06 augustus 2013
Vragen
Ik heb het gevoel dat mijn geest weet welke richting ik uit zal gaan. Het wordt me ook duidelijk omdat ik al een paar keer ‘trust” naar voor gekregen heb tijdens meditatie. Dus vertrouwen hebben in het onbekende. De link met hetgeen ik aanvoel en het menselijk denken, het menselijk weten, is me nog niet duidelijk, is onvolledig.
Wel ik denk dat voor de mens, voor de stof, het nooit volledig duidelijk zal wezen. En waarom? Uw geest heeft, of beschikt, over veel meer mogelijkheden, dan dat de stof beschikt. Uw geest heeft ook een veel grotere achtergrondkennis, en veel grotere mogelijkheden tot invulling ervan. Dat houdt in en dat hebben we al meer naar voor gebracht dacht ik, dat het vooral van belang is, dat hetgeen wat je aanvoelt veel meer waarde heeft dan al de stoffelijke redeneringen aangaande deze zaak. Waarom? Uw stoffelijke redeneringen zijn zeer beperkt. U kunt vanuit de stof, vanuit bepaalde visies, de zaak benaderen. Echter u hebt nooit een volledig beeld. Altijd maar een gedeelte, laat mij toe te zeggen, van de totale waarheid, om het zo uit te drukken in de stoffelijke termen.
Wanneer u echter geestelijk aanvoelt van: dit is mijn weg, dit is mijn richting, dan ligt dit anders. Dan krijg je vanuit uw eigen geest, naar de stof toe, impulsen die het voor u duidelijk maken dat ondanks het feit dat je stoffelijk er niet 100% bij kunt, toch de mogelijkheid ziet en hebt om in een bepaalde richting verder te gaan. Het is ook wat men op weg naar bewustwording dikwijls zegt: de stap in het onzekere.
De geest heeft een lichaam gekozen. Een lichaam met bepaalde eigenschappen, bepaalde kwaliteiten. Hoe verder uw geest al in bewustzijn is, hoe nauwkeuriger hij een lichaam kan uitzoeken. Wil niet zeggen dat het altijd 100% aan alle vragen of voorstellen van de geest beantwoordt, maar toch. Door juist deze keuzes te maken, krijgt de geest de mogelijkheid om met dat voertuig bepaalde leerscholen door te maken. Maar natuurlijk mag je niet vergeten dat een stoffelijk voertuig ook zijn eigen eigenschappen heeft die eigenlijk weinig met de geest te maken hebben. Eigenschappen die door de eeuwen heen in de voertuigen genetisch zijn opgebouwd. Dus de erfelijkheid die aan uw lichaam eigen is. En dat kan soms wel een soort van hindernis zijn. Niet dat de geest daar veel last van gaat hebben. Maar wel dat het voor de geest juist een bijkomende leerschool is om met deze hindernissen om te gaan en via deze stoffelijke hindernissen toch te kunnen bereiken waarvoor hij geïncarneerd is.
Dus. Om een kort antwoord te geven op uw vraag. Wanneer u geestelijk aanvoelt van ‘dit is mijn weg’, dan gaat u daar voor. Zelfs als u dit stoffelijk niet direct kan bepalen.
Ik kan het antwoord niet plaatsen.
U zegt dat u het antwoord niet kan plaatsen zit hem gewoon in het feit dat de stoffelijke beperkingen die eigen zijn aan het voertuig een soort hindernis, zoals ik omschreven heb in het antwoord, vormen voor de geest. Maar het is heel interessant de hindernis die de geest, als dusdanig, zal trachten te omschrijven en door deze te doorgronden via een omschrijving, als het ware, deze op te lossen, en zo u de mogelijkheid geven om zelfs stoffelijk, ondanks de eigenschappen van het voertuig, geestelijk toch uw weg te kunnen gaan en uw bewustwording te verhogen. Misschien moet u er maar eens over nadenken en eens verder op knauwen. Maar u zult er wel uitkomen.
Maar was de perceptie juist of niet juist over het aanvoelen ?
Het aanvoelen, laat mij toe te zeggen, is vanuit de geest naar de stof toe 100% juist. Als je stoffelijk kunt spreken over 100%. Vanuit het stoffelijke naar de geest toe is er geen zekerheid. Omdat het stoffelijke hetgeen wat de geest aanvoelt niet direct kan plaatsen. Dat is niet erg. Wanneer je durft gaan voor het aanvoelen en de stoffelijke beredenering, je mag ze hebben, maar niet als zijnde de hoofdmoot of eigenlijk de, ik zou bijna zeggen, de baas gaat spelen over het gevoel, dan kom je er wel. Wanneer je het gevoel vanuit de geest zijn plaats geeft.
Van binnenuit voel ik te moeten verder gaan in een geestelijke richting. Desondanks twijfel ik en heb ik ook angstgevoelens betreffende mijn bekwaamheden. Ik voel gehechtheid aan stoffelijke zaken en aan mijn zelfbeeld.
Wel ik denk dat het probleem dat u hier naar voor brengt dat dit, bij wijze van spreken, voor iedereen aanwezig is. Er is steeds een groot verschil tussen wat het stoffelijke voertuig eigenlijk verlangt en wat de geest verlangt. Het stoffelijk voertuig, in sé, verlangt een rustige evolutie waar alles in vrede kan verlopen, om het zo uit te drukken. De geest verlangt dit echter niet. Want voor de geest is zulk een evolutie een dode evolutie. Daar heeft de geest als dusdanig niets aan. Dit klinkt misschien heel zwaar maar dit is geestelijk gezien, en in de evolutie van uw bestaan, eigenlijk het breekpunt steeds.
Nu moet u daarvoor als dusdanig geen angst hebben. Angst is gebonden aan het stoffelijke. Niet aan het geestelijke. En je kan maar verder komen wanneer je durft gewoon, zoals ik ook in de vorige vraag geantwoord heb, de stap te zetten die voor de stof de onzekerheid inhoudt. En telkens wanneer u vanuit een geestelijk aanvoelen deze stap zet, zal je zien dat de stof als dusdanig op dat ogenblik wijkt. En dat de geestelijke ontwikkeling de bovenhand neemt. Met als gevolg dat je wel degelijk onzeker kan zijn, wel degelijk angst kan hebben, stoffelijk, om bepaalde zaken door te maken maar dat je geestelijk gewoon, wanneer je er voor gaat, verder kan en dat de stof zich dan ook daarin aanpast.
Ik zou – en dit is misschien nogal een drastisch voorbeeld – maar als voorbeeld kunnen geven: de overgang. Wanneer een mens aan het einde van zijn leven, stoffelijke leven, komt dan geschiedt er een overgang. Een overgang die voor de geest meestal, wanneer het toch in een bewustere vorm is, een redelijk, sta mij toe te zeggen, gelukkige ondervinding is. Je kunt het moeilijk stoffelijk uitdrukken. Omdat er op dat ogenblik voor de geest al geen stoffelijke beperkingen meer zijn. Maar wat zien we ten opzichte van het voertuig? Het voertuig dat tracht te blijven existeren. En dan zie je dikwijls – en voor degene die misschien al overgangsbegeleiding hebben meegedaan of geholpen hebben, kunnen dit bevestigen – dat een stoffelijk voertuig zogezegd zeer angstig is van over te gaan, zeer onrustig is. Terwijl de geest die zich losmaakt, helemaal daar geen problemen meer mee heeft.
