden. Meer zuidelijk is rond 600 na Chr. een contact geweest door Keltische zeevaarders die niet terug konden. Kelten waren mogelijk geen grote zeevaarders, maar wanneer zij dan al een trip maakten, deden zij het kennelijk goed. Zij kwamen terecht tussen Washington en Louisiana en werden opgenomen door aan de kust levende stammen.
Vanuit Azië zijn er contacten geweest, sommige overzee. Voornamelijk Chinese en Mongoolse invasies, waarvan de eerste reeds plaatsvond rond 2600 v.Chr. en de laatste rond 550 na Chr. Zij bereikten Midden-Amerika en kusten als die van Chili en Colombia.
Dat is het dan enigszins. Er volgt een korte tijd van rust. Daarna komen de Spanjaarden onder leiding van een Italiaan en gaat het er voorlopig Spaans aan toe.
Kunt u bij benadering zeggen hoeveel negers het leven hebben verloren door de slavenhandel?
Moeilijk te zeggen, al is het maar omdat ik niet zou weten hoe de meest juiste berekening te maken. De slavenhandel werd nl. grotendeels aan de goudkust bedreven door de negers zelf, elders ook wel door de Arabieren en negers.
Moet ik nu ook degenen meerekenen die ook aan de aanvallende zijde bij het aanvallen van dorpen gevallen zijn? Moet ik ook degenen meetellen die in die dorpen als zijnde niet nuttig werden vermoord? Of doelt u alleen op de slaven die tijdens transporten stierven eventueel ook op landtransporten en in handelskralen, dan wel doelt u alleen op diegenen die door Europeanen overzee werden gevoerd? Van deze laatsten kwamen gemiddeld 60 tot 64% om tijdens het transport of kort daarna aan de gevolgen. Rekenende van de slavenkampen tot het ogenblik van verkoop in Amerika enkele tienduizenden.
Maar voor elke slaaf die de Amerika’s gezond of redelijk wel bereikte, zijn er zeker meer dan 10 negens gestorven gerekend vanaf het ogenblik van slaaf maken tot verkoop. Algehele aantallen durf ik echter niet te geven. Neem maar rustig aan dat de grootste berekening, waarbij het aantal miljoenen zou bedragen, fout is. Naar mijn schatting zal het aantal slaven dat stierf na aan de blanken verkocht te zijn op rond 20.000 liggen, het aantal slachtoffers in Afrika zal rond de 200.000 liggen.
Hoe kom je groene vingers te hebben?
Bijvoorbeeld doordat je een Zaans huisje geverfd hebt. Men gebruikt deze zegswijze echter voornamelijk om aan te geven dat iemand een bijzondere feeling heeft voor het plantenleven en daardoor met eventuele tuinbouw e.d. betere resultaten weet te behalen dan anderen. Hierbij speelt de eigen uitstraling van een dergelijk persoon een grote rol, maar daarnaast is er een bijna symbiotisch respons bij plant en mens. De mens voelt dan a.h.w. aan wat de plant nodig heeft en de plant, als een soort antwoord daarop, probeert zich zo te tonen dat de mens met de groene vingers blij is met hetgeen de plant is of toont. In feite is het dus een gevoel van wederkerige tevredenheid wat de basis vormt van het groene vingers hebben.
Kunt aangeven hoe die uitstraling plaats vindt?
Een ingewikkeld verhaal, dat ik zal trachten kort en eenvoudig te houden, ook al verwaarloos ik bepaalde aspecten dan wel iets.
Elke mens heeft een emotioneel bestel dat uitstraalt buiten zijn lichaam. Daarnaast heeft hij een gedachteleven dat eveneens buiten het lichaam uitstraalt en wel het sterkste in de richting waarop de ogenblikkelijke aandacht wordt gericht.
Zeg: de aura van mens straalt uit en beïnvloedt zo alle levensenergie die hem omringt. Deze levensenergie is dat wat in de primitievere vorm van de kirlianfotografie wordt vastgelegd. Er zijn sindsdien alweer verdere ontwikkelingen geweest. De “blauwe vlammen” dus.
Datgene wat voor de plant belangrijk is, ligt vooral in een bepaald ritme van beweging plus een emotionele uitstraling die je kunt vertalen in genegenheid, maar ook in vrede. Vergelijkenderwijs: u hebt het wel eens dat u een kerk binnengaat die op zich niet mooi behoeft te zijn en opeens het gevoel krijgt of er veel van je afvalt, of er een bijzondere rust heerst. Die uitstraling is voor de plant van groot belang, omdat de plant zelf ook weer bezield is, zij het anders dan de mens. Je kunt die bezieling dan weer uitdrukken als een soort lichtende rotatie, die niet in de plant, maar daarnaast hangt en tijdens bloei en het dragen van vruchten nabij de bloemen en vruchten zijn plaats pleegt te vinden. Is er nu een overeenstemming tussen mens en plant dan kan dit lichtje rustiger draaien, de vitaliteit van de plant wordt evenwichtiger, wat weer betekent dat de plant bij zijn processen van voedselopname en omzetting, zelfs van sapdrift zich gemakkelijker aanpast op optimale wijze. Optimale omstandigheden betekenen een goed groeiproces zoals u weet, een betere groei, grotere gedegenheid van hetgeen groeit en een vollere ontplooiing van zaken als bloem, vruchtzetting e.d. Wat alleen een sterk vereenvoudigde weergave is.
Ik meen dat men met zeer gevoelige instrumenten na kan gaan dat een plant blij reageert op de verzorger, maar ook reageert wanneer zelfs op grotere afstand, die verzorger iets overkwam.
Ik kan dit niet met zekerheid bevestigen, al kan ik mij wel voorstellen dat er planten zijn met een zodanige binding dat zij dit alles inderdaad tonen. Wanneer een dergelijke bijna symbiotische relatie tussen een mens en een plant langere tijd bestaat – gerekend vanuit de levensduur van de plant – kan er inderdaad een soort band ontstaan waarvan de verbreking of verzwakking door de plant wordt geregistreerd, ook wanneer het gebeuren op grotere afstand plaats vindt. Maar dit zal niet voor alle planten en onder alle omstandigheden kunnen gelden, dunkt mij, daar aan heel wat voorwaarden voldaan moet worden.
Dat men gevoelens van een plant kan meten, lijkt mij minder waarschijnlijk daar gemeenlijk gemeten wordt, cel opbouw, omzetting en kleine bio-elektrische stroompjes of zelfs osmotische processen die voor de opbouw en het leven van de plant wel gewichtig zijn, maar toch niet het gevoelsproces en de uitstraling van de plant zelfs zonder meer registreerbaar maken.
Hoe beoordeelt u Kierkegaards houding tegenover het christendom?
Ik beoordeel of veroordeel nooit iemand, ook niet Kierkegaard. Mogelijk kan het u een antwoord zijn, wanneer ik u zeg hoe ikzelf het christendom ervaar: Er was een waarheid. Om die waarheid te beschermen richtte men een gebouw op. Om dit gebouw in stand te kunnen houden, had men enkele instanties nodig. Deze instanties zagen op de duur zichzelf als het belangrijke en het gebouw nog slechts als datgene waaraan zij hun gezag ontleenden. Dat er daarin nog een waarheid school waren zij allang vergeten. Zo predikten zij de mensen in feite alleen hun eigen grootheid, terwijl zij nederig schenen te wijzen op de grootheid van het gebouw, ofschoon zij de waarheid die daarin school voortdurend onrecht deden.
In hoeverre heeft Kierkegaard hierin een rol gespeeld?
Voor mij geen enkele, omdat hij in zijn emotionaliteit en zijn eigen conflicten kwam tot een geheel eigen benadering van een christendom waarvan hij, zeker voor zijn eigen gevoelen, toch steeds weer intens deel van uitmaakte. Dit conflict komt in zijn werken, leven en uitingen dan ook voortdurend tot uiting. Je kunt nu de man gaan zien als iemand die door zijn eigen conflict ook elders conflicten veroorzaakte, maar is dit wel geheel waar? Naar ik meen is het iemand, heeft men hier te maken met iemand die gezocht heeft naar de Christus en deze niet meer kon vinden, omdat de kerk de Christus te goed heeft opgesloten in haar pseudo waarheid.
Neem mij niet kwalijk, ik wil zeker het christendom niet veroordelen. Maar wanneer ik geloof in datgene wat Jezus van Nazareth de mensen heeft geleerd als een heel belangrijke weg, zo kan ik niet meer geloven in degenen die in Zijn naam steeds weer het tegenovergestelde doen van al wat hij de mensen geleerd heeft. Mijzelf beschouw ik dan niet meer als christen, althans niet meer in de gangbare zin van het woord, maar ik probeer wel een volgeling te zijn van Jezus van Nazareth.