Dan krijg je soms dat mensen zeggen, ach, kijk eens hier, iemand is toch redelijk geestelijk ver gekomen. En kijk. Hij sterft nu. En zie welke schrik hij heeft. Dit is dikwijls een zeer verkeerde interpretatie. Het dierlijke gegeven van het stoffelijke voertuig dat heeft een soort angst. Omdat het losgelaten wordt. En omdat zijn taak eigenlijk vervuld is. Maar geestelijk is het juist omgekeerd. Dus ik wil hier maar met dit voorbeeld duidelijk maken dat nooit voor de stof er iets stoffelijk 100% zeker kan zijn. Dat is het nooit.
En ieder van u zal wanneer hij of zij een beslissing neemt, in het achterhoofd, onzeker zijn. Zal in het achterhoofd van alle scenario’s schrijven die kunnen aanleiding zijn, van niet te kunnen voldoen aan, zogezegd hetgeen wat je stoffelijk denkt dat de eisen zijn. En daar ook wil ik even opmerken dat het niet het stoffelijk lichaam is dat uiteindelijk bepalend is voor wat gebeurt. Maar dat het vooral het geestelijke van uzelf zal zijn dat bepaalt wat er gebeurt en hoe het verder gaat.
En dat is ook het mooie van de toekomst. Omdat in de nieuwe sferen die zich rond de aarde manifesteren, de krachtsopbouw, de kosmische krachten of hoe u het stoffelijk wilt omschrijven, daar zitten naar de toekomst toe steeds meer mogelijkheden van interpretatie door de geest. Men heeft al jaren terug gesteld dat, langzaam maar zeker, in de nieuwe sferen van Aquarius, de grote verschillen die nog onder de Vissen aanwezig waren van: scheiding van geest en stof, steeds minder zwaar, minder dik als het ware, zullen zijn. Dat wil zeggen, dat voor velen, die geestelijk verder gaan, en zeker voor de komende generaties, dat die scheiding op sommige momenten bijna niet meer aanwezig is.
En dat wil zeggen dat de geest veel gemakkelijker zijn juiste invloed kan overdragen op het voertuig. Met als gevolg dat de harmonieën steeds groter kunnen worden tussen beide polen als het ware. Ook bij jullie is dit proces bezig. Maar gezien de leeftijd van de meesten onder u is er nog een redelijke stroefheid vanuit het stoffelijke voertuig. De jongeren zullen ervaren dat die stroefheid minder aanwezig is. En bij de komende generaties zullen we kunnen spreken van een veel grotere flexibiliteit tussen beiden.
Dus ook om kort antwoord te geven op uw vraag. U moet niet angst hebben dat u zaken niet zou aankunnen of dat u, wanneer u uw aanvoelen volgt, verkeerde beslissingen zou nemen. Wanneer u, uw geestelijk aanvoelen volgt, dan kunt u zeggen, dat u op een juist spoor aanwezig bent.
Als mens maken wij deel uit van de natuur. De natuur kent zijn eigen wetten waaronder: het recht van de sterkste. Hoe dienen wij dat praktisch te zien in samenhang met de leer van Christus?
Praktisch gezien, wanneer u zegt dat in de natuur de wet van de sterkste heerst, moet ik u corrigeren. In de natuur heerst de wet van de evenwichten. En dat lijkt soms voor de mens de wet van de sterkste. Maar dit is niet zo. In de natuur is het zo dat alles wanneer het ook maar bestaat moet beantwoorden aan evenwichten. En wanneer deze evenwichten om welke reden ook verstoord zijn dan lijkt het erop dat degene die het sterkste is, overleeft. Echter dit klopt ook niet.
Dit zijn formuleringen die door de mens in zijn beperkte kennis zijn vastgelegd. In werkelijkheid gaat het erom dat de natuur en vooral de groepsgeesten ervoor zorgen dat er een evenwicht blijft bestaan. En dan zien we dikwijls dat, en neem mij niet kwalijk dat ik u nu corrigeer, de sterkste helemaal niet overleeft, maar dat de zwakste het zijn die overleven. De zwakste daarmee bedoelen we: meestal degenen die klein zijn maar, laat ons toe te zeggen, verstandelijk stoffelijk het intelligentst.
Wanneer u de ganse geschiedenis van de natuur zou gaan bestuderen dan zult u opmerken dat bijvoorbeeld de mens, die in zijn beginfase een heel zwak wezen was, heeft kunnen overleven ten overstaan van reusachtige sterke dieren. En hoe kwam dat dat de mens kon overleven? Omdat de primitieve mens het voordeel had ten opzichte van deze grote krachtige dieren dat hij kon bepaalde zaken samenbrengen. Dus een eerste vorm van intelligentie, zou je zeggen.
Op die wijze en doordat ook vanuit de groepsgeesten die toen werkzaam waren, dus handelingen werden naar voor gebracht, was het mogelijk om ondanks de kleinheid en de nietigheid die de mens had ten opzichte van de meeste levende wezens op aarde toen, toch deze als het ware te overleven en zelf uiteindelijk uit de strijd sterker te komen.
Wanneer u mij nu vraagt hoe moeten we dit zien ten opzichte van de Christos? Dan kan ik zeggen dat de Christusgeest ervan uitgaat dat ieder levend wezen, evenwaardig is. Dit is misschien een beetje schrikwekkend. Want ieder levend wezen houdt ieder levend wezen in. En dan staat u daar niet bij stil dat een dier, een insect, een plant, ook een levend wezen is. Dat ook zijn eigen cyclus en ervaringen doormaakt.
Daar wordt niet gesteld in de ganse filosofie, dat het niet mogelijk zou zijn dat er een bepaalde, sta mij toe te zeggen, consumptie is van andere levende wezens. Mag ik u opmerkzaam zijn dat de Christos zichzelf als voedsel schenkt aan de mensheid. Althans als u, ik zou zeggen, dit gelooft. Want dit is een geloofsitem. Maar goed, het komt erop neer dat, wanneer je een echte Christen wilt zijn volgens de leer van Christos, ik zeg niet volgens de leer van de Christus, want dat is iets anders. Want de leer van de Christus of van Jezus Christus is voor de mensheid een vervormd gegeven door zijn nakomelingen, die alles hebben gaan aanpassen zodat het voor hun aanvaardbaar werd en ze zo hun macht konden opbouwen. Dit is iets heel anders dan hetgeen wat de profeet, laat het mij zo zeggen, of als u het graag hoort, de zoon van God hier op deze aarde heeft gebracht.
Voor onszelf is de Christos een uiting van de goddelijke liefde. Een uiting van alles waar dus wat er ook bestaat in harmonie aanwezig is. In eenheid. Je kan niet de Christos trachten te volgen en een onderscheid gaan maken onder hetgeen wat bestaat. Want als je de Christos echt wilt beleven dan moet je erkennen dat in alles, en dat is heel moeilijk hoor voor de mens om dat te erkennen, want in de grootste misdadiger leeft ook de Christos. In de kleinste mier leeft ook de Christos. Dus je begrijpt dat we hier op een filosofisch terrein komen dat niet simpel is voor de mens om dit op de juiste wijze te kunnen aanvaarden.