En daarmee eindigen wij een wat pijnlijk ogenblik. U had van mij waarschijnlijk een filosofische benadering van Kierkegaard verwacht. Maar hij en vele anderen hebben uiteindelijk hun eigen conflict met de wereld en met de leer die voor hen in hun wereld schijnbaar dominant was op hun eigen wijze uitgedragen. Er zijn er nu nog die hun eigen onvermogen om bestaande structuren zo te aanvaarden, omzetten in iets wat dan toch nog past bij een bepaalde vorm van christendom of aansluit bij de leer waarin zij groot werden, zoals Schillebeeckx. Ook hen wordt dit niet in dank afgenomen, vooral niet wanneer zij nederig toegeven: “ik heb ongelijk”, maar zoals eens een groot wetenschapsman opmerkte: “zij draait toch”.
Dit alles maakt het ook duidelijk dat je niet kunt beoordelen. Want beoordelen zou tevens betekenen dat je een oordeel velt over de mens en zijn problemen zo goed als over zijn werken en invloed. Laat ons dit onthouden: Zeker daar waar het om godsdienst en filosofie gaat, wordt de invloed die men heeft, bepaald door het onvermogen en ongenoegen dat bestaat in anderen. Daar waar het je persoonlijke strijdigheden aangaat, ben je geneigd je innerlijke onzekerheden als een bewezen feit naar buiten te brengen; iets wat zelfs dokter Freud t.a.v. zichzelf zou moeten toegeven. Vandaar dat ik mij – volgens u misschien heel handig – van het belangrijkste in deze vraag heb afgemaakt en toch meen haar voldoende beantwoord te hebben.
Tweede deel.
Volgens de boeddhistische leer bestaan er 31 bestaansniveaus, 5 lager dan de menselijke, de menselijke en 25 hogere. Kunt u dit bevestigen?
Elke indeling van een geheel in verschillende strata is en blijft willekeurig en bepaald door het punt van uitgang. Ik kan dit dus rustig bevestigen zonder te impliceren dat het werkelijk, altijd en voor eenieder zo is en zal zijn. Voor eenieder immers zal alles door zijn eigen begrip en besef bepaald worden en niet door vaste indelingen zonder meer.
Vanuit welk niveau opereert u en hebt u bekendheid met en contact met die andere niveaus?
Wij hebben geen neiging ons bestaan in niveaus te omschrijven, tenzij aan de hand van de voor ons meest tellende uiterlijkheden. Dan kan ik zeggen dat mijn niveau betekent dat ik nog wel wat kleuren zie, maar dat ik mij gemeenlijk toch wel aan de grens van het witte licht bevind.
En wat de vraag betreft of ik met andere niveaus contact heb en er iets vanaf weet: ik zit toch heel menselijk met jullie te praten? Dat beantwoordt deze vraag al.
Is alle leven lijden, zoals de Boeddha zegt?
Dat is nog maar de vraag. Alle leven wil kennelijk graag leiden en lijdt eronder wanneer het dit niet voldoende blijkt te kunnen. In zoverre kunnen zij zeggen dat alle leven bestaat uit een reeks van beperkingen en daardoor ook reeksen van conflicten omvat. Kun je je van je betrokkenheid daarmee losmaken, dan leef je wel, maar lijd je geheel niet. Je lijdt niet en bent geen leider, maar je leeft alleen en je bent je zo meer dan voorheen van alles bewust. Op het ogenblik dat je probeert datgene wat je bent zodanig vast te leggen in je wereld dat je daardoor in conflict komt met de in die wereld bestaande wetten, feiten, persoonlijkheden en mogelijkheden, dan lijd je daar zeker onder.
Anders gezegd: het grootste deel van het werkelijke lijden komt voort uit het voorstellingsvermogen van de mens plus zijn onvermogen zich voor te stellen dat een ander nu eenmaal anders leeft, denkt en voelt dan hijzelf.
Wat doet de Orde der Verdraagzamen in de geest om de mensen tot het nirwana te brengen?
Niet veel, al is het maar omdat nirwana alleen maar een naam is voor de menselijke omschrijving van een bepaalde toestand. Nirwana is het niet-zijnde zijn oftewel de oplossing in de totaliteit waarbij het ik verder blijft bestaan zonder zich verder ook als ik-heid te manifesteren.
Wanneer wijzelf deze toestand al bereikt zouden hebben, zouden wij nu niet meer hier zijn. Dientengevolge is ons doel in de eerste plaats de mens te helpen zich los te maken van zijn eigen beperkingen in denken en leven en zo te komen tot een juistere weergave van hetgeen hij werkelijk is, een juistere vervulling van al wat als geestelijke noodzaak in hem bestaat en leeft, opdat hij in staat zal zijn steeds grotere werelden te omvatten en in steeds mindere mate het leven zal ondergaan als iets wat een belasting vormt voor mens en geest.
In Birma bezitten sommige mensen een metalen kogeltje dat voor hen is gematerialiseerd. Hieraan wordt beschermende kracht toegekend. Kunt u iets zeggen over de materialisatie en hoe die krachten werken?
In de eerste plaats kan ik u zeggen dat lang niet al die kogeltjes werkelijke materialisaties zijn. Een goochelaar kan ook heel wat bereiken, vooral wanneer er erg goed voor betaald wordt. Wanneer er werkelijk een materialisatie plaatsvindt, is er altijd sprake van een beeld van een voorwerp dat wordt gevormd in of opgenomen in een astrale wereld waar t.a.v. de stof een zodanig uitdijing van de intermoleculaire ruimte heeft plaats gehad of tot stand kwam in vergelijk tot de aarde, dat het mogelijk is andere krachtniveaus te doorkruisen en krachten in deze ruimten te injecteren. Daarna kun je het voorwerp terug laten komen tot of verdichten tot materie in de normale vorm.
In alle gevallen is er eerst een basis van materie nodig, zij het uwe of astrale, zijn dus deeltjes nodig in bindingen als atomen en eventueel moleculen daaruit gevormd. Bij een echte materialisatie is er verder nogal wat kracht noodzakelijk om die deeltjes in deze samenhang min of meer blijvend te binden. Daarbij is het verder van groot belang dat men weet hoe alles op een bepaalde plaats te brengen en samen te doen vallen zonder dat dit voor de omgeving te grote gevolgen heeft. De energie die als een spanning in de materie was en de grotere moleculaire ruimten in stand hield, zal daarbij immers weg moeten vloeien. Werk je geleidelijk dan zal men nog steeds constateren dat een dergelijk voorwerp na de materialisatie enige tijd heet is of zeer warm of, wanneer van een andere methode gebruik wordt gemaakt, werkelijk meer dan ijskoud.
De beschermende kracht van een dergelijke kogel schuilt voornamelijk in het geloof dat men daaraan hecht. Wat vreemd moge klinken, maar op het ogenblik dat u denkt dat u volledig beschermd bent, zult u innerlijk een zekerheid kennen waardoor u tegen alle gevolgen van de normale innerlijke onzekerheden feitelijk beschermd bent. Om het eenvoudig te zeggen: wanneer je gelooft in bescherming verandert er iets in je gedrag en uitstraling waardoor althans een groot deel van de bescherming waarin je gelooft voor jou ook inderdaad waargemaakt schijnt te worden. In feite heb je ook werkelijk zo enige zekerheid zolang je je acties maar niet uitbreidt tot zaken of omstandigheden die je zelf geestelijk niet meer kunt beheersen.
Men wordt wanneer men is overgegaan aan de andere kant afgehaald. Daarnaast zijn er ook overgeganen die nog niet weten dat zij zijn overgegaan, dus zoekenden. Op seances geeft men dezen wel hulp door hen erop te wijzen dat zij over zijn gegaan. Hoe kunt u dit verklaren?
Heel eenvoudig: er zijn heel wat mensen die denken dat dood, dood is en dus reageren: ik besef, dus ik leef nog. Maar waar ben ik dan. Elke aanwijzing dat zij overgegaan zijn, verwerpen zij omdat dit voor hun besef een uitblussing zou betekenen. Zij menen dat zij nog in de stof terug kunnen keren en willen zich nog steeds met stoffelijke zaken blijven bemoeien. Wat voor de afhalers een heel moeilijke situatie betekent. Benader je hen met de mededeling dat zij dood zijn, zo zeggen zij ofwel dat je gek bent en wenden zich af, of letten geheel niet op je en beschouwen je als een spooksel. De enige oplossing is hen steeds weer te benaderen, maar in het kader van hun eigen persoonlijkheid en voorstelling. Dan krijg je hen mogelijk eens zo ver dat zij gaan geloven dat hetgeen je zegt omtrent de dood niet onmogelijk is. Dan pas is het mogelijk werkelijke contacten met hen op te nemen en hen eventueel bv. naar een medium te brengen, een zgn. redding-seance. Ook zijn er andere mogelijkheden, zoals hen op aarde laten zien waar zij eens leefden en te doordringen van het feit dat zij daar niet meer zijn. Pas wanneer zij overtuigd zijn dat zij niet meer op de mensenwereld leven en er toch nog zijn, is het mogelijk hen te doen aanvaarden dat het zijn toch nog iets anders is dan zij altijd gedacht hadden.