Er zijn niet zoveel voorbeelden in de menselijke geschiedenis waar men echt er voor gaat. Ze zijn er maar in zeer bescheiden aantal. Dus wanneer u uw vraag formuleert: hoe ziet u dat ten opzichte van: dat steeds de sterkste wint of de sterkste overleeft? Dan moet ik u teleurstellen. Want de ganse geschiedenis van de mensheid, de ganse geschiedenis van de aarde, of van de natuur op de aarde, zoals u wilt, geeft een ander beeld en een andere waarheid. Alleen is dit voor de mens natuurlijk niet zo aangenaam. Maar ook hieruit moet de mens stoffelijk gewoon zijn leerscholen trekken. En het valt op dat wanneer iemand tracht te leven volgens de Christos, volgens die gedachte, hij zeer snel de ganse wereld tegen zich krijgt. Kijkt uw wereldgeschiedenis na. Overal waar er groepen van mensen ontstonden die trachten te leven volgens de ware leer van de Christos, werden zij al zeer snel vervolgd en werden zij uitgeroeid en zo verder.
Het is zeker en dat kunnen we toch stellen, een zeer verwrongen genetische eigenschap van het menselijk zijn dat de mens niet kan aanvaarden dat er een gelijkheid op aarde aanwezig zou zijn. En dat hij zich maar kan goed voelen in vele gevallen door deze gelijkheid met alle mogelijke middelen te bestrijden. En nu juist dat, en daar wou ik toe komen met mijn antwoord op uw vraag, juist dat zal naar de toekomst toe – en wij hopen ook naar de toekomende incarnaties – zeer sterk gaan wijzigen. Omdat wij er van uitgaan dat – en dan is dat misschien een klein voordeel van de, sta mij toe te zeggen, de vernietiging die de mens al heeft aangebracht op deze aarde – er door zijn eigen dwaasheden, om het zo te zeggen, mogelijkheden tot nieuwe mutaties ontstaan waardoor er ook in het genetisch systeem van de mens en vooral in het genetische systeem dat gaat bepalen hoe de hersenwerking is, veranderingen zullen optreden. Met als gevolg dat waarschijnlijk we kunnen zeggen tussen dit en een kleine paar eeuwen, maximum een 500-tal jaar, maximum, zeker zo lang niet, dat de instelling en de erfelijke gedachtenopbouw, al heel anders zal zijn dan de voertuigen die nu de aarde bevolken. Dus, dat is zo ongeveer hetgeen wat u kan verwachten.
Ik hoop dat het niet te ingewikkeld is en ik hoop ook dat het u niet te veel, ja, een beetje triestig maakt omdat gedachtebeelden soms in een andere richting uitgaan. Maar kijk. Het grote voordeel – en dat tracht ik ook te doen met zo te antwoorden is – dat wanneer je aan onze zijde bent, dat je een totaal ander beeld krijgt van wat zich afspeelt.
Want de stofmens met zijn voertuig heeft maar een zeer gedeeltelijk beeld van de werkelijkheid. En daarmee wil ik niet gezegd hebben dat je als geest het volledige plaatje hebt. Dat is waarschijnlijk niet mogelijk. Maar waar de stofmens een tiende van de werkelijkheid misschien in beeld krijgt en waarvan hij denkt dat dit de ganse werkelijkheid is, zou je kunnen zeggen dat de geest er misschien 70-80% bij doet. En dan krijg je wel een totaal ander zicht op de zaken en zeker een totaal andere benadering. En het is juist vanuit die benadering dat de bewijstzijnsevolutie weer verder kan gaan. Zo.
De beslissing, die ik moet nemen, de richting die ik wil gaan heb ik eigenlijk genomen. Maar, iedere keer in meditatie of in een moment van rust, krijg ik het emotioneel zo hard te verduren dat ik begin te twijfelen of dit niet de verkeerde richting is. Ik heb een klank, als ik Joachim uitspreek, en die brengt rust. Dat ervaar ik als thuiskomen. Ik heb de indruk dat het veel te lang duurt om naar die keuze te kunnen gaan. Of is dat juist nodig?
Het is zeker nodig dat er een tijd voorbij gaat. Een tijd van overdenking. Een tijd van aanvoelen. Wanneer u zegt: de klank “Joachim” dan spreekt u hier eigenlijk gedeeltelijk een oude goddelijke naam uit. Een goddelijke naam die vooral staat voor Licht en Kracht.
Het is waarschijnlijk zo, dat deze klanken aan u geestelijk gekoppeld zijn zonder dat zij stoffelijk voor u nog een echte betekenis kunnen hebben. Dat houdt in dat een klank, de zindering van de klank, voor uw geest dus een mogelijkheid is om tot een bepaalde werkzaamheid te komen.
Wanneer u zegt dat u in rust tot onzekerheid komt. Wanneer u in rust eigenlijk tot een strijd komt, dan wil dit zeggen dat er in uzelf aardig wat zaken aanwezig zijn die geestelijk voor u helemaal aanvaardbaar zijn maar stoffelijk moeilijk plaatsbaar. Dan kan ik daar even op verder gaan in die zin dat, u als mens voelt en denkt dat u bepaalde verantwoordelijkheden hebt. Dat u als mens gebonden bent door deze stoffelijke zaken. En dit klopt. Als stofmens bent u gebonden. Als stofmens zullen er altijd zaken zijn die tegen overstaan, soms lijnrecht tegenover de geestelijke drang die in u aanwezig is. En wanneer u dan in meditatie in alle rust zit, en op dat ogenblik hebt u zich niet, en daar zit eigenlijk het addertje onder het gras, afgesloten van deze stoffelijke druk, deze stoffelijke impulsen, dan krijgt u vanuit die rust een spanningsveld. Dat u onzeker en onrustig maakt.
Daarom zou ik u de raad geven: wanneer u wilt mediteren, en voor anderen is het misschien contempleren, en voor anderen is het misschien gewoon het woord bidden, maakt niet uit, tracht alvorens u van start gaat – en misschien voor de meeste mensen is dit ook een praktisch waardevolle gedachte – u te reinigen. Voor sommigen kan dit zijn gewoon door onder stromend water te staan. Voor anderen kan dit gewoon zijn door een bepaalde eufrolatisch, eufreuratiebeweging te maken. Een beweging dus met de handen langs het lichaam. Om zogezegd alles van u af te halen. Ieder kan zo zijn gewoonte hebben of zijn idee van reiniging. Wanneer je dat gedaan hebt dan kunt u zich rustig omkaderen met Licht. En dan zal je zien dat de spanningsvelden die ontstaan, wanneer je dit niet gedaan hebt, achterwege blijven.
Dan gaat je uzelf niet alleen stoffelijk, psychisch maar vooral ook geestelijk juist positioneren. Met als gevolg dat uw meditatie rustiger kan verlopen en ook een zuiverder gevoel kan weergeven. Echter wil ik er dadelijk aan toevoegen dat na het meditatieve gebeuren en wanneer u zich terug onder de mensen begeeft, om het zo te zeggen, het gevoelen van de stof die in sommige gevallen niet met de geest akkoord is, terug kan komen.