De eigen instelling van dergelijke mensen speelt dus de hoofdrol en naarmate men er meer van overtuigd was dat er geen leven na de dood was, dan wel een zeer bepaald leven en gebeuren na de dood verwacht, is het moeilijker er hen van de overtuigen dat zij voortbestaan en toch dood zijn. Wat erop neerkomt dat wij heel wat last met dergelijke typen hebben en soms de gekste dingen moeten doen om tot een werkelijk contact met hen te komen.
Ik heb zelf eens iets beleefd dat ik wel al eerder verteld heb, maar steeds blijf onthouden omdat ik het achteraf zelf zo leuk vond. Ik heb een keer als afhaler te maken gehad met iemand die zeer vroom was overgegaan. Die dacht van zichzelf dat hij een goed mens was geweest. Nu ja, vergissen is menselijk. Die persoon verwachtte dus na zijn dood engelenkoren om hem ten hemel te geleiden. Maar toevallig viel de beurt om af te halen – kennelijk had hij geen familie en vrienden die dit graag wilden doen, wat ik mij nu ook wel voor kan stellen – op mij. Ik stond te wachten tot hij loskwam en sprak: Joh, ga mee, dan breng ik je naar een rustoord waar je langzaam kunt gaan bemerken wat het betekent om dood te zijn. Toen zei hij: “Ga weg van mij, satan”. Waarop ik dacht: maar dat laat ik mij toch niet doen. Dus heb ik mijzelf als de bliksem verwijderd en kwam even later terug, terwijl ik sterk dacht aan een blonde figuur met een harp en een ontzettende soepjurk en een paar vleugeltjes. Ik tingelde eerst wat op mijn harpje en sprak tot de vriend: “Kom mee broeder, ik geleid u naar het hemelrijk”. Nou, toen wilde, hij wel… Maar ik stond wel even mooi voor gek als een vergeestelijkte versie van Harry met het harpje. Vandaar dat ik dit nooit heb vergeten.
Is het juist dat men kan praten met planeten? Wat vindt u daarvan?
Dan moet je wel flink de tijd hebben, want planeten praten veel langzamer dan mensen. Dus zeg maar, neen. Wel is het mogelijk bepaalde impulsen op te vangen die door een planeet worden uitgestraald. Dit zal echter nooit het geheel van een boodschap zijn, maar altijd maar een heel klein deeltje daarvan. En wanneer je het dan uit wil leggen, vergis je je gemeenlijk ook nog flink, omdat je de boodschap ongeduldig al vast afmaakt zonder te weten er verder komt. Theoretisch is het echter wel mogelijk. Zou u zichzelf zodanig los kunnen maken van uw tijdslijn dat u tot een gelijkwaardig tijd-beleven komt met planeten en sterren, zou u hen kunnen verstaan, al blijft het ook dan een vraag of u hen zou kunnen begrijpen.
Kunnen genezende krachten ook voor andere dan zuiver medische en curatieve doeleinden worden gebruikt?
Je kunt ze omkeren natuurlijk. Je kunt de mensen ziek maken met dezelfde kracht waarmee je hen beter pleegt te maken. Ik raad u alleen niet aan om dit te doen, want u krijgt later de rekening gepresenteerd. Verder: Wanneer je die krachten eenmaal bezit, blijkt het dat je daarmee ook iets kunt projecteren, maar dat je er ook andere zaken mee kunt uitvoeren. Dan kun je bepaalde zaken ook beter aan gaan voelen bv. empathie, zodat je in staat bent de gevoelswereld van anderen af te lezen en mogelijk breng je het zo ver dat je in beperkte mate hun gedachten ook kunt ontvangen. Uit de bron waaruit je dus genezing tot stand pleegt te brengen, kan je ook de gevoeligheden putten en vergroten waarmee je gevoelens kunt ontvangen, gedachten leert aflezen en misschien, wanneer je daaraan eenmaal begint, zul je ontdekken dat wat dit betreft geesten niet zoveel van mensen verschillen, zodat je ook leert geesten aan te voelen en indien gewenst met hen kunt praten; niet dat dit veel zoden aan de dijk pleegt te zetten, maar mensen vinden dit vaak leuk.
Je kunt kortom elke zgn. paranormale gave beschouwen als een aanleg. Die heb je nodig omdat je anders er zo snel niet toe komt deze te ontwikkelen. Begin je eenmaal, dan kom je tot de ontdekking dat dit alleen maar een enkele mogelijkheid is uit een groot gebied van gevoeligheden en mogelijkheden, dat nu voor jou bereikbaar is geworden.
Wat is het charisma van leiders?
Een suggestieve invloed op anderen, waardoor zij gemeenlijk in staat zijn de mensen in hen te laten zien wat de mensen graag in hen willen zien, zonder dat deze mensen de kans krijgen te zien wat die leiders werkelijk zijn. Het charisma van menig leider berust dan ook grotendeels op de misleiding van anderen. In vele gevallen wordt het versterkt door het feit dat de leider allerhande aansprakelijkheden van de mensen overneemt en zo voor hen een geprojecteerde vader of moederfiguur wordt, waaraan men zich overgeeft, omdat men gevoelsmatig daarin een grote mate van zekerheid vindt.
Is nymfomanie een seksuele variëteit of een karakterafwijking?
Ik weet niet of je nymfomanie een variëteit kunt noemen, al vergt zij wel veel variatie. Ook vraag ik mij af of karakterafwijking hiervoor wel een goede omschrijving is. Dit aangezien daar nymfomanie gemeenlijk voortkomt uit gedrevenheid op lichamelijk gebied plus een behoefte aan erkenning. Vaak is het op de achtergrond vooral een drang tot zelfmanifestatie die dan voert tot reeksen van contacten waar anderen alleen van dromen. Ik ben dan ook niet geneigd nymfomanie te zien als een karaktereigenschap zonder meer, maar evenmin als een zuiver seksuele situatie. Volgens mij is het een uitingsbehoefte van een persoonlijkheid veroorzaakt door een conflict binnen die persoonlijkheid en wel op een wijze die de persoon zelf voor zich bevredigend acht, maar zonder door het resultaat van de uiting ook altijd bevredigd te worden.
Kunt u het geloof nader omschrijven als een kracht?
Het geloof word je tot een kracht op het ogenblik dat je een zekerheid daaraan ontleent die men door eigen werkzaamheid weet om te zetten in praktische waarden. Zolang het geloof alleen maar een klakkeloos aanvaarden is van zekerheden waarmee men verder zelf niets pleegt te doen, blijkt het eerder een vorm van zelfbedrog te zijn. Kortom, een geloof kan een kracht betekenen, maar in feite wordt het dit eerst en bereikt het eerst werkelijke zinvolheid op het ogenblik dat het op de proef gesteld wordt.
Wat is de invloed van een esoterische instelling t.a.v. een politieke opstelling?
Iets wat naar ik vermoed vooral tot een persoonlijke ineenstorting zal voeren. Om het duidelijk te maken: Een esoterische instelling betekent: gericht zijn naar het eigen ik, de waarheid in dit ik en daarmee naar een algehele harmonie. Politiek betekent eerder het niet geheel oprecht zoeken naar een beperkte harmonie waardoor een macht wordt verkregen t.a.v. mensen en factoren waarmee men zich in feite allesbehalve harmonisch voelt. Politiek is een machtsspelletje dat altijd weer meer berust op theorieën dan op feiten, terwijl esoterie neerkomt op een zoeken naar een innerlijke waarheid die door de feiten bevestigt kan worden. Want esoterie is eerst zinvol wanneer zij voert tot het erkennen van alle innerlijk gevonden waarden in het zijnde buiten je. Ik dacht dat tussen beiden een heel groot verschil ligt, al is het maar omdat een goed politicus nooit zal mogen toegeven dat een andere partij feitelijk precies hetzelfde nastreeft als hijzelf.
U ziet het dus als een tegenstelling zonder mogelijkheid.
Ik zie het als onvergelijkbaar. Het behoeft vooral in aanloop geen tegenstelling te zijn. Ik kan mij voorstellen dat een politicus een goed esotericus is. Maar dan zal hij, omdat hij politicus is, uiteindelijk een zeer groot deel van zijn esoterisch besef toch op een heel laag pitje moeten zetten. Dan is hij pas in staat de politiek noodzakelijke beslissingen te nemen en uit te voeren. Daarna grijpt hij weer naar de esoterie en probeert de esoterisch verantwoorde compensaties te vinden die dan aan anderen toch nog politiek verantwoord gegeven kunnen worden.
Vergeet niet dat politiek alleen mogelijk is door een mate van onverantwoordelijkheid, waardoor men in feite anderen verantwoordelijk stelt voor de gevolgen van de fouten die men maakt en hen ook anderszins alle gevolgen van eigen misgrepen laat dragen. Kortom, politiek betekent eigen fouten aan anderen wijten terwijl men alle slagen, ondanks de oorzaak, voor zich opeist als een persoonlijk succes. Wat niet onjuist is, ook al vindt u het tamelijk hatelijk geformuleerd.