Maar een troost misschien voor iedereen. Zelfs de hoogst ingewijden die ooit op aarde geleefd hebben, en om dan terug te komen op de vorige vraagsteller, een Christus, had dit probleem. Of waarom dacht u dat hij zich regelmatig terugtrok in de woestijn? Waarom denkt u, dat u beschrijving vindt dat hij zogezegd bezocht werd door de duivel? Dat is dan wel kerkelijk omschreven, het lag wel even anders. Maar goed. Ondanks zijn hoog bewustzijn, ondanks zijn enorme kracht en licht die eigen waren aan de persoonlijkheid van de Christos, had de mens Jezus dezelfde problemen dan dat jullie hadden. Want ook hij bewoog zich voort met een stoffelijk voertuig. Daar moet je misschien even gewoon verder over nadenken en dus de proef doen. En ik heb niet gezegd dat u moet gaan doen zoals Jezus deed van te zeggen, ik ga 40 dagen in een woestijn vasten. Dat is zeker niet nodig. Maar het kan wel zijn dat voor uw eigen geestelijk evenwicht, dat u, wanneer u zoekende bent, op een bepaald ogenblik voor uzelf stelt, van kijk, deze beperking leg ik nu het stoffelijke voertuig op. Want door zo een beperking aan een stoffelijke voertuig op te leggen, geef je de mogelijkheid om andere krachten in werking te stellen. Dat is ook de reden waarom dat hoog ingewijden, en of je nu spreekt over een Christos, of je spreekt over een Wereldmeester, of je spreekt over een Boeddha, of een Shiva, het maakt niet uit. Zelfs wanneer je in de oudheid gaat, over een Osiris en zo voort, zij allen hebben dit moeten doormaken. Zij allen hebben de eenzaamheid als het ware opgezocht. Om zo in zichzelf de ware aard te kunnen ontdekken. Ik hoop dat ik u heb kunnen verder helpen.
Een vorige zitting werd er gezegd, mocht je een verkeerde beslissing nemen, i.v.m. deelname aan een geestelijke werkgroep, dat Gene Zijde je een duw geeft, of op een of andere manier een belemmering oplegt om dat door te voeren. Geldt dat nog steeds?
Ja, dat klopt. Juist. Dat is ook zo. Of had u nu gedacht dat wij jullie beschouwen als een soort slachtvee dat naar een slachthuis wordt geleid? Bijlange niet. Integendeel. Ook voor ons is het van het grootste belang om zo veel mogelijk evenwichtige gedachtepatronen bij elkaar te krijgen. Voor ons is het even noodzakelijk dat de mens er kan voor gaan omdat hij of zij aanvoelt dat het zijn of haar weg is. Dat het de juiste keuze is. En zoals ik hier vanavond al meermaals naar voor gebracht heb, het is niet evident. Omdat een stoffelijk voertuig meestal nogal eigenschappen heeft die voor de geest het kunnen ingewikkeld, problematisch maken. Maar. Ik kom er op terug. Wanneer u aanvoelt, in uw binnenste, om het zo te zeggen, van dit is mijn weg, dit is mijn keuze, daar ga ik voor, dan zult u niet snel een verkeerde keuze maken. Maar wanneer u uw keuze gaat laten afhangen van alle mogelijke, stoffelijke, zaken, ja, dan kun je ervan op aan dat uw keuze fout loopt. En dat je plots voor een muur komt te staan. Omdat je keuze niet gebaseerd is op hetgeen wat werkelijk voor jou, in de totaliteit van uw bestaan, goed en juist is, maar dat het gebaseerd is op iets wat tijdelijk, vergankelijk en waardeloos is in de stof.
En dat is iets wat door velen te weinig beseft wordt. De mens blijft nog steeds teveel hangen aan alle soort materie, aan alle soort gewoontepatronen, regeltjes en zo verder. En men vergeet gemakshalve dat vele van die zaken, zelfs tijdens het stoffelijke bestaan, tijdelijk zijn. En van de ene moment op de andere kunnen verdwenen zijn.
Ach. Bekijk uw eigen leven. En dat kan ieder van u doen. Wanneer u uw eigen leven overschouwt, dan zult u moeten vaststellen, dat zaken waar u, laat ons zeggen een decennia geleden zeer grote waarde aan hechtte, dat deze misschien op dit ogenblik waardeloos zijn of niet meer bestaan. Dat regels die een tijd geleden de hoofdmoot uitmaakte van het samen leven van de maatschappij, eigenlijk nu, totaal waardeloos of verdwenen zijn. U kunt dit op alle terreinen bekijken. U kunt dit op economische terreinen bekijken. Je kunt dit op religieuze terreinen bekijken. Maar je kunt dat ook gewoon in de natuur bekijken. En dan zult u tot uw verbazing opmerken dat, er in dat korte bestaan van u, zo veel vaste waarden eigenlijk van waarde wisselen. En als u dat allemaal op een rijtje gaat zetten, dan hebt u al rap het gevoel en de kennis dat je met de stof eigenlijk niet zo ver komt. En dat het vooral van belang is dat je geestelijk er voor gaat. En dan ga je ook opmerken dat geestelijke waarden, een geestelijke waarde of een geestelijk aanvoelen dat je had toen je 10 jaar waart, is niet verandert als je 30 bent, of wanneer je 60 bent. Dat blijft. Het kan duidelijker worden. Het kan mooier afgelijnd worden. Bij het kind van 10 jaar zal het een algemeen gevoel zijn. En in vele gevallen een geluksgevoelen. En het zal duidelijker en juister omschreven zijn naar gelang je ouder en wijzer wordt. Maar de grondwaarden en hetgeen waar het uit vertrok blijft bestaan. En dat is niet zo met stoffelijke regels of stoffelijke wetmatigheden.
Ik zit als ieder ander ook met de nodige twijfels. Tegelijkertijd ben ik nu van plan een wandeling te ondernemen die niet geheel bewust genomen is. Ik heb wel degelijk het gevoel dat er ook een soort sturing in zit. Klopt dit?
Wanneer u het aanvoelen hebt dat er een drang aanwezig is om een bepaalde handeling uit te voeren en u neemt de proef op de som door voor uzelf andere zaken naar voor te brengen waarom dat u dit niet zou doen. En u krijgt vanuit andere hoeken het gevoel of de toedracht van: ‘dit is wel degelijks iets wat je moet doen’, dan kan je er rustig van op aan dat dit vanuit uw geestelijk zijn, mede gestuurd wordt. Een voor de mens ten opzichte van zulke zaken interessant punt is, en dat geldt ook voor u, dat wanneer je voor uzelf zoiets vaststelt, gewoon vanuit uw eigen geest, een bevestiging vragen van drie feiten. Dat wil zeggen dat, wanneer vanuit drie punten onafhankelijk van elkaar je de bevestiging hebt, dat het aanvoelen van ik moet dit doen omdat dit voor mij een juiste evolutie is, dan kan je ervan op aan dat dit juist is. En nu kunt u denken ja maar, hoe is dat mogelijk? Hoe moet ik dat doen? Nee. U moet zo het u niet afvragen. U stelt u gewoon in, dat wanneer dit voor u juist is, dit geldt voor elke test voor iedereen, dat je buiten dit ene aanvoelen je er nog twee anderen hebt, dus dat je drie keren te samen krijgt, die u duidelijk maken dat het juist is. Onafhankelijk van elkaar. Dit kan zijn dat u dit toevallig leest in een boek dat u in de bibliotheek in handen neemt. Kan een bevestiging zijn. Het kan ook toevallig zijn, een derde bevestiging dat u iets in de media hoort, dat het bevestigt. Het kan ook zijn dat een totaal vreemde u iets zegt, die het bevestigt. Je moet niet gaan zoeken. Het zal spontaan wanneer u zich openstelt op uw weg passeren. En u zult het herkennen. Dat is het mooie van de zaak. Men kan nooit op voorhand zeggen dat zal vanuit die hoek of die hoek komen. Maar wanneer je voor een handeling, waarvan je aanvoelt, dat is eigenlijk voor mij belangrijk, deze kruiscorrespondentie krijgt, dan kun je ervan op aan dat je ervoor moet gaan. Zelfs al is het stoffelijk voor u misschien niet geraadzaam. Want dan zal je opmerken, na zulke kruiscorrespondentie, dat het wel degelijk juist zit en dat het ook voor de stof een juiste uitwerking kent.
En ik hoop dat u goed over dit antwoord nadenkt, want ik wil niet u beïnvloeden door te zeggen het is zo of het is zo. Maar ik geef u, en het is een instrument dat voor ieder werkzaam is, ik geef u dus de sleutel om voor uzelf het uit te maken wat juist is. Want dat ook, beste mensen, is naar de toekomst toe voor ieder van jullie een belangrijke zaak, dat je zelf er durft voor gaan en dat je niet steeds weer u laat afhangen van wat wij zeggen. Dat u wanneer u in een werking zit niet wacht tot de geest, bij wijze van spreken u een duwtje geeft, maar dat wanneer je een aanvoelen hebt, en wanneer je met kennis van zaken ervaart: ‘dit is het’, dat je dan ook de stappen onderneemt. En dan krijg je het grote voordeel dat je, wanneer je geen medium direct bij de hand hebt, dat je wel degelijk de juiste beslissingen kan nemen.
Broeder, naar mijn geestelijke evolutie toe, wist ik eigenlijk al dat mijn begeertepatroon daar een belangrijk punt, een les voor mij kan zijn hier op aarde. Misschien ben ik teveel bezig geweest, de laatste tijd, om die begeertepatronen als een stuk te doorleven, laat het mij zo stellen. Misschien moet ik meer puur met het gevoel van omgaan met die begeerte. Nu weet ik het eigenlijk zelf niet meer goed, terwijl ik er nu al heel lang mee sukkel, en er eigenlijk niet door geraak.
Een stoffelijk lichaam heeft begeertepatronen. Ieder stoffelijk lichaam heeft dat. Het ontkennen van die begeertepatronen is niet goed. Want wanneer je dat doet, dan bouw je stoffelijk voor het lichaam een spanning op waardoor er allerlei onevenwicht in het lichaam kan ontstaan. Met als gevolg dat er allerlei patronen zich kunnen gaan opbouwen en voordoen.
Neem bijvoorbeeld iemand drinkt graag een pint bier. Daar is niets op tegen dat aan het begeertepatroon van een pint bier te drinken, voldaan wordt. Wanneer echter de idee de bovenhand neemt van, ik moet steeds opnieuw die pint bier, of die pint drinken, om mijn begeerte te voldoen, dan zit je al serieus fout. En dan krijg je hetzelfde effect als wanneer je u onthoudt. Wanneer je u onthoudt van die pint bier te drinken, en het is werkelijk voor het lichaam noodzakelijk, dan is dat juist hetzelfde effect dan wanneer u overmatig gaat consumeren omdat u er geen rem kan opzetten. Is nu eenmaal de mens.
Dus om terug te komen naar het gestelde hier. Stop met uzelf ten opzichte van de begeertepatronen die in u aanwezig zijn, u daar zorgen te maken, of ik zou misschien beter uitdrukken, u daar schuld of een schuldgevoel bij te voelen. Dat is voor niets nodig. Maar beperkt u in dus het steeds herhalen van de begeerte.
Wanneer de neiging ontstaat van een verslaafdheid aan een begeerte, tracht voor uzelf daar iets anders in te brengen. Iets anders kan effectief, ook in uw geval zijn, dat u zich naar het geestelijke toewendt. Veel begeertepatronen kunnen via heel simpele meditatieve momenten omgeturnd worden zodat je een rust terug vindt in dat stoffelijke voertuig. En eens het stoffelijke voertuig terug een rust heeft gevonden dan kan je weer geestelijk verder stappen ondernemen. Maar het is oefenen. En het vraagt ook in zekere zin een wilskracht. Een wilskracht die je ook nodig hebt wanneer je bijvoorbeeld bepaalde, ik zou bijna zeggen, sporten onderneemt, zoals in uw geval. Die wilskracht kun je gebruiken om geestelijk een evenwicht te maken en vandaar uit dus die begeertepatronen eigenlijk te ontmijnen.
Ach, en denkt niet, dat u de enigste zijt die dat probleem heeft. Ik kom even terug op hetgeen wat ik daar juist gezegd heb. Een figuur zoals Jezus Christus trok de woestijn in om juist zulke zaken voor hemzelf te ontmijnen. En wat zien we? Dat hij door zich daarvan te willen ontdoen, eerst door, ik zou bijna zeggen, een hel gaat, maar het was geen hel, want de spiegeling die hij doormaakte was dat hem alles aangeboden werd. Want hij besefte dat hij vanuit zijn stoffelijke begeerte wel degelijk in de wereld, met zijn mogelijkheden, alles naar zich toe kon trekken. Alles zich eigen kon maken wat het stoffelijke aanging.
De kerk omschrijft dat als de duivel biedt hem goud aan en biedt hem macht aan. Maar de duivel bood hem niets aan. Het was hetgeen wat in dat voertuig aanwezig was en via de stoffelijke kennis die hij bezat, het besef en de begeerte van ik kan dit realiseren. En juist door dit te doorleven, om het zo te zeggen, in deze stilte van de woestijn, kon hij dit als het ware laten afvloeien. En kon hij naar de kracht in zichzelf gaan. En het besef hebben van, met dat tijdelijke, daar ben ik niet voor op aarde gekomen. Daar ben ik ook niks mee. Daar help ik ook niemand niet mee. Maar met de kracht van de Christos in mij daar kan ik wel betekenis hebben. En kan ik wel voor velen die na mij komen een ankerpunt zijn, een hulp zijn, om zo verder te gaan. En op deze wijze is alles als het ware omgezet. En is de begeerte opzij gezet. Wil dat nu zeggen dat de figuur Jezus een figuur is die gedurende gans zijn leven dan begeerte loos is geweest? Nee.
Hij heeft verder geleefd als een mens. Hij dronk heel graag een glas wijn. Hij kende vrouwen. Dat was geen probleem. De kerk stelt het anders maar daar moeten we niet over spreken. We moeten gewoon de waarheid trachten onder ogen te zien. Deze figuur, deze hoog ingewijde toen al, heeft ook voor het stoffelijk lichaam gezorgd dat het lichaam zijn evenwicht had. Dat het de begeertepatronen onder controle had en dat deze niet voor hem storend gingen optreden.
Natuurlijk hiermee wil ik niet zeggen dat u het niveau hebt van een Christos. Daar gaat het niet over. Maar ik wil alleen maar duidelijk brengen, en dat is voor iedereen, dat zelfs de hoogste ingewijden deze problematiek kennen. Dus, alstublieft, voel jullie als mens nu niet schuldig dat je dat aanvoelt. En dat je daarmee te kampen hebt. Want al deze zaken wanneer je er juist mee omgaat, geven u een meerwaarde. Geven u de mogelijkheid om geestelijk bewuster te worden.
Ik was me nog eventjes aan het afvragen, broeder, toen u zei : voor de tocht van Jezus aan zijn afzondering begon, dat hij alles werd aangeboden. Daar was ik eventjes niet mee. Moet dit letterlijk als een doorleving gezien worden of bedoelt u puur in gedachtegang?