Het is dus niet combineerbaar?
Wanneer men er praktisch mee wil werken, is het volgens mij niet gelijktijdig mogelijk. Wel kan men afwisselend het één en het ander bedrijven of nastreven, daar politiek uiteindelijk een structuur is, gevormd door een aantal personen, welke uitgaat van zekere regels en veronderstellingen. Daarentegen zult u mij toegeven dat esoterie in feite een zeer persoonlijke zaak is, waarbij geen vaste stellingen of regels kunnen gelden buiten die welke men op een bepaald ogenblik zelf als werkhypothese aanvaardt. Om het dus heel duidelijk te zeggen: een politicus kan wel degelijk in zijn vrije tijd ook een esotericus zijn, maar hij zal niet een werkelijk esoterisch bereiken of inzicht in de politiek kunnen representeren zonder het voor zich te ontwaarden.
Was Mao Zedong niet deels esotericus?
Zeker, maar u zou hem daarnaast esotericus en in zekere zin zelfs een egomaan kunnen noemen. Hij was zeker een filosoof. Maar kijk nu wat hij schreef en wat hij heeft gedaan: Zijn filosofie was er één van vrijheid. Om deze vrijheid vanuit zich en eigen denken waar te maken, heeft hij vele anderen de vrijheid om te zijn zoals zij wilden en zelfs soms hun leven ontnomen. Gelijktijdig heeft hij hen daarna met alle middelen, ook met minder fraaie methoden, het denkbeeld bijgebracht dat hij een absolute waarheid representeerde in daad en woord, terwijl hijzelf wist dat dit niet het geval was. Hij heeft zich een macht en gezag toegeëigend die alleen bereikt kon worden door steeds meer anderen daaraan op te offeren en heeft daartoe misleidingen gebruikt, zonder welke hij dit nooit bereikt zou hebben. Het resultaat was het grootste sociale experiment van de laatste eeuwen. En het resultaat van dit alles is zodanig dat hij een redelijk bruikbare rotor voor een elektriciteitscentrale van flinke omvang zou kunnen zijn wanneer het waar zou zijn dat mensen zich in hun graf om kunnen draaien.
Hoe ziet u Gandhi dit verband?
Ik geloof dat een vos ook een esotericus kan zijn en dat iemand die in zich een besef van macht heeft ertoe kan komen dit te gebruiken op een schijnbaar machteloze wijze, omdat hij hierdoor het conflict dat altijd tussen macht en macht pleegt te ontstaan deels kon ontgaan, deels van betekenis kon doen veranderen in de ogen van anderen. Gandhi was een handig politicus, een heel goed advocaat en een gedreven man, daar zijn eigen denkbeelden voor hem altijd heel erg belangrijk waren. Alles samenvattende kunnen wij dan constateren dat hij t.a.v. zijn volk een heel groot leraar is geweest en hen dingen heeft geleerd die zij nog heel lang zullen onthouden, ofschoon zij deze niet meer zonder hem in de praktijk zullen brengen.
Komt ontbinding van de menselijke ziel veel voor?
Dat ligt eraan hoe u die ontbinding begrijpt. Ontbinden waardoor de ziel loskomt van het lichaam is iets, wat regelmatig voorkomt. Maar als u zegt dat de ziel werkelijk zichzelf vernietigt, zo moet ik opmerken dat dit onder mensen maar zeer zelden voor zal komen. Zelfs dan is er geen sprake van een werkelijke ontbinding. Dit wat u ontbinding noemt, is dan in feite een steeds teruggaan tot een steeds kleiner bewustzijn met een achterlaten van wereld en ervaring, tot de ziel niet meer in staat is een verschil te maken tussen zich en het andere. Daarna zal deze ziel, gezien de gedrevenheid die in het bestaan voor alles is vastgelegd, en dus ook hierin, weer komen tot het opdoen van ervaringen en vanuit deze ervaringen een hernieuwd bewustzijn opbouwen, nu echter zonder de conflicten waardoor men eens zichzelf steeds meer heeft afgezonderd van het werkelijk zijnde.
Feitelijk zou ik nu moeten gaan eindigen. Maar eerst wil nog heel even en heel kort mijn eigen spelletje met u spelen.
Vijf woordjes zal ik proberen te omschrijven en wel één voor één. Dus wie heeft een woord waarbij een omschrijving gezocht wordt?
Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen is over het algemeen het zelfbedrog waardoor de mens meent zichzelf te kunnen vertrouwen in situaties waarin hij in feite niet te vertrouwen is. Maar zelfs dan vertrouwt hij erop dat zijn blunder alleen door hemzelf en niet door anderen zal worden opgemerkt. Denk er maar eens over na.
Angst
Angst is over het algemeen de reactie van je eigen verwachtingen t.a.v. de wereld, waardoor je je eigen slechtste kanten in het andere meent te mogen ontdekken en zo komt tot een steeds minder aanvaarden van de wereld om je heen. Alweer, gemeen, maar niet onjuist. Ik kan u echter nog wel even een andere geven: Angst is het besef van het niet in staat zijn de omstandigheden te beheersen, gevolgd door de wens om weg te vluchten, ook voor datgene wat toch onontkoombaar zal blijken.
Blijdschap
Blijdschap is de erkenning dat het nog altijd beter gaat dan je op grond van je eigen prestaties zou mogen verwachten. Juist daarom verbaast het mij steeds weer dat men in Nederland zo weinig blijdschap kent.
Dierlijk
Een mens zonder morele saus, dus een mens die meent dat hij zich nog steeds als een mens gedraagt ook al leeft hij zich uit als een beest.
Positief
Positief is voor elke mens de erkenning dat alles licht is, zodat men zich niet laat drijven door het duister dat ongetwijfeld altijd mede aanwezig is.
Kwaliteit
Daarmee gaan wij over de vijf heen. Maar die wil lk er toch nog wel even bij hebben. Kwaliteit is een willekeurige beoordeling van waarden, waarbij de kwaliteit altijd weer bepaald wordt door de eisen die de beoordelaar stelt aan hetgeen hij beoordeelt.
En dat is ook weer een heel goede. Want die eisen zijn niet altijd even goed. Zo komt het dat men mensen beoordeelt aan de hand van een IQ dat in zijn proeven en eisen weinig of niets heeft te maken met de wijsheid die aan een mens inherent zou moeten zijn.
Maar laat mij daarop niet doorgaan. Want wie meet andermans IQ? Degene die denkt dat hijzelf dit al heeft. En dat maakt het aanvaarden van IQ als een graad- of kwaliteitsaanduiding dan weer erg moeilijk voor mij.
Maar ik moet nu gaan sluiten, zoals gebruikelijk een slotwoord dat gebaseerd wordt op drie woorden die u mij zult geven.
Escalatie. Egoïsme. Vogel.
Ik zou zeggen: wanneer je kon vliegen als een vogel, zou je misschien kunnen ontsnappen aan enkele gevolgen van de escalatie van het egoïsme op uw wereld. Dus let op:
Ik heb mezelf lief, wil anderen wel vertrouwen, maar kan niet op hen bouwen. Zo word ik tot een dief, die om zichzelf te behouden, probeert anderen te breken en zo voor zich een trap te bouwen die hij bestijgen kan, zodat hij meer en meer kan spreken van ik en ik en ik.
Zo biedt een mens zichzelf aan, gaat het mij goed, is alles goed. Wat een ander lijdt of doet, gaat mij dan niets meer aan. Ik ben de norm, ik ben het recht. Het andere is slechts mijn knecht. En wil het soms mijn knecht niet zijn, zo zal ik het bestrijden, doen lijden. Tot het daaraan ondergaat en weer mijn hoogverheven ik eindelijk boven alles staat.
Bezie ik echter dit gegeven, voelend hoe bitter het mij knelt, gedreven door het eigen onvermogen, zonder enig mededogen, voortga tot ik word geveld, belevend hel zo zelf geschapen, zo vraag ik mij: Is niet het wapen eigen geest hiertegen sterke macht? Laat mij als vogel dan ontzweven, overzicht gewonnen op mijn leven, niet meer naar mijzelf streven, maar saam met allen eerlijk leven, in dat wat mij heeft voortgebracht.
Dat waren dan nog drie woordjes, gemaakt tot een denkbeeld dat niet alleen op uw wereld, maar ook op mijn eigen verleden slaat.
Wat de rest betreft, ik hoop u allen nog eens te zien, maar dan allen met een beetje meer licht in jezelf, wat meer geloof in jezelf en wat meer kracht. Al is het alleen maar omdat een mens die niet meer kan geloven in het licht dat ook in hemzelf leeft, een duisternis schept die ook voor anderen wel eens fataal zou kunnen worden.