Alles werd hem aangeboden. Je moet het zo zien in die periode. We spreken dus over 2000 en zoveel jaar terug, als er een gewoonte dat men de woestijn in trok om in alle rust de zaken te kunnen overschouwen. Het was een methode die veel opgevolgd werd en reeds heel lang toegepast. Dus niets abnormaal. Wanneer u dat doet en u zoudt daarvan kunnen meespreken misschien, wanneer u zelf alleen bent in de natuur, dan, en zeker warmte, geen eten, enkel drank, dan gaat het lichaam protesteren, als het ware. Het lichaam gaat u van alle mogelijke, hier zou men zeggen, luchtspiegelingen voor houden.
U mag niet vergeten, de figuur Jezus, was geen arme figuur. De figuur Jezus stamt vanuit de toch zeer gegoede middenstand. Men denkt dikwijls dat dat arme kindje Jezus, de zoon van een arme timmerman, maar dat klopt niet dat verhaaltje. Jezus zelf was van een heel goede burgerij. Was zelfs zeer gezien in de synagoge en zo verder. Maar goed. Tot daar gelaten.
Dus hij maakt zich als het ware vrij van al die zaken. Hij kon voor dat hij eigenlijk met zijn leer naar buiten trad, heel gemakkelijk, bijvoorbeeld, een hogepriester geworden zijn. Niets zou hem in de weg gelegd zijn. Hij kon dus binnen de Esseners, waartoe hij behoorde, een zeer hoge functie krijgen. Dat hield in dat goud en welstand en al wat dat in die tijd belangrijk was, voor zijn voeten lag. Dat werd hem aangeboden als het ware. Dat wist hij. En wanneer hij in de woestijn trok kwam dit allemaal in zijn gedachten naar voren. De speling. En de drang van het stoffelijk voertuig van dit te aanvaarden om een, bij wijze van spreken, luxueus leven te hebben.
En daar komt de confrontatie. De bewustzijnsdrang die hij had, om het zo te zeggen, het weten, innerlijk, van mijn taak is anders, mijn taak is een leer, een voorbeeld te geven aan de mensheid, een houvast te geven.
Want ik wil er direct aan toevoegen, je mag niet vergeten, het was al de zoveelste keer dat deze geest incarneerde en lessen heeft gebracht voor de mensheid. Het is niet de eerste keer dat deze figuur op aarde was, maar goed. Maar begrijp je? Dus de speling tussen het stoffelijke voertuig dat hij moet gebruiken, want hij kan niet anders, en zijn geestelijke taak die hij aanvoelt, was enorm. En daar krijgt hij effectief, visueel vanuit zijn gedachte alles aangeboden. En daar zegt hij, ik kan daar niets mee. Ik ga dat niet aanvaarden. Ik ga voor hetgeen wat ik voel. Ik ga, hij zegt dan, voor wat de Vader mij gezonden heeft.
Maar dat zijn natuurlijk omschrijvingen die later gebeurt zijn. In wezen voelt hij zich één met de Kracht. In wezen voelde hij zich één met de Bron. Erkent hij zijn taak waarvoor hij als geest in dat lichaam is gekomen. En hij gaat er voor. En dan komt hij terug de woestijn uit en is hij dus de Christos. Hij heeft op dat ogenblik gezegd en nu laat ik alles achter mij.
En van daaruit begint dan zijn verhaal dat u allemaal min of meer ingekleurd kent. Tot het ogenblik dan dat hij de stof loslaat. Dat hij overgaat. En dat hij alles bevestigt door als geest zijn, ik zou zeggen zijn astrale voertuig, te materialiseren om te bevestigen wat hij gebracht heeft. Maar dat is dan weer een ander verhaal. Maar ook hier weer moest hij volledig vrij zijn van de stof. Want mag ik u opmerken dat hij zegt, zelfs tot zijn hartsvriendin Maria Magdalena, raak mij niet aan want ik ben nog niet in evenwicht. Daarmee wou hij zeggen, kijk, dit astrale voertuig kent nog zijn evenwichten als dusdanig niet, om zich visueel te laten zien in de stoffelijke maatschappij, om te bevestigen wat hij had gebracht.
De vorige zitting werd er gezegd dat ze ons effectief ergens zouden sturen in onze keuze tot deelname aan een geestelijke groep. Stel dat we toch een verkeerde keuze maken en we hebben het gevoel dat we ermee moeten stoppen. Dan hebben ze gezegd, zo heb ik het begrepen, dan komt de wereld op ons hoofd want we hebben het verkeerd gedaan. Maar is het dan niet beter van er niet aan te beginnen dan achteraf heel de wereld op uw hoofd te krijgen?
Wanneer je een keuze maakt en deze keuze is oprecht zal deze keuze nooit verkeerd zijn. Dat wil zeggen dat u steeds verder kan. Wanneer er gezegd is geworden: wanneer je een keuze maakt en u houdt u er niet aan, dat is iets totaal anders. Dat u dan storend bent voor de werking van een groep en dat u, wanneer u dan zegt van, oh, mij interesseert het niet meer, dat je dan daar, omdat je tot die groep zogezegd behoorde, en u daar uit terugtrekt, een reactie krijgt, is logisch. Maar of u nu in een geestelijke groep zit of u zit in een andere club, wanneer u er uit terugtrekt is er altijd een reactie. Maar zoals u het stelt en naar voor brengt is het zeker niet aan de orde. Wanneer u een keuze maakt, eerlijk en oprecht, dan kan deze keuze nooit verkeerd zijn. Wanneer u echter een keuze zou maken vanuit een stoffelijk begeertepatroon, ik wil bij een groep horen omdat ik dan meer ben dan de ander. Oh, maar dan zit je serieus verkeerd. Begrijp je? En wanneer je dan aanvoelt dat het niet gaat omdat je in die groep niet kunt functioneren met zo een ideeën, ja, dan kan je niemand kwalijk nemen dat er iets gebeurt buiten uzelf. Omdat u vanuit een totaal verkeerd standpunt tot iets bent getreden. Maar ik denk niet dat dat in de groep hier aan de orde is. En ik denk dat iedereen hier in de groep wel degelijk de wil heeft om geestelijk samen iets te bereiken. Om samen aan de kar te trekken. Om zo de evolutie die plaatsgrijpt en die bezig is en steeds versnelt, mee in een juist pad als het ware te leiden. Ik denk dat dan hetgeen wat u naar voor brengt helemaal niet aan de orde is.
En d’er wil ik nog dadelijk aan toevoegen en dat is misschien het mooie van de zaak, u zegt, dan krijgen we alle horror van de wereld, bij wijze van spreken, op ons hoofd. Dat kan alleen maar wanneer het in uw hoofd aanwezig is. En het is zeker niet vanuit onze zijde dat wij gaan zeggen en gij zijt dit of gij zijt dat. Dat is helemaal niet aan de orde. Integendeel. We zullen altijd proberen van zoveel mogelijk de zaken in evenwicht te houden. Maar het is dikwijls niet mogelijk omdat juist door toedoen van de mens zelf, zijn verkeerde ingesteldheid, zijn verkeerde benadering, en soms zien we dat mensen dan heel kwaad worden op de anderen, dan is helemaal het hek van de dam. En dan moet je niet verschieten dat je daar, ja, de wetten van evenwichten in werking hebbende, resultaat uit boekt dat misschien niet al te aangenaam is.
Het is goed dat je er over nadenkt. Het is heel goed. Maar neemt gerust van mij aan, ik denk dat je hier een doemscenario opbouwt dat naar onze bescheiden mening voor niets nodig is. Eerstes niemand, maar ook niemand is verplicht. Wanneer je aanvoelt van kijk, geestelijk wil ik er voor gaan, ik voel dat dit een deel is van mijn huidige leven. Dan ga je ervoor. En dan stelt zich dat niet. Zeker niet van, ik stap eruit en ik dit en dat. Dat is puur stoffelijke gedachtegang. Wanneer je voelt van dit is de richting die ik ga. Ga er dan voor. En dan moet je heus geen schrik hebben voor alle andere zaken.
En wanneer voorgangers van mij hier zeggen van kijk, je maakt een keuze en je houdt er u aan. Willen zij enkel maar stellen dat het geen spelletje is. Willen ze duidelijk zijn dat wanneer je gaat voor dit werk, wanneer je gaat voor deze eigen ontwikkeling, dat je daar alles bij wijze van spreken voor geeft. En dat je niet zegt: vandaag ga ik ervoor, maar morgen, ach, heb ik geen goesting en ga ik op een terrasje zitten en een pintje pakken. Zo kan het niet. Maar ik denk niet dat iemand van jullie die gedachte heeft. Ik denk dat jullie allemaal, voor zover ik dit kan scannen, zeer gemotiveerd zijn wat betreft de ontwikkeling van jullie geestelijk bewustzijn. Dus zou ik niet teveel in paniek geraken. En zou ik eerder gaan voor hetgeen wat in mij leeft. En wat ik aanvoel.
Broeder, voor dat de Orde der Druïden de groepswerking ‘aarde’ overnam, werd gezegd dat deze groep zou leren werken met de groepsgeesten van de dieren, bomen, planten etc. Ik vermoed ook met de elementalen. Is dit nog altijd zo?
Ah, wat zijn jullie toch zoekers hé. Wat gesteld is blijft aan de orde. Kijk, maak jullie nu eens niet teveel zorgen omdat er een naam is veranderd. Ik weet dat er nogal allerlei gedachtebeelden over de naam rondgaan. Maar daar moet ik dadelijk op zeggen dat geen van die gedachtebeelden goed is. Of juist is. Een groot probleem is dat er heel weinig echt gekend is over wat de druïden, hier in deze streken betekend hebben en gedaan hebben.
U mag niet vergeten dat uw stoffelijke kennis enkel gebaseerd is op wat Romeinse schrijvers, die het ingekleurd hebben, om hun keizers te behagen. En dat dit dus niet is gebaseerd op echt gebeurde feiten. Dus uw geschiedenis is hier ook weer geschreven door de heerser van toen.
Van daaruit dat er heel veel verkeerde ideeën en beelden over de werking van, meestal toch zeer hoog ingewijden – want ik durf gerust en ik ben dat niet hoor – ik durf gerust dit stellen dat vele voorgangers van ons, hetzelfde niveau in die tijd hadden als degene die u hier nogal dikwijls als een voorganger ziet, de Christus of een Christos. Dus, het is niet zo dat vanuit de druïden niets anders dan duistere zaken zouden komen. Het is een totaal verkeerd beeld.
Wat ook verkeerd is, dat is te denken dat, omdat wij hier overgenomen hebben, dat u plots totaal andere lering gaat krijgen. De accenten zullen wat anders liggen. Maar ik wil er toch direct aan toe voegen, dat de waarheid, in zoverre die we kunnen inschatten, universeel is. En wanneer we trachten volgens het Licht te werken en deze waarheid aan u te geven, of dat daar nu een spreker zoals ik, die behoort tot de Orde der Druïden, of een spreker van de Witte Broederschap, of de Orde der Verdraagzamen of het Verborgen Priesterrijk, wij allen werken samen. Wij allen gaan dezelfde weg. Oh ja, met onze eigen accenten. Maar wanneer je hier een groepje bekijkt als deze. U hebt ook allemaal jullie eigen accent. De ene is meer zo. De ander is meer zo. En wanneer mijn voorgangers jullie beloofd hebben van met die Krachten te werken, dan was dat al een inschatting van hetgeen wat er eigenlijk noodzakelijk is om in de toekomst de veranderingen die op deze aarde plaatsgrijpen op de meest juiste wijze te kunnen aanpakken en er mee om te gaan.
Dus, zou ik zeggen dat de leringen die de groep zal krijgen, dezelfde fundamenten gaat blijven hebben dan dewelke dat opgebouwd zijn. Alleen vragen we een grotere inzet. En neemt gerust van mij aan, lieve mensen, dat dit noodzakelijk zal zijn. Niet zozeer voor uzelf maar omdat je binnen het kader van de veranderingen die aan het gebeuren zijn vanuit een grotere discipline, vanuit een grotere inzet als het ware, juister kan handelen.
Wij hebben zo een klein overzicht van wat er in evolutie in de pijplijn zit voor deze aarde. En daarom willen we zeer duidelijk zijn, ook als lesgever. En daarom vragen wij kijk, we willen jullie helpen. Zodat je individueel ook in deze tijd verder kan. Maar het heeft geen zin dat wij een zware inspanning leveren, dat je een medium voor u laat werken, wanneer je er niets mee doet. En dat hebben we teveel gezien de laatste jaren. Er is teveel geluisterd. En te weinig gehandeld. En daar vragen wij: handel. En als je handelt dan kan je ervan op aan dan kom je ook geestelijke serieus een stuk vooruit. En dan zal je misschien zien, ja, dat je zaken gaat doen die je tot op heden eigenlijk niet inschatte. Maar wanneer je het doet, vanuit de overtuiging van: ik wil geestelijk verder geraken, dan heb je alle krachten van het Licht, aan uw zijde. En dan kan het nooit een probleem geven.
Meditatie : Het verleden
In het tweede gedeelte van de avond wil ik samen met jullie mediteren om alzo de kracht die hier aanwezig is en ik zou zelfs zeggen de inzet van ieder, die deze avond door ieder naar voor is gebracht te consolideren, waardoor dat ieder van u al met een meerwaarde deze avond huiswaarts kan keren en op deze wijze ook gesterkt zijn geestelijke taken verder kan zetten in deze stoffelijke maatschappij.
U moogt het mij niet kwalijk nemen dat ik u niet vraag achter een onderwerp omdat ik vanavond zelf met u ga mediteren over het verleden. Aansluitend op hetgeen wat allemaal hier al als antwoorden naar voor is gebracht, hadden wij vanuit onze zijde gedacht dat een meditatie over het verleden jullie nog meer inzicht zou kunnen brengen. Dus, vrienden, vraag ik jullie van even met mij mee te dolen in deze woorden.
Zet jullie allemaal ontspannen en gemakkelijk. Vergeet even het heden. Vergeet even alle problematieken die u vandaag de dag kent. Maar zeker ook alles wat je denkt dat in de toekomst zal wezen. Want niets van wat je denkt dat in de toekomst zal zijn, zal zijn zoals je denkt dat het is.
Het verleden, vrienden, daar zijn wij uit opgebouwd. Het verleden is wat wij op het huidige ogenblik wezen. Alles wat we zijn, alles wat we kennen, behoort tot het verleden. Wij hebben zoveel meegemaakt, zo goed in de stof als in de geest. Het is allemaal verleden. Althans stoffelijk denken wij dit. Maar klopt dit? In wezen klopt het niet. Want wanneer we het kosmisch bekijken, bestaat het verleden niet. Bestaat enkel het heden. En is het verleden eigenlijk een deel van het heden. Maar voor de stof is het verleden wel degelijk een bestaand stoffelijk gegeven. En daar zit voor de mens een addertje onder het gras. Want de mens baseert zich in het heden op zijn kennis die hij heeft opgedaan in het verleden. Hij baseert zich op hetgeen hij reeds ervaren heeft, soms kort, soms lang geleden. En in het heden gaat hij dan zijn besluiten trekken op basis van de kennis van het verleden. Niet op basis van de kennis van heden en nog minder volgens het inzicht naar de toekomst. Het verleden betekent alles voor de mens. En daardoor faalt de mens. Omdat de mens geen rekening houdt met de toekomst. Want hetgeen wat je in het heden als toekomst ziet, gebaseerd op uw verleden, is fout. Want het verleden herhaalt zich niet. Het verleden is voorbij. Het heden is. En de toekomst zal zijn.
En de kracht van de mens kan liggen in de toekomst. De kracht van de mens kan liggen wanneer hij of zij een beeld vormt van wat mogelijk is in de toekomst. Een beeld dat gebaseerd is op het weten dat de stof eindig is. Een beeld dat gebaseerd is op het weten dat de overgang steeds nader is. Een beeld dat het besef inhoudt dat wat het verleden ook geweest is, we in de toekomst er niets mee zijn. Want wat het verleden ook voor ons heeft opgebouwd, eens dat we de stap van de overgang zetten, bestaat dit ganse verleden niet meer. En is de toekomst het heden, bevrijd van al het oude met de mogelijkheden die het nieuwe inhoudt.
En wanneer je nu, als mens, niet meer leeft in het verleden, niet meer denkt, ach, de wereld zal zo en zo evolueren, want vanuit het verleden weten we dat na zonsondergang, zonsopgang komt. Maar ben je daar zo zeker van? In het verleden was het zo. Maar misschien in de toekomst is er geen zonsopgang of geen zonsondergang. Misschien in de toekomst is er helemaal geen zon. Dat weten we niet.
Dus, onze gedachte van het zal altijd wel zo zijn zoals het is geweest, is als een zwaard van Damocles. Het hangt boven ons hoofd en we beseffen niet wanneer het gaat vallen. Maar wanneer het valt zijn we niet voorbereid, omdat we geloofden in het verleden. Echter in de toekomst en in het heden, is het misschien beter dat we rekening houden dat het zwaard van Damocles los komt. Dat we rekening mee houden dat we een stapje opzij zetten. Dat we niet verankert blijven aan wat was. Dat we het inzicht hebben van los te laten wat het verleden was en in het heden verder te gaan met de mogelijkheden die het heden inhoudt.
Niet te denken, ach, dat oude dat kunnen we niet lossen. We zitten daaraan vast. Dat is de illusie die we ons zelf wijs maken. Van het ogenblik van de overgang, of je dat graag hebt of niet, is het verleden weg. Alles waarvan je nu zegt in het heden, ik zit er aan vast, bestaat niet meer. Alles wat je dacht dat zo belangrijk was, vanuit het verleden opgebouwd, bestaat niet meer. Waarom zou je dan niet op dit huidige moment het besef kunnen hebben, van: ach, dat verleden is mooi geweest. Ik heb het gehad. Dank u voor alles wat ik heb mogen leren.
Maar ik ga verder in het heden. En ik neem waar wat het heden mij biedt. En ik ga voor het nieuwe. Ik ga voor hetgeen wat de toekomst waar maakt. En ik bind mij niet meer aan hetgeen wat is geweest. Want wat ben je met een oud voertuig dat niet meer kan bewegen. Wat ben je met zaken die voorbij zijn. Ach ja, ik kan genieten van de mooie illusies die er nog zijn. Maar wanneer een voertuig niet meer wil rijden, dan ben je beter dat je kijkt naar de toekomst. En dat je je misschien verplaatst met iets anders.
Wat ben je met de idee van hoe mooi het was in het verleden. Hoe prachtig alles liep. Terwijl vandaag de dag alles blokkeert. Zijt ge dan niet beter dat je zegt, ach, dat verleden dat is niet meer het mijne. Het heden en de toekomst daar ga ik voor. Ik ga voor hetgeen ik voel. Vandaag. Ik ga voor hetgeen wat de bron als het ware mij influistert. Ik ga voor hetgeen wat voor sommigen misschien omschreven wordt als de Vader, voor anderen misschien als het goddelijke zijn, mij meegeeft. Daar ga ik voor. Daar kies ik voor. En zo kan ik de toekomst waar maken, bevrijd van alle ketenen, die het verleden mij hebben aangedaan.
Want wanneer je de stof verlaat dan is er geen enkel keten nog van belang. Hetgeen wat je gedacht had dat zo belangrijk was, dat het in uw leven was, bestaat niet meer. En wat het ook weze, voor de ene is het misschien bezit, voor de ander is het misschien een mens, voor een volgende is het misschien weer een stuk van de natuur, het is gelijk wat. Misschien een filosofie, een gedachte. Maar zolang ze stoffelijk is en behoort tot het verleden, is ze waardeloos in het heden. Want je bent er niets meer mee. Het is voorbij. Het heden vraagt een zicht naar wat mogelijk is.
Het heden vraagt een inzicht van de toekomst. En als je de toekomst kan aanvaarden zoals ze zich manifesteert, zoals ze zich aanbiedt, en niet zegt ja, maar, in het verleden was het zo dus in de toekomst zal het zeker zo zijn. Dat is de grootste fout die de mens kan maken. Dat is de grootste fout die in al uw prognoses, mensen maken. Dat is de grootste fout die al uw leiders maken. Zich te baseren op wat is geweest om uit te stippelen wat de toekomst zal zijn. Want de toekomst is nooit zoals het verleden. Integendeel. Maar wanneer je dit voor uzelf kan aanvaarden, wanneer je het verleden kan loslaten, en gaan via het heden de toekomst in, dan heb je de krachten van de kosmos aan uw zijde. Dan is het licht uw wegwijzer. Dan is de bron uw lafenis voor uw weg van bewustwording. Voor uw toekomst. En dan is de toekomst als het ware een goddelijk festijn waarin je steeds verder kan evolueren. Waarin je steeds dichter terugkomt bij de Bron. Niet gehinderd door de weg die je hebt afgelegd. Want eens je terug bij de Bron van oorsprong bent, dan bestaat er geen verleden meer. Dan heeft het heden zich opgeheven. Is de toekomst niet meer aan de orde. Maar zijn we het punt van bestaan. Zijn we de eenheid. Behoren we tot de kracht. Zijn we het licht. Zijn we de bron.
Vrienden. Ik hoop dat we allen eens in de toekomst dit punt terug bereiken. Dat onze zoektocht in de toekomst ons de kracht van het Licht, de kracht van de Bron, en de vereniging met deze kracht terug mag schenken. En als ik vanavond met deze korte, kleine, meditatie in u maar één vonkje van de toekomst heb kunnen laten ontbranden, dan kan ik zeggen, dat voor u deze avond een ware toekomstige lichtende bron is. En dat je uw oude mantel kunt afleggen. Dat je het verleden kunt laten voor wat het is. En met open vizier in het Licht, in de kracht van de Bron, opgaande in de Bron. Een wordende met het Zijn. Terugkomen van waar we vertrokken zijn. Eindelijk thuis.
Dat deze kracht die hier is opgewekt bij u moge blijven. Dat deze kracht u in de toekomst mag ondersteunen. Dat wens ik jullie. Dat het Licht uw leidsman mag blijven.
Lieve vrienden. Veel licht. Veel kracht op uw weg. Ik wens jullie allen een rustige huisgang en veel inzicht in de toekomst, de toekomende dagen. Goedenavond.